Nagplano si Absalom sa Pagrebelde
1Sang ulihi, nakaangkon si Absalom sang karwahe kag mga kabayo, kag 50 ka tawo nga iya badigard. 2Aga pa siya nagabugtaw kada adlaw kag nagatindog sa higad sang dalan nga pakadto sa puwertahan sang siyudad. Kon may mag-abot nga tawo nga may kaso nga gusto ipahusay sa hari, ginapamangkot niya kon taga-diin siya, kag nagasugid ang tawo kon ano siya nga tribo sang Israel. 3Dayon nagasiling si Absalom sa iya, “Madaog kuntani ang imo kaso, ugaling wala sing representante ang hari sa pagpamati sang imo kaso. 4Kon ako lang kuntani ang manughukom, makapalapit sa akon ang kada tawo nga may reklamo ukon kaso, kag siguraduhon ko nga mahatagan gid siya sang hustisya.” 5Kag kon magpalapit ang tawo sa iya kag magluhod bilang pagtahod sa iya, ginahakos niya ini kag ginahalukan bilang pag-abiabi. 6Amo ini ang ginahimo ni Absalom sa tanan nga Israelinhon nga nagakadto sa hari sa pagpahusay sang ila kaso. Gani nadala niya ang mga Israelinhon.
7Pagkaligad sang apat ka tuig,15:7 apat ka tuig: Amo ini sa iban nga mga kopya sang Septuagint kag sa Syriac. Sa Hebreo, 40 ka tuig. nagsiling si Absalom sa hari, “Tuguti ako nga magkadto sa Hebron sa pagtuman sang akon ginpromisa sa Ginoo. 8Sang didto pa ako nagaestar sa Geshur nga sakop sang Aram, nagpromisa ako nga kon pabalikon ako liwat sang Ginoo sa Jerusalem, magasimba ako sa iya sa Hebron.” 9Nagsiling ang hari sa iya, “Sige, maayo lang nga paglakat.” Gani nagkadto si Absalom sa Hebron.
10Pero sang didto si Absalom sa Hebron, sekreto siya nga nagpadala sang mga mensahero sa bug-os nga Israel sa pagsiling, “Kon mabatian ninyo ang tunog sang budyong, singgit kamo, ‘Si Absalom na ang hari sang Israel, kag didto siya nagahari sa Hebron!’ ” 11200 ka tawo sa Jerusalem ang ginpanghagad ni Absalom nga mag-upod sa iya sa Hebron. Ini nga mga tawo wala kahibalo sang plano ni Absalom. 12Samtang nagahalad si Absalom sang mga halad, ginpatawag niya si Ahitofel sa banwa sang Gilo. Ining si Ahitofel taga-Gilo mismo, kag isa siya sang mga manuglaygay ni David. Sang ulihi nagdamo pa gid ang nagsunod kay Absalom, gani naglig-on pa gid ang iya nga plano sa pagrebelde kay David.
Nagpalagyo si David
13May isa ka mensahero nga nagsugid kay David nga ang mga Israelinhon nagbuylog na kay Absalom. 14Gani nagsiling si David sa tanan niya nga opisyal nga kaupod niya didto sa Jerusalem, “Dali, malagyo kita gilayon, kay basi magsalakay gulpi si Absalom kag maabtan niya kita diri kag pamatyon niya kita kag ang tanan nga pumuluyo sang Jerusalem. Dalia ninyo, kon gusto ninyo nga makaluwas kay Absalom!” 15Nagsiling ang mga opisyal, “Mahal nga Hari, handa kami sa paghimo sang bisan ano nga imo isiling.” 16Gani naglakat si David upod ang iya bug-os nga panimalay, pero ginbilin niya ang napulo sa iya mga asawa nga suluguon sa pag-atipan sang palasyo.
17Sang nagalakat na si David kag ang iya mga tinawo, nagpundo sila sa katapusan nga balay sang siyudad, 18kag ginpauna ni David ang tanan niya nga tinawo, pati na ang tanan niya nga badigard nga mga Keretnon kag mga Peletnon. Nagsunod man ang 600 ka Gitanhon nga nag-upod sa iya halin sa Gat. 19Nagsiling si David kay Itai, nga pangulo sang mga Gitanhon, “Ngaa nga maupod kamo sa amon? Balik kamo sa Jerusalem, kag mag-upod sa bag-o nga hari nga si Absalom, kay mga dumuluong lang kamo sa Israel nga nagpalagyo halin sa inyo lugar. 20Wala pa lang kamo dugay nga nag-abot diri, kag karon maupod kamo sa amon nga wala gani kami kahibalo kon diin kami makadto? Balik kamo sang imo mga kasimanwa, kag kabay pa nga ipakita sang Ginoo ang iya gugma kag katutom sa inyo.” 21Pero nagsabat si Itai sa hari, “Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo kag sa imo, Mahal nga Hari, nga maupod kami sa imo bisan diin ka makadto, bisan kamatayon pa ang amon dangatan.” 22Nagsiling si David sa iya, “Kon amo, sige, upod kamo sa amon.” Gani naglakat si Itai kag ang tanan niya nga mga tinawo, kag ang ila mga pamilya. 23Puwerte gid ang paghinibi sang mga tawo sa Jerusalem sang nagaagi ang mga tinawo ni David. Nagtabok si David sa Kidron nga ililigan sang tubig kaupod ang iya mga tinawo pakadto sa kamingawan.
