Ang Kanta ni David sa Iya nga Pagdaog
(Salmo 18)
1Nagkanta si David sa Ginoo sang ginluwas siya sang Ginoo sa kamot sang iya mga kaaway kag kay Saul. 2-3Amo ini ang iya kanta:
“Ikaw, Ginoo, ang akon palalipdan nga bato,
ang akon mabakod nga palanaguan kag manughilway.
Bilang palalipdan nga bato, makapanago ako sa imo.
Ikaw ang akon taming kag gamhanan nga manluluwas.
Ikaw ang akon dalangpan kag palanaguan.
Ikaw ang nagaluwas sa akon sa mapintas nga mga tawo.
4Dalayawon ka, Ginoo, kay kon magpangayo ako sang bulig sa imo ginaluwas mo ako sa akon mga kaaway.
5Ang kamatayon daw pareho sa balod nga nagpalibot sa akon.
Ang kalaglagan daw pareho sa mabaskog nga baha nga naglapaw sa akon.
6Ang kamatayon daw pareho man sa lubid nga nagburambod sa akon kag pareho sa siod sa akon alagyan.
7Sa akon kalisod nagpanawag ako sa imo, Ginoo.
Nagpangayo ako sang bulig sa imo nga akon Dios,
kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo sa imo templo.
8“Dayon naglinog, kag pati ang mga pundasyon sang langit nag-uyog,
tungod kay naakig ka, Ginoo.
9Nagguwa ang aso sa imo ilong,
kag sa imo baba nagguwa ang makahalalit nga kalayo kag nagadabadaba nga mga baga.
10Ginbuksan mo ang langit pareho sang pagbukas sang kurtina
kag nagpanaog ka nga nagatungtong sa madamol nga gal-om.
11Nagsakay ka sa kerubin, kag madasig ini nga naglupad samtang ginapalid sang hangin.
12Ginhimo mo ang kadulom nga tabon sa imo palibot.
Nagpanago ka sa madamol nga gal-om.
13Nagpangilat sa imo atubangan kag may nagadabadaba nga mga baga.
14Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Mataas nga Dios, nagdaguob sa langit.
15Ginpana mo sang kilat ang imo mga kaaway
kag nagpalalagyo sila nga nagasalasala.
16Sa imo nga pagsabdong kag puwerte nga kaakig nagakahubas ang dagat kag makita ang duta sa idalom sini,
kag makita man ang pundasyon sang kalibutan.
17Halin sa langit gindawat mo ako kag ginkuha sa madalom nga tubig.
18Ginluwas mo ako sa akon gamhanan nga mga kaaway nga indi ko masarangan.
19Ginsalakay nila ako sang nalisdan ako,
pero gin-apinan mo ako, Ginoo.
20Gindala mo ako sa lugar nga wala sing katalagman;
ginluwas mo ako kay nalipay ka sa akon.
21Ginapakamaayo mo ako tungod nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
22Kay ginasunod ko ang imo mga pamaagi
kag wala ako nagbiya sa imo.
23Ginatuman ko ang tanan mo nga sugo
kag wala ko ginalapas ang imo mga pagsulundan.
24Nakahibalo ka nga wala sing kasawayan ang akon kabuhi
kag ginalikawan ko nga makasala.
25Ginapakamaayo mo ako tungod nga nakita mo nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
26Matutom ka sa mga matutom sa imo,
kag maayo sa mga tawo nga maayo man.
27Sinsero ka sa mga sinsero sa imo,
kag maayo ka magpadihot sa mga malaot.
28Huo, ginaluwas mo ang mga mapainubuson,
pero ginapaubos mo ang mga matinaas-taason.
29“Ginoo, ikaw ang akon kasanag.
Sa kadulom ikaw ang akon suga.
30Sa imo bulig masarangan ko nga salakayon ang panong sang mga soldado
kag masarangan ko nga sakaon ang pader nga nagapalibot sa siyudad.
31Ang imo pamaagi, O Dios, wala sing sayop.
Ang imo pulong masaligan gid.
Pareho ka sa taming sa tanan nga nagapangayo sang proteksyon sa imo.
