Exodus 14 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Exodus 14:1-31

1Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, 2“Silinga ang mga Israelinhon nga magbalik sila malapit sa Pi Hahirot, sa tunga-tunga sang Migdol kag sang Mapula nga Dagat, kag magkampo sila didto sa higad sang baybay, sa atubangan sang Baal Zefon. 3Magahunahuna ang hari nga nagatalang-talang kamo kag indi na makaguwa sa kamingawan. 4Kag patig-ahon ko ang iya tagipusuon kag lagson niya kamo. Pero laglagon ko siya kag ang iya mga soldado. Sa sini nga paagi mapadunggan ako, kag mahibaluan sang mga Egiptohanon nga ako amo ang Ginoo.” Gani ginhimo ini sang mga Israelinhon.

5Sang mabalitaan sang hari sang Egipto nga nagpalagyo ang mga Israelinhon, nagbaylo ang iya hunahuna kag sang iya mga opisyal parte sa paghalin sang mga Israelinhon. Nagsiling sila, “Ano bala ang aton ginhimo? Ngaa ginpalakat ta ang mga Israelinhon? Karon wala na kita sang mga ulipon.” 6Gani ginpapreparar sang hari ang iya karwahe kag ang iya mga soldado. 7Gindala niya ang 600 sa pinakamaayo nga karwahe sang Egipto kag ang iban pa nga mga karwahe. May opisyal nga nagadumala sa kada karwahe. 8Ginpatig-a sang Ginoo ang tagipusuon sang Faraon nga hari sang Egipto, gani ginlagas niya ang mga Israelinhon nga nagalakat nga may kaisog. 9Ang mga Egiptohanon nga nag-upod sa paglagas amo ang mga soldado sang hari kaupod sang iya mga manugkabayo nga nagasakay sa mga kabayo kag mga karwahe. Naabtan nila ang mga Israelinhon sa ila ginakampuhan sa higad sang Mapula nga Dagat malapit sa Pi Hahirot, sa atubangan sang Baal Zefon.

10Sang nagapadulong ang hari kag ang iya mga soldado, nakita sila sang mga Israelinhon. Gani hinadlukan gid ang mga Israelinhon kag nagpangayo sila sang bulig sa Ginoo. 11Nagsiling sila kay Moises, “Ngaa diri mo pa kami gindala sa kamingawan agod mapatay? Wala bala sing lulubngan didto sa Egipto? Ngaa ginpaguwa mo pa kami sa Egipto? 12Indi bala nagsiling kami sa imo didto sa Egipto nga pabay-an mo na lang kami nga magpaulipon sa mga Egiptohanon? Mas maayo pa para sa amon nga magpaulipon sa mga Egiptohanon sang sa mapatay diri sa kamingawan!”

13Nagsabat si Moises sa mga tawo, “Indi kamo magkahadlok. Magpakalig-on kamo kag makita ninyo ang pagluwas sang Ginoo sa inyo subong nga adlaw. Inang mga Egiptohanon nga nakita ninyo subong indi na gid ninyo makita liwat. 14Ang Ginoo magapakig-away para sa inyo. Indi na kinahanglan nga magpakig-away pa kamo.”14:14 Indi… kamo: ukon, Magkalma lang kamo. 15Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Ngaa sagi ka pa panawag sa akon? Silinga ang mga Israelinhon nga magpadayon sila sa paglakat. 16Dayon itudlo ang imo baston sa dagat agod matunga ang tubig kag makatabok ang mga Israelinhon sa mamala nga duta. 17Patig-ahon ko ang tagipusuon sang mga Egiptohanon agod lagson nila kamo. Pero laglagon ko ang hari kag ang iya mga soldado, mga manugkabayo, kag mga karwahe. Sa sini nga paagi mapadunggan ako. 18Kag kon malaglag ko na sila, mahibaluan sang mga Egiptohanon nga ako amo ang Ginoo.”

19Dayon ang anghel sang Dios nga nagauna sa katawhan sang Israel nagsaylo sa ulihi nila, kag amo man ang panganod nga daw haligi. 20Nagpundo ini sa tunga sang mga Israelinhon kag sang mga Egiptohanon. Sa bilog nga gab-i, ang panganod naghatag sang kasanag sa mga Israelinhon kag naghatag sang kadulom sa mga Egiptohanon. Gani nagligad ang gab-i nga wala nakapalapit ang mga Egiptohanon sa mga Israelinhon.

