Новая песнь на горе Сион
1Я посмотрел и увидел Ягнёнка. Он стоял на горе Сион, и с Ним было сто сорок четыре тысячи человек, у которых на лбу было написано имя Ягнёнка и имя Его Отца. 2Я слышал шум с небес, он напоминал одновременно шум могучих вод, раскаты сильного грома и звук, который производят арфисты, играющие на своих арфах. 3Они поют новую песнь перед троном, перед четырьмя живыми существами и перед старцами. Эту песнь не мог никто выучить, кроме ста сорока четырёх тысяч искупленных с земли. 4Это были те, кто не осквернил себя с женщинами, оставшись девственниками14:4 Вероятно, это символическое описание духовной чистоты этих людей – они не осквернились развратной жизнью и поклонением зверю.. Они всюду шли за Ягнёнком, куда бы Он ни шёл. Они были искуплены из всего человечества и освящены как первые плоды14:4 Первые плоды – Аллах через пророка Мусу повелел исраильтянам приносить Ему в жертву первые снопы (см. Лев. 23:9-14) и лепёшку, испечённую из муки от первого урожая (см. Чис. 15:17-21). Всё первое было своего рода залогом последующего, и поэтому жертва от первого урожая освящала всё остальное. Подобным образом и сто сорок четыре тысячи: 1) отделены от всего остального мира и полностью посвящены Аллаху (см. 1 Пет. 1:15-16; 2:9); 2) будучи новым творением (см. 2 Кор. 5:17), являются залогом предстоящего обновления всего мира (ср. Рим. 8:19-21). для Аллаха и Ягнёнка. 5В их словах не нашлось никакой лжи, они непорочны14:5 См. Соф. 3:13..
Три ангела
6Потом я увидел ещё одного ангела, летящего посреди неба. У него была Радостная Весть, которая вечна, чтобы провозгласить её живущим на земле – всем племенам, родам, языкам и народам.
7– Бойтесь Аллаха, – громко говорил ангел, – и воздайте Ему славу, потому что наступил час суда Его. Поклонитесь Создавшему небо и землю, море и источники вод14:7 См. Исх. 20:11; Заб. 145:6..
8За ним следовал второй ангел. Он говорил:
– Пал, пал великий Вавилон!14:8 См. Ис. 21:9. Он напоил все народы доводящим до безумия вином своего разврата14:8 См. Ис. 13:19-22; Иер. 50:39; 51:6-8..
9Вслед за ними последовал третий ангел. Он громко говорил:
– Кто поклоняется зверю и его изображению и кто принимает клеймо на свой лоб или на руку, 10тот будет пить вино ярости Аллаха, вино неразбавленное, приготовленное в чаше Его гнева, и будет мучиться в горящей сере на глазах у святых ангелов и Ягнёнка. 11Для поклоняющихся зверю и его изображению и для принявших клеймо с его именем не будет покоя ни днём ни ночью, и дым их мучений будет подниматься вечно14:11 См. Ис. 34:10.. 12Это призыв к святому народу Аллаха, тем, кто соблюдает повеления Аллаха и верен Исе, проявлять терпение.
13И я услышал с небес голос:
– Запиши: отныне благословенны те, кто умирает с верой в Повелителя.
– Да, – говорит Дух, – теперь они отдохнут от своих трудов, и их дела будут вознаграждены.
Жатва на земле
14Я посмотрел и увидел белое облако. На облаке сидел Некто, похожий на человека14:14 Некто, похожий на человека – букв.: «похожий на сына человека». См. сноску на 1:13.. На Его голове был золотой венец, и в руке Он держал острый серп. 15Затем из храма вышел ещё один ангел и громко сказал Сидящему на облаке:
– Пошли Свой серп и пожни, потому что время жатвы уже настало, и урожай на земле уже созрел.
16Тогда Сидящий на облаке взмахнул Своим серпом над землёй, и на земле был собран урожай.
17Потом из небесного храма вышел ещё один ангел, у него тоже в руке был острый серп. 18И ещё один ангел вышел от жертвенника, где он заведовал огнём. Он громко крикнул ангелу, у которого был острый серп:
– Пошли твой острый серп и собери грозди винограда с виноградника земли, потому что ягоды его уже созрели.
19Ангел взмахнул своим серпом над землёй, собрал виноград и кинул его в великую давильню14:19 Давильня – в те времена виноград давили в особых углублениях, высеченных в скале, откуда сок вытекал через специальное отверстие. ярости Аллаха. 20Виноград был потоптан в давильне, которая за городом, и из неё рекой потекла кровь. Эта река крови была длиной в триста километров14:20 Букв.: «тысячу шестьсот стадий». и по глубине достигала коням до уздечек14:17-20 См. Ис. 63:1-6; Иоиль 3:13..
