Canto de victoria
1En aquel día se entonará esta canción en la tierra de Judá:
«Tenemos una ciudad fuerte.
Como un muro, como un baluarte,
Dios ha puesto su salvación.
2Abrid las puertas, para que entre
la nación justa que se mantiene fiel.
3Al de carácter firme
lo guardarás en perfecta paz,
porque en ti confía.
4Confiad en el Señor para siempre,
porque el Señor es una Roca eterna.
5Él hace caer a los que habitan en lo alto
y abate a la ciudad enaltecida:
la abate hasta dejarla por el suelo,
la derriba hasta hacerla morder el polvo.
6¡Los débiles y los desvalidos
la pisotean con sus propios pies!»
7La senda del justo es llana;
tú, que eres recto, allanas su camino.
8Sí, en ti esperamos, Señor,
y en la senda de tus juicios;
tu nombre y tu memoria
son el deseo de nuestra vida.
9Todo mi ser te desea por las noches;
por la mañana mi espíritu te busca.
Pues, cuando tus juicios llegan a la tierra,
los habitantes del mundo aprenden lo que es justicia.
10Aunque al malvado se le tenga compasión,
no aprende lo que es justicia;
en tierra de rectitud actúa con iniquidad,
y no reconoce la majestad del Señor.
11Levantada está, Señor, tu mano,
pero ellos no la ven.
¡Que vean tu celo por el pueblo, y sean avergonzados;
que sean consumidos por el fuego
destinado a tus enemigos!
12Señor, tú estableces la paz en favor nuestro,
porque tú eres quien realiza todas nuestras obras.
13Señor y Dios nuestro,
otros señores nos han gobernado,
pero solo a tu nombre damos honra.
14Ya están muertos, y no revivirán;
ya son sombras, y no se levantarán.
Tú los has castigado y destruido;
has hecho que perezca su memoria.
15Tú, Señor, has engrandecido la nación;
la has engrandecido y te has glorificado;
has extendido las fronteras de todo el país.
16Señor, en la angustia te buscaron;
apenas si lograban susurrar una oración26:16 apenas … oración. Frase de difícil traducción.
cuando tú ya los corregías.
17Señor, nosotros estuvimos ante ti
como cuando una mujer embarazada
se retuerce y grita de dolor
al momento de dar a luz.
18Concebimos, nos retorcimos,
pero dimos a luz tan solo viento.
No trajimos salvación a la tierra,
ni nacieron los habitantes del mundo.
19Pero tus muertos vivirán,
sus cadáveres volverán a la vida.
¡Despertad y gritad de alegría,
moradores del polvo!
Porque tu rocío es como el rocío de la mañana,
y la tierra devolverá sus muertos.
20¡Anda, pueblo mío, entra en tus habitaciones
y cierra tus puertas tras de ti;
escóndete por un momento,
hasta que pase la ira!
21¡Estad alerta!,
que el Señor va a salir de su morada
para castigar la maldad
de los habitantes del país.
La tierra pondrá al descubierto la sangre derramada;
¡ya no ocultará a los masacrados en ella!
Awit sa Kadaogan
1Moabot ang adlaw na kantahon kini nga awit sa nasud sa, kini nga awit kantahon sa Juda: “Lig-on ang atong siyudad! Ang kaluwasan sa Dios sama sa lig-ong paril nga nagpalibot kanato. 2Ablihi ang mga pultahan sa siyudad aron makasulod ang matarong nga nasod, ang nasod nga matinud-anon sa Ginoo.
3“Hatagan mo, Ginoo, ug hingpit nga kalinaw ang tawo kansang hunahuna nasentro diha kanimo, kay nagsalig siya kanimo.
4“Salig kamo kanunay sa Ginoo kay ang Ginoo mao ang atong walay kataposan nga dangpanan.26:4 dangpanan: sa literal, bato. 5Gipaubos niya ang mga garboso. Gipukan niya ang ilang siyudad hangtod nga natumpag kini sa yuta. 6Gitunob-tunoban kini sa mga kabos nga mga dinaog-daog.
7“Patag ang dalan sa mga matarong, ug ikaw, Matarong nga Dios ang mipatag niini. 8Ginoo, among gisunod ang imong mga sugo, ug nagsalig kami kanimo. Ang among pangandoy mao nga ikaw mapasidunggan. 9Sa tibuok kong kasingkasing, ginahandom ko gayod ikaw sa panahon sa kagabhion. Tinuod nga kon ikaw maghukom sa mga katawhan sa kalibotan, makat-on sila sa pagkinabuhi nga matarong. 10Bisan ginakaloy-an mo ang daotang mga tawo, wala gihapon sila makakat-on sa pagkinabuhi nga matarong. Bisan nagpuyo sila sa yuta sa mga matarong, nagpadayon gihapon sila sa paghimo ug daotan, ug wala sila moila sa imong pagkagamhanan. 11Ginoo, andam ka na nga mosilot kanila, apan wala sila masayod niini. Pahibaloa sila, Ginoo! Pakaulawi sila pinaagi sa pagpakita kanila kon unsa ang imong paghigugma sa imong katawhan. Sila nga imong mga kaaway ipalamoy sa imong kalayo.
12“Ginoo, hatagan mo kami ug kalinaw. Ang tanan namong nahimo, among nahimo tungod sa imong tabang. 13Ginoo, nga among Dios, gigamhan kami sa ubang mga agalon, apan ikaw lang gayod ang among ginasimba. 14Patay na sila karon ug dili na mabuhi pag-usab. Gisilotan mo sila ug gilaglag; gilubong mo na sila sa kalimot. 15Ginoo, gipadaghan mo ang mga tawo sa among nasod; gipalapad mo ang mga utlanan niini, ug naghatag kini ug dungog kanimo. 16Ginoo, midangop kanimo ang imong katawhan sa panahon sa ilang kalisod. Sa dihang gidisiplina mo sila, nagaampo sila sa hilom nganha kanimo. 17Nakita mo, Ginoo, ang among pag-antos. Sama kami sa babayeng nagbati, nga nagsinggit tungod sa labihang kasakit. 18Nagaagulo kami sa kasakit, apan walay anak nga nahimugso. Wala kamiy mahimo aron sa pagluwas sa among yuta,26:18 sa among yuta: o, sa kalibotan. ug wala usab namo malaglag ang mga katawhan sa kalibotan nga among mga kaaway. 19Apan mabanhaw ang imong mga katawhan nga nangamatay. Mobangon ang ilang mga patayng lawas ug mokanta sa kalipay. Maingon nga ang yamog sa kabuntagon nagapabugnaw sa yuta, ikaw Ginoo magabanhaw sa mga patay.”
20Mga katagilungsod, sulod kamo sa inyong mga balay ug sirad-i ninyo ang inyong mga pultahan. Tago una kamo hangtod nga mawala ang kasuko sa Ginoo. 21Kay moanhi na siya gikan sa iyang pinuy-anan aron silotan ang mga lumulupyo sa kalibotan tungod sa ilang mga sala. Ipagawas na sa yuta ang mga tawo nga gipamatay; dili na niya kini tagoan pa.
