拉撒路病死
1伯大尼村有个名叫拉撒路的人病倒了。伯大尼是玛丽亚和她姐姐玛大居住的村庄。 2就是这个玛丽亚后来用香膏抹主，又用自己的头发擦干祂的脚，患病的拉撒路是她的弟弟。 3她们姊妹两个托人去告诉耶稣，说：“主啊，你所爱的人病了！”
4耶稣听见后，说：“这病不会致命，而是为了上帝的荣耀，使祂的儿子借此得到荣耀。” 5耶稣一向爱玛大、玛丽亚和拉撒路， 6可是祂听到拉撒路有病的消息后，仍逗留了两天， 7然后才对门徒说：“我们去犹太吧！”
8门徒说：“老师，犹太人近来想拿石头打你，你还要去那里吗？”
9耶稣说：“白天不是有十二个小时吗？人在白天走路，不会跌倒，因为他看得见这世上的光。 10人在夜间走路，才会跌倒，因为没有光。” 11接着耶稣又说：“我们的朋友拉撒路已经睡了，我去叫醒他。”
12门徒说：“主啊，如果他睡了，肯定会好的。” 13其实耶稣是指他已经死了，门徒却以为他真的睡了。
14于是，耶稣清楚地对他们说：“拉撒路死了。 15为了你们的缘故，我很高兴自己不在那里，好叫你们信我。现在我们可以去了。” 16绰号“双胞胎”的多马对其他门徒说：“我们也去，好跟祂一块儿死吧。”
拉撒路死而复活
17耶稣到了伯大尼，得知拉撒路已经在坟墓里四天了。 18伯大尼离耶路撒冷不远，大约只有三公里的路， 19很多犹太人来看玛大和玛丽亚，为她们兄弟的事来安慰她们。
20玛大听说耶稣来了，就去迎接祂，玛丽亚却仍然坐在家里。 21玛大对耶稣说：“主啊，你如果早在这里，我弟弟就不会死了。 22就是现在我也知道你无论向上帝求什么，上帝必定赐给你。”
23耶稣说：“你弟弟必定复活。”
24玛大说：“我知道，在末日复活的时候，他必复活。”
25耶稣说：“我是复活，我是生命。信我的人虽然死了，也必复活。 26凡活着信我的人必永远不死。你相信吗？”
27玛大说：“主啊，我信！我相信你是来到世界的基督，是上帝的儿子。”
28玛大说完了，就回去悄悄地告诉她妹妹玛丽亚：“老师来了，祂叫你去。”
29玛丽亚听了，急忙起来到耶稣那里。 30那时，耶稣还没有进村子，仍在玛大迎接祂的地方。 31那些在家里安慰玛丽亚的犹太人，见她匆匆忙忙地跑了出去，以为她要去坟墓那里哭，就跟着出去。
32玛丽亚来到耶稣那里，俯伏在祂脚前说：“主啊，你如果早在这里，我弟弟就不会死了。”
33耶稣看见她和陪她来的犹太人都在哭，心中感动，十分难过， 34便问：“你们把他葬在哪里了？”
他们答道：“主啊，你来看。”
35耶稣哭了。
36犹太人说：“你看！祂多么爱拉撒路啊！”
37其中也有人说：“祂既然能医好瞎眼的人，难道不能叫这个人不死吗？”
38耶稣又十分感动地来到坟墓前。那坟墓是个洞，洞口堵着一块大石头。
39耶稣说：“把石头挪开。”
死者的姐姐玛大对祂说：“主啊，他死了四天了，已经臭了。”
40耶稣说：“我不是跟你说过，只要你信，就会看见上帝的荣耀吗？”
41于是，他们把石头挪开，耶稣望着天说：“父啊，我感谢你，因为你已垂听了我的祷告， 42我知道你常常垂听我的祷告。我这样说是为了周围站着的众人，好叫他们相信是你差了我来。”
43说完，就大声呼喊：“拉撒路，出来！” 44那死者就出来了，手脚都缠着布条，脸上也包着布。
耶稣对他们说：“给他解开，让他走！”
谋害耶稣
45许多来看玛丽亚的犹太人看见耶稣所行的事，就信了祂， 46但也有些人去见法利赛人，把耶稣所行的事告诉他们。 47祭司长和法利赛人便召开公会会议，说：“这人行了这么多神迹，我们该怎么办呢？ 48如果让祂这样继续下去，所有的人都会信祂，那时罗马人一定会来夺取我们的土地，掳掠我们的人民。”
49当年担任大祭司的该亚法对他们说：“你们什么都不懂！ 50你们没有认识到，祂一个人替众人死，而不是整个民族灭亡，对你们来说更好。” 51其实这句话不是出于他自己，只因那年他是大祭司，上帝借着他预言耶稣将要替犹太民族死。 52祂不单是要替犹太民族死，也要把散居在各处的上帝的儿女聚集在一起。
53从那天起，他们就计划要杀害耶稣， 54所以耶稣不再公开地在犹太人中间露面。祂离开伯大尼，前往靠近旷野的地方，到了以法莲城，就和门徒住下来。
55犹太人的逾越节快到了，有很多人从乡下上耶路撒冷，预备在过节前洁净自己。 56他们四处寻找耶稣，又彼此在圣殿里谈论：“你们怎么想？祂不会来过节吧？” 57当时祭司长和法利赛人早已下令，如果有人知道耶稣在哪里，就来报告，他们好去抓祂。
ลาซารัสสิ้นชีวิต
