Naglutaw sa Tubig ang Ulo sang Wasay
1Isa ka tion, nagsiling kay Elisha ang grupo sang mga propeta, “Nakita mo mismo nga gamay ining lugar nga amon ginapakigkitaan sa imo. 2Gani makadto kita sa Suba sang Jordan nga sa diin may madamo nga mga kahoy. Mahimo kita didto sang lugar nga aton matipunan.” Nagsiling si Elisha, “Sige, lakat na kamo.” 3Pero nagsiling ang isa sa ila, “Kon puwede, sir, mag-upod ka na lang sa amon.” Nagsabat siya, “O, sige.” 4Gani nag-upod siya sa ila.
Nagkadto sila sa Suba sang Jordan kag nagpangtapas sang mga kahoy. 5Samtang ang isa sa ila nagatapas, nahulog ang ulo sang iya wasay sa tubig, gani nagsinggit siya, “Sir, ginhulam ko lang ato!” 6Nagpamangkot si Elisha, “Diin dampi nahulog?” Gintudlo sang tawo kon diin dampi nahulog, kag dayon nag-utod si Elisha sang lipak kag ginhaboy ini didto. Kag naglutaw ang ulo sang wasay. 7Nagsiling si Elisha, “Kuhaa na.” Kag ginkuha sang tawo.
Ginpauntat ni Elisha ang Pagsalakay sang mga Arameanhon
8Karon, nagpakig-away ang hari sang Aram sa Israel. Ginkonsulta niya ang iya mga opisyal kon diin sila nga mga lugar makampo.
9Ginsilingan ni Elisha ang hari sang Israel, “Indi kamo makaagi sa sina nga lugar kay ara dira nagabantay ang mga Arameanhon.” 10Gani nagpasugo ang hari sang Israel sa sina nga lugar nga ginsiling ni Elisha nga hambalon ang mga pumuluyo didto nga mag-andam sila. Permi ini ginahimo ni Elisha.6:10 Ukon, Gani ginpausisa sang hari sang Israel ang lugar nga ginsiling ni Elisha. Ginapaandaman permi ni Elisha ang hari sang Israel agod permi siya magbantay sa amo nga lugar.
11Tungod sini naakig gid ang hari sang Aram. Gani ginpatawag niya ang iya mga opisyal kag ginsilingan, “Sin-o sa inyo ang nagadampig sa hari sang Israel?” 12Nagsiling ang isa sang iya mga opisyal, “Wala gid sing bisan isa sa amon, Mahal nga Hari. Si Elisha nga propeta sa Israel amo ang nagasugid sa hari sang Israel sang tanan nga ginahambal mo bisan pa ang ginahambal mo sa imo kuwarto.” 13Nagmando ang hari, “Lakat, pangitaa ninyo siya agod makapadala ako sang mga tawo sa pagdakop sa iya.”
Sang ginsugiran ang hari nga si Elisha ara sa Dotan, 14nagpadala siya didto sang madamo nga mga soldado nga nagasakay sa mga kabayo kag mga karwahe. Nakaabot sila sa Dotan sang gab-i kag ginlibutan nila ini.
15Pagkaaga, aga pa gid nagbugtaw ang suluguon ni Elisha, kag nakita niya ang mga soldado nga nagasakay sa mga kabayo kag mga karwahe nga nagapalibot sa banwa. Nagsiling siya kay Elisha, “Sir, ano na lang ang aton himuon?” 16Nagsabat si Elisha, “Indi ka magkahadlok. Mas madamo ang aton mga kaupod sang sa ila.” 17Nagpangamuyo dayon si Elisha, “Ginoo, buksi ang iya mga mata agod makita niya.” Ginbuksan sang Ginoo ang iya mga mata, kag nakita niya ang kabukiran sa palibot ni Elisha nga puno sang mga kabayo kag mga karwahe nga kalayo.
18Samtang nagapakadto ang mga kaaway kay Elisha, nagpangamuyo siya, “Ginoo, bulaga6:18 bulaga: siguro ang buot silingon, patalanga. ini nga mga tawo.” Gani ginbulag sila sang Ginoo suno sa ginpangabay ni Elisha. 19Nagsiling dayon si Elisha sa ila, “Indi ini amo ang dalan kag indi ini ang banwa sang Dotan. Sunod kamo sa akon kay dal-on ko kamo sa tawo nga inyo ginapangita.” Kag gindala sila ni Elisha sa Samaria.
