Leviticus 1 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Leviticus 1:1-17

Ang Halad nga Ginasunog

1-2Gintawag sang Ginoo si Moises kag ginhambalan didto sa Tolda nga Ginapakigkitaan.1:1-2 Tolda nga Ginapakigkitaan: Tan-awa ang Lista sang mga Pulong sa likod. Ginsugo niya si Moises nga ihambal ini sa mga Israelinhon:

Kon may ara sa inyo nga maghalad sang sapat sa Ginoo, maghalad siya sang baka, karnero, ukon kanding. 3Kon baka ang iya ihalad bilang halad nga ginasunog, kinahanglan nga lalaki ini nga wala sing deperensya, kag ihalad niya ini didto dampi sa puwertahan sang Tolda nga Ginapakigkitaan, agod paagi sa sini nga halad batunon siya sang Ginoo. 4Itungtong niya ang iya kamot sa ulo sang baka nga iya ginahalad, kag batunon ini sang Ginoo agod matubos siya sa iya mga sala.1:4 matubos siya sa iya mga sala: ukon, makuha ang iya mga sala. 5Dayon ihawon niya ang ini nga sapat sa presensya sang Ginoo. Kag ang dugo sini iwisik-wisik sang mga pari nga kaliwat ni Aaron didto sa palibot sang halaran, nga ara dampi sa puwertahan sang Tolda nga Ginapakigkitaan. 6Dayon panitan sang manughalad ang sapat kag hiwa-hiwaon. 7Pagkatapos, ang mga pari nga kaliwat ni Aaron magpadukot sang kalayo sa halaran kag gatungan nila ini sang mga kahoy nga naplastar sing maayo. 8Kag dayon iplastar nila sa kalayo ang hiniwa nga mga parte sang sapat, pati ang ulo kag ang mga tambok. 9Dapat hugasan anay sang manughalad ang kasudlan kag ang mga tiil sini. Kag ang pari amo na ang magsunog sini tanan sa halaran bilang halad nga ginasunog. Ang kahamot sini nga halad nga paagi sa kalayo1:9 halad nga paagi sa kalayo: Indi mapat-od ang kahulugan sang Hebreo sini. Pero makita sa Biblia nga ginagamit ini nga pulong para sa nagkalain-lain nga klase sang mga halad. Ginatawag man ini nga “pagkaon sang Dios” sa Lev. 21:6, 21; Num. 28:2. Amo ina nga gin-translate ini sang iban nga “halad nga pagkaon.” makapalipay sa Ginoo.

10Kon karnero ukon kanding ang ihalad sang tawo bilang halad nga ginasunog, kinahanglan nga lalaki ini nga wala sing deperensya. 11Ihawon niya ini sa presensya sang Ginoo didto sa aminhan dampi sang halaran. Kag ang dugo sini iwisik-wisik sang mga pari nga kaliwat ni Aaron didto sa palibot sang halaran. 12Pagkatapos nga mahiwa-hiwa ini sang manughalad, iplastar sang pari ini nga mga hiniwa sa kalayo, pati ang ulo kag ang mga tambok. 13Dapat hugasan anay sang manughalad ang kasudlan kag ang mga tiil sini. Kag ang pari amo na ang magasunog sini tanan sa halaran bilang halad nga ginasunog. Ang kahamot sini nga halad nga paagi sa kalayo makapalipay sa Ginoo.

14Kon pispis ang ihalad sang tawo bilang halad nga ginasunog, kinahanglan nga pating ini ukon tukmo. 15Dal-on ini sang pari sa halaran, lubagon niya ang liog hasta nga mautod, kag patuluon niya ang dugo sini sa kilid sang halaran. Dayon sunugon niya ang ulo sa halaran. 16Kuhaon niya ang balonbalunan pati ang mga kinaon1:16 kinaon: ukon, balahibo. sini kag ihaboy niya dayon sa sidlangan dampi sang halaran nga sa diin ginabutang ang abo. 17Pihakon niya ang pispis paagi sa pagbitad sang pakpak sini pero indi lang niya pagbitason ang pakpak. Dayon sunugon niya ang pispis sa halaran bilang halad nga ginasunog. Ang kahamot sini nga halad nga paagi sa kalayo makapalipay sa Ginoo.

Hoffnung für Alle

3. Mose 1:1-17

Vorschriften für die verschiedenen Opfer

(Kapitel 1–7)

Das Brandopfer

1Der Herr rief Mose zum heiligen Zelt und sprach dort mit ihm. 2Er befahl ihm, den Israeliten diese Botschaft auszurichten:

»Wenn jemand von euch mir, dem Herrn, ein Opfer darbringen will, dann soll er dafür ein Rind, ein Schaf oder eine Ziege aussuchen.

3Wählt er ein Rind für ein Brandopfer, muss er ein männliches, fehlerloses Tier nehmen, damit mir seine Gabe gefällt. Er soll es zum Eingang des heiligen Zeltes bringen 4und dort seine Hand auf den Kopf des Tieres legen. Dann werde ich seine Gabe annehmen und ihm seine Schuld vergeben. 5Vor meinem Heiligtum muss er das Rind schlachten. Die Priester, die Nachkommen Aarons, sollen das Blut auffangen und ringsum an den Altar sprengen, der am Eingang zum heiligen Zelt steht. 6Der Israelit, der das Tier gebracht hat, zieht ihm dann das Fell ab und zerlegt es. 7Die Priester zünden auf dem Altar ein Feuer an und schichten Holz darüber. 8Dann legen sie die Fleischstücke, den Kopf und das Fett des Tieres auf den brennenden Holzstoß. 9Die Eingeweide und die Unterschenkel muss der Opfernde vorher mit Wasser abwaschen, und der Priester verbrennt das ganze Tier auf dem Altar. Mit solch einem wohlriechenden Opfer erfreut ihr mich, den Herrn.

10Will jemand ein Schaf oder eine Ziege als Brandopfer darbringen, dann muss er ein männliches, fehlerloses Tier aussuchen 11und es an der nördlichen Altarseite vor dem Heiligtum schlachten. Die Priester sollen das Blut ringsum an den Altar sprengen. 12-13Dann zerlegt der Opfernde das Tier und wäscht die Eingeweide und die Unterschenkel mit Wasser ab. Die Priester legen die Fleischstücke, den Kopf und das Fett auf den brennenden Holzstoß auf dem Altar. So wird das ganze Tier verbrannt. Dies ist ein wohlriechendes Brandopfer, das mir, dem Herrn, gefällt.

14Will mir jemand einen Vogel als Brandopfer darbringen, dann soll er eine Turteltaube oder eine andere Taube nehmen. 15Der Priester bringt sie zum Altar, trennt ihren Kopf ab und verbrennt ihn. Das Blut lässt er an der Altarwand auslaufen. 16Er entfernt ihren Kropf mitsamt Inhalt und wirft ihn auf den Aschehaufen an der Ostseite des Altars. 17Ihre Flügel soll er nur einreißen, nicht ganz abtrennen. Dann verbrennt der Priester die Taube auf dem Holzstoß oben auf dem Altar. Ein solches Brandopfer gefällt mir, dem Herrn, gut.«