32Ikaw lang, Ginoo, amo ang Dios;
ikaw lang ang amon palalipdan nga bato.
33Ikaw ang nagahatag sa akon sang kusog22:33 Ikaw… kusog: Amo ini sa Dead Sea Scrolls, Latin Vulgate, Syriac, kag sa iban nga mga kopya sang Septuagint. Sa Hebreo, Ikaw ang akon mabakod nga dalangpan.
kag ang nagabantay sa akon dalanon.
34Ginapabaskog mo ang akon tiil pareho sa tiil sang usa,
agod maagwanta ko ang pagtaklad sa mataas nga mga lugar.
35Ginahanas mo ako sa pagpakig-away, pareho abi sa pagbinat sa mabakod nga pana.
36Ginaprotektaran mo ako pareho sa taming.
Paagi sa imo bulig nangin bantog ako.
37Ginahatagan mo ako sang matawhay nga alagyan,
gani wala nagakasandad ang akon mga tiil.
38Ginlagas ko ang akon mga kaaway kag napierdi ko sila.
Kag wala gid ako magbalik hasta nga nalaglag ko sila.
39Ginlaglag ko gid sila kag natumba sila sa akon tiilan
kag indi na sila makabangon pa.
40Ginhatagan mo ako sang kusog sa pagpakig-away
kag ginpadaog sa akon mga kaaway.
41Ginpatal-as mo ang akon mga kaaway
kag ginlaglag ko sila.
42Nagpangayo sila sang bulig,
pero wala sing may nagluwas sa ila.
Nagpanawag sila sa imo,
pero wala mo sila ginsabat.
43Gindugmok ko sila hasta nga daw pareho na lang sila sa yab-ok.
Gintasak-tasak ko sila nga daw sa lunang sa dalan.
44Ginluwas mo ako sa akon rebelde nga katawhan.
Ginhimo mo ako nga pangulo sang mga nasyon.
Ang mga taga-iban nga lugar nagaalagad sa akon.
45Nagaluhod sila sa akon sa kahadlok kag nagatuman dayon sang akon mando.
46Nadulaan sila sang kaisog,
gani nagaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok.
47Buhi ka, Ginoo!
Dalayawon ka nga akon palalipdan nga bato.
Ginapakataas ko ikaw tungod nga ikaw ang Dios nga akon manluluwas.
48Ginabalusan mo ang akon mga kaaway,
kag ginapasakop mo ang mga nasyon sa akon.
49Ginaluwas mo ako sa akon mapintas nga mga kaaway,
kag ginapadaog mo ako sa ila.
50Gani padunggan ko ikaw sa mga nasyon, O Ginoo.
Kantahan ko ikaw sang mga pagdayaw.
51Ginahatagan mo sang dalagko nga mga kadalag-an ang imo pinili nga hari.
Ginahigugma mo si David kag ang iya mga kaliwat sa wala sing katapusan.”
Cântico de David
(Sl 18.1-50)
1David compôs este cântico para o Senhor após ter sido salvo por ele das mãos de Saul e dos seus outros inimigos:
2“O Senhor é o meu rochedo,
o meu lugar forte e o meu libertador.
3Esconder-me-ei em Deus
que é o meu rochedo e o meu alto retiro.
Ele é o meu escudo, o poder da minha salvação
e o meu refúgio.
Ó meu Salvador, tu me livras da violência.
4Invocarei o Senhor que é digno de todo o louvor;
salvar-me-á de todos os meus adversários.
5Ondas de morte me cercaram;
torrentes de maldade desabaram sobre mim.
6Fui ligado e atado por laços do mundo dos mortos
e por ciladas da morte.
7Clamei pelo Senhor, meu Deus, na minha tribulação,
e ele ouviu-me desde o seu templo;
o meu clamor chegou aos seus ouvidos.
8Então a Terra foi abalada e tremeu;
os fundamentos dos céus abalaram-se,
por causa da sua ira.
9Saiu fumo do seu rosto, da sua boca um fogo devorador,
que tudo consumia, e punha as brasas a arder.
