永远的赎罪祭
1律法只是将来美事的一个投影，并非本体的真像，所以年复一年的献祭不能使前来敬拜的人纯全。 2否则，献祭的事早已终止了，因为敬拜的人若献一次祭就能彻底得到洁净，他们就不再觉得有罪了。 3然而，每年献祭的事都使人想起自己的罪来， 4因为公牛和山羊的血根本不能除去人的罪。
5所以，基督来到世上的时候曾说：
“上帝啊，祭物和供物非你所悦，
你为我预备了身体。
6你并非喜爱燔祭和赎罪祭。
7于是我说，
‘上帝啊，我来是要遵行你的旨意，
我的事都记在圣经上了。’”
8基督首先说：“祭物、供物、燔祭和赎罪祭都不是你想要的，也不是你喜悦的。”这些都是依照律法献上的。 9然后祂又说：“我来是要遵行你的旨意。”这样，祂废除了前者，为要设立后者。 10上帝的旨意是：耶稣基督只一次献上自己的身体，便使我们永远圣洁了。
11祭司都要天天站着供职，一次次地献上同样的祭物，只是这些祭物根本不能除罪。 12而基督一次献上自己成为永远的赎罪祭后，就坐在上帝的右边， 13等待祂的仇敌成为祂的脚凳。 14祂凭自己的一次牺牲，使那些得以圣洁的人永远纯全。
15圣灵也向我们做见证，说：
16“主说，那些日子以后，
我将与他们立这样的约，
我要把我的律例放在他们心中，
写在他们脑中。
17我要忘记他们的过犯和罪恶。”
18既然过犯和罪恶已经得到赦免，就不需要再为罪献祭了。
坚忍到底
19-20弟兄姊妹，耶稣已用宝血为我们开辟了一条又新又活的路，使我们可以穿过幔子，就是祂的身体，坦然进入至圣所。 21并且，我们有一位大祭司管理上帝的家， 22祂洁净了我们被罪困扰的良心，用清水洗净了我们的身体。因此，我们要信心十足、真诚地到上帝面前。 23我们要坚定不移地持守我们所认定的盼望，因为赐应许的那位是信实的。 24我们要想办法彼此相顾，激发爱心，勉励行善。 25不要停止聚会，像那些停止惯了的人，要互相鼓励，特别是你们知道主再来的日子近了。
26因为我们知道了真理以后，若仍然故意犯罪，就再没有赎罪祭了， 27只有可怕的审判和烧灭敌对者的烈火等候我们。 28人违犯摩西的律法，经两三个人指证后，尚且被毫不留情地处死， 29更何况人践踏上帝的儿子，轻看那使人圣洁的立约之血，又藐视赐人恩典的圣灵？这等人该受多么重的刑罚啊！ 30我们知道上帝说过：“申冤在我，我必报应。”祂又说：“主要审判祂的百姓。” 31落在永活上帝的手中是可怕的！
32你们要回想当初的日子，那时你们蒙了光照以后，忍受了各种苦难的煎熬。 33有时候，你们在众目睽睽之下被辱骂，受迫害；有时候，你们和遭受这样苦难的人同舟共济。 34你们体恤那些坐牢的人，即使你们的家业被抢夺，仍然甘心忍受，因为你们知道自己有更美的、永远长存的家业。 35所以切勿失去勇敢的心，因为勇敢的心会给你们带来大赏赐。 36你们需要坚忍到底，这样你们遵行了上帝的旨意后，便可以得到祂的应许。
37因为“将要来临的那位很快要来了，绝不迟延。 38属我的义人必靠信心而活。他若畏缩退后，我必不喜悦他。” 39但我们都不是退后走向灭亡的人，而是因为有信心而灵魂得救的人。
خون مسيح، پاک‌كنندهٔ قطعی گناه
1شريعت و تشريفات مذهبی يهود فقط نمونه‌ای نارساست از بركاتی كه بنا بود مسيح برای ما به ارمغان بياورد. مطابق اين شريعت، هر ساله حيوانی قربانی می‌شود، اما اين قربانی به هيچ وجه قادر نيست آنانی را كه پايبند احكام شريعت هستند، رستگار سازد. 2زيرا اگر قدرت چنين كاری را داشت، يک قربانی كافی می‌بود تا نذركننده، يک بار و برای هميشه، پاک شود و ديگر احساس تقصير و گناه نكند. 3در حالی که می‌بينيم اين قربانیها همه ساله، به جای آنكه وجدان مردم را آسوده كند، خاطرهٔ تلخ نافرمانی‌ها و گناهانشان را به يادشان می‌آورد. 4زيرا محال است كه خون گاوها و بزها واقعاً لكه‌های گناه را پاک سازد.
