好牧人
1耶稣说：“我实实在在地告诉你们，不从门进羊圈而从别处爬进去的人就是贼，是强盗。 2从门进去的才是羊的牧人， 3看门的会给他开门，羊也听他的声音。他按名字叫自己的羊，把它们领出来。 4领出来之后，自己便走在前面，羊群也跟着他，因为羊认得他的声音。 5羊从不跟随陌生人，见了陌生人就逃跑，因为它们不认得陌生人的声音。”
6耶稣讲了这个比喻，但听的人都不明白祂的意思。 7于是祂又说：“我实实在在地告诉你们，我就是羊的门。 8在我以前来的，都是贼，是强盗，羊不听从他们。 9我就是门，从我进来的必定得救，并且会安然出入，找到草吃。 10盗贼来，无非是要偷窃、杀害、毁坏。但我来是要羊得生命，并且得到丰盛的生命。
11“我是好牧人，好牧人为羊舍命。 12如果是雇工，不是牧人，羊也不是他的，狼一来，他必撇下羊逃命。狼就会抓住羊，把羊群驱散。 13他逃走，因为他是雇工，并不在乎羊。 14我是好牧人，我认识我的羊，我的羊也认识我， 15正如父认识我，我也认识父，并且我为羊舍命。 16我还有别的羊不在这羊圈里，我必须领他们回来，他们也必听我的声音。这样，我所有的羊将要合成一群，由一个牧人来带领。 17父爱我，因为我舍弃自己的生命，为了再得回生命。 18没有人能夺走我的生命，我是甘心舍弃的。我有权舍弃，也有权得回，这是我从父那里得到的命令。”
19犹太人因这番话又起了纷争。 20他们当中好些人说：“祂被鬼附身了！祂疯了！何必听祂的？”
21又有些人说：“被鬼附身的人不会说这种话的，鬼能医好瞎眼的人吗？”
被犹太人弃绝
22耶路撒冷庆祝修殿节的时候到了，是在冬天。 23当耶稣走过圣殿的所罗门廊时， 24一群犹太人围着祂说：“你让我们困惑、猜疑要到什么时候呢？如果你是基督，就清楚地告诉我们吧！”
25耶稣回答说：“我已经告诉你们了，你们却不信。我奉我父的名所行的神迹也为我做见证， 26只是你们不肯相信，因为你们不是我的羊。 27我的羊听我的声音，我也认识他们，他们也跟随我。 28我要赐他们永生，他们永不灭亡。没有人能从我的手里把他们抢走。 29我父把羊赐给我，祂比万物都大，没有人能从祂手中把羊抢走。 30我和父本为一。”
31于是犹太人又拿起石头要打祂。 32耶稣就问他们：“我将许多从父而来的美善之事显给你们看，你们为了哪一件事拿石头打我呢？”
33犹太人回答说：“我们不是因为你做的善事打你，而是因为你说了亵渎的话，你是人，却把自己当作上帝。”
34耶稣说：“你们的律法书上不是写着‘我曾说你们都是神’吗？ 35圣经上的话是不能废的，既然上帝称那些承受祂道的人为神， 36那么我是父分别出来又差到世上来的，我说自己是上帝的儿子，难道是亵渎吗？ 37如果我不做我父的事，你们不必信我。 38但如果我做了，你们纵然不信我，也应该相信我所做的事，这样你们就会知道、领悟父在我里面，我也在父里面。”
39他们又要抓耶稣，但祂从他们手中逃脱了。
40后来，耶稣到了约旦河东岸约翰从前施洗的地方，在那里住下来。 41许多人来到祂那里。他们说：“虽然约翰没有行过神迹，可是约翰所说关于这人的事全是真的。” 42在那里许多人信了耶稣。
คนเลี้ยงแกะกับฝูงแกะของเขา
1“เราบอกความจริงแก่ท่านว่า คนที่ไม่ได้เข้าคอกแกะทางประตูแต่ปีนเข้าทางอื่นนั้นก็เป็นขโมยและเป็นโจร 2ส่วนคนที่เข้าทางประตูคือคนเลี้ยงแกะ 3ยามเปิดประตูให้คนนั้นและแกะฟังเสียงของเขา เขาเรียกแกะของเขาตามชื่อของมันและนำฝูงแกะออกไป 