Guds dom over Jerusalem
1Ak, som en sort og truende tordensky lå Herrens vrede over Jerusalem.
Israels himmelske herlighed ligger knust i støvet.
End ikke Herrens eget tempel blev forskånet for hans vrede.
2Befolkningen i Juda blev nådesløst jaget fra hus og hjem.
Herren nedbrød i sin vrede hver eneste befæstet by.
Han ødelagde hele kongeriget til skam for dets ledere.
3Den samlede israelitiske hær blev løbet over ende.
Herren trak sin beskyttende hånd væk, da fjenden angreb.
Hans vrede hærgede landet som en fortærende ild.
4Eliten blandt landets ungdom blev dræbt.
Herren blev vores fjende og gjorde det af med os.
Han udgød sin vrede over Jerusalems indbyggere.
5Fjenderne viste sig at være sendt af Herren.
De ødelagde alle paladser og fæstninger i landet
og skabte sorg og smerte overalt i Juda.
6Grundlaget for at holde sabbat og højtid forsvandt,
da Herren nedrev sit tempel, som var det et skur.
Han forstødte i vrede både konger og præster.
7Han forkastede sit alter, forlod sit tempel,
lod fjenderne nedbryde palads og bymur.
De jublede i templet som på en højtidsdag.
8Intet i Jerusalem undgik ødelæggelsens svøbe.
Herren havde besluttet, at bymuren skulle falde.
Alle fæstningsværker og tårne blev lagt i ruiner.
9Jerusalems portslåer blev smadret og portene splintret.
Kongen og landets ledere blev ført bort til et fremmed land.
Toraen bliver glemt og profetisk åbenbaring er forbi.
10Klædt i sæk og med aske på hovedet
sidder de tilbageblevne ledere tavse på jorden.
De unge kvinder går nedbøjede omkring.
11Lidelsen er ikke til at bære, mine tårer er brugt op.
Mit hjerte er knust ved at se mit folks smerte.
Børn og spædbørn dør af sult midt på gaden.
12„Mad! Vand!” klager de små og besvimer.
De falder om som sårede soldater i byens gader.
Langsomt dør de i armene på deres mødre.
13Nøden og pinen i byen er ufattelig.
Åh, Jerusalem, din trøstesløse sorg er uden sidestykke.
Det er umuligt at lindre din grænseløse smerte.
14Ordene I hørte fra jeres såkaldte profeter, var falske.
Hvis de havde påtalt jeres synd i stedet for at lyve,
havde I måske kunnet undgå denne frygtelige skæbne.
15På vejen uden for byen går folk nu forbi og råber hånligt:
„Er det den by, man kaldte verdens skønneste?
Den skulle ellers have bragt glæde til hele jorden.”
16Raseriet står malet i deres ansigter, mens de håner dig:
„Endelig kom Jerusalem ned med nakken!
Det har vi set frem til meget længe.”
17Så fik Herren til sidst gjort alvor af sin trussel.
Han gennemførte uden skånsel den straf, han havde lovet.
Han gav fjenderne sejr og lod dem tage æren for det.
18Tårerne skal strømme som en flod dag og nat.
Græd øjnene ud af hovedet, Jerusalem, råb til Herren.
Lad selv dine nedbrudte mure hulke af gråd.
19Udgyd dine tårer for Herren natten igennem.
Løft hænderne og bønfald ham om at redde dine indbyggere,
som er ved at dø af sult i dine gader.
20„Vær nådig, Herre,” råber Jerusalem. „Stands denne frygtelige straf.
Skal mødre virkelig spise deres egne børn, som sad på deres skød?
Skal præster og profeter myrdes i dit hellige tempel?
21Yngre så vel som ældre ligger døde i gadens snavs.
Både unge mænd og piger blev hugget ned af sværdet.
Herre, du slog dem i din vrede og uden barmhjertighed.
22Ødelæggeren skabte rædsel overalt, så alle måtte smage din vrede.
Du inviterede mine fjender til at komme, som var det en festdag.
Fjenden dræbte alle mine kære, som var født og opvokset hos mig.”
1Sa kasuko sa Ginoo gitabonan niya sa kangitngit ang Jerusalem.2:1 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babaye sa Zion. Gisalikway niya ang dungganon nga Israel nga daw sa gilabay niya kini gikan sa langit paingon sa yuta. Tungod sa iyang kasuko gipasagdan niya bisan ang iyang templo. 2Gilaglag niya nga walay kalooy ang tanang mga balay sa mga kaliwat ni Jacob. Sa iyang kasuko gipangguba niya ang pinarilan nga mga lungsod sa Juda.2:2 Juda: sa Hebreo, anak nga babaye sa Juda. Gisalikway niya ug gipakaulawan kining maong gingharian ug ang mga pangulo niini. 3Sa labihan niya nga kasuko, gikuhaan niya sa tanang gahom ang Israel. Wala niya kini tabangi sa dihang gisulong kini sa kaaway. Sama siya sa kalayo nga milamoy sa mga kaliwat ni Jacob ug sa tanang anaa sa ilang palibot.