10Fez baixar os céus e desceu,
andando sobre espessas nuvens.
11Voou sobre um querubim,
sobre as asas do vento.
12As trevas rodearam-no,
espessas nuvens o circundaram;
13Com o brilho da sua presença
acendiam-se centelhas de fogo.
14O Senhor trovejou desde os céus;
o Deus supremo fez ecoar a sua voz.
15Disparou as suas frechas de luz
e dispersou os inimigos.
16Pelo sopro da sua respiração
até o mar se dividiu em dois,
e viu-se o fundo das águas
pela repreensão do Senhor.
17Desde o alto me livrou,
salvou-me de ser levado pelas vagas.
18Libertou-me do meu poderoso inimigo,
daqueles que me odiavam,
dos que tinham muito mais força do que eu.
19Saltaram sobre mim no dia da calamidade,
mas o Senhor foi a minha proteção.
20Fez-me reaver a liberdade;
resgatou-me, porque me amava.
21O Senhor recompensou-me,
conforme a minha retidão,
porque tinha as mãos limpas.
22Guardei os caminhos do Senhor;
não me afastei impiamente do meu Deus.
23Tive sempre presentes as suas leis;
não me desviei dos seus estatutos.
24Fui sempre reto perante ele
e fugi do pecado.
25Por isso, o Senhor atendeu à minha justiça,
pois viu que eu estava limpo.
26Tu és misericordioso para com os misericordiosos;
revelas a tua retidão para com os que são retos.
27Com os puros, mostras-te puro,
mas astuto com os perversos.
28Tu salvas os que estão aflitos,
mas abates os orgulhosos,
pois tens os olhos sempre postos neles.
29Senhor, tu és a minha luz!
Transformas em luz a minha escuridão.
30Pelo teu poder posso esmagar um exército;
pela tua força saltarei muralhas.
31O caminho de Deus é reto.
A palavra do Senhor é verdade;
é um escudo para os que procuram a sua proteção.
32Só o Senhor é Deus.
Quem é como um rochedo senão o nosso Deus?
33Deus é a minha poderosa fortaleza;
faz-me andar em perfeita segurança.
34Faz com que caminhe com passo bem firme,
como as gazelas sobre os cumes.
35Torna-me hábil nos combates,
dá-me força capaz de dobrar um arco de bronze;
36Deste-me o escudo da tua salvação;
pela tua bondade me engrandeceste.
37Fizeste-me andar sobre caminhos planos,
onde os meus pés não vacilaram.
38Persegui os meus inimigos e os destruí;
não desisti sem os derrotar.
39Consumi-os e destrocei-os
de tal forma que mais nenhum deles se poderá levantar.
Caíram debaixo dos meus pés.
40Pois deste-me força para a batalha.
Fizeste com que subjugasse
todos os que se levantaram contra mim.
41Obrigaste os meus inimigos a retroceder e fugir;
destruí todos os que me odiavam.
42Pediram ajuda, mas ninguém os auxiliou;
clamaram ao Senhor, mas recusou ouvi-los.
43Pisei-os como o pó do chão,
esmaguei-os e dispersei-os,
como pó pelas ruas.
44Guardaste-me da rebelião do meu povo;
livraste-me para que seja cabeça das nações.
Estrangeiros me servirão.
45Em breve me serão sujeitos,
quando ouvirem falar do meu poder.
46Perderão a altivez
e virão a tremer, lá dos seus esconderijos.
47O Senhor vive!
Bendito seja aquele que é o meu rochedo.
Que Deus seja louvado,
aquele que é a rocha da minha salvação!
48Ele é o Deus que por mim faz vingança,
que destrói os que se levantam contra mim.
49Resgataste-me dos meus adversários.
Sim, tu levantaste-me em segurança,
acima das suas cabeças.
Livraste-me da violência.
50Por isso, Senhor, dar-te-ei graças entre as nações,
e cantarei louvores ao teu nome.
51Ele deu uma maravilhosa salvação ao seu rei;
manifestou misericórdia ao seu ungido,
a David e à sua família, para sempre.”