5به همين جهت بود كه وقتی مسيح به اين جهان می‌آمد، گفت: «ای خدا، خون گاو و بز نمی‌تواند تو را خشنود سازد تا گناه انسان را ببخشايی. پس اين بدن را برای من مهيا ساختی تا همچون قربانی بر قربانگاه تو فدا كنم. 6از قربانی كردن حيوانات راضی نبودی، يعنی آن حيواناتی كه برای كفارهٔ گناه، در حضورت ذبح می‌كردند و می‌سوزاندند. 7پس گفتم: اينک آمده‌ام تا ارادهٔ تو را بجا آورم؛ آمده‌ام تا مطابق پيشگويی كتاب آسمانی، جان خود را فدا سازم.»
8بعد از آنكه مسيح فرمود كه خدا از قربانیهای گوناگون و هدايايی كه طبق شريعت و روش قديم تقديم می‌شود، راضی نيست، 9چنين گفت: «اينک آمده‌ام تا جان خود را فدا سازم.»
به اين ترتيب، روش سابق را لغو می‌كند تا روش جديدی بنياد نهد. 10طبق اين روش و طرح جديد، مسيح يک بار جان خود را در راه ما فدا كرد تا ما را ببخشد و پاک نمايد. 11مطابق شريعت و روش سابق، كاهنان هر روز در مقابل قربانگاه می‌ايستند و قربانیهایی تقديم می‌كنند كه هرگز نمی‌توانند گناهان را برطرف نمايند. 12اما مسيح خود را فقط يک بار به عنوان قربانی به خدا تقديم كرد تا گناهان را بيامرزد؛ و پس از آن، در بالاترين مكان عزت و افتخار، به دست راست خدا نشست، 13و منتظر است تا دشمنانش به زير پايهای او افكنده شوند. 14او با يک قربانی، همهٔ آنانی را كه از گناهانشان پاک می‌شوند، تا ابد كامل می‌گرداند.
15روح‌القدس نيز اين را تصديق كرده، می‌فرمايد: 16«اينست آن پيمان جديدی كه در آن روز با خاندان اسرائيل خواهم بست: احكام خود را در فكر ايشان خواهم نهاد و در دل ايشان خواهم نوشت، تا بی‌آنكه سخنی گفته باشم، بدانند از ايشان چه می‌خواهم، و از من اطاعت كنند.» 17سپس اضافه كرده، می‌فرمايد: «خطايای ايشان را خواهم بخشيد و گناهانشان را ديگر به یاد نخواهم آورد.»
18پس حال كه گناهان ما به طور دائمی بخشيده و فراموش شده است، ديگر چه نيازی است كه برای آمرزش گناهان، بار ديگر قربانی تقديم كنيم؟
هوشياری برای حفظ نجات
19بنابراين، ای برادران عزيز، اكنون می‌توانيم به سبب خون عيسی، مستقيم وارد مقدسترین جايگاه شده، به حضور خدا برويم؛ 20زيرا زمانی كه بدن مسيح بر روی صليب پاره شد، در واقع پردهٔ مقدسترین جايگاه خانهٔ خدا نيز پاره شد؛ و به اين ترتيب او راهی تازه و حيات‌بخش برای ما گشود تا ما را به حضور مقدس خدا برساند.
