約伯咒詛自己
1後來，約伯開口咒詛自己的生日， 2說：
3「願我出生的那日和懷我的那夜滅沒。
4願那日一片黑暗，
被天上的上帝遺忘，
沒有陽光照耀。
5願那日被黑暗和陰影籠罩，
被密雲覆蓋，
被陰暗淹沒。
6願那夜被幽暗吞噬，
不列在年日中，
不算在歲月裡。
7願那夜無人生育，
毫無快樂之聲。
8願那些咒詛白日、
能惹動海怪的人，
咒詛那夜。
9願那夜的晨星昏暗，
等不到晨光的出現，
看不見黎明的眼簾。
10因為那夜沒有關閉我母胎的門，
以致讓我看見患難。
11「為何我不出生時就夭折，
出母胎時就斷氣？
12為何要把我抱在膝上，
用乳汁哺育我？
13不然我早已安然躺臥、長眠安息，
14與世上的君王和謀臣作伴——他們建造的宮殿已荒廢，
15與房屋堆滿金銀的王侯同眠。
16為何我沒有像未見天日就流產的嬰兒一樣消逝？
17那裡，惡人不再攪擾，
疲憊者得到安息，
18被囚者得到安寧，
聽不見監工的斥責。
19尊貴與卑賤的人都在那裡，
奴僕不再受主人的轄制。
20「為何賜光給受苦的人，
賜生命給心靈痛苦的人？
21他們等候死亡卻等不到，
他們求死勝於求寶藏。
22他們歸入墳墓時非常快樂，
欣喜若狂。
23為何賜生命給前路渺茫、
被上帝圍困的人？
24我以歎息為食，
呻吟如水湧流。
25我害怕的事發生了，
我恐懼的事來臨了。
26我不得安寧，
不得平靜，
不得安息，
只有苦難。」
Naghambal si Job
1Sang ulihi naghambal si Job kag ginpakamalaot niya ang adlaw sang iya pagkatawo. 2Nagsiling siya, 3“Ginapakamalaot ko ang adlaw sang akon pagkatawo. 4Nangin madulom kuntani ina nga adlaw kag wala na ginsilakan pa sang adlaw. Wala na kuntani ina gindumdom pa sang Dios nga ara sa langit. 5Natabunan na lang kuntani ina sang kadulom ukon sang madamol nga gal-om, kag ginlikupan na lang kuntani sang kadulom ang iya kasanag. 6Nangin madulom gid kuntani ina nga gab-i sang akon pagkatawo, kag wala na lang kuntani ina ginlakip sa kalendaryo. 7Wala na kuntani ako matawo sa sina nga gab-i, kag wala na kuntani sing may nagkinalipay sadto nga tion. 8Kabay pa nga pakamalauton ina nga gab-i sang mga manugpakamalaot nga kahibalo magpukaw sa dragon nga Leviatan. 9Wala na kuntani magsiga ang kabugwason sang sina nga adlaw, kag wala na kuntani mag-aga. 10Ginapakamalaot ko ina nga adlaw kay wala niya ginpunggan ang akon pagkatawo agod indi ko maeksperiensyahan ini nga mga kalisod.
11“Maayo pa kuntani nga napatay na lang ako sa tiyan sang akon iloy. 12Ngaa bala ginsabak pa ako sang akon iloy kag ginpatiti? 13Kon napatay lang ako sadto, malinong na kuntani ako subong, nga nagakatulog kag nagapahuway 14upod sa mga hari kag mga pangulo sang kalibutan nga nagpatindog sang mga palasyo3:14 mga palasyo: ukon, mga bilding. nga guba na subong.3:14 nagpatindog… subong: ukon, nagpatindog liwat sang mga guba nga palasyo. 15Nagapahuway man kuntani ako upod sa mga manugdumala nga ang ila mga balay puno sang bulawan kag pilak. 16Maayo pa kuntani nga pareho na lang ako sang mga bata nga napatay sa ila pagkatawo kag ginlubong, nga wala na makakita sang kasanag. 17Didto sa lugar sang mga patay, ang mga malaot wala na nagahimo sing malain kag ang mga kapoy nagapahuway na. 18Kag didto, ang mga bihag nagapatawhay-tawhay na kag indi na nila mabatian ang singgit sang mga tawo nga nagapilit sa ila sa pag-obra. 19Ang tanan nga klase sang tawo ato didto, bantog man ukon indi. Kag ang mga ulipon hilway na didto sa ila mga agalon.
20“Ngaa ginatugutan pa nga mabuhi ang tawo nga nagaantos kag nagasakit ang ila buot? 21Nagahandom sila nga mapatay, pero wala sila mapatay. Ginapangita nila ang kamatayon nga sobra pa sa pagpangita sang tawo sang manggad nga natago. 22Malipayon lang sila kon patay na sila kag malubong na. 23Ngaa ginatugutan pa nga mabuhi ang tawo nga wala man lang siya kahibalo sang iya dangatan? Ginbuot sang Dios nga indi niya mahibaluan ang iya palaabuton. 24Indi ako makakaon sa sobra nga pagpangasubo, kag wala nagauntat ang akon pag-ugayong. 25Ang ginakahadlukan ko natabo sa akon. 26Wala ako sing kalinong kag katawhayan. Kag wala ako sing kapahuwayan kundi kagamo lang.”