मेढ़ा-पीला अऊ 144,000 मनखे
1तब मेंह देखेंव कि मेढ़ा-पीला ह सियोन पहाड़ ऊपर ठाढ़े हवय अऊ ओकर संग 144,000 ओ मनखेमन रहंय, जेमन के माथा म ओकर नांव अऊ ओकर ददा के नांव लिखाय रहय। 2तब मेंह स्वरग ले एक अवाज सुनेंव, जऊन ह तेजी ले बोहावत पानी के अवाज अऊ बादर के भयंकर गरजन सहीं रहय। जऊन अवाज ला मेंह सुनेंव, ओह अइसने रिहिस, मानो बीना बजइयामन बीना बजावत हवंय। 3ओ मनखेमन सिंघासन अऊ चार जीयत परानी अऊ अगुवामन के आघू म एक नवां गीत गावत रहंय। ओ 144,000 मनखे, जऊन मन ला धरती म ले दाम देके छोंड़ाय गे रिहिस, ओमन के छोंड़, अऊ कोनो ओ गीत ला सीख नइं सकिन। 4एमन ओ मनखे रिहिन, जेमन के सारीरिक संबंध माईलोगनमन संग नइं रिहिस अऊ ओमन अपन-आप ला सुध रखे रिहिन। अऊ जिहां कहूं मेढ़ा-पीला ह जाथे; एमन ओकर पाछू-पाछू चलथें। एमन ला मनखेमन ले बिसोय गे रिहिस अऊ एमन ला परमेसर अऊ मेढ़ा-पीला करा पहिली फर के रूप म चघाय गे रिहिस। 5एमन कभू लबारी नइं मारिन; एमन म कोनो किसम के दोस नइं ए।
तीन स्वरगदूत
6तब मेंह एक अऊ स्वरगदूत ला अकास म उड़त देखेंव। ओकर करा धरती के जम्मो देस, जाति अऊ भासा के मनखेमन ला सुनाय बर एक सदाकाल के सुघर संदेस रहय। 7ओह ऊंचहा अवाज म कहिस, “परमेसर के भय मानव अऊ ओकर महिमा करव, काबरकि ओकर नियाय करे के बेरा ह आ गे हवय। जऊन ह स्वरग, धरती, समुंदर अऊ पानी के सोतमन ला बनाईस, ओकर अराधना करव।”
8एकर बाद एक दूसरा स्वरगदूत आईस अऊ कहिस, “सतियानास हो गीस। बड़े सहर बाबूल के सतियानास हो गीस,14:8 यसायाह 21:9 जऊन ह अपन छिनारीपन के तीखा मंद जम्मो देस के मनखेमन ला पीयाय रिहिस।”
9एकर बाद, एक तीसरा स्वरगदूत आईस अऊ ऊंचहा अवाज म कहिस, “कहूं कोनो ओ पसु या ओकर मूरती के पूजा करथे अऊ अपन माथा म या अपन हांथ म ओ पसु के छाप ला लेथे, 10त ओला घलो परमेसर के कोरोध रूपी मंद ला पीये पड़ही, जऊन ला ओकर कोरोध रूपी कटोरा म पूरा बल सहित ढारे गे हवय। ओह पबितर स्वरगदूतमन के अऊ मेढ़ा-पीला के आघू म आगी अऊ गंधक के पीरा ला भोगही। 11जऊन मन ओ पसु अऊ ओकर मूरती के पूजा करथें या ओकर नांव के छाप ला लेथें, ओमन के पीरा के धुआं ह जुग-जुग तक उठते रहिही; अऊ ओमन ला रात अऊ दिन कभू चैन नइं मिलही।” 12एकर खातिर, ओ पबितर मनखेमन ला धीरज के जरूरत हवय, जऊन मन परमेसर के हुकूम ला मानथें अऊ यीसू म अपन बिसवास ला बनाय रखथें।
13तब मेंह स्वरग ले एक अवाज सुनेंव, जऊन ह मोला ए कहत रहय, “लिख! धइन एं ओ मनखेमन, जऊन मन अब ले परभू म बिसवास करत मरथें।”
पबितर आतमा ह कहिथे, “वास्तव म, ओमन धइन अंय। ओमन अपन मिहनत के बाद अराम पाहीं, काबरकि ओमन के भलई के काममन ओमन के संग जाही।”
धरती के फसल
14तब मोला उहां एक सफेद बादर दिखिस अऊ ओ बादर ऊपर मनखे के बेटा सहीं कोनो बईठे रहय। ओकर मुड़ी म सोन के मुकुट अऊ ओकर हांथ म धारदार हंसिया रहय। 15तब एक आने स्वरगदूत मंदिर म ले निकरिस अऊ ऊंचहा अवाज म बादर ऊपर बईठे मनखे ला कहिस, “अपन हंसिया ला ले अऊ लुवई कर, काबरकि लुवई के बेरा आ गे हवय, अऊ धरती के फसल ह पक चुके हवय।” 16तब जऊन ह बादर ऊपर बईठे रिहिस, ओह अपन हंसिया ला धरती ऊपर चलाईस, अऊ धरती के फसल ह लुवा गे।
17तब एक अऊ स्वरगदूत स्वरग के मंदिर म ले निकरिस, अऊ ओकर करा घलो एक धारदार हंसिया रहय। 18तब एक अऊ स्वरगदूत, जऊन ला आगी ऊपर अधिकार दिये गे रिहिस, बेदी म ले आईस अऊ ऊंचहा अवाज म ओ स्वरगदूत ला कहिस, जेकर करा धारदार हंसिया रहय, “अपन हंसिया ला ले अऊ धरती के अंगूर के नार के गुच्छामन ला काट अऊ अंगूर ला संकेल ले, काबरकि ओकर अंगूरमन पाक गे हवंय।” 19तब ओ स्वरगदूत ह अपन हंसिया ला धरती के अंगूर के नारमन म चलाईस अऊ अंगूर ला संकेलिस अऊ ओला परमेसर के कोरोध रूपी अंगूर के बड़े कुन्ड म झोंक दीस14:19 “अंगूर के कुन्ड” ह एक खंचवा होथे, जिहां अंगूर ला कुचरके ओकर रस निकारथें अऊ तब मंद बनाथें।। 20ओमन ला सहर के बाहिर अंगूर के कुन्ड म कुचरे गीस अऊ ओ कुन्ड ले जऊन लहू निकरिस, ओह करीब पांच फुट ऊंच होके तीन सौ किलोमीटर तक बोहाईस।
