Guds bud
1Velsignede er de, som gør Guds vilje,119,1 Denne salme er akrostisk ved, at hvert vers inden for hvert af de 22 afsnit begynder med samme bogstav i alfabetet.
alle de, som adlyder Herrens love.
2Velsignede er de, som holder fast ved hans bud,
og søger ham af hele deres hjerte.
3Vi ved, at han ønsker, vi skal følge hans vej,
derfor vælger vi at gøre hans vilje.
4Vi kender dine befalinger, Herre,
som du forventer, vi følger til punkt og prikke.
5Hvor ville jeg dog inderligt ønske,
at jeg kunne følge dine bud uden at vakle.
6Ved at fokusere på alle dine befalinger
undgår jeg at blive gjort til skamme.
7Vore hjerter bryder ud i tak,
når vi forstår dine retfærdige love.
8Vær tålmodig med mig,
for jeg ønsker at adlyde dine bud.
Lydighed
9Jeg opfordrer de unge til at følge dit ord,
for det hjælper dem til at blive på din vej.
10Jeg søger dig af hele mit hjerte,
lad mig ikke fare vild fra dine bud.
11Jeg gemmer dit ord i mit hjerte
for ikke at synde imod dig.
12Jeg lover og priser dig, Herre,
lær mig alle dine lovbud.
13Jeg gentager igen og igen
alle de bud, du har givet mig.
14Jeg glæder mig over dine befalinger,
som var de alverdens rigdomme.
15Jeg grunder over dine formaninger
og holder fast ved dine forskrifter.
16Jeg glæder mig over din vejledning
og vil aldrig glemme dit ord.
At følge Guds lov giver glæde og styrke
17Lad mig få øjnene op for din godhed,
så jeg kan tjene dig hele mit liv.
18Luk mine øjne op, så jeg kan se
de vidunderlige ting i din lov.
19Livet her på jorden er kort,
og jeg har brug for dine love til at lede mig.
20Længslen efter at kende dig ligger i mit hjerte,
mind mig om dine love hver eneste dag.
21Lovløse mennesker, der gør oprør mod dig,
vil blive dømt for deres egenrådige stolthed.
22Lad dem ikke hovere over mig,
fordi jeg adlyder dine bud.
23Lederne i samfundet bagtaler mig,
men jeg vil tjene dig og handle på dit ord.
24Lovene, du har givet mig, gør mig glad,
og jeg ønsker at følge din vejledning.
Guds lov giver styrke i modgang
25Jeg er nedslået og fortvivlet.
Giv mig nyt mod ved dit ord.
26Jeg fortalte dig det hele, og du hjalp mig.
Lær du mig nu dine principper.
27Jeg vil gerne forstå hensigten med dine bud,
og jeg beundrer dine gode love.
28Jeg føler mig så udkørt og trist.
Styrk mig ved dit ord.
29Jeg vil altid være ærlig over for dig,
lad din lov forvandle min karakter.
30Jeg har valgt at være trofast,
sat mig for at følge dine lovbud.
31Jeg klynger mig til dit ord,
for jeg ved, du ikke skuffer mig, Herre.
32Jeg vil ivrigt adlyde alle dine bud,
for du har givet mig viljen til at gøre det.
Længslen efter at leve i lydighed mod Guds lov
33Lær mig at følge dine love, Herre,
så jeg altid er lydig imod dem.
34Lad mig vokse i forståelsen af din lov,
så jeg kan holde den af hele mit hjerte.
35Led mig fremad på lydighedens vej,
for at følge dine bud er min lyst.
36Lad mit hjertes ønske være at følge dit ord
i stedet for at stræbe efter penge og profit.
37Livet uden dig er ikke andet end tomhed,
men at følge dit ord giver mig indhold i livet.
38Lad mig hvile i troen på dine løfter,
som gælder alle, der adlyder dig.
39Lad dem, der håner mig, blive til skamme,
for jeg ved, at dine bud er gode.
40Længslen efter dine love ligger i mit hjerte,
hjælp mig til altid at efterleve dem.
Tillid til Guds hjælp og indgriben
41Du har lovet at redde mig, Herre.
Vis mig nu din trofasthed og grib ind.
42Det er dit ord, jeg har sat min lid til.
Giv mig et svar til dem, der håner mig.
43Det, at du redder mig og griber ind,
vil bevise, at det, jeg har sagt om dig, er sandt.
44Da vil jeg altid holde din lov,
både nu og til evig tid.
45Det giver mig en vældig frimodighed,
at jeg bygger mit liv på dine love.
46Derfor skammer jeg mig ikke over dit ord,
men forkynder det frimodigt selv for konger.
47Det er en stor glæde at kende dine bud.
Åh, hvor jeg elsker dem.
48Dagligt rækker jeg hænderne ud efter dem.
Det fryder mig at kunne meditere over dem.
Guds trøst under vanskelige forhold
49Herre, jeg tjener dig i tillid til dine løfter,
for det er dem, der giver mig håb.
