1Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, 2“Silinga ang mga Israelinhon nga magbalik sila malapit sa Pi Hahirot, sa tunga-tunga sang Migdol kag sang Mapula nga Dagat, kag magkampo sila didto sa higad sang baybay, sa atubangan sang Baal Zefon. 3Magahunahuna ang hari nga nagatalang-talang kamo kag indi na makaguwa sa kamingawan. 4Kag patig-ahon ko ang iya tagipusuon kag lagson niya kamo. Pero laglagon ko siya kag ang iya mga soldado. Sa sini nga paagi mapadunggan ako, kag mahibaluan sang mga Egiptohanon nga ako amo ang Ginoo.” Gani ginhimo ini sang mga Israelinhon.
5Sang mabalitaan sang hari sang Egipto nga nagpalagyo ang mga Israelinhon, nagbaylo ang iya hunahuna kag sang iya mga opisyal parte sa paghalin sang mga Israelinhon. Nagsiling sila, “Ano bala ang aton ginhimo? Ngaa ginpalakat ta ang mga Israelinhon? Karon wala na kita sang mga ulipon.” 6Gani ginpapreparar sang hari ang iya karwahe kag ang iya mga soldado. 7Gindala niya ang 600 sa pinakamaayo nga karwahe sang Egipto kag ang iban pa nga mga karwahe. May opisyal nga nagadumala sa kada karwahe. 8Ginpatig-a sang Ginoo ang tagipusuon sang Faraon nga hari sang Egipto, gani ginlagas niya ang mga Israelinhon nga nagalakat nga may kaisog. 9Ang mga Egiptohanon nga nag-upod sa paglagas amo ang mga soldado sang hari kaupod sang iya mga manugkabayo nga nagasakay sa mga kabayo kag mga karwahe. Naabtan nila ang mga Israelinhon sa ila ginakampuhan sa higad sang Mapula nga Dagat malapit sa Pi Hahirot, sa atubangan sang Baal Zefon.
10Sang nagapadulong ang hari kag ang iya mga soldado, nakita sila sang mga Israelinhon. Gani hinadlukan gid ang mga Israelinhon kag nagpangayo sila sang bulig sa Ginoo. 11Nagsiling sila kay Moises, “Ngaa diri mo pa kami gindala sa kamingawan agod mapatay? Wala bala sing lulubngan didto sa Egipto? Ngaa ginpaguwa mo pa kami sa Egipto? 12Indi bala nagsiling kami sa imo didto sa Egipto nga pabay-an mo na lang kami nga magpaulipon sa mga Egiptohanon? Mas maayo pa para sa amon nga magpaulipon sa mga Egiptohanon sang sa mapatay diri sa kamingawan!”
13Nagsabat si Moises sa mga tawo, “Indi kamo magkahadlok. Magpakalig-on kamo kag makita ninyo ang pagluwas sang Ginoo sa inyo subong nga adlaw. Inang mga Egiptohanon nga nakita ninyo subong indi na gid ninyo makita liwat. 14Ang Ginoo magapakig-away para sa inyo. Indi na kinahanglan nga magpakig-away pa kamo.”14:14 Indi… kamo: ukon, Magkalma lang kamo. 15Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Ngaa sagi ka pa panawag sa akon? Silinga ang mga Israelinhon nga magpadayon sila sa paglakat. 16Dayon itudlo ang imo baston sa dagat agod matunga ang tubig kag makatabok ang mga Israelinhon sa mamala nga duta. 17Patig-ahon ko ang tagipusuon sang mga Egiptohanon agod lagson nila kamo. Pero laglagon ko ang hari kag ang iya mga soldado, mga manugkabayo, kag mga karwahe. Sa sini nga paagi mapadunggan ako. 18Kag kon malaglag ko na sila, mahibaluan sang mga Egiptohanon nga ako amo ang Ginoo.”