21Dayon gin-untay ni Moises ang iya kamot sa dagat, kag napihak ang dagat paagi sa mabaskog nga hangin nga ginpadala sang Ginoo halin sa sidlangan. Bilog nga gab-i ang huyop sang hangin hasta nga nagmala ang duta sa tunga sang dagat. 22Dayon nagtabok ang mga Israelinhon nga nagalakat sa mamala nga duta, nga ang tubig daw sa pader sa pihak kag pihak. 23Ginlagas sila sang mga Egiptohanon. Ang tanan nga mga kabayo sang hari, mga karwahe, kag mga manugkabayo naglagas sa ila hasta sa tunga sang dagat. 24Pero sang kaagahon pa, gintulok sang Ginoo ang mga soldado sang Egipto halin sa panganod nga daw haligi kag sa kalayo nga daw haligi, kag ginpasala-sala niya sila. 25Ginpaguot14:25 Ginpaguot: Amo ini sa Samaritan Pentateuch, sa Septuagint, kag sa Syriac. Sa Hebreo, Ginpanghukas. niya ang mga rueda sang ila mga karwahe agod mabudlayan sila sa pagpadalagan. Nagsiling ang mga Egiptohanon, “Malagyo na lang kita sa mga Israelinhon, kay ang Ginoo amo ang nagapakig-away sa aton para sa ila.”

26Sang nakatabok na ang mga Israelinhon, nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Iuntay ang imo kamot sa dagat agod magbalik ang tubig kag matabunan ang mga Egiptohanon kag ang ila mga karwahe kag mga manugkabayo.” 27Gani gin-untay ni Moises ang iya kamot sa dagat, kag sang nagabutlak na ang adlaw, nagbalik ang tubig sa iya lugar. Nagtinguha ang mga Egiptohanon sa pagpalagyo pero ginpaanod sila sang Ginoo sa dagat. 28Gintabunan sang tubig ang tanan nga soldado sang hari sang Egipto nga nagalagas sa mga Israelinhon pati na ang ila mga manugkabayo kag mga karwahe. Wala gid sing isa sa ila nga nakaluwas. 29Pero ang mga Israelinhon iya nag-agi sa mamala nga duta sa tunga sang dagat, nga ang tubig daw sa pader sa pihak kag pihak. 30Sa sina nga adlaw, ginluwas sang Ginoo ang mga Israelinhon sa kamot sang mga Egiptohanon. Kag nakita sang mga Israelinhon ang mga bangkay sang mga Egiptohanon nga nagahamyang sa baybayon. 31Nakita sang mga Israelinhon ang puwerte nga gahom sang Ginoo nga iya gin-gamit kontra sa mga Egiptohanon, kag tungod sini nagtahod kag nagsalig sila sa Ginoo kag sa iya alagad nga si Moises.

Hoffnung für Alle

2. Mose 14:1-31

Gott bahnt einen Weg durchs Meer

1Der Herr sprach zu Mose: 2»Sag den Israeliten, sie sollen ihre Richtung ändern und bei Pi-Hahirot Halt machen, zwischen Migdol und dem Meer. Schlagt das Lager direkt am Ufer des Schilfmeers auf, gegenüber von Baal-Zefon! 3Der Pharao wird denken, ihr habt euch verlaufen und findet nicht mehr aus der Wüste heraus. 4Ich werde dafür sorgen, dass er es sich anders überlegt und euch in seiner Starrsinnigkeit verfolgt. Doch dann werde ich ihn und sein Heer besiegen und zeigen, wie mächtig und erhaben ich bin. Daran sollen die Ägypter erkennen, dass ich der Herr bin!« Die Israeliten hielten sich genau an diese Anweisung.

5Als der König von Ägypten erfuhr, dass die Israeliten wirklich geflohen waren, änderten er und seine Hofbeamten ihre Meinung: »Was haben wir bloß getan? Warum haben wir die Israeliten aus der Sklaverei entlassen?«

6Der Pharao ließ seine Streitwagen anspannen und zog mit seinen Soldaten los. 7600 seiner besten Streitwagen bot er auf, dazu noch zahlreiche andere aus ganz Ägypten. Auf jedem Wagen fuhr neben dem Wagenlenker und dem Bogenschützen auch noch ein Schildträger mit. 8Der Herr hatte den König wieder starrsinnig gemacht. Darum jagte der Pharao den Israeliten nach, die Ägypten voller Zuversicht verlassen hatten. 9Die Soldaten des Pharaos mit ihren Pferden und Streitwagen holten die Israeliten ein, während diese bei Pi-Hahirot am Meer, gegenüber von Baal-Zefon, lagerten.