50Hver gang jeg kommer ud for modstand,
giver dit ord mig nyt mod på livet.
51Hån og spot hagler ned over mig,
men jeg holder fast ved dit ord.
52Herre, jeg holder mig dine bud for øje,
de har stået deres prøve, og de giver mig trøst.
53Harmen vælder op i mig,
når de gudløse gør nar af dine bud.
54Hvor jeg end opholder mig,
hylder jeg dine befalinger med glæde.
55Herre, selv om natten tænker jeg på dig,
også da vil jeg adlyde dine bud.
56Hver dag vil jeg følge dine bud,
for det giver mig glæde i livet.
At handle på Guds bud
57Jeg bygger mit liv på dig, Herre,
og jeg har besluttet at følge dine bud.
58Jeg beder dig af hele mit hjerte:
vær nådig imod mig, som du har lovet.
59Jeg har gjort status over mit liv
og har valgt at rette mig efter dit ord.
60Jeg vil ikke vente eller tøve,
men straks gøre det, du siger, jeg skal.
61Jeg vil aldrig glemme din lov,
selv om de gudløse prøver at få mig i fælden.
62Jeg kan stå op midt om natten
for at takke dig for dine gode love.
63Jeg er ven med alle, der tjener dig
og overholder dine forordninger.
64Jorden er fuld af din trofasthed, Herre,
lær mig at forstå dine bud til bunds.
Guds bud og samvittigheden
65Du har holdt dit løfte, Herre.
Du har velsignet mig som din tjener.
66Dine befalinger og bud er gode,
lær mig at forstå dem og bruge dem ret.
67Der var engang, hvor jeg gik mine egne veje,
men du ydmygede mig, og nu følger jeg dit ord.
68Du er god og gør altid det gode.
Hjælp mig at adlyde dine befalinger.
69Det kan godt være, de gudløse bagtaler mig,
men jeg vil helhjertet holde din lov.
70De er både tykhovedede og stivnakkede,
men at adlyde dit ord giver mig glæde.
71Det var godt, at du ydmygede mig,
så jeg kunne lære at overholde dine bud.
72Dit ord er mere værd for mig
end guld og sølv i dynger.
En ren samvittighed
73Dine hænder formede min krop.
Giv mig nu forstand til at fatte dine bud.
74De gudfrygtige hilser mig med glæde,
for jeg har sat min lid til dit ord.
75Dine domme er retfærdige, det ved jeg,
du ydmygede mig for mit eget bedste.
76Din nåde og barmhjertighed rejste mig op igen,
akkurat som du havde lovet din tjener.
77Din nåde gav mig nyt livsmod,
for jeg elsker trods alt dine bud.
78De hovmodige spottere bliver gjort til skamme,
for de bagtaler mig uden grund.
Men jeg vil grunde over dine befalinger.
79De der kender dine bud og adlyder dig,
dem vil jeg gerne have fællesskab med.
80Din lov vil jeg følge af hele mit hjerte,
så behøver jeg aldrig at skamme mig.
Bøn om hjælp og genoprettelse
81Herre, jeg længes efter, at du redder mig.
Jeg har sat min lid til dine løfter.
82Hvornår griber du ind og hjælper mig?
Jeg er snart træt af at vente.
83Herre, jeg er som en indtørret, tilrøget lædersæk,
men dine bud glemmer jeg aldrig.
84Hvor mange dage skal der gå?
Hvornår vil du straffe mine forfølgere?
85Hovmodige mennesker, som hader din lov,
har gravet en faldgrube for mig.
86Hele din lov er troværdig og pålidelig,
åh, hjælp mig mod de gudløses angreb.
87Herre, de har næsten gjort det af med mig,
men jeg vil ikke svigte dine bud.
88Hold mig i live på grund af din trofasthed,
så jeg kan adlyde de befalinger, du har givet mig.
Herrens evige ord
89Dit ord, Herre, står ved magt til evig tid,
det er fast forankret i Himlen.
90Din trofasthed rækker fra slægt til slægt,
du har grundfæstet jorden, så den ikke kan rokkes.
91Dine love står fast til denne dag,
for du er universets Herre.
92Dit ord gav mig den trøst, jeg havde brug for,
ellers var jeg for længst gået til grunde.
93Dine love vil jeg aldrig glemme,
for det er dem, der holder mig i live.
94Dig tilhører jeg, for du er min Gud.
Hjælp mig, for jeg ønsker at følge dine bud.
95De gudløse lurer på at slå mig ihjel,
men jeg har altid dine love i tanke.
96De fleste ting har deres begrænsning,
men dine befalinger har uanede dybder.
Kærlighed til Guds ord
97Jeg elsker dine bud, Herre.
Dagen igennem er de i mine tanker.
98Jeg mediterer over dit ord hver dag,
det giver mig et fortrin frem for mine fjender.
99Jeg har altid dine bud i mine tanker,
de gør mig visere end mine vejledere.
