保罗在腓利斯面前受审
1五天后，大祭司亚拿尼亚带着几个长老和一位叫帖土罗的律师下到凯撒利亚，向总督控告保罗。 2保罗被传来后，帖土罗指控他说：“腓利斯大人深谋远虑，在大人的领导下，国中有许多改革，我们常享太平。 3我们对大人的恩德感激不尽。 4我不敢耽误大人太久，只求大人容我们简单叙述。 5我们发现这个人惹事生非，到处煽动犹太人闹事。他是拿撒勒教派的一个头目， 6企图玷污圣殿，被我们抓住了。我们想按照犹太律法处置他， 7不料吕西亚千夫长却硬把他从我们手中抢走， 8并命令告他的人到大人这里来。24:8 有古卷无“我们想按照犹太律法处置他，不料吕西亚千夫长却硬把他从我们手中抢走，并命令告他的人到大人这里来。”大人亲自审问他，就会知道我们告他的事了。” 9在场的犹太人也随声附和，表示这些事属实。
保罗的申辩
10总督点头示意保罗可以发言，于是保罗说：“我知道大人在犹太执法多年，我很乐意在你面前为自己辩护。 11大人明鉴，从我上耶路撒冷礼拜至今不过十二天。 12这些人根本没有见过我在圣殿、会堂或城里与人争辩，聚众闹事。 13他们对我的指控毫无根据。 14但有一点我必须承认，就是我依循他们称之为异端的道事奉我们祖先的上帝，我也相信律法书和先知书的一切记载， 15并且我与他们在上帝面前有同样的盼望，就是义人和不义的人都要复活。 16因此，我一直尽力在上帝和人面前都做到问心无愧。
17“我离开耶路撒冷已有多年，这次回来是带着捐款要周济同胞，并献上祭物。 18他们看见我的时候，我已行过洁净礼，正在圣殿里献祭，没有聚众，也没有作乱。 19当时只有几个从亚细亚来的犹太人在那里，如果他们有事要告我，应该到你这里告我； 20不然，请这些出庭的人指出他们在公会审问我时发现了什么罪。 21如果有，也无非是当时我站在他们当中喊了一句，‘我今天在你们面前受审与死人复活有关。’”
22腓利斯原本对这道颇有认识，于是下令休庭，说：“等吕西亚千夫长抵达后，我再断你们的案子。” 23他派百夫长看守保罗，给他一定的自由，也允许亲友来供应他的需要。
24几天后，腓利斯和他的妻子犹太人土西拉一同来了，召见保罗，听他讲信基督耶稣的事。 25当保罗讲到公义、节制和将来的审判时，腓利斯十分恐惧，说：“你先下去吧，改天有机会，我再叫你来。” 26腓利斯希望保罗贿赂他，所以经常召他来谈话。 27过了两年，波求·非斯都接任总督，腓利斯为了讨好犹太人，仍然把保罗留在监里。
Proces przed Feliksem
1Pięć dni później, przybył najwyższy kapłan Ananiasz razem ze starszymi oraz z prawnikiem Tertullosem. Oni to wnieśli przed gubernatorem oskarżenie przeciw Pawłowi. 2Gdy go wprowadzono, Tertullos rozpoczął mowę oskarżycielską:
—Dostojny Feliksie! Zapewniłeś nam pokój i pomyślność, 3za co jesteśmy ci bardzo wdzięczni. 4Nie chcemy nadużywać twojej cierpliwości i życzliwości. Zechciej jednak krótko nas wysłuchać. 5Stwierdziliśmy, że ten człowiek, siejący niezgodę wśród wszystkich Żydów na świecie, jest przywódcą sekty nazarejczyków. 6Co więcej, usiłował on zbezcześcić naszą świątynię i dlatego go zatrzymaliśmy. 7-8Sam zresztą możesz go przesłuchać i przekonać się o prawdziwości naszych oskarżeń.
9Gdy skończył, ci którzy przybyli z najwyższym kapłanem, poświadczyli, że to prawda. 10Wówczas gubernator dał Pawłowi znak, że może się bronić:
—Wiem, że od wielu lat rozstrzygasz sprawy dotyczące naszego narodu—rzekł Paweł—dlatego z tym większym zaufaniem mogę mówić w swojej obronie. 11Możesz bowiem łatwo sprawdzić, że przybyłem do Jerozolimy nie więcej niż dwanaście dni temu, aby w świątyni oddać chwałę Bogu. 12Ani tam, ani w żadnej synagodze, ani nigdzie indziej w Jerozolimie nie nauczałem i nie podburzałem tłumów. 13Nie ma więc żadnych dowodów na te wszystkie oskarżenia. 14Przyznaję się natomiast przed tobą, że służę naszemu Bogu według drogi zbawienia nazywanej przez nich sektą. Wierzę we wszystko, co jest napisane w Prawie Mojżesza i księgach proroków. 15I, podobnie jak moi oskarżyciele, z nadzieją oczekuję zmartwychwstania wszystkich ludzi—dobrych i złych. 16Dlatego ze wszystkich sił staram się zachować czyste sumienie przed Bogiem i ludźmi. 17Do Jerozolimy zaś przybyłem po raz pierwszy od wielu lat, aby przynieść moim rodakom pomoc materialną i złożyć ofiarę Bogu. 18Wtedy właśnie zobaczyli mnie w świątyni, po obrzędzie oczyszczenia—ale nie w tłumie i nie wzniecającego rozruchy. 19Byli tam obecni Żydzi z prowincji Azja i to oni, jako świadkowie, powinni tu być i przedstawiać rzekome oskarżenia. 20Zresztą i ci ludzie mogą powiedzieć, czy Wysoka Rada wysunęła przeciwko mnie jakiekolwiek zarzuty, 21prócz tego, że publicznie zawołałem: „Jestem sądzony dlatego, że wierzę w zmartwychwstanie!”.
22Feliks wiele już słyszał o drodze Pana. Odrzucił więc wszystkie oskarżenia i powiedział:
—Zajmę się waszą sprawą, gdy przybędzie tu dowódca Lizjasz!
23Rozkazał też podległemu sobie dowódcy pilnować Pawła, dobrze go traktować i nie przeszkadzać jego przyjaciołom w odwiedzaniu go i służeniu mu pomocą.
24Po kilku dniach Feliks przybył wraz z żoną, Druzyllą, która była Żydówką, i polecili wezwać Pawła. Chciał bowiem posłuchać jego nauki o wierze w Jezusa Chrystusa. 25Gdy jednak Paweł zaczął mówić o prawości, czystości i nadchodzącym Bożym sądzie, Feliks poczuł strach.
—Odejdź już—powiedział. —Posłucham cię kiedy indziej.
26Liczył jednak, że Paweł da mu jakąś łapówkę, toteż często go wzywał i rozmawiał z nim. 27Dwa lata później urząd gubernatora objął następca Feliksa, Porcjusz Festus. Odchodząc, Feliks pozostawił jednak Pawła w więzieniu. Chciał bowiem utrzymać dobre stosunki z żydowskimi przywódcami.
