Genesis 39 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Genesis 39:1-23

Si Jose kag ang Asawa ni Potifar

1Karon, sang nadala na si Jose sang mga Ishmaelinhon sa Egipto, ginbaligya siya kay Potifar nga isa sa mga opisyal sang hari sang Egipto.39:1 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. (Si Potifar kapitan sang mga guwardya sa palasyo.) 2Gin-ubayan gid sang Ginoo si Jose gani nagmainuswagon siya. Didto siya nag-estar sa balay sang iya agalon nga Egiptohanon nga si Potifar. 3Nakita ni Potifar nga ginaubayan gid sang Ginoo si Jose kag ginapakamaayo sa tanan niya nga ginahimo, 4gani nahulog ang iya buot kay Jose. Ginhimo niya siya nga iya kaugalingon nga kabulig kag manugdumala sang iya panimalay kag sang tanan niya nga pagkabutang. 5Halin sang tion nga si Jose ang nagadumala, ginbendisyunan sang Ginoo ang panimalay ni Potifar nga Egiptohanon kag ang tanan niya nga pagkabutang sa iya balay kag kaumahan. Ginhimo ini sang Ginoo tungod kay Jose. 6Gintugyan ni Potifar ang tanan kay Jose kag wala na siya sing iban nga ginaintiendi kundi ang iya lang nga pagkaon.

Guwapo si Jose kag mabukod ang lawas. 7Sang ulihi, naluyag sa iya ang asawa sang iya agalon. Ginhagad niya si Jose nga maghulid sa iya. 8Pero nagbalibad si Jose. Siling niya sa babayi, “Pamati bala! Gintugyan sa akon sang akon agalon ang tanan niya nga pagkabutang, gani wala na siya nagapalibog sa mga butang diri sa iya panimalay. 9Wala na sing may maglabaw pa sa akon sa sining panimalay. Gintugyan niya sa akon ang tanan magluwas lang sa imo tungod kay asawa niya ikaw. Gani indi ko mahimo nga traiduran ang akon agalon kag magpakasala sa Dios.” 10Bisan adlaw-adlaw ang paghagad sang babayi kay Jose nga maghulid sa iya, wala gid siya magsugot.

11Isa sadto ka adlaw, nagsulod si Jose sa balay agod mag-obra. Natabuan nga wala gid sing bisan isa nga suluguon didto sa sulod sang balay. 12Karon, ginhawiran siya sa bayo sang asawa sang iya agalon kag ginsilingan, “Hulid ka sa akon.” Pero nagdalagan si Jose paguwa sa balay, kag nabilin ang iya bayo sa babayi. 13Sang makita sang babayi nga nagguwa si Jose kag nahawiran niya ang iya bayo, 14gintawag niya ang iya mga suluguon kag nagsiling, “Tan-awa bala ninyo ini! Gindal-an kita diri sang akon bana sing Hebreo agod pakahuy-an kita. Abi ninyo, nagsulod siya sa akon kuwarto agod luguson ako, pero nagsinggit ako. 15Gani nagdalagan siya paguwa, kag nabilin niya ang iya bayo.”

16Gintago sang babayi ang bayo ni Jose hasta nga nag-abot ang iya bana. 17Nanugid siya dayon sa iya bana. Siling niya, “Ang Hebreo nga suluguon nga gindala mo diri luyag niya ako pakahuy-an tungod kay nagsulod siya sa akon kuwarto agod luguson ako. 18Pero sang nagsinggit ako nagdalagan siya paguwa, kag nabilin pa gani ang iya bayo.”

19Pagkabati ni Potifar sa ginsugid sang iya asawa parte sa ginhimo ni Jose, naakig gid siya. 20Gani ginpadakop niya si Jose kag ginsulod sa prisohan sang mga priso sang hari. Pero bisan didto si Jose sa prisohan, 21gin-ubayan gihapon siya sang Ginoo. Kag tungod sa kaayo sang Ginoo, nahulog ang buot sang manugdumala sang prisohan kay Jose. 22Gani gintugyan niya kay Jose ang pagdumala sa tanan nga priso kag sa tanan nga buluhaton sa prisohan. 23Wala na nagapalibog ang manugdumala sang prisohan sa mga butang nga gintugyan niya kay Jose, kay ginaubayan sang Ginoo si Jose kag ginapakamaayo sa tanan niya nga ginahimo.

