旧约敬拜的礼仪
1旧约有敬拜的礼仪和地上的圣幕。 2建成后的圣幕共分两间，外面的一间称为圣所，摆设了灯台、桌子和圣饼。 3在第二道幔子后面的那一间叫至圣所， 4里面有纯金的香坛和包金的约柜。约柜里珍藏着盛吗哪的金罐、亚伦那根发过芽的手杖和两块刻着十诫的石版， 5上面有荣耀的基路伯天使，高展翅膀盖着约柜上面的施恩座。关于这些事，现在不能一一细说。
6这些东西都齐备了，祭司们便经常进入圣所，举行敬拜。 7可是，只有大祭司有资格每年一次独自进入至圣所，而且每次都要端着血进去，为自己和以色列人的过犯献上。 8圣灵借此指明，只要头一个圣幕还在，进入至圣所的路就还没有开启。 9这件事是一个象征，告诉现今的世代：所献的礼物和祭物都不能使敬拜的人良心纯全， 10因为这些不过是关于饮食和各样洁净礼仪的外在规条，等新秩序的时代一到，便不再有效了。
美好新约
11现在基督已经来到，做了美好新约的大祭司，祂进入了那更伟大、更全备、非人手建造、不属于这个世界的圣幕。 12祂只进入至圣所一次便完成了永远的救赎，用的不是山羊和牛犊的血，而是自己的血。 13如果把山羊血、公牛血和母牛犊的灰洒在污秽的人9:13 “污秽的人”指在犹太人的宗教礼仪上被视为不洁净的人。身上，就可以使他们圣洁，身体得到洁净， 14更何况基督借着永恒的灵把自己毫无瑕疵地献给上帝呢？祂的血岂不更能洗净我们的良心，使我们脱离导致灭亡的行为，以便事奉永活的上帝吗？
15因此，祂是新约的中保，借着死亡救赎了触犯旧约的人，好叫那些蒙召的人得到所应许的永恒基业。
16凡是遗嘱9:16 “遗嘱”希腊文和“约”是同一个字。，必须等到立遗嘱的人死了以后才能生效。 17如果立遗嘱的人依然健在，遗嘱就不能生效。 18正因如此，连立旧约也需要用血才能生效。 19摩西依照律法向犹太人颁布所有诫命之后，便用红色的羊毛和牛膝草蘸了牛犊和山羊的血以及水，洒在律法书和百姓身上， 20说：“这是上帝用来与你们立约的血。” 21他又照样把血洒在圣幕和所有用来献祭的器具上。 22根据律法，几乎所有的器具都要用血来洁净，因为若不流血，罪就得不到赦免。
23既然仿照天上的样式所造的器具需要用祭牲的血来洁净，天上的原物当然要用更美的祭物来洁净。 24因为基督并非进入了人手所造的圣所，那只是真圣所的缩影，祂是进入了天堂，替我们来到上帝面前。 25祂在天上不必一次又一次地把自己献上，好像那些大祭司年年都带着牛羊的血进入至圣所。 26否则，自创世以来，祂不知道要受难多少次了。但如今在这世代的末期，祂只一次献上自己，便除去了人的罪。 27按着定命，人人都有一死，死后还有审判。 28同样，基督为了承担世人的罪，也曾一次献上自己。祂还要再来，不是来除罪，而是来拯救那些热切等候祂的人。
پرستشگاه پيمان اول
1به هر حال، آن پيمان اول كه خدا با قوم خود بست، با مقرراتی برای عبادت و محلی برای پرستش همراه بود. اين محل پرستش، خيمه‌ای بود ساخته دست انسان. 2اين خيمه از دو قسمت تشكيل می‌شد. در قسمت اول كه «جايگاه مقدس» نام داشت، شمعدان طلايی، ميز و نان مقدس قرار می‌گرفت. 3قسمت دوم، «مقدسترین جايگاه» ناميده می‌شد و پرده‌ای آن را از قسمت اول جدا می‌كرد. 4در اين جايگاه، يک آتشدان طلايی و «صندوق عهد» قرار داشت. روكش داخلی و بيرونی اين صندوق از طلای خالص بود. داخل صندوق، دو لوح سنگی قرار داشت كه بر روی آنها «ده فرمان» خدا حک شده بود. يک ظرف طلايی پر از «مَنّ» نيز در آن صندوق بود. «مَنّ» همان نانی است كه خدا در بيابان هر روز به بنی‌اسرائيل می‌داد. همچنين، عصای هارون نيز كه روزگاری شكوفه آورده بود، در اين صندوق گذاشته شده بود. 5سرپوش صندوق عهد، «تخت رحمت» ناميده می‌شد. بالای تخت رحمت، مجسمهٔ دو فرشته قرار داشت كه بالهايشان را بر فراز تخت گسترده بودند. اين دو فرشته كه «كروبی» نام داشتند، نماينده جلال خدا بودند. تمام اينها، معانی خاصی دارند كه الان فرصت نيست به شرح آنها بپردازم.
6به هر حال، اين وسايل به اين ترتيب قرار می‌گيرند و كاهنان نيز برای انجام وظايف خود، هر روز وارد قسمت اول پرستشگاه می‌شوند. 7اما به قسمت دوم، فقط كاهن اعظم می‌تواند وارد شود، آن هم فقط سالی يک بار! او همراه خود مقداری خون قربانی به داخل می‌برد و بر تخت رحمت می‌پاشد، تا گناهان خود و گناهان قوم اسرائيل را كفاره كند.