4เมื่อเขานำแกะทั้งหมดของเขาออกมาแล้วเขาก็เดินนำหน้า และแกะของเขาตามเขาไปเพราะรู้จักเสียงของเขา 5แต่แกะจะไม่มีวันตามคนแปลกหน้า อันที่จริงพวกมันจะวิ่งหนีเขาเพราะพวกมันไม่รู้จักเสียงของคนแปลกหน้า” 6พระเยซูทรงใช้โวหารเปรียบเทียบนี้แต่เขาทั้งหลายไม่เข้าใจว่าพระองค์ทรงบอกอะไร
7ฉะนั้นพระเยซูจึงตรัสอีกว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่า เราเป็นประตูสำหรับแกะ 8คนทั้งปวงที่มาก่อนหน้าเราเป็นขโมยและโจร แต่แกะไม่ฟังพวกเขา 9เราเป็นประตูนั้น ผู้ใดเข้ามาทางเราจะรอด10:9 หรือจะได้รับการดูแลให้ปลอดภัย เขาจะเข้าออกและพบทุ่งหญ้า 10ขโมยนั้นมาเพียงเพื่อลัก ฆ่า และทำลาย เราได้มาเพื่อเขาทั้งหลายจะมีชีวิตและมีชีวิตอย่างครบบริบูรณ์
11“เราเป็นคนเลี้ยงแกะที่ดี คนเลี้ยงที่ดีนั้นยอมพลีชีวิตเพื่อฝูงแกะ 12คนรับจ้างไม่ใช่คนเลี้ยงซึ่งเป็นเจ้าของแกะ ดังนั้นเมื่อเห็นสุนัขป่ามาเขาก็ละทิ้งฝูงแกะและหนีไป แล้วสุนัขป่าก็เข้าทำร้ายฝูงแกะและทำให้แตกกระจัดกระจายไป 13คนนั้นหนีเพราะเขาเป็นคนรับจ้างและไม่ได้ห่วงแกะเลย
14“เราเป็นคนเลี้ยงที่ดี เรารู้จักแกะของเราและแกะของเรารู้จักเรา 15เช่นเดียวกับที่พระบิดาทรงรู้จักเราและเรารู้จักพระบิดา และเราพลีชีวิตของเราเพื่อแกะนั้น 16เรามีแกะอื่นซึ่งไม่ใช่ของคอกนี้เราต้องพามาด้วย แกะเหล่านั้นจะฟังเสียงของเราเช่นกันและจะรวมกันเป็นฝูงเดียว มีคนเลี้ยงคนเดียว 17เหตุที่พระบิดาของเราทรงรักเราก็เพราะเราพลีชีวิตของเราเพียงเพื่อจะรับชีวิตนั้นคืนมาอีก 18ไม่มีใครชิงชีวิตไปจากเราแต่เราพลีชีวิตโดยสมัครใจ เรามีสิทธิ์ที่จะสละชีวิตและมีสิทธิ์ที่จะรับชีวิตคืนมาอีก เราได้รับคำบัญชานี้จากพระบิดาของเรา”
19พระดำรัสเหล่านี้ทำให้พวกยิวแตกแยกกันอีกครั้ง 20หลายคนพูดว่า “เขาถูกผีสิงและคลุ้มคลั่ง ไปฟังเขาทำไม?”
21แต่คนอื่นๆ พูดว่า “นี่ไม่ใช่คำพูดของคนที่ถูกผีสิง ผีจะทำให้คนตาบอดมองเห็นได้หรือ?”
