Jobs sjette tale: Et svar til Bildad
1Job gav følgende svar:
2„Hvor længe bliver I ved med at håne mig?
Hvor længe vil I plage mig med jeres fornærmelser?
3I anklager mig nu for tiende gang,
mishandler mig uden barmhjertighed.
4Hvis jeg har gjort noget forkert,
så er det mit problem og ikke jeres.
5I mener, at I er bedre end mig,
og at mine lidelser er straf for min synd.
6Forstår I ikke, at Gud gør mig uret
ved at sende disse ulykker over mig?
7Jeg råber om hjælp, men får intet svar.
Jeg skriger højt, men ingen griber ind.
8Gud har spærret vejen for mig,
han har indhyllet mit liv i mørke.
9Han har berøvet mig min ære,
ødelagt mit gode omdømme.
10Han angreb mig fra alle sider, så jeg faldt.
Han har taget ethvert håb fra mig.
11Hans vrede blussede op imod mig,
han behandlede mig som en fjende.
12Han sender en hær af ulykker imod mig,
de omringer mit hus og falder over mig.
13Mine slægtninge har slået hånden af mig,
mine bekendte vil ikke kendes ved mig.
14Min familie har vendt mig ryggen,
mine nærmeste venner ignorerer mig.
15Mine gæster ser på mig som en fremmed,
mine tjenestepiger gør intet for mig.
16Min tjener kommer ikke, når jeg kalder,
ikke engang når jeg trygler ham om hjælp.
17Min kone føler afsky ved min ånde,
mine brødre kan ikke udholde stanken.
18Selv børnene regner mig ikke for noget.
Når jeg rejser mig op, håner de mig.
19Mine bedste venner viser mig afsky,
de, jeg holder mest af, har vendt mig ryggen.
20Jeg er ikke andet end skind og ben,
med nød og næppe undgik jeg døden.
21Vis dog lidt barmhjertighed, venner!
Hav medlidenhed, for Guds vrede har ramt mig.
22Hvorfor vil I straffe mig, som Gud gør?
Har jeg ikke lidt tilstrækkeligt allerede?
23Ak, gid mine ord blev skrevet ned,
gid nogen ville optegne dem i en bog.
24Gid nogen ville mejsle dem i sten,
indridse dem i en klippe for evigt.
25Men jeg ved, at der er en, som vil befri mig,
engang skal han stå frem på jorden.
26Jeg ved, at selv om min krop går til grunde,
får jeg mulighed for bagefter at se Gud.
27Jeg skal se ham med mine egne øjne.
Jeg kan næsten ikke rumme den tanke.
28Hvor vover I da at anklage mig
og påstå, at min lidelse er en velfortjent straf?
29Pas på, at I ikke selv bliver straffet,
bliver ramt af Guds vrede og dom.”
Naghambal si Job
1Dayon nagsabat si Job, 2“Hasta san-o pa ninyo ako paantuson kag sakiton sa inyo mga ginapanghambal? 3Pila na ka beses19:3 Pila na ka beses: sa literal, Napulo ka beses. nga ginainsulto ninyo ako. Wala kamo mahuya sa pagpakalain sa akon. 4Kon nakasala gid man ako, akon na ina problema. 5Nagahunahuna kamo nga matarong kamo sang sa akon, kag ginakabig ninyo ang akon pag-antos nga pamatuod nga nakasala ako. 6Pero ang Dios ang naghimo sini sa akon. Siya ang nagbutang sang siod sa akon palibot.
7“Nagapanawag ako sa pagpangayo sang bulig, pero wala sing may nagasabat sa akon. Nagapangayo ako sang hustisya, pero wala sing may nagahatag sini sa akon. 8Ginbalabagan sang Dios ang akon alagyan agod indi ako makaagi. Gintabunan niya sang kadulom ang akon alagyan. 9Ginkuha niya ang akon kadungganan kag maayo nga reputasyon. 10Ginapaantos niya ako bisan diin ako magliso hasta nga daw sa mapatay na ako. Ginkuha niya ang akon paglaom nga daw sa kahoy nga gin-gabot. 11Puwerte gid ang iya kaakig sa akon, kag ginakabig niya ako nga isa sa iya mga kaaway. 12Daw pareho lang nga ginpadal-an niya ako sang mga soldado sa pagsalakay sa akon. Ginakibon nila ako palibot sa akon tolda.
13“Ginpapalagyo niya sa akon ang akon mga paryente.19:13 mga paryente: ukon, mga utod. Ang akon mga kilala malayo na sa akon. 14Wala na ang mga tawo nga malapit sa akon. Ginkalimtan na ako sang akon mga kilala. 15Ginkabig ako sang akon mga bisita kag kabulig nga mga babayi nga estranghero. Ang pagtan-aw nila sa akon taga-iban nga lugar. 16Kon magtawag ako sa akon suluguon, wala gid siya nagasabat, bisan pa nga nagapakitluoy ako sa iya. 17Nabahuan sang akon ginhawa ang akon asawa, kag nangil-aran sa akon ang akon mga utod nga lalaki. 18Bisan ang magagmay nga mga bata nagatamay sa akon. Kon makita nila ako,19:18 Kon makita nila ako: ukon, Kon magtindog ako sa paghambal. ginakadlawan nila ako. 19Ang tanan nga suod ko nga abyan nangil-aran sa akon. Gintalikdan ako sang akon mga ginahigugma. 20Daw sa tul-an na lang ako nga naputos sang panit, kag daw halos mapatay na ako.
21“Maluoy kamo mga abyan ko. Kaluoyi ninyo ako, kay ginapaantos ako sang Dios. 22Ngaa ginahingabot ninyo ako pareho sang ginahimo sang Dios sa akon? Indi pa bala tuman ang inyo pagpaantos sa akon? 23Maayo kuntani kon ginsulat ang mga ginpanghambal ko sa isa ka libro, 24ukon ginsinsil sing maayo sa bato agod indi mapanas hasta san-o.
25“Pero nahibaluan ko nga buhi ang akon manug-apin,19:25 manug-apin: ukon, manluluwas; ukon, manugdepensa. kag sa ulihi magaabot siya sa duta sa pag-apin sa akon. 26Kon madunot na ang akon panit kag maghalin na ako sa akon lawas, makita ko ang Dios.19:26 Ukon, Samtang ara pa ako sa akon lawas, makita ko ang Dios bisan pa nga nagakadunot ang akon panit tungod sa akon balatian. 27Makita ko siya mismo sang akon mga mata, kag indi na siya mangin iban sa akon. Dako gid ang akon handom nga makita siya.
28“Kon padayunon ninyo ang pag-akusar sa akon nga nagaantos ako tungod sa akon sala, 29magaabot gid sa inyo ang makahaladlok nga silot19:29 silot: sa literal, espada. sang Dios. Huo, silutan gid niya kamo tungod sa iya kaakig. Dayon mahibaluan ninyo nga ginasentensyahan kamo sang Dios.”