19Dayon ang anghel sang Dios nga nagauna sa katawhan sang Israel nagsaylo sa ulihi nila, kag amo man ang panganod nga daw haligi. 20Nagpundo ini sa tunga sang mga Israelinhon kag sang mga Egiptohanon. Sa bilog nga gab-i, ang panganod naghatag sang kasanag sa mga Israelinhon kag naghatag sang kadulom sa mga Egiptohanon. Gani nagligad ang gab-i nga wala nakapalapit ang mga Egiptohanon sa mga Israelinhon.
21Dayon gin-untay ni Moises ang iya kamot sa dagat, kag napihak ang dagat paagi sa mabaskog nga hangin nga ginpadala sang Ginoo halin sa sidlangan. Bilog nga gab-i ang huyop sang hangin hasta nga nagmala ang duta sa tunga sang dagat. 22Dayon nagtabok ang mga Israelinhon nga nagalakat sa mamala nga duta, nga ang tubig daw sa pader sa pihak kag pihak. 23Ginlagas sila sang mga Egiptohanon. Ang tanan nga mga kabayo sang hari, mga karwahe, kag mga manugkabayo naglagas sa ila hasta sa tunga sang dagat. 24Pero sang kaagahon pa, gintulok sang Ginoo ang mga soldado sang Egipto halin sa panganod nga daw haligi kag sa kalayo nga daw haligi, kag ginpasala-sala niya sila. 25Ginpaguot14:25 Ginpaguot: Amo ini sa Samaritan Pentateuch, sa Septuagint, kag sa Syriac. Sa Hebreo, Ginpanghukas. niya ang mga rueda sang ila mga karwahe agod mabudlayan sila sa pagpadalagan. Nagsiling ang mga Egiptohanon, “Malagyo na lang kita sa mga Israelinhon, kay ang Ginoo amo ang nagapakig-away sa aton para sa ila.”
26Sang nakatabok na ang mga Israelinhon, nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Iuntay ang imo kamot sa dagat agod magbalik ang tubig kag matabunan ang mga Egiptohanon kag ang ila mga karwahe kag mga manugkabayo.” 27Gani gin-untay ni Moises ang iya kamot sa dagat, kag sang nagabutlak na ang adlaw, nagbalik ang tubig sa iya lugar. Nagtinguha ang mga Egiptohanon sa pagpalagyo pero ginpaanod sila sang Ginoo sa dagat. 28Gintabunan sang tubig ang tanan nga soldado sang hari sang Egipto nga nagalagas sa mga Israelinhon pati na ang ila mga manugkabayo kag mga karwahe. Wala gid sing isa sa ila nga nakaluwas. 29Pero ang mga Israelinhon iya nag-agi sa mamala nga duta sa tunga sang dagat, nga ang tubig daw sa pader sa pihak kag pihak. 30Sa sina nga adlaw, ginluwas sang Ginoo ang mga Israelinhon sa kamot sang mga Egiptohanon. Kag nakita sang mga Israelinhon ang mga bangkay sang mga Egiptohanon nga nagahamyang sa baybayon. 31Nakita sang mga Israelinhon ang puwerte nga gahom sang Ginoo nga iya gin-gamit kontra sa mga Egiptohanon, kag tungod sini nagtahod kag nagsalig sila sa Ginoo kag sa iya alagad nga si Moises.
A Perseguição dos Egípcios
1Disse o Senhor a Moisés: 2“Diga aos israelitas que mudem o rumo e acampem perto de Pi-Hairote, entre Migdol e o mar. Acampem à beira-mar, defronte de Baal-Zefom. 3O faraó pensará que os israelitas estão vagando confusos, cercados pelo deserto. 4Então endurecerei o coração do faraó, e ele os perseguirá. Todavia, eu serei glorificado por meio do faraó e de todo o seu exército; e os egípcios saberão que eu sou o Senhor”. E assim fizeram os israelitas.