100Ja, jeg er klogere end de gamle og erfarne,
for jeg adlyder dine befalinger.
101Jeg holder mig væk fra enhver form for ondskab,
for jeg ønsker at adlyde dit ord.
102Jeg går ikke vild, men følger dine bud,
for du er den, der underviser mig.
103Jeg elsker at smage på dit ord,
det er sødere på tungen end honning.
104Jo mere indsigt jeg får i dine bud,
des mere hader jeg løgnens vej.
Guds ords lys
105Dit ord er en lygte for min fod,
et lys på vejen foran mig.
106Dine love er gode og retfærdige,
jeg har lovet mig selv altid at overholde dem.
107Der er mange, som er imod mig, Herre,
men du giver mig nyt mod, som du har lovet.
108Du fortjener min lovsang og tak, Herre,
fortsæt med at lære mig din vilje.
109Dine bud vil jeg aldrig glemme,
også selv om det bringer mig i livsfare.
110De gudløse sætter fælder for mig,
men jeg viger ikke en tomme fra dit ord.
111Dine love er mit evige eje,
de fylder mit hjerte med glæde.
112Det er min faste beslutning at adlyde dit ord,
indtil jeg drager mit sidste suk.
Helhjertet lydighed
113Dem, der følger dig halvhjertet, hader jeg,
men jeg elsker din lov af hele mit hjerte.
114Du er min tilflugt og mit skjold,
dit ord er det, der giver mig håb.
115Der er ingen, der kan hindre mig i at adlyde Gud,
de, der vil prøve, tager jeg afstand fra.
116Du har lovet at give mig styrke til at leve efter dit ord.
Jeg er overbevist om, at du ikke skuffer mig.
117Den hjælp og støtte, jeg får fra dig,
betyder, at jeg fortsat kan adlyde dine bud.
118Du forkaster dem, der foragter dit ord,
de er falske og fulde af løgn.
119Du lader alle de gudløse ende som aske.
Er det da mærkeligt, at jeg elsker dit ord?
120Dine domme er retfærdige og kan ikke appelleres,
derfor bæver jeg for dig i ærefrygt.
Om at følge Guds bud under modstand
121Jeg forsøger altid at gøre det rigtige.
Lad ikke mine fjender få bugt med mig.
122Jag de stolte og overmodige mennesker væk,
så de ikke har mulighed for at skade mig.
123Jeg er træt af at vente på, at du redder mig,
selv om jeg ved, at du altid holder dine løfter.
124Jeg ved, at din kærlighed omslutter mig,
lær mig at kende din vilje.
125Jeg er din tjener, giv mig forstand
til at fatte dine formaninger.
126Jeg græmmes, når de gudløse overtræder dine bud.
Herre, hvornår griber du ind?
127Jeg foretrækker din lov
frem for guld og grønne skove.
128Jeg hader løgn og bedrag,
men elsker at adlyde dine bud.
Velsignelsen ved at adlyde Guds vilje
129Din vejledning er vidunderlig,
jeg ønsker at rette mig efter den.
130Dit ord bringer lys, når det bliver forstået,
selv begyndere kan fatte det.
131Dit ord skaber en længsel i mig,
jeg kan aldrig få nok af det.
132Din nåde og barmhjertighed gør mig godt,
du er god mod alle, som elsker dig.
133Dit ord viser mig den vej, jeg skal gå,
så jeg ikke bliver overrumplet af det onde.
134Der er mennesker, som vil føre mig på vildspor.
Hjælp mig til at holde fast ved dine bud.
135Du velsigner mig med dit nærvær.
Hjælp mig at tjene dig bedre.
136Der er mange, der ikke holder dine bud,
derfor strømmer tårerne ned over mine kinder.
Ordet står fast for evigt
137Du er en god Gud, Herre,
alle dine love er retfærdige.
138Dine principper er fuldkomne,
og din trofasthed er stor.
139Der er mange, som ignorerer din vejledning,
og det skærer mig i hjertet at se det.
140Dit ord er ædelt som renset sølv,
derfor elsker jeg det så højt.
141Der er ikke noget særligt ved mig,
men jeg forsømmer ikke at adlyde dine bud.
142Din retfærdighed varer evigt,
din lov vil altid være sand.
143Det sker, at jeg tynges af bekymring og uro,
men dine bud gør mig glad igen.
144Din lov står altid ved magt,
lad mig forstå den bedre dag for dag.
En bøn om redning fra fjenderne
145Jeg beder dig inderligt om hjælp, Herre.
Svar mig, og jeg vil adlyde dine bud.
146Jeg råber til dig: „Red mig,
så jeg kan adlyde dine bud.”
147Jeg er oppe før daggry for at råbe om hjælp,
for jeg sætter min lid til løfterne i dit ord.
148Jeg ligger vågen om natten
og mediterer over dit ord.
149Jeg beder dig, Herre, hør min bøn,
vær mig nådig og red mit liv.
