Ang Pagdedikar sa mga Kamagulangan nga Lalaki
1Nagsiling ang Ginoo kay Moises, 2“Idedikar sa akon ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sang mga Israelinhon kag ang tanan nga kamagulangan nga sapat. Akon sila.” 3Dayon nagsiling si Moises sa mga tawo, “Dumduma ninyo ini nga adlaw, nga amo ang adlaw nga ginpaguwa kamo sa Egipto halin sa pagkaulipon. Kay ginpaguwa kamo sang Ginoo paagi sa iya gahom. Indi kamo magkaon sang tinapay nga may inugpahabok. 4Dumduma ninyo ini nga adlaw sang bulan sang Abib13:4 Abib: Ang nahauna nga bulan sang Hebreo nga kalendaryo. Natuon ini sa bulan sang Marso kag Abril.—ang adlaw nga ginpaguwa kamo sa Egipto. 5Dapat saulugon ninyo ini kon dal-on na kamo sang Ginoo sa duta sang mga Canaanhon, Hithanon, Amornon, Hivhanon, kag mga Jebusnon. Amo ini ang duta nga ginsumpa sang Ginoo sa inyo mga katigulangan nga ihatag sa inyo. Ini nga duta maayo kag mapatubason.13:5 duta… mapatubason: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. 6Sa tion sang inyo pagsaulog, magkaon kamo sang tinapay nga wala sing inugpahabok sa sulod sang pito ka adlaw, kag sa ikapito nga adlaw maghiwat kamo sang piesta para sa Ginoo. 7Indi gid kamo magkaon sang tinapay nga may inugpahabok sa sulod sinang pito ka adlaw, kag kinahanglan nga wala gid sing inugpahabok nga makita sa inyo mga balay ukon sa bisan diin sa inyo lugar. 8Sa tion sang inyo pagsaulog, ipaintiendi ninyo sa inyo mga anak nga ginahimo ninyo ini sa pagdumdom sang ginhimo sang Ginoo sang pagguwa ninyo sa Egipto. 9Ini nga piesta daw pareho sa isa ka marka sa inyo mga kamot ukon sa inyo mga agtang nga magapadumdom sa inyo nga dapat ninyo isugid ang mga sugo sang Ginoo, kay ginpaguwa niya kamo sa Egipto paagi sa iya gahom. 10Gani sauluga ninyo ini nga piesta sa natalana nga tion kada tuig.
11“Kon dal-on na gani kamo sang Ginoo sa duta sang mga Canaanhon nga iya ginsumpa nga ihatag sa inyo mga katigulangan kag sa inyo, 12idedikar ninyo sa Ginoo ang kamagulangan nga mga lalaki, tawo man ukon sapat, kay sila iya sang Ginoo. 13Puwede magawad sa Ginoo ang kamagulangan sang inyo mga asno paagi sa pagbaylo sini sang karnero. Pero kon indi ninyo ini paggawaron, kinahanglan nga patyon ang asno paagi sa pagbali sang iya liog. Dapat man ninyo magawad ang inyo kamagulangan nga mga anak nga lalaki. 14Kon sa ulihi magpamangkot ang inyo mga anak kon ngaa ginahimo ninyo ini, silinga sila nga, ‘Paagi sa gahom sang Ginoo ginpaguwa niya kami sa Egipto nga sa diin kami gin-ulipon. 15Sang wala pa kami pagtuguti sang hari nga maglakat, ginpamatay sang Ginoo ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sa Egipto, tawo man ukon sapat. Amo ina kon ngaa ginahalad namon sa Ginoo ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sang amon mga kasapatan kag ginatubos namon ang amon kamagulangan nga mga anak nga lalaki.’ 16Ini nga seremonya daw pareho sa isa ka marka sa inyo mga kamot ukon sa inyo mga agtang nga magapadumdom sa inyo nga ginpaguwa kamo sang Ginoo sa Egipto paagi sa iya gahom.”
