Ang Kanta ni Moises
1Dayon nagkanta si Moises kag ang mga Israelinhon sang sini nga kanta sa Ginoo:
“Kantahan ko ang Ginoo tungod kay nagmadinalag-on gid siya.
Gintagbong niya sa dagat ang mga kabayo kag ang mga nagasakay sini.
2Ang Ginoo amo ang nagahatag sa akon sang kusog,
kag siya ang akon ginakanta.
Siya ang nagluwas sa akon.
Siya ang akon Dios, kag pagadayawon ko siya.
Siya ang Dios sang akon amay,15:2 amay: ukon, katigulangan. kag padunggan ko siya.
3Ginoo ang iya ngalan, kag isa siya ka mangangaway.
4Gintagbong niya sa dagat ang mga karwahe kag mga soldado sang hari sang Egipto.
Nagkalalumos sa Mapula nga Dagat ang mga pinakamaayo nga mga opisyal sang hari.
5Nagkalalumos sila sa madalom nga tubig;
nagkalalugdang sila sa kadadalman pareho sa bato.
6Puwerte gid ang imo gahom, O Ginoo;
paagi sini gindugmok mo ang mga kaaway.
7Sa imo pagkagamhanan, ginlaglag mo ang mga nagakontra sa imo.
Ginpaagom mo sa ila ang imo kaakig nga amo ang naglaglag sa ila nga daw sa ginsunog sila nga dagami.
8Sa isa mo lang ka paghuyop naghawa ang tubig.
Ang nagadaganas nga tubig naghawa kag nagtindog nga daw sa pader;
daw sa nagtig-a ang madalom nga dagat.
9Nagsiling ang kaaway nga nagapabugal,
‘Lagson ko sila kag dakpon;
partidahon ko ang ila mga manggad kag paayawan ko ang akon kaugalingon sini.
Gabuton ko ang akon espada kag laglagon ko sila.’
10Pero sa isa mo lang ka paghuyop nalumos sila sa dagat.
Naglugdang sila sa kadadalman pareho sa tingga.
11O Ginoo, sin-o bala nga dios ang makapareho sa imo?
Wala na sing pareho sa imo sa pagkabalaan kag pagkagamhanan.
Ikaw lang ang Dios nga nagahimo sang makatilingala nga mga butang!
12Paagi sa imo gahom15:12 Paagi sa imo gahom: sa literal, Gin-untay mo ang imo tuo nga kamot. ginlamon sang duta ang amon mga kaaway.
13“Sa imo mapinadayunon nga gugma tuytuyan mo ang mga tawo nga imo ginluwas.
Sa imo nga kusog, tuytuyan mo sila sa imo balaan nga puluy-an.
14Mabatian ini sang mga nasyon kag magakurog sila sa kahadlok.
Makulbaan gid ang mga Filistinhon.
15Ang mga pangulo sang Edom kag Moab magakulurog sa kahadlok,
kag ang mga pangulo15:15 pangulo: ukon, pumuluyo. sang Canaan magakalalipong sa kahadlok.
16“Huo, makulbaan gid sila.
Paagi sa imo puwerte nga gahom magapahimuyong sila pareho sa bato,
hasta makaagi ang imo katawhan nga imo ginluwas,15:16 ginluwas: sa literal, ginbakal. O Ginoo.
17Pagadal-on mo ang imo katawhan sa imo duta,
kag ipahamtang mo sila sa bukid nga imo ginapanag-iyahan—
ang lugar nga ginhimo mo nga imo puluy-an, O Ginoo,
ang templo nga ikaw mismo ang naghimo.
18Magahari ka, O Ginoo, sa wala sing katapusan.”
19Gintabunan sang Ginoo sang tubig ang mga kabayo sang hari sang Egipto kag ang iya mga karwahe kag mga manugkabayo pagkatapos tabok sang mga Israelinhon sa mamala nga duta sa tunga sang dagat.
20Dayon si Miriam nga propeta kag utod ni Aaron nagkuha sang tamborin kag ginpangunahan niya ang mga babayi sa pagtukar sang tamborin kag pagsinaot. 21Nagkanta si Miriam sang sini nga kanta sa ila:
“Kanta kamo sa Ginoo tungod kay nagmadinalag-on gid siya.
Gintagbong niya sa dagat ang mga kabayo kag ang mga nagasakay sini.”
Ang Mapait nga Tubig
22Halin sa Mapula nga Dagat, gindala ni Moises ang mga Israelinhon sa kamingawan sang Shur. Sa sulod sang tatlo ka adlaw nagpanglakaton sila sa kamingawan kag wala sila sing may nakita nga tubig. 23Sang nakaabot sila sa Mara, nakakita sila sang tubig, pero indi sila makainom tungod kay mapait ang tubig. (Amo ina nga gin-ngalanan ini nga lugar nga Mara.15:23 Mara: buot silingon sa Hebreo, mapait.) 24Tungod sini, nagreklamo ang mga Israelinhon kay Moises, “Ano na lang ang imnon ta?”