10Als die Israeliten den Pharao und seine Truppen heranziehen sahen, packte sie das Entsetzen, und sie schrien zum Herrn um Hilfe. 11Zugleich machten sie Mose bittere Vorwürfe: »Gibt es etwa in Ägypten nicht genug Gräber für uns? Warum führst du uns hierher? Wir sollen wohl hier in der Wüste sterben! Was hast du uns nur angetan! Warum hast du uns aus Ägypten herausgeholt? 12Haben wir dir nicht schon dort gesagt, du solltest uns in Ruhe lassen? Wir hätten bleiben und den Ägyptern dienen sollen. Lieber wären wir ihre Sklaven geblieben, als hier in der Wüste umzukommen!«

13Doch Mose antwortete: »Habt keine Angst! Verliert nicht den Mut! Ihr werdet erleben, wie der Herr euch heute rettet. Denn die Ägypter, die euch jetzt noch bedrohen, werdet ihr nie wiedersehen! 14Der Herr selbst wird für euch kämpfen, wartet ihr nur ruhig ab!«

15Der Herr aber sagte zu Mose: »Warum schreist du zu mir um Hilfe? Sag den Israeliten lieber, dass sie aufbrechen sollen! 16Heb deinen Stab hoch und streck ihn aus über das Meer! Es wird sich teilen, und ihr könnt trockenen Fußes mitten hindurchziehen. 17Ich werde die Ägypter so starrsinnig machen, dass sie euch auch dort noch verfolgen. Ich will meine Macht und Herrlichkeit zeigen, indem ich den Pharao und sein Heer mit den Streitwagen und Reitern vernichte. 18Die Ägypter sollen erkennen, dass ich der Herr bin. Ja, mein Sieg über den Pharao, seine Streitwagen und Reiter wird mir Ehre bringen!«

19Der Engel Gottes, der bisher den Israeliten vorangezogen war, stellte sich nun ans Ende des Zuges. Auch die Wolkensäule, die sonst vor ihnen herzog, stand jetzt hinter ihnen, 20genau zwischen den Ägyptern und den Israeliten. Sie versperrte dem ägyptischen Heer wie eine dunkle Wand die Sicht, für die Israeliten aber leuchtete sie die ganze Nacht. So kamen die Ägypter während der Nacht nicht an die Israeliten heran.

21Mose streckte seine Hand über das Wasser aus; da ließ der Herr einen starken Ostwind aufkommen, der das Meer die ganze Nacht hindurch zurücktrieb und den Meeresboden zu trockenem Land machte. Das Wasser teilte sich, 22und die Israeliten konnten trockenen Fußes mitten durchs Meer ziehen. Links und rechts von ihnen türmten sich die Wassermassen wie Mauern auf.

23Die Ägypter jagten den Israeliten nach. Mit allen Streitwagen, Pferden und Reitern stürmten sie ins Meer hinein. 24Kurz vor Tagesanbruch blickte der Herr aus der Wolken- und Feuersäule auf das ägyptische Heer hinab und stiftete Verwirrung in ihren Reihen. 25Er ließ die Räder ihrer Streitwagen abspringen, so dass sie nur mühsam vorankamen. »Der Herr steht auf der Seite der Israeliten«, riefen die Ägypter, »er kämpft gegen uns! Kehrt um! Flieht!«

26Da sprach der Herr zu Mose: »Streck deine Hand noch einmal über das Meer aus, damit das Wasser zurückkehrt und die Wagen und Reiter der Ägypter überflutet!« 27Mose gehorchte: Bei Tagesanbruch streckte er seine Hand über das Meer aus. Da strömte das Wasser wieder zurück, den fliehenden Ägyptern entgegen. So trieb der Herr die Ägypter mitten ins Meer hinein. 28Die Wassermassen flossen zurück und überfluteten die Streitwagen und Reiter des Pharaos, die den Israeliten ins Meer hinein gefolgt waren. Kein einziger Ägypter blieb am Leben! 29Die Israeliten aber waren trockenen Fußes durchs Meer gezogen, während das Wasser wie eine Mauer zu beiden Seiten stand.

30So rettete der Herr die Israeliten an diesem Tag vor den Ägyptern; sie sahen, wie die Leichen ihrer Feinde ans Ufer geschwemmt wurden. 31Als die Israeliten erkannten, dass der Herr die Ägypter mit großer Macht besiegt hatte, wurden sie von Ehrfurcht ergriffen. Sie vertrauten ihm und seinem Diener Mose.