Ang Pagtabok sang mga Israelinhon sa Mapula nga Dagat
17Sang ginpalakat sang hari ang mga Israelinhon, wala sila pagtuytuyi sang Dios sa dalan nga pakadto sa duta sang mga Filistinhon bisan amo ato ang laktod nga dalan. Kay nagsiling ang Dios, “Kon may inaway nga atubangon ang mga Israelinhon, basi magbaylo ang ila hunahuna kag magbalik sila sa Egipto.” 18Gani ginpalibot sila sang Dios sa kamingawan pakadto sa Mapula nga Dagat. Armado ang mga Israelinhon para sa inaway paghalin nila sa Egipto. 19Gindala ni Moises ang mga tul-an ni Jose, suno sa ginpasumpa anay ni Jose nga himuon sang mga Israelinhon. Nagsiling sadto si Jose, “Sigurado nga hilwayon kamo sang Dios. Kon matabo na nga maghalin na kamo sa sini nga lugar, dal-on ninyo ang akon mga tul-an.”
20Paghalin nila sa Sucot, nagkampo sila sa Etam, sa dulunan sang kamingawan. 21Kon adlaw, ginatuytuyan sila sang Ginoo paagi sa panganod nga daw haligi, kag kon gab-i ginatuytuyan sila paagi sa kalayo nga daw haligi nga nagahatag sa ila sang kasanag, agod makapanglakaton sila, adlaw man ukon gab-i. 22Wala gid nagahalin sa unahan sang mga tawo kon adlaw ang panganod nga daw haligi, kag kon gab-i, ang kalayo nga daw haligi.
Consecration of the firstborn
1The Lord said to Moses, 2‘Consecrate to me every firstborn male. The first offspring of every womb among the Israelites belongs to me, whether human or animal.’
3Then Moses said to the people, ‘Commemorate this day, the day you came out of Egypt, out of the land of slavery, because the Lord brought you out of it with a mighty hand. Eat nothing containing yeast. 4Today, in the month of Aviv, you are leaving. 5When the Lord brings you into the land of the Canaanites, Hittites, Amorites, Hivites and Jebusites – the land he swore to your ancestors to give you, a land flowing with milk and honey – you are to observe this ceremony in this month: 6for seven days eat bread made without yeast and on the seventh day hold a festival to the Lord. 7Eat unleavened bread during those seven days; nothing with yeast in it is to be seen among you, nor shall any yeast be seen anywhere within your borders. 8On that day tell your son, “I do this because of what the Lord did for me when I came out of Egypt.” 9This observance will be for you like a sign on your hand and a reminder on your forehead that this law of the Lord is to be on your lips. For the Lord brought you out of Egypt with his mighty hand. 10You must keep this ordinance at the appointed time year after year.
11‘After the Lord brings you into the land of the Canaanites and gives it to you, as he promised on oath to you and your ancestors, 12you are to give over to the Lord the first offspring of every womb. All the firstborn males of your livestock belong to the Lord. 13Redeem with a lamb every firstborn donkey, but if you do not redeem it, break its neck. Redeem every firstborn among your sons.
14‘In days to come when your son asks you, “What does this mean?” say to him, “With a mighty hand the Lord brought us out of Egypt, out of the land of slavery. 15When Pharaoh stubbornly refused to let us go, the Lord killed the firstborn of both people and animals in Egypt. This is why I sacrifice to the Lord the first male offspring of every womb and redeem each of my firstborn sons.” 16And it will be like a sign on your hand and a symbol on your forehead that the Lord brought us out of Egypt with his mighty hand.’
Crossing the sea
17When Pharaoh let the people go, God did not lead them on the road through the Philistine country, though that was shorter. For God said, ‘If they face war, they might change their minds and return to Egypt.’ 18So God led the people around by the desert road towards the Red Sea.13:18 Or the Sea of Reeds The Israelites went up out of Egypt ready for battle.
19Moses took the bones of Joseph with him because Joseph had made the Israelites swear an oath. He had said, ‘God will surely come to your aid, and then you must carry my bones up with you from this place.’13:19 See Gen. 50:25.
20After leaving Sukkoth they camped at Etham on the edge of the desert. 21By day the Lord went ahead of them in a pillar of cloud to guide them on their way and by night in a pillar of fire to give them light, so that they could travel by day or night. 22Neither the pillar of cloud by day nor the pillar of fire by night left its place in front of the people.