24Didto man ang mga pari nga sila ni Zadok kag Abiatar, kag ang mga Levita nga nagadala sang Kahon sang Kasugtanan sang Dios. Ginbutang nila ang Kahon sang Kasugtanan sa higad sang dalan kag naghalad si Abiatar hasta nga nakahalin ang tanan nga tinawo ni David sa siyudad. 25Dayon nagsiling si David kay Zadok, “Ibalik ang Kahon sang Dios15:25 Kahon sang Dios nga amo ang Kahon sang Kasugtanan. sa Jerusalem. Kon nalipay ang Ginoo sa akon, pabalikon niya ako sa Jerusalem kag makita ko ini liwat kag ang lugar nga iya nabutangan. 26Pero kon wala siya nalipay sa akon, handa ako kon ano man ang iya gusto himuon sa akon.”
27Nagsiling pa gid si David kay Zadok, “Magbalik kamo ni Abiatar sing malinong sa Jerusalem, kaupod ang imo anak nga si Ahimaaz kag ang anak ni Abiatar nga si Jonatan, kag magpanilag kamo didto.15:27 kag magpanilag kamo didto: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. 28Mahulat ako sa talabukan sang suba sa kamingawan hasta nga makabaton ako sang balita halin sa inyo.” 29Gani ginbalik ni Zadok kag ni Abiatar ang Kahon sang Dios sa Jerusalem, kag nagtiner sila didto.
30Nagtaklad si David sa Bukid sang mga Olibo. Nagtiniil lang siya kag ginatabunan niya ang iya ulo samtang nagahilibion siya. Nagahilibion man ang iya mga kaupod kag ginatabunan man nila ang ila mga ulo. 31Karon may nagsugid kay David nga si Ahitofel isa sa mga nagabuylog kay Absalom. Gani nagpangamuyo si David, “Ginoo, himua nga wala sing pulos ang laygay ni Ahitofel.”
32Sang makaabot sila ni David sa ibabaw sang Bukid sang mga Olibo, nga sa diin ginasimbahan sang mga tawo sa Dios, ginsugata siya ni Hushai nga Arkhanon. Gisi ang iya bayo kag yab-ukon ang iya ulo nga nagapakita nga nagapangasubo siya. 33Nagsiling si David sa iya, “Wala ka sing may mabulig kon mag-upod ka sa akon. 34Pero kon magbalik ka sa siyudad kag hambalon mo si Absalom nga mag-alagad ka sa iya, subong nga nag-alagad ka sa akon, mabuligan mo pa ako paagi sa pagpamalabag sa laygay ni Ahitofel. 35Ato didto si Zadok kag si Abiatar nga mga pari. Sugiri sila sang tanan nga mabatian mo sa palasyo sang hari. 36Pakadtua dayon diri sa akon ang ila mga anak nga si Ahimaaz kag si Jonatan sa pagbalita sang imo mabatian.” 37Gani nagbalik si Hushai nga amigo ni David sa Jerusalem. Natabuan sadto nga nagapasulod si Absalom sa siyudad.
A conspiração de Absalão
1Absalão comprou um carro ao qual mandou atrelar cavalos e contratou cinquenta homens que corressem diante dele. 2Levantava-se de manhã cedo e ia para a entrada da cidade. Quando alguém trazia algum caso para submeter ao julgamento do rei, Absalão mandava-o parar e perguntava: “De onde és tu?” Ele respondia: “Sou de tal tribo de Israel, meu senhor!” 3“Estou a ver que tens razão nesse assunto. Infelizmente o rei não tem ninguém que o assista para ouvir esses casos. 4Eu bem desejaria ser juiz, para que qualquer pessoa que tivesse uma causa a apresentar pudesse vir ter comigo para lhe fazer justiça!” 5Se alguém se chegava e lhe fazia uma reverência, ele dava-lhe um abraço de saudação com um beijo. 6Dessa forma, ia roubando os corações de todo o povo de Israel a seu favor.
7-8Passados quatro anos Absalão disse ao rei: “Deixa-me ir até Hebrom para fazer um sacríficio ao Senhor em cumprimento de um voto que lhe fiz, quando estava em Gesur, em Aram, que se pudesse regressar a Jerusalém serviria ao Senhor.”