4Gipunting niya ang iyang pana sa iyang katawhan, nga daw siya ilang kaaway. Gipamatay niya ang tanang gimahal sa iyang katawhan. Gipatagamtam niya sa mga lumulupyo sa Jerusalem ang iyang labihan nga kasuko nga daw sa kalayo. 5Sama sa usa ka kaaway, gilaglag sa Ginoo ang Israel. Giguba niya ang pinarilan nga mga lungsod sa Israel ug ang tanang lig-ong bahin niini. Gidugangan niya ang kasubo ug panaghilak sa Juda. 6Giguba niya ang iyang templo nga daw sa usa lang kini ka payag sa uma. Pagbuot niya nga kalimtan sa katawhan sa Jerusalem ang gitakda nga mga pista ug Adlaw nga Igpapahulay. Sa iyang hilabihang kasuko gisalikway niya ang mga hari ug mga pari. 7Gisalikway sa Ginoo ang iyang halaran ug ang iyang templo. Gipaguba niya sa mga kaaway ang mga paril sa lig-ong mga bahin sa Jerusalem. Naninggit ang mga kaaway didto sa sulod sa templo sa Ginoo nga daw sa nagsaulog sila sa pista.
8Determinado ang Ginoo sa pagguba sa mga paril sa palibot sa Jerusalem. Giplano niya pag-ayo ang pagguba niini, ug gihimo gayod niya kini. Busa nangaguba ang mga depensa ug mga paril. 9Natabonan ug yuta ang mga pultahan sa Jerusalem. Gipangguba ug gipangbali sa Ginoo ang mga trangka niini. Gipangbihag ang hari ug ang dungganon nga mga tawo sa Jerusalem. Wala na itudlo ang balaod, ug wala nay mensahe ang mga propeta gikan sa Ginoo. 10Ang mga tigdumala sa Jerusalem hilom nga nangyaka sa yuta. Gibutangan nila ug abog ang ilang mga ulo ug nagbisti silag sako sa pagpakita sa ilang pagsubo. Ang mga putli nga babaye sa Jerusalem nangduko sa kaulaw.
11Nanghubag ang akong mga mata sa pagsigeg hilak. Hilabihan ang kasakit nga akong gibati. Daw mobuto ang akong dughan tungod sa pagkalaglag sa akong mga katawhan. Nangakuyapan diha sa mga kadalanan sa siyudad ang mga kabataan ug mga masuso. 12Naghilak sila nga nangayo sa ilang inahan ug pagkaon ug mainom. Nangakuyapan sila sama sa mga sundalo nga nasamdan sa mga kadalanan sa siyudad, ug hinay-hinay silang nangamatay sa bukton sa ilang inahan. 13Unsa may ikasulti ko kanimo, O Jerusalem?2:13 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babaye sa Jerusalem… putli nga anak nga babaye sa Zion. Sa unsa ko man itandi ang imong pag-antos? Ang imong samad daw sama kalawom sa dagat. Unsaon ko man ikaw pagdasig? Kinsa may makaayo kanimo? 14Ang mga mensahe sa imong mga propeta dili tinuod, walay pulos ug nagapahisalaag lang kanimo. Wala nila ipadayag ang imong mga sala aron dili ka unta mabihag.
15Ang tanang manglabay diha kanimo mamalakpak, mangatawa, ug magpanglingo sa pagbiaybiay kanimo. Moingon sila sa Jerusalem, “Mao ba kini ang siyudad nga gitawag nga ‘Labing Matahom’ ug ‘Kalipay sa Tibuok Kalibotan?’ ” 16Ang tanan mong kaaway nagabiaybiay kanimo. Mangyam-id sila ug magpangagot sa ilang mga ngipon nga nagaingon, “Nalaglag ra gayod nato siya! Miabot na gayod ang adlaw nga atong gipaabot!”
17Gibuhat gayod sa Ginoo ang iyang giplano. Gituman gayod niya ang iyang giingon kaniadto. Gilaglag ka niya, O Jerusalem, sa walay kalooy. Gilipay niya ang imongmga kaaway pinaagi sa imong kalaglagan, ug gitugotan sila nga manghambog sa ilang gahom. 18Mga katawhan sa Jerusalem, pagpakitabang kamo sa Ginoo. Pabahaa nga daw suba ang inyong mga luha adlaw ug gabii. Ayaw kamo pag-undang sa paghilak. 19Bangon kamo sa kagabhion ug pangayog tabang sa Ginoo. Ipahungaw ang tanan ninyong gibati ngadto kaniya, nga daw sa nagayabo kamo sa tubig. Ibayaw ang inyong mga kamot sa pag-ampo alang sa kinabuhi sa inyong mga anak nga nangakuyapan na sa kagutom diha sa kadalanan.
20O Ginoo, tan-awa kami! Hunahunaa kon kinsay imong gipaantos ug sama niini. Makatarunganon ba nga tungod sa labihan nga kagutom, kaonon sa mga inahan ang ilang hinigugma nga mga anak? Makatarunganon ba nga pamatyon ang mga pari ug mga propeta sa imong templo? 21Nagbuy-od sa mga kadalanan ang mga patay nga lawas sa mga bata ug tigulang. Nangamatay sa gira ang mga putli nga babaye ug ang mga batan-ong lalaki. Gipamatay mo sila sa walay kalooy tungod sa imong kasuko. 22Giimbitar mo ang mga kaaway ko sa akong palibot sa pagsulong kanako nga daw sa nagaimbitar ka ngadto sa usa ka kombira. Sa adlaw nga gipakita mo ang imong kasuko, wala gayoy nakaikyas o nahibiling buhi. Gipamatay sa akong mga kaaway ang akong mga anak nga akong giatiman ug gipadako.