150Jeg gruer for, hvad mine fjender vil gøre,
for de er ligeglade med din lov.
151Jeg ved dog, at du er mig nær, Herre,
alle dine bud er grundet på sandheden.
152Jeg har for længe siden lært,
at dit ord står urokkeligt fast.
Guds løfter giver nyt mod
153Vær nådig og fri mig fra mine lidelser,
for jeg har ikke taget let på din lov.
154Ved at høre dine løfter får jeg nyt mod.
Kæmp på min side og red mig.
155Ved at gøre oprør mod dig og dine bud,
har de gudløse mistet håbet om frelse.
156Hvor er din nåde dog stor, Herre,
du har magt til at redde mit liv.
157Vel er mine fjender og modstandere mange,
men jeg holder fast ved dine lovbud.
158Ved synet af de gudløse bliver jeg fyldt med foragt,
for de gør oprør mod dine bud og befalinger.
159Vis mig din kærlighed og red mit liv,
Tænk dog på, hvor højt jeg elsker dine love.
Giv mig liv, for du elsker mig med trofast kærlighed!
160Værdien af dit ord er ubeskrivelig,
det er troværdigt og står fast for evigt.
Lydighed og tryghed
161Der er magtfulde mænd, som angriber mig uden grund,
men jeg vil holde fast ved dit ord i mit hjerte.
162Din vejledning fylder mig med glæde,
som en, der har vundet en stor gevinst.
163Det er løgn og bedrag, jeg hader,
men jeg elsker dit ord.
164Dag efter dag vil jeg takke dig
for dine retfærdige lovbud.
165De, der elsker din lov, lever trygt,
intet kan rokke dem.
166Der er en forvisning i mit hjerte om, at du vil redde mig,
og jeg vil blive ved med at adlyde dine bud.
167Dine befalinger har jeg altid for øje,
jeg elsker dem af hele mit hjerte.
168Du ved, at jeg har adlydt dine bud,
for mit liv ligger udbredt for dig.
Råb om frelse
169Jeg beder om hjælp, Herre, lyt til mit råb.
Lad dit ord give mig råd og vejledning.
170Ja, jeg beder så inderligt om nåde,
grib ind og red mig, som du har lovet.
171Jeg vil lovprise dig, Herre,
for du har lært mig at forstå dine bud.
172Jeg vil synge en sang om dit ord,
for alle dine love er gode og retfærdige.
173Jeg venter på, at du griber ind,
for jeg har valgt at gøre din vilje.
174Jeg længes efter, at du redder mig, Herre,
og jeg glæder mig over dine lovbud.
175Jeg ønsker at leve i lovprisning til dig.
Lad dit ord være min støtte på livsvejen.
176Jeg er som et får, der er faret vild.
Kom og red mig, for jeg har holdt fast ved dine bud.
Salmo 119
Ang Kasugoan sa Dios
1Bulahan ang mga tawo nga nagakinabuhi nga maligdong, nga nagasubay sa kasugoan sa Ginoo.
2Bulahan ang mga tawo nga nagasunod sa mga katudloanan sa Dios, ug nagatuman kaniya sa tibuok nilang kasingkasing.
3Wala sila maghimo ug daotan kondili nagasunod sila sa mga pamaagi sa Dios.
4Ginoo, gihatag mo kanamo ang imong mga tulumanon aron tumanon namo kini nga matinud-anon.
5Dako kaayo ang akong tinguha nga magmatinumanon sa pagtuman sa imong mga tulumanon.
6Kon tumanon ko ang tanan mong mga sugo, dili ako maulawan.
7Dayegon ko ikaw sa putli kong kasingkasing samtang nagatuon ako sa imong matarong nga mga sugo.
8Tumanon ko ang imong mga tulumanon, busa ayaw gayod ako pasagdi.
9Unsay buhaton sa usa ka batan-on aron mahimong putli ang iyang kinabuhi?
Ang iyang himuon mao ang pagsunod sa imong pulong.
10Modangop ako kanimo sa tibuok kong kasingkasing,
busa ayaw itugot nga talikdan ko ang imong mga sugo.
11Tipigan ko ang imong mga pulong sulod sa akong kasingkasing aron dili ako makasala kanimo.
12Dalaygon ikaw, Ginoo!
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
13Balik-balikon ko paglitok ang tanang mga sugo nga imong gihatag.
14Kalipay ko ang pagsunod sa imong mga sugo, labaw pa kaysa pag-angkon ug bahandi.
15Namalandong ako sa imong mga tulumanon
ug tun-an ko pag-ayo ang imong mga katudloanan.
16Nalipay ako sa imong mga tulumanon
ug dili ko kalimtan ang imong pulong.
17Pakitai ako, nga imong alagad, sa imong kaayo
aron padayon akong magkinabuhi ug motuman sa imong pulong.
18Ablihi ang akong hunahuna
aron masabtan ko ang matahom nga mga kamatuoran diha sa imong kasugoan.