9O rei disse-lhe: “Vai em paz e cumpre o teu voto.” O príncipe dirigiu-se a Hebrom. 10Enquanto ali estava, mandou gente a todas as partes de Israel, incitando a população à revolta contra o rei: “Logo que ouçam as trombetas”, dizia a mensagem que enviava, “saberão que Absalão foi coroado rei em Hebrom.” 11Levou consigo duzentos homens de Jerusalém, como hóspedes, que nada sabiam das suas intenções. 12Enquanto oferecia o sacrifício, mandou buscar Aitofel, um dos conselheiros de David que vivia em Gilo. Aitofel declarou-se a favor de Absalão tal como muitos outros. E assim a conspiração ganhou força.
A fuga de David
13Em breve chegou a Jerusalém um mensageiro que contou ao rei David o que se passava: “Israel em peso está a conspirar contra ti a favor de Absalão!”
14“Teremos de fugir antes que seja tarde demais!”, foi a resposta imediata de David ao homem. “Se sairmos da cidade antes que ele chegue, tanto nós como a própria cidade poderemos ser poupados.”
15“Nós estamos contigo”, disseram-lhe os conselheiros. “Faz o que achares melhor.” 16Então o rei e a sua casa saíram logo da cidade. Não deixou ninguém no palácio senão dez das suas mulheres, para manterem a casa em ordem. 17David parou num dos limites da cidade, 18para deixar as suas tropas passarem à frente; seiscentos homens de Gate, que dali tinham vindo com ele, mais os cretenses e os peleteus.
19No entanto, voltando-se para Itai, o capitão dos seiscentos giteus, disse-lhe: “Para que hás de vir connosco? Vai ter com os teus homens a Jerusalém, e com o teu rei, pois és um hóspede em Israel, um estrangeiro no exílio. 20Parece que foi ontem que aqui chegaste e iria obrigar-te a andar vagueando connosco, sabe-se lá por onde? Volta para trás com as tuas tropas e que o Senhor use de misericórdia e de fidelidade para contigo!”
21Itai retorquiu: “Tão certo como vive o Senhor e pela tua própria vida, que irei para onde quer que vás, aconteça o que acontecer, quer isso represente a vida ou a morte.”
22David respondeu-lhe: “Está bem, podes vir connosco!” Assim Itai e os seus seiscentos homens prosseguiram com ele.
23Havia uma tristeza profunda na cidade, enquanto o rei ia passando, com os que o acompanhavam, e enquanto atravessava o ribeiro de Cedron e seguia pelo campo.
24Abiatar, Zadoque e os levitas levaram a arca da aliança de Deus e colocaram-na no chão, até que toda a gente passou. 25Depois, de acordo com instruções de David, Zadoque voltou com a arca para a cidade. “Se o Senhor achar bem”, disse David, “fará com que regresse para tornar a ver a arca e o santuário. 26Mas se desejar que a minha carreira acabe, que se faça a sua vontade.”
27O rei disse ainda a Zadoque: “Ouve-me, este é o meu plano: Volta tranquilamente para a cidade com o teu filho Aimaaz e Jónatas, o filho de Abiatar. 28Dá-me notícias do que se vai passando em Jerusalém, enquanto me refugio no deserto.” 29Zadoque e Abiatar levaram a arca de Deus para a cidade e ali ficaram.
30David subiu pelo caminho que conduz ao monte das Oliveiras, chorando à medida que caminhava. Ia de cabeça coberta, em sinal de profunda consternação. O povo que o acompanhava ia também de cabeça coberta e chorava, à medida que subiam o monte. 31Quando alguém veio dizer ao rei que Aitofel, seu conselheiro, se tinha passado para o lado de Absalão, David fez a seguinte oração: “Ó Senhor, faz com que os conselhos de Aitofel sejam transtornados!”
32Toda a gente chegou finalmente ao cimo do monte das Oliveiras e o povo adorou Deus. David encontrou ali Husai, o arquita, que o esperava com a roupa rasgada e terra sobre a cabeça. 33O rei disse-lhe: “Se tens a intenção de me seguir, fica a saber que me levantarás problemas. 34Volta para Jerusalém e diz a Absalão: ‘Estou ao teu serviço, como estive antes ao serviço do teu pai.’ Assim poderás contrapor os conselhos de Aitofel. 35Zadoque e Abiatar, os sacerdotes, já lá estão. Dá-lhes a conhecer tudo o que ouvires. 36Eles hão de enviar Aimaaz e Jónatas para vir ter comigo e me dizerem o que se vai passando por lá.”
37Dessa forma, Husai, o amigo de David, voltou para a cidade, na altura em que Absalão também chegava.
