Salmo 88
Cántico. Salmo de los hijos de Coré. Al director musical. Según majalat leannot. Masquil de Hemán el ezraíta.
1Señor, Dios de mi salvación,
día y noche clamo en tu presencia.
2Que llegue ante ti mi oración;
dígnate escuchar mi súplica.
3Tan colmado estoy de calamidades
que mi vida está al borde del sepulcro.
4Ya me cuentan entre los que bajan a la fosa;
parezco un guerrero desvalido.
5Me han puesto aparte, entre los muertos;
parezco un cadáver que yace en el sepulcro,
de esos que tú ya no recuerdas,
porque fueron arrebatados de tu mano.
6Me has echado en el foso más profundo,
en el más tenebroso de los abismos.
7El peso de tu enojo ha recaído sobre mí;
me has abrumado con tus olas. Selah
8Me has quitado a todos mis amigos
y ante ellos me has hecho aborrecible.
Estoy aprisionado y no puedo librarme;
9los ojos se me nublan de tristeza.
Yo, Señor, te invoco cada día,
y hacia ti extiendo las manos.
10¿Acaso entre los muertos realizas maravillas?
¿Pueden los muertos levantarse a darte gracias? Selah
11¿Acaso en el sepulcro se habla de tu amor,
y de tu fidelidad en el abismo destructor?88:11 abismo destructor. Lit. abadón.
12¿Acaso en las tinieblas se conocen tus maravillas,
o tu justicia en la tierra del olvido?
13Yo, Señor, te ruego que me ayudes;
por la mañana busco tu presencia en oración.
14¿Por qué me rechazas, Señor?
¿Por qué escondes de mí tu rostro?
15Yo he sufrido desde mi juventud;
muy cerca he estado de la muerte.
Me has enviado terribles sufrimientos
y ya no puedo más.
16Tu ira se ha descargado sobre mí;
tus violentos ataques han acabado conmigo.
17Todo el día me rodean como un océano;
me han cercado por completo.
18Me has quitado amigos y seres queridos;
ahora solo tengo amistad con las tinieblas.
Salmo 8888:0 Salmo 88 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit sa mga anak ni Kora. Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Gamita ang instrumento nga “mahalat-leanot.” Ang “maskil” ni Heman nga Ezranhon.
Pag-ampo sa Nagaantos
1Ginoo, ikaw ang Dios nga akong manluluwas.
Adlaw ug gabii nagatawag ako kanimo.
2Pamatia ang akong pag-ampo;
dungga ang akong pagpangayog tabang kanimo.
3Kay daghang mga kalisdanan ang miabot kanako
ug daw mamatay na ako.
4Giisip na ako nga usa sa mga himalatyon.
Nahisama sa usa ka tawong dili na matabang.
5Gipasagdan na lang ako uban sa mga patay.
Nahisama ako sa mga gipamatay nga nagbuy-od sa ilang lubnganan;
sama niadtong gipangkalimtan mo na ug dili mo na tabangan.
6Daw gibutang mo ako sa labihan kalawom ug kangitngit nga bangag.
7Labihan gayod ang imong kasuko kanako;
daw mga balod kini nga mihapak kanako.
8Gipahilayo mo kanako ang akong mga higala.
Gihimo mo akong labihan kangil-ad sa ilang panan-aw.
Wala na akoy malutsan ug dili na makaikyas.
9Tungod sa akong mga pag-antos, nahalap ang akong panan-aw.
Ginoo, adlaw-adlaw nagatawag ako kanimo nga nagabayaw sa akong mga kamot.
10Maghimo ka ba ug mga milagro ngadto sa mga patay?
Mobangon ba sila sa pagdayeg kanimo?
11Imantala ba ang imong gugma ug pagkamatinumanon sa dapit sa mga patay?
12Makita ba ang imong mga milagro ug pagkamatarong sa mangitngit nga dapit sa mga patay,
diin ang tanan dili na mahinumdoman?
13Apan ako, Ginoo, nagapangayo ug tabang kanimo.
Kada buntag nagaampo ako kanimo.
14Apan nganong gisalikway mo man ako, Ginoo?
Nganong nagatago ka man kanako?
15Sukad sa akong pagkabata, nagaantos na ako ug hapit nang mamatay.
Giantos ko ang mga makahahadlok nga mga butang nga gihimo mo kanako, ug naglisod gayod ako.
16Ang imong kasuko daw sama sa makusog nga hangin nga mihapak kanako.
Gilaglag mo ako sa imong makahahadlok nga mga buhat,
17nga nagalibot kanunay kanako nga daw sa baha;
daw sa lamyon na nila ako.
18Gipalayo mo kanako ang akong mga hinigugma ug mga higala;
ang kangitngit na lang ang nahibilin kong kauban.