19Lumalabay lamang ako niining kalibotana,
busa ipadayag kanako ang imong mga sugo.
20Sa tanang panahon nagahandom gayod ako sa pagsabot sa imong kasugoan.
21Gibadlong mo ang mga garboso, nga imong tinunglo.
Kini sila mitalikod sa imong mga sugo.
22Ilikay ako sa ilang pagpakaulaw ug pagbiaybiay,
kay gituman ko ang imong mga katudloanan.
23Bisan pag magtigom ang mga pangulo sa paglibak kanako,
ako nga imong alagad, mamalandong sa imong mga tulumanon.
24Ang imong mga pagtulon-an nagahatag kanako ug kalipay;
mao kini ang nagahatag kanako ug tambag.
25Daw sa mamatay na ako, busa lugwayi pa ang akong kinabuhi sumala sa imong saad.
26Gisugilon ko kanimo ang akong mga binuhatan ug naminaw ka kanako.
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
27Pasabta ako sa imong mga tulumanon
aron mapamalandongan ko ang imong mga katingalahang buhat.
28Daw sa makuyapan na ako tungod sa kasubo,
busa lig-ona ako sumala sa imong saad.
29Kuhaa kanako ang pagkamalimbongon;
ug kaloy-i ako ug tudloi sa imong kasugoan.
30Gipili ko ang pagkamatinumanon;
ug tumanon ko ang imong mga lagda.
31Gisunod ko, Ginoo, ang imong mga katudloanan,
busa ayaw itugot nga maulawan ako.
32Gitinguha ko gayod ang pagtuman sa imong mga sugo
tungod kay gidugangan mo ang akong panabot.119:32 gidugangan mo… panabot: o, gilipay mo ako.
33Tudloi ako, Ginoo, sa imong mga tulumanon,
ug tumanon ko kini hangtod sa kataposan.
34Pasabta ako sa imong kasugoan,
ug tumanon ko kini ug tipigan sa tibuok kong kasingkasing.
35Giyahi ako sa pagsunod sa imong mga sugo,
kay niini may kalipay ako.
36Hatagi akog dakong tinguha sa pagtuman sa imong mga pagtulon-an kaysa pagtinguha nga maadunahan.
37Ilikay ako sa pagtinguha sa mga butang nga walay pulos.
Lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong saad.
38Tumana ang imong saad kanako nga imong alagad, nga gisaad mo sa mga nagatahod kanimo.
39Kuhaa ang akong pagkabadlongon nga akong gikaulaw,
kay giisip ko nga maayo ang imong mga sugo.
40Kalipay ko ang pagtuman sa imong mga tulumanon.
Tungod kay ikaw matarong, lugwayi ang akong kinabuhi.
41Ginoo, ipakita ang imong paghigugma ug pagluwas kanako, sumala sa imong saad.
42Unya matubag ko ang mga nagbiay-biay kanako,
kay nagasalig ako sa imong pulong.
43Ayaw ako did-i sa pagsulti sa tinuod bahin kanimo sa tanang higayon,
kay ang akong paglaom anaa lamang sa imong mga sugo.
44Kanunay kong tumanon ang imong kasugoan hangtod sa kahangtoran.
45Magkinabuhi ako nga may kagawasan,
kay nagtinguha gayod ako sa pagtuman sa imong tulumanon.
46Dili ako maulaw sa pagsulti sa imong mga katudloanan atubangan sa mga hari.
47Nagakalipay ako sa pagsunod sa imong mga sugo nga akong gihigugma.
48Gitahod ko ang imong mga sugo nga akong gihigugma,
ug gipamalandongan ko ang imong mga tulumanon.
49Hinumdomi ang imong saad kanako nga imong alagad,
kay kini ang nagahatag kanako ug paglaom.
50Ang nagalipay kanako sa akong mga pag-antos mao kini: ang imong saad nagalugway sa akong kinabuhi.
51Gibiaybiay ako pag-ayo sa mga mapahitas-on,
apan wala ako mobiya sa imong kasugoan.
52Ginoo, gihinumdoman ko ang imong mga sugo nga gihatag mo sa unang panahon,
ug naghatag kini kanako ug kalipay.
53Labihan ang akong kasuko tungod sa mga tawong daotan nga nagasalikway sa imong kasugoan.
54Magaawit ako mahitungod sa imong mga tulumanon bisan asa ako magpuyo.119:54 bisan… magpuyo: o, dinhi sa kalibotan nga diin ako lumalabay lang.
55Ginoo, panahon sa kagabhion ginahinumdoman ko ikaw ug ginahunahuna ko kon unsaon ko pagtuman ang imong kasugoan.
56Mao kini ang akong kalipay: ang pagsunod sa imong mga tulumanon.
57Ikaw lang gayod Ginoo ang akong gikinahanglan.
Nagasaad ako sa pagtuman sa imong mga pulong.
58Gihangyo ko ikaw sa kinasingkasing gayod;
kaloy-i ako sumala sa imong saad.