25Gani nagpangayo sang bulig si Moises sa Ginoo, kag ginpakita sang Ginoo sa iya ang isa ka utod nga kahoy. Ginhaboy ini ni Moises sa tubig kag nagnamit ang tubig.
Didto naghatag ang Ginoo sang sini nga pagsulundan kag sugo sa pagtilaw sang ila katutom sa iya: 26“Kon magsunod kamo sing maayo sa akon, ang Ginoo nga inyo Dios, kag maghimo sing maayo sa akon panulok kag magtuman sang akon mga sugo kag mga pagsulundan, indi ko kamo pagpadal-an sang mga balatian pareho sa ginpadala ko sa mga Egiptohanon. Ako ang Ginoo nga inyo manug-ayo.”
27Nakaabot sila sa Elim, nga sa diin may 12 ka tuburan kag may 70 ka kahoy nga palma, kag nagkampo sila didto malapit sa tubig.
O Cântico de Moisés
1Então Moisés e os israelitas entoaram este cântico ao Senhor:
“Cantarei ao Senhor,
pois triunfou gloriosamente.
Lançou ao mar o cavalo
e o seu cavaleiro!
2“O Senhor é a minha força e a minha canção;
ele é a minha salvação!
Ele é o meu Deus, e eu o louvarei;
é o Deus de meu pai, e eu o exaltarei!
3O Senhor é guerreiro,
o seu nome é Senhor.
4Ele lançou ao mar
os carros de guerra
e o exército do faraó.
Os seus melhores oficiais
afogaram-se no mar Vermelho.
5Águas profundas os encobriram;
como pedra desceram ao fundo.
6Senhor, a tua mão direita
foi majestosa em poder.
Senhor, a tua mão direita
despedaçou o inimigo.
7“Em teu triunfo grandioso,
derrubaste os teus adversários.
Enviaste o teu furor flamejante,
que os consumiu como palha.
8Pelo forte sopro das tuas narinas
as águas se amontoaram.
As águas turbulentas firmaram-se como muralha;
as águas profundas congelaram-se no coração do mar.
9O inimigo se gloriava:
‘Eu os perseguirei e os alcançarei,
dividirei o despojo e os devorarei.
Com a espada na mão, eu os destruirei’.
10Mas enviaste o teu sopro,
e o mar os encobriu.
Afundaram como chumbo
nas águas volumosas.
11Quem entre os deuses
é semelhante a ti, Senhor?
Quem é semelhante a ti?
Majestoso em santidade,
terrível em feitos gloriosos,
autor de maravilhas?
12“Estendes a tua mão direita
e a terra os engole.
13Com o teu amor
conduzes o povo que resgataste;
com a tua força
tu o levas à tua santa habitação.
14As nações ouvem e estremecem;
angústia se apodera do povo da Filístia.
15Os chefes de Edom ficam aterrorizados;
os poderosos de Moabe são tomados de tremor;
o povo de Canaã esmorece;
16terror e medo caem sobre eles;
pelo poder do teu braço ficam paralisados como pedra,
até que passe o teu povo, ó Senhor,
até que passe o povo que tu compraste15.16 Ou criaste.
17Tu o farás entrar e o plantarás
no monte da tua herança,
no lugar, ó Senhor,
que fizeste para a tua habitação,
no santuário, ó Senhor,
que as tuas mãos estabeleceram.
18O Senhor reinará eternamente”.
19Quando os cavalos, os carros de guerra e os cavaleiros15.19 Ou condutores dos carros de guerra do faraó entraram no mar, o Senhor fez que as águas do mar se voltassem sobre eles, mas os israelitas atravessaram o mar pisando em terra seca. 20Então Miriã, a profetisa, irmã de Arão, pegou um tamborim e todas as mulheres a seguiram, tocando tamborins e dançando. 21E Miriã lhes respondia, cantando:
“Cantem ao Senhor,
pois triunfou gloriosamente.
Lançou ao mar o cavalo
e o seu cavaleiro”.
As Águas de Mara e de Elim
22Depois Moisés conduziu Israel desde o mar Vermelho até o deserto de Sur. Durante três dias caminharam no deserto sem encontrar água. 23Então chegaram a Mara, mas não puderam beber das águas de lá porque eram amargas. Esta é a razão pela qual o lugar chama-se Mara. 24E o povo começou a reclamar a Moisés, dizendo: “Que beberemos?”
25Moisés clamou ao Senhor, e este lhe indicou um arbusto. Ele o lançou na água, e esta se tornou boa.
Em Mara o Senhor lhes deu leis e ordenanças e os pôs à prova, 26dizendo-lhes: “Se vocês derem atenção ao Senhor, o seu Deus, e fizerem o que ele aprova, se derem ouvidos aos seus mandamentos e obedecerem a todos os seus decretos, não trarei sobre vocês nenhuma das doenças que eu trouxe sobre os egípcios, pois eu sou o Senhor que os cura”.
27Depois chegaram a Elim, onde havia doze fontes de água e setenta palmeiras; e acamparam junto àquelas águas.
