以色列人必重归故土
1耶和华必怜悯雅各，再次选择以色列人做祂的子民，把他们安置在他们自己的土地上。外族人必与他们联合，归入以色列。 2各国必帮助他们重返故乡。在耶和华赐给他们的土地上，外族人必做他们的仆婢。他们必掳掠以前掳掠他们的人，统治以前压制他们的人。
对巴比伦的讽刺
3耶和华使他们脱离痛苦、悲伤和残酷奴役的时候， 4他们必这样讥笑巴比伦王：
“暴君灭亡了！
暴政结束了！
5耶和华折断了邪恶君主的权杖。
6他曾狂怒地攻伐列邦，
无休无止，
怒气冲冲地征服列国，
大肆迫害。
7如今天下太平，
人人欢呼歌唱，
8连松树和黎巴嫩的香柏树都欢喜快乐地说，
‘自从他灭亡后，
再没有人上来砍伐我们。’
9巴比伦王啊，你下到阴间，
阴间兴奋地迎接你，
那些在世上做过君王和首领的阴魂都从座位上站起来迎接你，
10对你说，
‘你如今也跟我们一样软弱无能。’
11你的荣耀和琴声一同落入阴间，
虫成了你的床铺，
蛆成了你的被子。
12“明亮的晨星、黎明之子啊，
你怎么从天上坠落下来？
你这打败列国的怎么被砍倒在地上？
13你曾想，‘我要升到天上，
把自己的宝座设在上帝的众星之上；
我要坐在遥远的北方众神明聚会的山上；
14我要升到云天之上，
使自己与至高者一样。’
15可是，你必坠入阴间，
掉进死亡的深坑。
16看见你的都瞪大眼睛盯着你，
都在想，‘这就是那曾使大地震动、列国颤抖的人吗？
17这就是那曾使天下荒凉、城邑倾覆、不肯释放俘虏回家的人吗？’
18万国的君王都躺在自己华丽的陵墓中，
19只有你像一根毫无用处的树枝，
被抛弃在自己的坟墓外。
你就像一具遭人践踏的尸体，
与丧身刀下的人一同被扔进乱石坑里。
20你必得不到君王的葬礼，
因为你祸国殃民，
杀害自己的百姓。
“恶人的子孙必永远被遗忘。
21预备杀戮他的子孙吧，
因为他们的祖先罪恶深重，
免得他们兴起统治世界、到处建造城邑。”
22万军之耶和华说：
“我必攻击巴比伦，
铲除巴比伦的名号、余民和后裔。
这是耶和华说的。
23我必用毁灭的扫帚清扫它，
使它成为沼泽之地和刺猬的住所。
这是万军之耶和华说的。”
关于亚述的预言
24万军之耶和华起誓说：
“我的计划必实现，
我的旨意必成就。
25我必在我的土地上击垮亚述人，
在我的山上践踏他们，
除去他们加在我子民身上的轭和重担。
26这是我对全世界所定的计划，
是向列国伸出的惩罚之手。”
27万军之耶和华定了计划，
谁能阻挠呢？
祂的手已经伸出，
谁能叫祂收回呢？
关于非利士的预言
28亚哈斯王驾崩那年，我得到以下预言：
29非利士人啊，
不要因击打你们的杖已经折断14:29 “击打你们的杖已经折断”指攻击非利士的王已死。便高兴。
因为那杖就像一条蛇，
必生出一条更危险的蛇，
一条会飞的毒蛇。
30贫穷人必衣食无忧，
困苦人必安然度日，
但我必用饥荒除掉你们的子孙，
消灭你们残存的人。
31城门啊，哀号吧！
城邑啊，哭喊吧！
非利士人啊，战抖吧！
因为有阵容整齐的军队从北方如尘烟滚滚而来。
32该怎样回复外国的使者呢？
要告诉他们：“耶和华建立了锡安，
祂困苦的子民必得到保护。”
1องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเอ็นดูสงสารยาโคบ
พระองค์จะทรงเลือกสรรอิสราเอลอีกครั้งหนึ่ง
และจะนำพวกเขากลับมาตั้งถิ่นฐานในแผ่นดินของพวกเขา
ชนต่างชาติจะมาสมทบ
และเข้าร่วมกับวงศ์วานของยาโคบ
2ประชาชาติต่างๆ จะรับ
และนำพวกเขากลับคืนถิ่น
วงศ์วานอิสราเอลจะครอบครองประชาชาติต่างๆ
ซึ่งจะเป็นผู้รับใช้ชายหญิงในแผ่นดินขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ผู้ที่จับอิสราเอลเป็นเชลยจะตกเป็นเชลยของอิสราเอล
และอิสราเอลจะปกครองผู้ที่เคยกดขี่ข่มเหงพวกเขา
3ในวันที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้เจ้าพ้นจากความทุกข์ทรมาน ความชุลมุนวุ่นวาย และพันธนาการอันโหดร้าย 4เจ้าจะเย้ยหยันกษัตริย์บาบิโลนดังนี้ว่า
ผู้กดขี่ข่มเหงมาถึงจุดจบได้อย่างไรหนอ!