59Gihinuktokan ko ang akong pagkinabuhi,
ug misaad ako nga mosunod sa imong mga katudloanan.
60Gituman ko dayon ang imong mga sugo.
61Bisan pa ug gigapos ako sa mga tawong daotan,
wala ko kalimti ang imong mga kasugoan.
62Sa panahon sa tungang gabii mobangon ako sa pagpasalamat kanimo sa matarong mo nga mga sugo.
63Higala ako sa tanan nga nagatahod kanimo ug nagatuman sa imong mga tulumanon.
64Ginoo, gihigugma mo ang tanang mga tawo sa kalibotan.
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
65Ginoo, maayo ka kanako nga imong alagad, sumala sa imong gisaad.
66Hatagi akog kaalam ug kahibalo,
kay nagasalig ako sa imong mga sugo.
67Sa wala mo pa ako disiplinaha, mibiya ako kanimo,
apan karon ginatuman ko na ang imong pulong.
68Maayo ka ug nagahimo ka ug maayo.
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
69Bisan gibutang-butangan ako sa mga tawong mapahitas-on,
gituman ko gihapon ang imong mga tulumanon sa tibuok kong kasingkasing.
70Kining mga tawhana dili makasabot sa imong kasugoan,
apan ako nagakalipay sa pagsunod niini.
71Maayo nga gidisiplina mo ako,
aron makakat-on ako sa imong mga tulumanon.
72Alang kanako, ang kasugoan nga imong gihatag mas bililhon pa kaysa liboan ka bulawan ug pilak.
73Gibuhat mo ako ug giumol;
hatagi ako ug panabot aron makakat-on ako sa imong mga sugo.
74Malipay ang mga nagatahod kanimo kon ila akong makita,
kay nagasalig ako sa imong pulong.
75Nasayod ako, Ginoo, nga matarong ang imong mga sugo.
Ug tungod kay nagahukom ka nga makatarunganon, gidisiplina mo ako.
76Hinaut pa nga lipayon mo ako sa imong gugma sumala sa imong saad kanako nga imong alagad.
77Kaloy-i ako aron padayon akong magkinabuhi,
kay nagakalipay ako sa pagsunod sa imong balaod.
78Hinaut pa nga maulawan ang mga tawong mapahitas-on tungod kay gidaot nila ako pinaagi sa pagbutang-butang kanako.
Apan ako, mamalandong sa imong mga tulumanon.
79Hinaut pa nga moduol kanako ang mga nagatahod kanimo ug nakahibalo sa imong mga katudloanan.
80Hinaut pa nga matuman ko sa tibuok kong kasingkasing ang imong mga tulumanon aron dili ako maulawan.
81Gilaayan na ako ug hinulat nga luwason mo ako,
apan nagasalig pa gihapon ako sa imong pulong.
82Mingitngit na ang akong panan-aw ug hinulat sa imong saad.
Nangutana ako, “Kanus-a mo pa man ako lig-onon ug lipayon?”
83Bisan pag nahisama na ako sa gianuosan nga sudlanan119:83 gianuosan nga sudlanan: Ang buot ipasabot, wala nay pulos. sa bino, wala ko kalimti ang imong mga tulumanon.
84Hangtod kanus-a ako, nga imong alagad, maghulat?
Kanus-a mo pa silotan ang mga nagalutos kanako?
85Nagkalot ug mga bangag sa paglit-ag kanako ang mga tawong garboso nga wala magsunod sa imong kasugoan.
86Kasaligan gayod ang tanan mong mga sugo.
Tabangi ako, kay gilutos ako sa mga tawo bisan walay igong hinungdan.
87Hapit na nila ako mapatay,
apan wala ko isalikway ang imong mga tulumanon.
88Tipigi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugma,
aron matuman ko ang katudloanan nga gihatag mo.
89Ang imong pulong, Ginoo, magpadayon nga lig-on sa walay kataposan sama sa langit.
90Ang imong pagkamatinumanon magpadayon hangtod sa kahangtoran.
Gipahimutang mo nga lig-on ang kalibotan, busa milungtad kini.
91Ang tanang butang nagpabilin hangtod karon tungod sa imong pagbuot.
Kay silang tanan imong mga alagad.
92Kon ang imong kasugoan wala makapalipay kanako, namatay na unta ako tungod sa akong pag-antos.
93Dili ko gayod kalimtan ang imong mga tulumanon,
kay pinaagi niini lugwayan mo ang akong kinabuhi.
94Imo ako, busa luwasa ako!
Kay nagtinguha gayod ako sa pagtuman sa imong mga tulumanon.
95Ang mga tawong daotan nagaatang sa pagpatay kanako,
apan pamalandongan ko ang imong mga katudloanan.
96Nakita ko nga ang tanang butang may kinutoban,
apan ang imong mga sugo walay kinutoban.
97Gihigugma ko gayod ang imong kasugoan!
Gipamalandongan ko gayod kini kanunay.