8اما روح‌القدس از طريق تمام اين ترتيبات، اين نكته را به ما خاطرنشان می‌سازد كه مطابق شريعت و روش قديم، تا زمانی كه قسمت اول پرستشگاه برپاست، مردم عادی هيچگاه نخواهند توانست وارد مقدسترین جايگاه گردند. 9امروز، از اين موضوع می‌توانيم درس مهمی فرا بگيريم. طبق شريعت و روش قديم، مردم هدايا و قربانیها تقديم می‌كنند، اما هيچيک از اينها قادر نيست دل عبادت‌كننده را از آلودگی‌ها پاک سازد؛ 10زيرا اين شريعت فقط با تشريفات ظاهری سروكار دارد و به مسايلی نظير خوردن و نوشيدن و غسل و طهارت و نظاير آن می‌پردازد. مردم نيز موظف بوده‌اند به اين دستورات عمل نمايند و با آنها سر كنند تا زمانی كه مسيح ظهور نمايد و از جانب خدا راه و روش جديد و بهتری بياورد.
خون مسيح و پيمان جديد
11سرانجام، مسيح در مقام كاهن اعظم و عطا كنندهٔ بركاتی كه نصيب ما شده است، ظاهر شد. او وارد خيمهٔ عاليتر و كاملتر آسمان گرديد، خيمه‌ای كه نه ساخته دست انسان است و نه جزو عالم مخلوق. 12او يكبار برای هميشه به مقدسترین جايگاه وارد شد و خون قربانی را بر تخت رحمت پاشيد، اما نه خون بز يا گوساله، بلكه خون خود را، كه با آن نجات ابدی ما را فراهم ساخت.
13اگر مطابق شريعت و روش قديم، خون گاو و بز و خاكستر گوساله می‌توانست بدن انسان را ظاهراً از آلودگی گناه پاک سازد، 14چقدر بيشتر خون مسيح، زندگی و قلب ما را دگرگون خواهد ساخت. قربانی مسيح ما را از شريعت و احكام بی‌روح سابق رهايی می‌دهد و در ما اين ميل را ايجاد می‌كند كه با اشتياق قلبی خدا را خدمت كنيم. زيرا مسيح نيز كه كامل و بدون گناه بود، به كمک روح پاک و ابدی خدا، خود را با كمال ميل به خدا تقديم كرد تا در راه گناهان ما فدا شود.
15به اين ترتيب، مسيح با اين پيمان جديد آمد تا تمام كسانی كه از جانب خدا دعوت شده‌اند، بتوانند به سوی او آمده، بركات ابدی موعود را بيابند؛ زيرا مسيح در راه گناهان ايشان فدا شد تا ايشان را از مجازات گناهانی كه در چارچوب شريعت قديم مرتكب شده‌اند، آزاد سازد.
16زمانی كه وصيتی از كسی باقی می‌ماند، پيش از آنكه ارث تقسيم شود، بايد ابتدا فوت وصيت‌كننده ثابت گردد. 17به عبارت ديگر، وصيت‌نامه فقط بعد از مرگ وصيت‌كننده اعتبار می‌يابد، و تا زمانی كه او زنده است، هيچيک از وارثين نمی‌تواند سهم خود را دريافت كند.
18به همين دليل، حتی پيش از آنكه پيمان قديم به مرحله اجرا درآيد، به نشان جانبازی مسيح، خون پاشيده شد. 19به اين ترتيب كه موسی ابتدا تمام احكام خدا را به قوم اسرائيل اعلام كرد؛ سپس خون گوساله‌ها و بزها را گرفت و با آب و گياه زوفا و پشم قرمز، بر كتاب تورات و بر سر مردم پاشيد، 20و گفت: «اين خون، نشان آن عهد و پيمانی است كه خدا عطا كرده و می‌خواهد از آن اطاعت نماييد.» 21سپس به همان صورت، بر خيمهٔ مقدس و تمام وسايلی كه در مراسم عبادت به کار می‌رفت، خون پاشيد. 22در واقع می‌توان گفت كه مطابق پيمان اول، تقريبا همه چيز بوسيلهٔ خون پاک می‌گردد و بدون ريختن خون، هيچ گناهی بخشيده نمی‌شود.
23به همين دليل، خيمهٔ مقدس زمينی و متعلقات آن، كه نمونه و سايه‌ای از چيزهای آسمانی بود، می‌بايست همه با خون حيوانات پاک گردند. 24زيرا مسيح به خود آسمان داخل شد تا از جانب ما در پيشگاه خدا حاضر باشد. بلی، او وارد پرستشگاه زمينی نشد، چون اين فقط نمونه‌ای از آن پرستشگاه آسمانی است. 25در ضمن، او خود را بارها قربانی نكرد، برخلاف آنچه كه كاهن اعظم بر روی زمين انجام می‌دهد؛ زيرا كاهن اعظم هر سال خون حيوانات قربانی را در مقدسترین جايگاه تقديم می‌كند. 26اگر چنين چيزی لازم می‌بود، مسيح مجبور می‌شد از ابتدای عالم تا حال دائماً جان خود را فدا كند. اما چنين نيست. مسيح يک بار و برای هميشه در اواخر عالم آمد تا جان خود را در راه ما فدا كند و تا ابد قدرت گناه را ريشه‌كن سازد. 27و درست همانگونه كه به حكم خداوند، انسان يک بار می‌ميرد و بعد از آن نوبت داوری می‌رسد، 28مسيح نيز فقط يک بار جان خود را فدا كرد تا به عنوان قربانی، گناهان بسياری را پاک كند. اما بار ديگر خواهد آمد تا آنانی را كه با صبر و اشتياق چشم به راه او هستند، نجات بخشد.