Hoffnung für Alle

1. Mose 39:1-23

Josef bei Potifar

1Die Ismaeliter hatten Josef nach Ägypten gebracht. Dort war er an den Ägypter Potifar verkauft worden, den Hofbeamten des Pharaos und Oberbefehlshaber der königlichen Leibwache. 2Der Herr half Josef, so dass ihm alles glückte, was er unternahm. Er durfte im Haus arbeiten, 3und auch Potifar merkte bald, dass der Herr auf seiner Seite stand und ihm großen Erfolg schenkte. 4Deshalb bevorzugte er ihn vor allen anderen Sklaven und machte ihn zu seinem persönlichen Diener. Er setzte Josef zum Hausverwalter ein und vertraute ihm seinen ganzen Besitz an. 5Von da an segnete der Herr Potifar und ließ es ihm Josef zuliebe gut gehen. Die Arbeiten im Haus waren erfolgreich, es gab eine gute Ernte, und die Viehherden vergrößerten sich. 6Potifars Vertrauen wuchs: Er ließ Josef freie Hand und kümmerte sich selbst um nichts mehr, außer um seine eigenen Speisen.

Josef sah sehr gut aus. 7Darum hatte auch Potifars Frau mittlerweile ein Auge auf ihn geworfen. »Schlaf mit mir!«, forderte sie ihn auf. 8Aber Josef weigerte sich: »Du weißt doch: Mein Herr braucht sich im Haus um nichts zu kümmern – alles hat er mir anvertraut. 9Ich habe genauso viel Macht wie er. Nur dich hat er mir vorenthalten, weil du seine Frau bist. Wie könnte ich da ein so großes Unrecht tun und gegen Gott sündigen?«

10Potifars Frau ließ nicht locker. Jeden Tag redete sie auf Josef ein, er aber hörte nicht darauf und ließ sich nicht von ihr verführen.

11Einmal kam Josef ins Haus, um wie gewöhnlich seine Arbeit zu tun. Von den Sklaven war gerade niemand anwesend. 12Da packte sie ihn am Gewand. »Komm mit mir ins Bett!«, drängte sie. Josef riss sich los, ließ sein Gewand in ihrer Hand und floh nach draußen. 13-14Potifars Frau schrie auf, rief nach ihren Dienern und zeigte ihnen Josefs Gewand. »Seht«, rief sie, »mein Mann hat uns einen Hebräer ins Haus gebracht, der jetzt mit uns umspringt, wie er will! Er wollte mich vergewaltigen, aber ich habe laut geschrien. 15Da lief er schnell davon, doch dieses Gewand hat er bei mir zurückgelassen!« 16Sie behielt Josefs Gewand und wartete, bis ihr Mann nach Hause kam. 17Ihm erzählte sie dieselbe Geschichte und hielt ihm vor: »Dieser hebräische Sklave, den du ins Haus geholt hast, kam zu mir und wollte seinen Spaß mit mir haben. 18Als ich laut zu schreien anfing, ließ er von mir ab und rannte hinaus. Doch sein Gewand blieb bei mir liegen – schau her!«

Im Gefängnis

19Als Potifar das hörte, geriet er in Zorn 20und ließ Josef ins Staatsgefängnis werfen. 21Aber der Herr hielt weiterhin zu Josef. Er stand ihm bei und sorgte dafür, dass der Gefängnisverwalter ihm wohlgesinnt war. 22Josef wurde bald darauf von ihm zum Aufseher über die Gefangenen ernannt; er war nun verantwortlich für alles, was im Gefängnis geschah. 23Der Verwalter brauchte sich um nichts mehr zu kümmern. Er vertraute Josef völlig, weil er sah, dass der Herr ihm half und ihm Erfolg schenkte.