พวกยิวไม่เชื่อ
22แล้วก็ถึงเทศกาลฉลองพระวิหาร10:22 คือ เทศกาลฮานุกกาห์ที่กรุงเยรูซาเล็ม ขณะนั้นเป็นช่วงฤดูหนาว 23และพระเยซูทรงดำเนินอยู่ที่เฉลียงของโซโลมอนในลานพระวิหาร 24พวกยิวมาห้อมล้อมพระองค์และทูลว่า “ท่านจะให้เราข้องใจอยู่นานเท่าใด? ถ้าท่านเป็นพระคริสต์10:24 หรือพระเมสสิยาห์ก็บอกเรามาตรงๆ เถิด”
25พระเยซูตรัสตอบว่า “เราได้บอกพวกท่านแล้วแต่พวกท่านไม่เชื่อ การอัศจรรย์ต่างๆ ที่เราทำในพระนามของพระบิดาของเราเป็นพยานให้แก่เรา 26แต่พวกท่านไม่เชื่อเพราะพวกท่านไม่ใช่แกะของเรา 27แกะของเราฟังเสียงของเรา เรารู้จักแกะนั้นและแกะนั้นตามเรา 28เราให้ชีวิตนิรันดร์แก่แกะนั้น แกะนั้นจะไม่พินาศเลย ไม่มีผู้ใดชิงแกะนั้นไปจากมือของเราได้ 29พระบิดาของเราผู้ประทานแกะนั้นแก่เราทรงยิ่งใหญ่เหนือกว่าสิ่งทั้งปวง10:29 สำเนาต้นฉบับเก่าแก่หลายสำเนาว่าสิ่งที่พระบิดาของเราได้ประทานแก่เรานั้นยิ่งใหญ่กว่าสิ่งทั้งปวง ไม่มีผู้ใดแย่งชิงแกะนั้นจากพระหัตถ์พระบิดาของเราได้ 30เรากับพระบิดาเป็นหนึ่งเดียวกัน”
31เป็นอีกครั้งหนึ่งที่พวกยิวหยิบก้อนหินขึ้นจะขว้างพระองค์ 32แต่พระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “เราได้สำแดงสิ่งดีมากมายจากพระบิดาให้พวกท่านเห็น พวกท่านหยิบก้อนหินจะขว้างเราเพราะเหตุใด?”
33พวกยิวตอบว่า “ที่เราจะขว้างก้อนหินใส่ท่านไม่ใช่เพราะสิ่งดีที่ท่านทำแต่เพราะท่านพูดหมิ่นประมาทพระเจ้า เนื่องจากท่านเป็นเพียงมนุษย์แต่อ้างตัวเป็นพระเจ้า”
34พระเยซูตรัสตอบพวกเขาว่า “มีเขียนไว้ในหนังสือบทบัญญัติของท่านไม่ใช่หรือว่า ‘เราได้กล่าวว่าพวกเจ้าเป็นเทพเจ้า’10:34 สดด.82:6? 35คนเหล่านั้นที่พระวจนะของพระเจ้ามีมาถึงถูกเรียกว่าเทพเจ้าและถ้าพระคัมภีร์ถูกต้องเสมอ 36แล้วท่านจะว่าเราพูดหมิ่นประมาทพระเจ้าได้อย่างไร เมื่อเรากล่าวว่า ‘เราเป็นบุตรของพระเจ้า’ ในเมื่อพระบิดาเป็นผู้เลือกและส่งเราเข้ามาในโลกนี้? 37ถ้าเราไม่ได้ทำสิ่งที่พระบิดาของเราทรงกระทำก็อย่าเชื่อเราเลย 38แต่ถ้าเราทำสิ่งนั้น แม้ท่านไม่เชื่อเราก็จงเชื่อสิ่งที่เราทำเถิด เพื่อท่านจะได้รู้และเข้าใจว่าพระบิดาทรงอยู่ในเราและเราอยู่ในพระบิดา” 39อีกครั้งหนึ่งที่พวกเขาพยายามจะจับพระองค์แต่ทรงรอดพ้นเงื้อมมือของเขาไป
40จากนั้นพระเยซูทรงข้ามแม่น้ำจอร์แดนกลับไปยังที่ซึ่งเมื่อก่อนยอห์นเคยให้บัพติศมา พระองค์ประทับอยู่ที่นั่น 41ผู้คนมากมายมาหาพระองค์และพูดว่า “ถึงแม้ยอห์นไม่เคยทำหมายสำคัญใดๆ เลย แต่ทุกอย่างที่ยอห์นบอกเกี่ยวกับท่านผู้นี้ล้วนเป็นจริง” 42และที่นั่นมีหลายคนเชื่อในพระเยซู