ความเกรี้ยวกราดของเขาสิ้นสุดลงได้อย่างไร!
5องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหักไม้เรียวของคนชั่วร้าย
ทรงหักคทาของผู้ครอบครอง
6ซึ่งกระหน่ำตีชาติต่างๆ อย่างไม่หยุดยั้ง
ด้วยแรงโทสะ
และปราบนานาประเทศ
ด้วยการจู่โจมอย่างอำมหิต
7ดินแดนทั้งปวงก็หยุดพักและสงบสุข
พวกเขาเปล่งเสียงร้องเพลง
8แม้แต่ต้นสนต่างๆ และสนซีดาร์แห่งเลบานอน
ก็เปรมปรีดิ์และกล่าวว่า
“เดี๋ยวนี้เจ้าตกต่ำแล้ว
ก็ไม่มีคนตัดไม้มาโค่นเรา”
9แดนมรณะเบื้องล่าง
ลุกขึ้นต้อนรับเจ้า
มันปลุกวิญญาณของบรรดาผู้ที่จากไปให้มาทักทายเจ้า
คือผู้ที่เคยเป็นผู้นำของโลก
มันทำให้เหล่ากษัตริย์ผู้เคยปกครองเหนือบรรดาประชาชาติ
ลุกขึ้นมาจากบัลลังก์ของพวกเขา
10พวกเขาจะร้องออกมา
เป็นเสียงเดียวกันว่า
“บัดนี้ท่านก็อ่อนแอเหมือนพวกเรา
ท่านกลับกลายเป็นเหมือนเรา”
11ความลำพองของเจ้าลงไปในหลุม
พร้อมกับเสียงพิณของเจ้า
หนอนยั้วเยี้ยอยู่ใต้ร่างของเจ้า
และไส้เดือนปกคลุมตัวเจ้า
12โอ ดาวประจำรุ่ง โอรสแห่งรุ่งอรุณ!
เจ้าร่วงลงมาจากฟ้าสวรรค์แล้วสิหนา
ครั้งหนึ่งเจ้าเคยปราบประชาชาติต่างๆ ให้ตกต่ำ
แต่บัดนี้เจ้าถูกเหวี่ยงทิ้งลงมายังโลกเสียแล้ว!
13เจ้ารำพึงว่า
“เราจะขึ้นไปสวรรค์
เราจะยกบัลลังก์ของเราขึ้น
เหนือดวงดาราทั้งปวงของพระเจ้า
เราจะครอบครองเหนือภูเขาแห่งการชุมนุม
บนยอดสูงสุดของภูเขาศักดิ์สิทธิ์14:13 หรือทางเหนือ
14เราจะขึ้นไปเหนือเมฆ
เราจะตีเสมอองค์ผู้สูงสุด”
15แต่เจ้าถูกนำลงมาสู่หลุมฝังศพ
มาสู่ห้วงเหวลึก
16บรรดาผู้ที่เห็นเจ้าก็จ้องมอง
และใคร่ครวญชะตาของเจ้าว่า
“นี่หรือผู้เขย่าโลก
และทำให้อาณาจักรต่างๆ สั่นสะท้าน?
17นี่หรือผู้ที่ทำให้โลกเป็นถิ่นกันดาร
ผู้ล้มล้างนครต่างๆ
และไม่ยอมปล่อยเชลยกลับคืนถิ่น?”