5Contaram ao rei do Egito que o povo havia fugido. Então o faraó e os seus conselheiros mudaram de ideia e disseram: “O que foi que fizemos? Deixamos os israelitas sair e perdemos os nossos escravos!” 6Então o faraó mandou aprontar a sua carruagem e levou consigo o seu exército. 7Levou todos os carros de guerra do Egito, inclusive seiscentos dos melhores desses carros, cada um com um oficial no comando. 8O Senhor endureceu o coração do faraó, rei do Egito, e este perseguiu os israelitas, que marchavam triunfantemente. 9Os egípcios, com todos os cavalos e carros de guerra do faraó, os cavaleiros14.9 Ou condutores dos carros de guerra; também nos versículos 17, 18, 23, 26 e 28. e a infantaria, saíram em perseguição aos israelitas e os alcançaram quando estavam acampados à beira-mar, perto de Pi-Hairote, defronte de Baal-Zefom.
A Travessia do Mar
10Ao aproximar-se o faraó, os israelitas olharam e avistaram os egípcios que marchavam na direção deles. E, aterrorizados, clamaram ao Senhor. 11Disseram a Moisés: “Foi por falta de túmulos no Egito que você nos trouxe para morrermos no deserto? O que você fez conosco, tirando-nos de lá? 12Já tínhamos dito a você no Egito: ‘Deixe-nos em paz! Seremos escravos dos egípcios!’ Antes ser escravos dos egípcios do que morrer no deserto!”
13Moisés respondeu ao povo: “Não tenham medo. Fiquem firmes e vejam o livramento que o Senhor trará hoje, porque vocês nunca mais verão os egípcios que hoje veem. 14O Senhor lutará por vocês; tão somente acalmem-se”.
15Disse então o Senhor a Moisés: “Por que você está clamando a mim? Diga aos israelitas que sigam avante. 16Erga a sua vara e estenda a mão sobre o mar, e as águas se dividirão para que os israelitas atravessem o mar em terra seca. 17Eu, porém, endurecerei o coração dos egípcios, e eles os perseguirão. E serei glorificado com a derrota do faraó e de todo o seu exército, com seus carros de guerra e seus cavaleiros. 18Os egípcios saberão que eu sou o Senhor quando eu for glorificado com a derrota do faraó, com seus carros de guerra e seus cavaleiros”.
19A seguir o anjo de Deus que ia à frente dos exércitos de Israel retirou-se, colocando-se atrás deles. A coluna de nuvem também saiu da frente deles e se pôs atrás, 20entre os egípcios e os israelitas. A nuvem trouxe trevas para um e luz para o outro, de modo que os egípcios não puderam aproximar-se dos israelitas durante toda a noite.
21Então Moisés estendeu a mão sobre o mar, e o Senhor afastou o mar e o tornou em terra seca, com um forte vento oriental que soprou toda aquela noite. As águas se dividiram, 22e os israelitas atravessaram pelo meio do mar em terra seca, tendo uma parede de água à direita e outra à esquerda.
23Os egípcios os perseguiram, e todos os cavalos, carros de guerra e cavaleiros do faraó foram atrás deles até o meio do mar. 24No fim da madrugada, do alto da coluna de fogo e de nuvem, o Senhor viu o exército dos egípcios e o pôs em confusão. 25Fez que as rodas dos seus carros começassem a soltar-se14.25 Ou carros emperrassem, de forma que tinham dificuldade em conduzi-los. E os egípcios gritaram: “Vamos fugir dos israelitas! O Senhor está lutando por eles contra o Egito”.
26Mas o Senhor disse a Moisés: “Estenda a mão sobre o mar para que as águas voltem sobre os egípcios, sobre os seus carros de guerra e sobre os seus cavaleiros”. 27Moisés estendeu a mão sobre o mar, e ao raiar do dia o mar voltou ao seu lugar. Quando os egípcios estavam fugindo, foram de encontro às águas, e o Senhor os lançou ao mar. 28As águas voltaram e encobriram os seus carros de guerra e os seus cavaleiros, todo o exército do faraó que havia perseguido os israelitas mar adentro. Ninguém sobreviveu.
29Mas os israelitas atravessaram o mar pisando em terra seca, tendo uma parede de água à direita e outra à esquerda. 30Naquele dia o Senhor salvou Israel das mãos dos egípcios, e os israelitas viram os egípcios mortos na praia. 31Israel viu o grande poder do Senhor contra os egípcios, temeu o Senhor e pôs nele a sua confiança, como também em Moisés, seu servo.