20Pagsulod nila sa siyudad, nagpangamuyo si Elisha, “Ginoo, buksi ang ila mga mata agod makakita sila.” Ginbuksan sang Ginoo ang ila mga mata, kag nakita nila nga didto na sila sa Samaria. 21Pagkakita sang hari sang Israel sa ila, ginpamangkot niya si Elisha, “Ano sa imo, sir?6:21 sir: sa Hebreo, amay ko. Pamatyon ko sila?” 22Nagsabat si Elisha, “Indi sila pagpatya. Bisan gani ang mga bihag sa inaway wala naton ginapatay. Hatagi sila sang pagkaon kag tubig agod makakaon sila kag makainom, kag pagkatapos, pabalika sila sa ila hari.”6:22 hari: sa Hebreo, agalon. 23Gani nagpapunsyon ang hari para sa ila, kag pagkatapos ginpapauli niya sila sa ila hari. Kag wala na magsalakay ang mga Arameanhon sa duta sang Israel.
Ginkibon ang Samaria
24Pero sang ulihi gintipon ni Haring Ben Hadad sang Aram ang iya bug-os nga mga soldado kag ginkibon ang Samaria. 25Tungod sini, puwerte ang gutom sa siyudad, hasta nga nagmalahal ang balaklon. Ang bili sang ulo sang asno 80 ka bilog nga pilak, kag ang bili sang isa ka litse nga iti sang pating6:25 iti sang pating: Posible ngalan ini sang isa ka klase sang liso nga ulutanon. lima ka bilog nga pilak.
26Isa ka tion, samtang nagaagi ang hari sang Israel sa ibabaw sang pader, may isa ka babayi nga nagsinggit sa iya, “Mahal nga Hari, buligi ako!” 27Nagsabat ang hari, “Kon indi magbulig ang Ginoo sa imo ano ang akon mahimo? Wala na ako sing trigo ukon ilimnon nga mahatag sa imo.” 28Nagpamangkot dayon ang hari, “Ano bala ang problema mo?” Nagsabat ang babayi, “Ini nga babayi nagsiling sa akon nga kaunon namon ang akon bata sa isa ka adlaw kag sa sunod nga adlaw, ang iya naman nga bata. 29Gani ginluto namon ang akon bata kag ginkaon. Pagkasunod nga adlaw, ginsilingan ko siya nga ang iya naman bata ang amon kaunon, pero gintago niya ini.”
30Pagkabati sang hari sa ginsiling sang babayi, gin-gisi niya ang iya bayo sa puwerte nga kasubo. Kag samtang nagalakat siya sa ibabaw sang pader, nakita sang mga tawo nga nagasuksok siya sang sako nga nasampawan sang iya bayo sa pagpakita sang iya pagpangasubo. 31Nagsiling siya, “Kabay pa nga silutan ako sang Dios sing puwerte gid kon indi ko mapautdan sang ulo si Elisha nga anak ni Shafat subong nga adlaw!”
32Karon, nagapungko si Elisha sa iya balay nga nagapakigsugilanon sa mga manugdumala sang Israel. Nagsugo ang hari sang isa ka tawo nga mag-una sa iya didto kay Elisha. Pero antes mag-abot ang ginsugo sang hari, nagsiling si Elisha sa mga manugdumala, “Ang aton hari nga manugpatay nagpasugo sang tawo sa pag-utod sang akon ulo. Kon mag-abot na gani ang tawo siraduhi ninyo ang puwertahan kag indi siya pagpasudla. Ang hari mismo nga iya agalon nagasunod sa iya.” 33Samtang nagahambal pa si Elisha sa ila, nag-abot ang ginsugo sang hari. Kag nagsiling siya, “Ini nga katalagman nga nag-abot halin mismo sa Ginoo. Ti ngaa mahulat pa ako nga magbulig siya?”
Eliseu faz flutuar um ferro
1Um dia, o grupo dos profetas veio ter com Eliseu: “Como estás a ver, as nossas habitações são muito acanhadas. 2Achas que podemos ir até ao Jordão e construir ali melhores alojamentos?” Ele retorquiu: “Podem ir.”
3“Por favor, vem connosco”, pediu-lhe um deles. Eliseu respondeu: “Pois sim.”
4Quando chegaram ao Jordão, começaram a cortar madeira. 5A certa altura, o ferro de um machado caiu ao rio. “Oh! Senhor!”, exclamou ele. “Era emprestado!”
6“Onde foi que ele caiu?”, perguntou o homem de Deus. O jovem mostrou-lhe o sítio; Eliseu cortou um pedaço de madeira e lançou-o à água; o ferro do machado veio ao de cima e ficou a flutuar! 7“Vai apanhá-lo”, disse-lhe o profeta. E assim o recuperou.
Deus cega o exército arameu
8Numa altura em que o rei de Aram estava em guerra contra Israel, aquele rei disse aos seus chefes militares: “Vamos mobilizar as nossas tropas.” E deu-lhes indicações quanto ao processo e ao local de concentração.