1ชายคนหนึ่งชื่อลาซารัสป่วยอยู่ เขามาจากเบธานี หมู่บ้านที่มารีย์กับมารธาพี่สาวของนางอยู่ 2มารีย์ซึ่งลาซารัสน้องชายของนางป่วยอยู่นี้ เป็นคนเดียวกับหญิงที่รินน้ำมันหอมชโลมพระเยซูและใช้ผมของนางเช็ดพระบาทของพระองค์ 3ดังนั้นพี่สาวทั้งสองจึงให้คนมาทูลพระเยซูว่า “พระองค์เจ้าข้า ผู้ที่พระองค์ทรงรักนั้นกำลังป่วยอยู่”
4เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วพระเยซูก็ตรัสว่า “ความเจ็บป่วยนี้ไม่ถึงตายแต่เกิดขึ้นเพื่อพระเกียรติสิริของพระเจ้า เพื่อให้พระบุตรของพระเจ้าได้รับเกียรติสิริโดยการนี้” 5พระเยซูทรงรักมารธากับน้องสาวของนางและลาซารัส 6กระนั้นเมื่อทรงได้ข่าวว่าลาซารัสป่วยก็ยังประทับอยู่ที่เดิมอีกสองวัน
7จากนั้นพระองค์จึงตรัสกับเหล่าสาวกว่า “ให้เรากลับไปที่แคว้นยูเดียกันเถิด”
8พวกเขาทูลว่า “แต่รับบี เมื่อไม่นานมานี้เองพวกยิวพยายามจะเอาหินขว้างพระองค์แล้วพระองค์ยังจะทรงกลับไปที่นั่นอีกหรือ?”
9พระเยซูตรัสตอบว่า “กลางวันมีสิบสองชั่วโมงไม่ใช่หรือ? ผู้ที่เดินในเวลากลางวันจะไม่สะดุดเพราะเขามองเห็นโดยความสว่างของโลกนี้ 10เขาสะดุดเมื่อเขาเดินตอนกลางคืนเพราะเขาไม่มีความสว่าง”
11หลังจากที่พระองค์ตรัสดังนั้นแล้ว พระองค์ตรัสบอกพวกเขาต่อไปว่า “ลาซารัสเพื่อนของเราหลับไปแล้วแต่เราจะไปที่นั่นเพื่อปลุกเขาขึ้นมา”
12เหล่าสาวกของพระองค์ทูลตอบว่า “พระองค์เจ้าข้า หากเขาหลับอาการก็คงจะดีขึ้น” 13พระเยซูได้ตรัสถึงความตายของลาซารัสแต่พวกสาวกคิดว่าทรงหมายถึงการนอนหลับธรรมดา
14ดังนั้นพระองค์จึงทรงบอกพวกเขาตรงๆ ว่า “ลาซารัสตายแล้ว 15เพราะเห็นแก่พวกท่านเราจึงดีใจที่ไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อท่านจะได้เชื่อ แต่ให้พวกเราไปหาเขากันเถิด”
16โธมัสที่เรียกกันว่า ดิไดมัส11:16 แปลว่าแฝด พูดกับเหล่าสาวกคนอื่นๆ ว่า “ให้เราไปด้วยกันเถิด เพื่อเราจะได้ตายกับพระองค์”
พระเยซูทรงปลอบใจพี่สาวทั้งสองของลาซารัส
17เมื่อพระเยซูเสด็จมาถึงก็พบว่าลาซารัสอยู่ในหลุมฝังศพสี่วันแล้ว 18หมู่บ้านเบธานีห่างจากกรุงเยรูซาเล็มไม่ถึง 3 กิโลเมตร11:18 ภาษากรีกว่า15 ซทาดิออน 19ชาวยิวหลายคนมาหามารธากับมารีย์เพื่อปลอบใจพวกนางที่สูญเสียน้องชาย 20เมื่อมารธาได้ยินว่าพระเยซูกำลังเสด็จมาก็ออกไปต้อนรับพระองค์ แต่มารีย์ยังอยู่ที่บ้าน