18บรรดากษัตริย์ชาติต่างๆ
นอนอยู่ในหลุมฝังศพของตนอย่างสมเกียรติ
19แต่ร่างของเจ้าถูกเหวี่ยงทิ้งออกมา
เหมือนกิ่งไม้หัก
ถูกทับถมด้วยร่างของคนที่ถูกฆ่า
ผู้ตายด้วยคมดาบ
ผู้ลงไปสู่พื้นหินของเหว
ดั่งศพที่ถูกเหยียบย่ำ
20เจ้าจะไม่ได้รับการฝังศพอย่างพวกเขา
เพราะเจ้าได้ทำลายล้างดินแดนของเจ้า
และเข่นฆ่าประชากรของเจ้า
ลูกหลานของคนชั่วร้าย
จะไม่ถูกเอ่ยถึงอีกเลย
21จงเตรียมที่สำหรับประหารลูกๆ ของเขา
เพราะบาปของบรรพบุรุษ
พวกเขาไม่ได้ขึ้นมาครอบครองดินแดนนั้น
ไม่ได้สร้างเมืองบนแผ่นดินโลก
22พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า
“เราจะลุกขึ้นมาต่อสู้พวกเขา
เราจะตัดชื่อคนที่เหลืออยู่
ทั้งเชื้อสายและวงศ์วานออกจากบาบิโลน”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
23“เราจะทำให้บาบิโลนกลับกลายเป็นถิ่นนกเค้าแมว
เต็มไปด้วยหนองบึงและปลักโคลน
เราจะกวาดดินแดนนี้ด้วยไม้กวาดแห่งหายนะ”
พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น
คำพยากรณ์กล่าวโทษอัสซีเรีย
24พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ทรงปฏิญาณไว้ว่า
“เราวางแผนไว้อย่างไร มันจะเป็นอย่างนั้นแน่นอน
และเราประสงค์อย่างไร มันจะเกิดขึ้นตามนั้น
25เราจะขยี้ทัพอัสซีเรียในดินแดนของเรา
เราจะเหยียบเขาลงที่ภูเขาของเรา
เราจะกำจัดแอกจากประชากรของเรา
และขจัดภาระจากบ่าของพวกเขา”
26นี่เป็นแผนการที่กำหนดไว้สำหรับโลกทั้งโลก
นี่คือพระหัตถ์ซึ่งเงื้อขึ้นเหนือประชาชาติทั้งปวง
27เพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ได้ทรงกำหนดไว้ ใครเล่าจะพลิกผันได้?
พระองค์ทรงยื่นพระหัตถ์ออกมา ใครเล่าจะทำให้พระองค์ทรงหดพระหัตถ์กลับไป?
คำพยากรณ์กล่าวโทษฟีลิสเตีย
28ในปีที่กษัตริย์อาหัสสิ้นพระชนม์ มีพระดำรัสจากพระเจ้าดังนี้ว่า
29ชาวฟีลิสเตียทั้งปวงเอ๋ย อย่ากระหยิ่มยิ้มย่อง
ว่าไม้เรียวที่ฟาดเจ้านั้นหักแล้ว
จากรากเหง้าของงูตัวนั้นจะเกิดงูพิษ
เป็นงูเห่าพิษร้ายซึ่งแว้งกัด
30ผู้ยากไร้ที่สุดจะพบทุ่งหญ้า
และคนขัดสนจะเอนกายลงอย่างปลอดภัย
แต่เราจะทำลายล้างรากเหง้าของเจ้าด้วยการกันดารอาหาร
ซึ่งจะผลาญชีวิตพวกเจ้าที่เหลือรอด
31ประตูเมืองเอ๋ย จงร้องไห้เถิด! นครเอ๋ย จงคร่ำครวญเถิด!
ชาวฟีลิสเตียทั้งปวง จงกลัวจนหัวหดไป!
ควันโขมงขึ้นจากทิศเหนือ
และแถวต่างๆ ที่ดาหน้าเข้ามาไม่มีล้าหลังสักคนเดียว
32จะตอบทูตของประชาชาตินั้นว่าอย่างไร?
ก็ว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงสถาปนาศิโยนไว้
และคนที่ทุกข์ลำเค็ญในเมืองนั้นจะพบที่พักพิง”