9Imediatamente Eliseu avisou o rei de Israel: “Não te aproximes de tal sítio, porque os arameus estão a planear mobilizar ali o seu exército!” 10O rei mandou um estafeta espiar se era assim como Eliseu dizia; e era verdade. Isto aconteceu não só uma vez, mas em várias ocasiões. O homem de Deus salvou dessa forma o rei, repetidas vezes, dum desastre militar.
11O soberano arameu estava atónito. Chamou os seus chefes militares e perguntou-lhes: “Quem é que nos anda a trair? Quem é que faz saber ao rei de Israel os nossos planos?”
12“Não somos nós, senhor”, respondeu um deles. “É o profeta Eliseu que comunica ao rei de Israel até aquilo que dizes na intimidade do teu quarto!”
13“Vão já ver onde é que ele se encontra para que envie soldados que o tragam cá!”, exclamou o rei. E vieram dizer-lhe: “Eliseu está em Dotã.” 14Então, uma noite, o rei de Aram enviou um grande exército, com muitos carros e cavalos, cercar a povoação.
15Quando, no dia seguinte, o criado do homem de Deus se levantou de manhã cedo e saiu de casa, havia tropas, cavalos e carros por toda a parte. “Ai, meu senhor, que vamos fazer agora?”, gritou ele para Eliseu.
16“Não tenhas medo, porque os que estão connosco são muito mais numerosos do que todos eles juntos!” 17Eliseu fez então a seguinte oração: “Senhor, abre-lhe os olhos para que veja!” E o Senhor abriu os olhos do moço, que pôde ver cavalos e carros de fogo por todo o lado na montanha.
18Quando o exército arameu avançou sobre eles, Eliseu orou: “Senhor, peço-te que os cegues.” E assim aconteceu. 19Eliseu foi ao encontro deles: “Vieram pelo caminho errado; não é esta a povoação que vos interessa. Venham comigo e levar-vos-ei ao homem que procuram.” E conduziu-os a Samaria.
20Assim que chegaram, Eliseu orou de novo: “Senhor, abre-lhes os olhos para que vejam.” O Senhor assim fez e os soldados constataram que estavam em Samaria, a capital de Israel!
21O rei de Israel, ao vê-los, gritou para Eliseu: “Senhor, mato-os? Mato-os?”
22Eliseu respondeu: “De maneira nenhuma! Iríamos matar prisioneiros de guerra? Dá-lhes de comer e beber e manda-os embora.” 23O rei preparou-lhes uma grande festa e depois deixou-os ir ter com o seu rei. Depois disso, os comandos arameus suspenderam as investidas na terra de Israel.
Samaria é sitiada
24Mais tarde, contudo, o rei Ben-Hadade de Aram mobilizou todo o seu exército e atacou Samaria. 25Como resultado, houve uma grande fome na cidade. Passado algum tempo, a cabeça dum jumento chegou a custar um quilo de prata e um quarto de litro de esterco de pomba era vendido por uma peça de 60 gramas de prata!
26Um dia em que o rei de Israel ia andando sobre a muralha da cidade, uma mulher chamou-o: “Ajuda-me, ó rei, meu senhor!”
27O rei retorquiu: “Se não for o Senhor que te ajude, que poderei fazer por ti? Não tenho nada que te possa dar; nem da eira trigo, nem do lagar vinho. 28Afinal, de que é que te queixas?” Ela respondeu: “Aqui esta mulher propôs-me que comêssemos num dia o meu filho e no outro o dela. 29Então cozinhámos o meu filho e comemo-lo. Mas, no dia seguinte, quando lhe disse: ‘Dá cá o teu filho para que o cozinhemos’, ela escondeu-o.”
30Quando o rei ouviu isto, rasgou a roupa que tinha vestida. O povo que ali estava, perto da muralha, reparou que o soberano trazia junto ao corpo roupa interior feita de saco. 31“Que Deus me tire a mim a vida, se eu não cortar a cabeça a Eliseu hoje mesmo!”, exclamou o rei.
32Eliseu estava reunido em casa com os anciãos de Israel, quando chegou o recado do rei que o convocava. No entanto, antes mesmo que o mensageiro chegasse, Eliseu disse aos anciãos: “Este assassino enviou-me alguém com a intenção de me matar. Quando ele aparecer, fechem-lhe a porta e não o deixem entrar, porque o seu senhor vem, com certeza, atrás dele.”
33Estava Eliseu ainda a dizer estas palavras, quando o mensageiro chegou; e o rei vinha logo atrás dele: “Foi o Senhor quem provocou toda esta miséria em que estamos!” rouquejou o rei. “Por que razão haveria eu de ficar à espera de alguma ajuda da sua parte?”