21มารธาทูลพระเยซูว่า “พระองค์เจ้าข้า หากพระองค์ทรงอยู่ที่นี่น้องชายของข้าพระองค์คงไม่ตาย 22แต่ข้าพระองค์รู้ว่าแม้ขณะนี้สิ่งใดๆ ที่ทรงขอ พระเจ้าก็จะประทานแก่พระองค์”
23พระเยซูตรัสกับนางว่า “น้องชายของเจ้าจะฟื้นขึ้นมาอีก”
24มารธาทูลตอบว่า “ข้าพระองค์ทราบว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาอีกในการเป็นขึ้นจากตายในวันสุดท้าย”
25พระเยซูตรัสกับนางว่า “เราคือผู้ที่ทำให้คนเป็นขึ้นจากตายและให้ชีวิตแก่เขา ผู้ที่เชื่อในเราจะมีชีวิตอยู่แม้ว่าเขาตายไป 26และไม่ว่าใครที่มีชีวิตอยู่และเชื่อในเราจะไม่ตายเลย เจ้าเชื่ออย่างนี้หรือไม่?”
27นางทูลว่า “เชื่อพระเจ้าข้า ข้าพระองค์เชื่อว่าพระองค์คือพระคริสต์11:27 หรือพระเมสสิยาห์พระบุตรของพระเจ้าผู้เสด็จเข้ามาในโลก”
28หลังจากทูลดังนั้นแล้วนางก็กลับไปเรียกมารีย์น้องสาวและบอกว่า “พระอาจารย์มาที่นี่แล้วและกำลังทรงถามหาเจ้า” 29เมื่อมารีย์ได้ฟังเช่นนั้นก็รีบลุกขึ้นมาหาพระองค์ 30ขณะนั้นพระเยซูยังไม่ได้เข้ามาในหมู่บ้านแต่ยังทรงอยู่ในที่ซึ่งมารธามาพบพระองค์ 31เมื่อพวกยิวที่คอยปลอบใจมารีย์อยู่ที่บ้านเห็นว่านางรีบลุกขึ้นออกไป พวกเขาก็ตามนางมาเพราะคิดว่านางจะไปร้องไห้ที่อุโมงค์ฝังศพ
32เมื่อมารีย์มาถึงที่ซึ่งพระเยซูประทับและเห็นพระองค์ นางก็หมอบลงแทบพระบาทและทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า หากพระองค์ทรงอยู่ที่นี่น้องชายของข้าพระองค์คงไม่ตาย”
33เมื่อพระเยซูทรงเห็นนางร้องไห้และพวกยิวที่มากับนางร้องไห้ด้วย พระองค์ก็ทรงเป็นทุกข์และสะเทือนพระทัยยิ่งนัก 34และตรัสถามว่า “พวกท่านวางเขาไว้ที่ไหน?”
พวกเขาทูลว่า “มาทอดพระเนตรเถิด พระเจ้าข้า”
35พระเยซูทรงร้องไห้
36แล้วพวกยิวจึงพูดว่า “ดูสิ พระองค์ทรงรักเขามากแค่ไหน!”
37แต่บางคนพูดว่า “พระองค์ผู้ทำให้คนตาบอดเห็นได้ จะทำให้คนนี้ไม่ตายไม่ได้หรือ?”
พระเยซูทรงให้ลาซารัสเป็นขึ้นจากตาย
38อีกครั้งหนึ่งที่พระเยซูทรงสะเทือนพระทัยยิ่งนัก พระองค์เสด็จมาที่อุโมงค์ฝังศพซึ่งเป็นถ้ำที่มีหินก้อนหนึ่งปิดทางเข้า 39พระองค์ตรัสว่า “เอาหินออก”
มารธาพี่สาวของผู้ตายทูลว่า “แต่พระองค์เจ้าข้า ป่านนี้คงมีกลิ่นเหม็นแล้วเพราะเขาอยู่ในอุโมงค์มาสี่วันแล้ว”
40จากนั้นพระเยซูจึงตรัสว่า “เราบอกเจ้าแล้วไม่ใช่หรือว่าถ้าเจ้าเชื่อ เจ้าจะเห็นพระเกียรติสิริของพระเจ้า?”
