El amor de Dios por Israel
1«Desde que Israel era niño, yo lo amé;
de Egipto llamé a mi hijo.
2Pero cuanto más lo llamaba,
más se alejaba de mí.11:2 llamaba … de mí (LXX); llamaban … de ellos (TM).
Ofrecía sacrificios a los falsos dioses11:2 falsos dioses. Lit. baales.
y quemaba incienso a las imágenes.
3Yo fui quien enseñó a caminar a Efraín;
yo fui quien lo tomó de la mano.
Pero él no quiso reconocer
que era yo quien lo sanaba.
4Lo atraje con cuerdas de ternura,11:4 de ternura. Lit. humanas.
lo atraje con lazos de amor.
Le quité de la cerviz el yugo,
y con ternura me acerqué para alimentarlo.
5»No volverán a Egipto,
sino que Asiria reinará sobre ellos,
porque no quisieron volverse a mí.
6En sus ciudades se blandirán espadas,
que destrozarán los barrotes de sus puertas
y acabarán con sus planes.
7Mi pueblo está resuelto a renegar de mi nombre;
por eso, aunque me invoquen, no los exaltaré.
8»¿Cómo podría yo entregarte, Efraín?
¿Cómo podría abandonarte, Israel?
¡Yo no podría entregarte como entregué a Admá!
¡Yo no podría abandonarte como a Zeboyín!
Dentro de mí, el corazón me da vuelcos,
y se me conmueven las entrañas.
9Pero no daré rienda suelta a mi ira,
ni volveré a destruir a Efraín.
Porque en medio de ti no está un hombre,
sino que estoy yo, el Dios santo,
y no atacaré la ciudad».
10El Señor rugirá como león,
y ellos lo seguirán.
Cuando el Señor lance su rugido,
sus hijos vendrán temblando de occidente.
11«Vendrán desde Egipto, temblando como aves;
vendrán desde Asiria, temblando como palomas,
y yo los estableceré en sus casas
—afirma el Señor—.
El pecado de Israel
12»Efraín me ha rodeado con mentiras,
y el reino de Israel, con engaños;
Judá anda errante, lejos de Dios;
¡lejos del Dios santísimo y fiel!
خۆشەویستی خودا بۆ ئیسرائیل
1«کە ئیسرائیل منداڵ بوو، خۆشم ویست و
من کوڕی خۆمم لە میسر بانگ کرد.
2بەڵام هەرچەندەی بانگم دەکردن،
ئەوەندە منیان لە خۆیان دوورخستەوە،
قوربانییان بۆ بەعلەکان سەردەبڕی و
بخووریان بۆ وێنەی خوداوەندەکان دەسووتاند.
3من بووم ئەفرایمم فێری ڕۆیشتن کرد،
دەستم بە باڵیانەوە گرت،
بەڵام نەیانزانی من چاکم کردنەوە.
4بە گوریسی نەرمونیانی مرۆڤانە ڕایاندەکێشم،
بە بەستنی خۆشەویستی،
من بۆیان بووم بەوەی کە نیر لەسەر ملیان هەڵدەگرێت،
چەمامەوە بۆ ئەوەی نانیان بدەمێ.
5«ئایا ناگەڕێنەوە بۆ خاکی میسر و
ئاشور نابێتە پاشایان،
چونکە ڕەتیان کردەوە بگەڕێنەوە لام؟
6شمشێر دەکەوێتە شارەکانیان و
شەوبەندی دەروازەکانیان تێکدەشکێنێت،
کۆتایی بە تەگبیرەکانیان دەهێنێت.
7گەلەکەم مکوڕن لەسەر هەڵگەڕانەوە لە من.
تەنانەت ئەگەر هاوار بۆ خودای هەرەبەرزەکەش بکەن،
ئەو پایەبەرزیان ناکات.
8«ئەی ئەفرایم، چۆن وازت لێ بهێنم؟
ئەی ئیسرائیل، چۆن بە دەستتەوە بدەم؟
چۆن وەک ئەدما هەڵسوکەوتت لەگەڵدا بکەم؟
چۆن وەک چەبۆئیمت لێبکەم؟
دڵم لێم هەڵگەڕاوەتەوە و
هەموو میهرەبانیم گڕی گرتووە.
9گڕی تووڕەییم ناخەمەگەڕ و
ناگەڕێمەوە ئەفرایم وێران بکەم،
چونکە من خودام نەک مرۆڤ،
من خودا پیرۆزەکەم، لە ناوەڕاستی ئێوەدام،
بە قینەوە نایەم.
10لەدوای یەزدانەوە دەڕۆن،
وەک شێرێک دەنەڕێنێت.
کاتێک دەنەڕێنێت،
منداڵەکان لە ڕۆژئاواوە بە لەرزەوە دێن.
11وەک چۆلەکە لە میسرەوە بە لەرزەوە دێن،
وەک کۆتر لە خاکی ئاشورەوە.
ئینجا لە ماڵەکانیاندا نیشتەجێیان دەکەم.»
ئەوە فەرمایشتی یەزدانە.
گوناهی ئیسرائیل
12ئەفرایم بە درۆ دەوری لێدام و
بنەماڵەی ئیسرائیلیش بە فێڵەوە،
یەهوداش هێشتا سەرسەختە بەرامبەر بە خودا،
لە پیرۆزە دڵسۆزەکە.