98Ug tungod kay ania kanako kanunay ang imong mga sugo, nahimo akong mas maalam kaysa akong mga kaaway.
99Mas daghan pa ang akong nahibaloan kaysa akong mga magtutudlo,
kay ang imong mga pagtulon-an mao ang akong gipamalandongan.
100Mas labaw ang akong panabot kaysa mga tigulang, kay gituman ko ang imong mga tulumanon.
101Gilikayan ko ang tanang daotang buhat aron matuman ko ang imong pulong.
102Wala ako molapas sa imong mga sugo,
kay ikaw man ang nagtudlo niini kanako.
103Pagkatam-is sa imong mga saad, mas tam-is pa kini kaysa dugos.
104Nakaangkon ako ug panabot gikan sa imong mga tulumanon,
busa gikapungtan ko ang tanang daotang buhat.
105Ang imong pulong sama sa suga nga nagahatag ug kahayag sa akong agianan.
106Tumanon ko gayod ang akong gipanumpaan nga motuman sa imong matarong nga mga sugo.
107Labihan gayod ang akong pag-antos;
busa lugwayi ang akong kinabuhi, Ginoo, sumala sa imong saad.
108Dawata, Ginoo, ang akong kinabubut-ong pagdayeg kanimo,
ug tudloi ako sa imong mga sugo.
109Bisan pa ug nagaungaw ako kanunay sa kamatayon, wala ko kalimti ang imong kasugoan.
110Nagbutang ug lit-ag alang kanako ang mga tawong daotan,
apan wala ako mobiya sa imong mga tulumanon.
111Ang imong mga katudloanan mao ang akong bililhon nga panulondon sa walay kataposan,
kay mao kini ang akong kalipay.
112Nakahukom ako nga tumanon ko gayod ang imong mga tulumanon hangtod sa kataposan.
113Gikapungtan ko ang mga tawo nga taphaw ang pag-alagad kanimo,
apan gihigugma ko ang imong kasugoan.
114Ikaw ang akong tagoanan ug salipdanan;
nagasalig ako sa imong pulong.
115Pahilayo kamo kanako, kamong mga nagahimo ug daotan,
aron matuman ko ang mga sugo sa akong Dios.
116Hatagi akog kusog sumala sa imong saad,
aron padayon akong magkinabuhi.
Ug ayaw itugot nga mapakyas ako sa akong paglaom kanimo.
117Tabangi ako aron walay daotang mahitabo kanako,
ug itutok ko kanunay ang akong hunahuna sa imong mga tulumanon.
118Ginasalikway mo ang tanang nagasalikway sa imong mga tulumanon.
Sa pagkatinuod, ang ilang pagpanglimbong walay kapuslanan.
119Gisalikway mo nga daw mga basura ang tanang mga tawong daotan dinhi sa kalibotan.
Tungod niini gihigugma ko ang imong katudloanan.
120Nagkurog ako sa kahadlok kanimo;
nahadlok gayod ako sa imong paghukom.119:120 nahadlok… paghukom: o, nagatahod ako sa imong mga sugo.
121Gihimo ko ang matarong ug husto,
busa ayaw ako itugyan sa akong mga kaaway.
122Pasaligi ako nga tabangan mo ako nga imong alagad;
ayaw itugot nga daog-daogon ako sa mga mapahitas-on.
123Mingitngit na ang akong panan-aw ug hinulat sa imong saad nga ako imong luwason.
124Buhata sa imong alagad ang angayan alang kaniya sumala sa imong gugma,
ug tudloi ako sa imong mga tulumanon.
125Alagad mo ako, busa hatagi ako ug panabot
aron masabtan ko ang imong mga katudloanan.
126Ginoo, panahon na kini nga molihok ka,
kay wala na mituman ang mga tawo sa imong kasugoan.
127Tungod kay gihigugma ko ang imong mga sugo labaw pa sa bulawan, bisan pa sa lunsayng bulawan,
128ug tungod kay gisunod ko ang tanan mong mga tulumanon,
gikapungtan ko ang tanang daotang buhat.
129Pagkaanindot gayod sa imong mga katudloanan,
busa gisunod ko kini sa tibuok kong kasingkasing.
130Ang pagpadayag sa imong mga pulong nagahatag ug kahayag sa hunahuna sa mga tawo
ug kaalam sa mga walay alamag.
131Nangandoy gayod ako pag-ayo sa imong mga sugo.
132Tagda ako ug kaloy-i sama sa imong ginahimo kanunay sa mga nagahigugma kanimo.
133Giyahi ako pinaagi sa imong pulong;
ayaw itugot nga gamhan ako sa daotan.
134Luwasa ako sa mga nagadaog-daog kanako,
aron matuman ko ang imong mga tulumanon.
135Ipakita ang imong kaayo kanako nga imong alagad,
ug tudloi ako sa imong mga tulumanon.
136Gahilak ako sa hilabihan tungod kay dili gatuman ang mga tawo sa imong balaod.