41ดังนั้นพวกเขาจึงเอาหินออก แล้วพระเยซูทรงแหงนพระพักตร์ขึ้นและตรัสว่า “ข้าแต่พระบิดา ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์ที่ทรงสดับฟังข้าพระองค์ 42ข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์ทรงฟังข้าพระองค์เสมอ แต่ที่ทูลเช่นนี้ก็เพื่อประโยชน์ของผู้คนซึ่งยืนอยู่ที่นี่ เพื่อพวกเขาจะได้เชื่อว่าพระองค์ทรงส่งข้าพระองค์มา”
43เมื่อตรัสดังนี้แล้ว พระเยซูทรงเรียกด้วยเสียงอันดังว่า “ลาซารัส ออกมาเถิด!” 44ผู้ตายก็ออกมามีแถบผ้าลินินพันมือและเท้าของเขาและมีผ้าผืนหนึ่งคลุมศีรษะเว้นแต่ใบหน้าของเขาไว้
พระเยซูตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “เอาผ้าพันศพออกและปล่อยเขาเถิด”
แผนสังหารพระเยซู
45ดังนั้นชาวยิวหลายคนที่มาเยี่ยมมารีย์และได้เห็นสิ่งที่พระเยซูทรงกระทำก็เชื่อพระองค์ 46แต่พวกเขาบางคนไปพบพวกฟาริสีและเล่าสิ่งที่พระเยซูได้ทรงกระทำให้พวกนั้นฟัง 47แล้วบรรดาหัวหน้าปุโรหิตกับพวกฟาริสีจึงเรียกประชุมสภาแซนเฮดริน
พวกเขาถามกันว่า “เราทำอะไรได้บ้าง? ชายคนนี้กำลังทำหมายสำคัญหลายอย่าง 48ถ้าเราขืนปล่อยให้เขาทำแบบนี้ต่อไปทุกคนก็จะพากันเชื่อเขา แล้วพวกโรมันก็จะมาเอาทั้งพระวิหารและชาติของเราไป”
49จากนั้นคนหนึ่งในพวกเขาชื่อคายาฟาสผู้เป็นมหาปุโรหิตประจำการในปีนั้นจึงพูดขึ้นว่า “พวกท่านไม่รู้อะไรเลย! 50พวกท่านไม่ได้ตระหนักว่า สำหรับพวกท่านแล้ว การให้คนหนึ่งตายเพื่อประชาชนยังดียิ่งกว่าให้ทั้งชาติต้องพินาศ”
51เขาไม่ได้กล่าวดังนี้ตามความคิดของเขาเองแต่ในฐานะมหาปุโรหิตประจำการในปีนั้น เขาพยากรณ์ว่าพระเยซูจะตายเพื่อชนชาติยิว 52และไม่เพียงแต่ชนชาตินั้นแต่ยังตายเพื่อบุตรของพระเจ้าที่กระจัดกระจายอยู่เพื่อนำพวกเขาเข้ามารวมกันเป็นหนึ่งเดียว 53ดังนั้นตั้งแต่วันนั้นมาพวกเขาจึงวางแผนจะเอาชีวิตของพระองค์
54เพราะฉะนั้นพระเยซูจึงไม่เสด็จในหมู่ชาวยิวอย่างเปิดเผยอีกต่อไปแต่ทรงปลีกตัวไปอยู่ที่หมู่บ้านเอฟราอิมใกล้ถิ่นกันดาร พระองค์ประทับอยู่ที่นั่นกับเหล่าสาวกของพระองค์
55เมื่อใกล้ถึงเทศกาลปัสกาของชาวยิว ผู้คนมากมายจากชนบทเดินทางไปยังกรุงเยรูซาเล็มเพื่อร่วมชำระตนตามระเบียบพิธีก่อนเทศกาลปัสกา 56เขาทั้งหลายเฝ้ามองหาพระเยซู ขณะยืนอยู่ในบริเวณพระวิหารพวกเขาถามกันว่า “ท่านคิดเห็นอย่างไร? พระองค์จะไม่เสด็จมาในงานเทศกาลนี้เลยหรือ?” 57ฝ่ายพวกหัวหน้าปุโรหิตกับพวกฟาริสีสั่งไว้ว่าถ้าผู้ใดรู้ว่าพระเยซูอยู่ที่ไหนให้มารายงาน พวกเขาจะได้ไปจับพระองค์