21پس حال كه ادارهٔ امور خاندان الهی، به عهدهٔ اين كاهن بزرگ ماست، 22بياييد با دلی پاک، مستقيماً به حضور خدا برويم، و يقين كامل داشته باشيم كه او ما را می‌پذيرد، زيرا خون مسيح بر ما پاشيده شده و ما را پاک ساخته؛ بدنهايمان نيز با آب پاک شسته شده است. 23اكنون می‌توانيم منتظر نجاتی باشيم كه خدا وعده داده است، و می‌توانيم بدون هيچگونه ترديدی به همه بگوييم كه نجات يافته‌ايم، زيرا خدا به همهٔ وعده‌های خود عمل خواهد فرمود.
24حال، به پاس آن همه لطفی كه خدا در حق ما كرده است، بياييد يكديگر را به محبت كردن و به انجام اعمال نيک تشويق و ترغيب نماييم. 25و نيز چنانكه برخی را عادت است، از حضور در مجالس عبادت كليسايی غافل نشويد، بلكه يكديگر را تشويق كنيد، بخصوص در اين روزها كه بازگشت مسيح نزديک می‌شود. 26زيرا اگر كسی پس از پی بردن به حقيقت آمرزش گناهان، عمداً از خدا رويگردان شده، به سوی زندگی گناه‌آلود برود، چنين گناهی با خون مسيح پاک نخواهد شد و راهی برای فرار از مجازات آن وجود نخواهد داشت. 27بلی، راهی نيست جز به سر بردن در انتظار مجازاتی وحشتناک، و نزول خشم و غضب الهی كه دشمنان او را نابود خواهد ساخت. 28هر كه احكام موسی را بشكند، به شهادت دو يا سه نفر، بدون ترحم كشته می‌شود. 29پس چه مجازات وحشتناكتری در انتظار كسانی خواهد بود كه فرزند خدا را تحقير می‌كنند، و خونی را كه نشان عهد خدا و پاک‌كنندهٔ گناهان ايشان است، بی‌ارزش می‌شمارند، و به روح‌القدس كه عطا كنندهٔ رحمت الهی است، بی‌احترامی می‌نمايند.
30زيرا او را می‌شناسيم كه گفت: «انتقام را من می‌گيرم؛ مكافات را من می‌دهم!» و همچنين فرمود: «من قوم خود را داوری خواهم فرمود.» 31برای كسانی كه چنين گناهی كرده باشند، افتادن به دستهای خدای زنده بسيار وحشتناک خواهد بود!
32هيچگاه از ياد نبريد آن روزها را كه نور مسيح به تازگی دلتان را روشن ساخته بود؛ زيرا در آن زمان گرچه زحمات و رنجهای بسياری بر شما وارد آمد، اما شما همه را تحمل كرديد و به خداوند وفادار مانديد. 33بلی، شما بارها مورد استهزا و ضرب و شتم قرار گرفتيد، و يا شريک درد آنانی بوديد كه به چنين زحماتی دچار می‌شدند؛ 34با زندانيان نيز همدردی می‌كرديد؛ و به هنگام غارت اموالتان، شاد بوديد، زيرا می‌دانستيد كه در آسمان چيزهای بهتری در انتظار شماست كه تا ابد از بين نخواهد رفت. 35پس به هر قيمتی كه شده، ايمانتان را به خداوند از دست ندهيد، زيرا پاداش عظيمی در انتظار شماست! 36اگر می‌خواهيد كه خدا به وعدهٔ خود وفا كند، لازم است كه شما نيز با كمال صبر و بردباری، خواست خدا را انجام دهيد. 37زيرا همانطور كه كلام خدا می‌فرمايد، بازگشت او چندان دور نيست. 38پس آنانی كه از بوسيلهٔ ايمان نجات يافته‌اند، با ايمان نيز به زندگی ادامه دهند و در هر امری به خدا توكل نمايند. زيرا اگر به عقب برگردند، خدا از ايشان خشنود نخواهد شد.
39ولی ما هرگز از خدا برنگشته‌ايم تا به چنان سرنوشت تلخی دچار شويم، بلكه ايمانمان را حفظ كرده‌ايم و اين ايمان، نجات جانمان را تضمين می‌كند.