137Matarong ka, Ginoo, ug husto ang imong mga sugo.
138Matarong ug kasaligan gayod ang mga katudloanan nga imong gihatag.
139Nasuko gayod ako sa hilabihan kay gisalikway sa akong mga kaaway ang imong mga pulong.
140Tinuod gayod nga kasaligan ang imong saad,
ug ako nga imong alagad nahigugma niini.
141Bisan ubos ako ug tinamay, wala ko kalimti ang imong mga tulumanon.
142Walay kataposan ang imong pagkamatarong
ug tinuod ang imong balaod.
143Miabot kanako ang kalisod ug kasakit,
apan ang imong mga sugo naghatag kanako ug kalipay.
144Matarong ang imong mga katudloanan sa walay kataposan.
Hatagi ako ug panabot aron padayon akong magkinabuhi.
145Nagatawag ako kanimo, Ginoo, sa tibuok kong kasingkasing;
tubaga ako, ug tumanon ko ang imong mga tulumanon.
146Nagatawag ako kanimo;
luwasa ako, ug tumanon ko ang imong mga katudloanan.
147Nagabangon na ako sa wala pa mosidlak ang adlaw ug gapangayo ug tabang kanimo,
kay nagasalig ako sa imong saad.
148Gatukaw ako tibuok gabii aron sa pagpamalandong sa imong pulong.
149Pamatia ako, Ginoo, sumala sa imong gugma;
tipigi ang akong kinabuhi sumala sa imong nga paghukom.119:149 paghukom: o, mga sugo.
150Nagpaduol kanako ang mga daotan nga naglutos kanako, ug nagsalikway sa imong balaod.
151Apan duol ka kanako, Ginoo;
ug kasaligan119:151 kasaligan: o, tinuod. ang tanan mong mga sugo.
152Sa akong pagtuon sa imong mga katudloanan, dugay ko nang nahibaloan nga kining imong mga katudloanan palungtaron mo hangtod sa kahangtoran.
153Tan-awa ang akong pag-antos ug luwasa ako,
kay wala ko kalimti ang imong balaod.
154Labani ako batok sa mga nagaakusar kanako ug luwasa ako;
lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong saad.
155Dili maluwas ang mga daotan, kay wala sila magtinguha sa pagtuman sa imong mga tulumanon.
156Dako ang imong kalooy, Ginoo;
lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong paghukom.119:156 paghukom: o, mga sugo.
157Daghang mga kaaway ang naglutos kanako,
apan wala gayod ako mobiya sa imong katudloanan.
158Nakita ko ang mga maluibon ug naglagot ako,
kay wala nila tumana ang imong pulong.
159Tan-awa, Ginoo, kon giunsa ko paghigugma ang imong mga tulumanon.
Lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugma.
160Tinuod ang tanan mong mga pulong,
ug walay kataposan ang tanan mong matarong nga mga sugo.
161Gilutos ako sa mga tigdumala bisan walay igong hinungdan,
apan ang akong kasingkasing nagatahod gayod sa imong mga pulong.
162Nagakalipay ako tungod sa imong saad sama sa usa ka tawo nga nakakita ug daghang bahandi.
163Gikapungtan ko ug gikalagotan ang tanang bakak,
apan gihigugma ko ang imong kasugoan.
164Sa makadaghang higayon sulod sa usa ka adlaw, modayeg ako kanimo, tungod sa imong matarong nga mga sugo.
165Makaangkon ug malinawon ug mauswagon nga kahimtang ang mga nagahigugma sa imong kasugoan,
ug walay makalaglag kanila.
166Nagalaom ako nga imo akong luwason, Ginoo,
ug nagatuman ako sa imong mga sugo.
167Gihigugma ko pag-ayo ang imong katudloanan,
busa gituman ko gayod kini.
168Nahibaloan mo ang tanan kong gihimo,
busa gituman ko ang imong mga tulumanon ug mga katudloanan.
169Ginoo, hinaut nga pamation mo ang akong pagpakitabang kanimo.
Hatagi akog panabot sumala sa imong saad.
170Hinaut pa nga pamation mo ang akong pag-ampo.
Luwasa ako sumala sa imong saad.
171Magadayeg ako kanimo kanunay,
kay gitudloan mo ako sa imong mga tulumanon.
172Magaawit ako mahitungod sa imong pulong,
kay matarong ang tanan mong mga sugo.
173Hinaut nga andam ikaw kanunay sa pagtabang kanako,
kay gipili ko ang pagtuman sa imong mga tulumanon.
174Nangandoy ako nga imong luwason, Ginoo.
Ang imong kasugoan nagahatag kanako ug kalipay.
175Lugwayi ang akong kinabuhi aron madayeg ko ikaw,
ug hinaut nga makatabang kanako ang imong mga lagda.
176Nahisalaag ako sama sa nawala nga karnero,
busa pangitaa ako nga imong alagad
kay wala ko kalimti ang imong mga sugo.
