大衛逃亡
1大衛來到挪伯的祭司亞希米勒那裡。亞希米勒戰戰兢兢地出來迎接他，問道：「你為什麼獨自一人，沒有隨從呢？」 2大衛答道：「王差遣我來辦一件事，他吩咐我不可把事情洩露給任何人。我已經吩咐部下在某處跟我會合。 3現在你這裡有什麼吃的嗎？請給我五個餅，或任何吃的東西。」 4祭司答道：「我們沒有普通的餅，只有聖餅21·4 「聖餅」指分別出來獻給耶和華的餅。，如果你的部下沒有親近過女色，就可以吃。」 5大衛答道：「當然沒有親近過女色。每逢我們出來辦事，即使是平常的任務，我的部下總是保持聖潔，何況這次是特別的任務。」 6於是，祭司把聖餅給他，因為那裡沒有別的餅，只有從耶和華的會幕裡更換下來的供餅。 7那天，掃羅的司牧長以東人多益碰巧在耶和華的會幕。 8大衛問亞希米勒：「你這裡有沒有刀槍？因為王的事緊急，倉促間我連兵器也沒有帶。」 9祭司答道：「你在以拉谷殺的非利士人歌利亞的刀在這裡，用布包著放在以弗得後面。如果你要就拿去吧，這裡沒有別的刀了。」大衛答道：「這刀再好不過了，把它給我吧。」
10那日，大衛為了躲避掃羅，逃往迦特王亞吉那裡。 11亞吉的臣僕對亞吉說：「這個大衛不是以色列的王嗎？民眾跳舞歌唱『掃羅殺死千千，大衛殺死萬萬』，歌頌的不是他嗎？」 12大衛聽到這些話，擔心迦特王亞吉會加害於他， 13就在他們面前裝作瘋子，在城門上胡亂塗畫，任由唾沫沿著鬍子流下來。 14亞吉對臣僕說：「你們看，這是個瘋子，為什麼把他帶到我這裡來？ 15我這裡缺少瘋子嗎？你們怎麼可以把這個傢伙帶到我家裡，在我面前瘋瘋癲癲呢？」
ดาวิดที่เมืองโนบ
1ดาวิดเดินทางไปพบปุโรหิตอาหิเมเลคที่เมืองโนบ อาหิเมเลคตัวสั่นเมื่อพบดาวิด เขาถามว่า “ทำไมท่านมาคนเดียว? ทำไมไม่มีใครมาด้วย?”
2ดาวิดตอบปุโรหิตอาหิเมเลคว่า “กษัตริย์รับสั่งให้ข้าพเจ้ามาปฏิบัติงานอย่างหนึ่ง ทรงกำชับข้าพเจ้าว่า ‘อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้’ ข้าพเจ้านัดกับพรรคพวกไว้แล้วว่าจะไปพบกันที่ไหน 3ว่าแต่ตอนนี้มีอะไรให้ข้าพเจ้ากินบ้างไหม? ขอขนมปังสักห้าก้อนหรืออะไรก็ได้ที่ท่านมี”
4ปุโรหิตตอบดาวิดว่า “เราไม่มีขนมปังธรรมดา มีแต่ขนมปังศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเราคิดว่าพวกท่านจะกินได้ก็ต่อเมื่อคนของท่านไม่ได้หลับนอนกับหญิงใดตลอดช่วงนี้”
5ดาวิดตอบว่า “แน่นอน โดยปกติเมื่อ21:5 หรือโดยปกติสองสามวันก่อน ออกปฏิบัติภารกิจก็จะกันพวกผู้หญิงให้ห่างอยู่แล้ว แม้ปฏิบัติหน้าที่ตามธรรมดาก็ยังรักษาตัวให้บริสุทธิ์ วันนี้ก็ยิ่งกว่านั้นอีก!” 6เนื่องจากไม่มีอาหารอื่นใดเลย ปุโรหิตจึงให้ขนมปังศักดิ์สิทธิ์แก่ดาวิดคือ ขนมปังเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งในวันนั้นเพิ่งจะนำขนมปังใหม่สดมาเปลี่ยน
7ขณะนั้นโดเอกชาวเอโดมหัวหน้าคนเลี้ยงสัตว์ของซาอูลอยู่ที่นั่นด้วย เพราะเขามีเหตุต้องอยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า
8ดาวิดถามอาหิเมเลคว่า “มีหอกหรือดาบบ้างไหม? เนื่องจากพระราชกิจครั้งนี้เร่งด่วนมาก ข้าพเจ้ารีบร้อนจนไม่ได้เอาอาวุธติดมือมาเลย”
9ปุโรหิตตอบว่า “มีดาบของโกลิอัทชาวฟีลิสเตียซึ่งท่านฆ่าที่หุบเขาเอลาห์ห่ออยู่ในผ้าข้างหลังเอโฟด ถ้าท่านต้องการก็เอาไปได้เลย เพราะมีดาบเล่มนั้นอยู่เล่มเดียว”
ดาวิดตอบว่า “ไม่มีดาบเล่มไหนเหมือนเล่มนั้นอีกแล้ว ขอให้ข้าพเจ้าเถิด”
ดาวิดที่เมืองกัท
10ในวันนั้นดาวิดหนีจากซาอูลไปเฝ้ากษัตริย์อาคีชแห่งกัท 11แต่ข้าราชบริพารของอาคีชทูลว่า “นี่คือกษัตริย์ดาวิดของดินแดนนั้นไม่ใช่หรือ? คนนี้ไม่ใช่หรือที่ประชาชนร้องรำทำเพลงยกย่องว่า
“‘ซาอูลฆ่าศัตรูนับพัน
และดาวิดฆ่าศัตรูนับหมื่น’”
12ดาวิดจำถ้อยคำเหล่านี้ไว้ในใจ และหวาดกลัวกษัตริย์อาคีชแห่งกัทยิ่งนัก 13จึงแกล้งทำเป็นเสียสติต่อหน้าพวกเขา เอามือขีดข่วนประตู ปล่อยน้ำลายไหลยืดลงมาเลอะหนวดเครา
14อาคีชตรัสกับข้าราชบริพารว่า “ดูชายผู้นี้สิ! เขาเสียสติ! เหตุใดจึงนำเขามาพบเรา? 15ที่นี่ก็มีคนบ้ามากพอแล้ว ทำไมต้องเอาคนนี้เข้ามาในวังของเราด้วย?”
