Skabningens Herre
1Israels folk, hør hvad Herren har at sige:
2„I må ikke dyrke de fremmede folkeslags guder eller følge deres skikke. Lad jer ikke skræmme af tegn i solen, månen eller stjernerne, selv om andre folk frygter for den slags. 3Deres overtro er nytteløs, og deres afguder er falske. De hugger et træ om i skoven, og en håndværker forarbejder det til afgudsbilleder. 4Han pynter dem med guld og sølv, stiller dem op og hamrer dem fast, så de ikke vælter. 5Sådan nogle afguder er som fugleskræmsler i en melonmark. De kan ikke tale, og de må bæres omkring, for de kan ikke gå. Dem skal I ikke være bange for. De kan ikke gøre nogen fortræd, men de gør heller ingen gavn.”
6Da sagde jeg: „Åh, Herre, ingen kan sammenlignes med dig. Du er en stor Gud, og alle kender din magt. 7Du er Konge over alle folkeslag på jorden. Alle burde vise dig ærefrygt. Ingen blandt jordens vismænd og mægtige konger kan sammenlignes med dig.”
8De, der søger råd hos afguder af træ, er lige så tåbelige som deres træguder. 9De importerer det fineste sølv fra Tarshish og guld fra Ofir for at udsmykke deres guder. Derefter klæder de dem i imponerende, rødviolette purpurkåber, som var de konger. Dog er de kun en dygtig kunsthåndværkers arbejde.
10Men Herren er den eneste sande og virkelige Gud, vores Konge, som lever for evigt. Jorden skælver, når han er vred, og folkeslagene frygter hans harme.
11Israels folk, mind de andre folkeslag om, at det ikke er deres såkaldte guder, der har skabt himlen og jorden. Tværtimod, en dag skal de forsvinde fra jordens overflade. 12Det var Herren, der med sin vældige styrke, visdom og snilde grundlagde universet, skabte jorden og udspændte himmelhvælvingen. 13Med sin tordnende røst får han regnen til at styrte ned. Han samler skyerne fra horisonten, skaber lyn og regn og slipper vinden løs.
14Alle afgudsdyrkerne er tåbelige, de forstår ingenting. Guldsmedene vil engang skamme sig over at have lavet afgudsbilleder, som er det rene svindel og bedrag. Der er jo ikke gnist af liv i dem. 15De er nytteløse og latterlige, og en skønne dag bliver de ødelagt. 16Men Jakobs Gud er helt anderledes. Han er verdens Skaber, og Israel er hans udvalgte folk. Han er den almægtige Gud.
17„Pak jeres ejendele,” siger Herren, „for Jerusalem kommer snart under belejring. 18Jeg vil straffe jer hårdt og smide jer ud af landet.”
19Da vil Jerusalem råbe i fortvivlelse: „Jeg er dødeligt såret, det er ude med mig! Jeg troede, det bare var en mindre sygdom, og at jeg ville komme over det. 20Men nu er mit hus revet ned, og mine indbyggere er væk. Der er ingen tilbage til at bygge mig op igen.”
21Årsagen til Jerusalems ulykke er, at folkets ledere er tåber, der ikke beder Herren om hjælp eller vejledning. De handler uden forstand, og dem, de skulle være ledere for, bliver spredt. 22Hør! Der lyder krigslarm i nord, nu nærmer dommen sig. Judas byer skal jævnes med jorden og blive et tilholdssted for sjakaler.
23Herre, vi ved, at det ikke står i menneskets magt at bestemme sin egen skæbne, for ingen har kontrol over sin livsbane. 24Derfor er det nødvendigt, at du irettesætter os, Herre. Straf os, men gør det med måde, ikke i ubændig vrede, for ellers går vi til grunde. 25Udøs hellere din vrede over de folkeslag, der ikke tilbeder dig, for det er dem, der ødelægger vores land, så der kun er ruiner tilbage.
Nagadala ug Kalaglagan ang Pagsimba sa mga dios-dios
1Kamo nga katawhan sa Israel, paminawa ninyo ang gisulti sa Ginoo. 2Miingon siya, “Ayaw kamo pagsunod sa binuhatan sa ubang mga nasod, ug ayaw kamo kahadlok sa mga timailhan sa langit, bisan pag ang uban nga mga nasod nahadlok niini. 3Wala gayoy pulos ang tinuohan nianang mga tawhana. Nagaputol silag kahoy sa kalasangan, unya kuliton kini sa usa ka magkukulit. 4Panindoton dayon kini ginamit ang plata ug bulawan, ug lansangan pag-ayo aron dili matumba. 5Kini nga mga dios-dios sama sa tawo-tawo sa uma nga dili makasulti. Kinahanglan pa gayong sakwaton kay dili makalakaw. Ayaw kamo kahadlok niini nga mga dios-dios kay dili sila makahimog kadaot ni makahimog maayo.”
6O Ginoo, wala gayoy sama kanimo. Gamhanan ka ug halangdon ang imong ngalan. 7Kinsay dili motahod kanimo, O Hari sa mga nasod? Takos ka nga tahoron. Wala gayoy sama kanimo sa tanang mga tawong maalamon sa nagkalain-laing mga nasod, ug sa tanan nilang mga hari. 8Mga hungog silang tanan ug mga buang-buang. Ang mga pagtulon-an sa ilang mga dios-dios nga kahoy walay pulos. 9Nagpahimo sila sa mga panday ug dios-dios, ug gipahaklapan nila kini sa mga platero ug plata nga gikan sa Tarshish ug bulawan nga gikan sa Ufas. Unya gisul-oban nila kinig bisti nga kolor asul ug kolor ube nga tinahi sa mga hanas nga mananahi. 10Apan ang Ginoo mao ang tinuod nga Dios. Siya ang buhi nga Dios ug Hari hangtod sa kahangtoran. Kon masuko siya, matay-og ang kalibotan ug walay nasod nga makaharong sa iyang kasuko. 11Sultihi kanang nagasimba sa ubang mga dios niini: “Mahanaw sa kalibotan ang inyong mga dios nga dili maoy nagmugna sa kalibotan ug kalangitan.”
12Apan ang Dios maoy naghimo sa langit ug sa kalibotan pinaagi sa iyang gahom ug kaalam. 13Sa iyang pagmando, nagagawas ang mga panganod ug mga kilat sa kalangitan, ug nagaulan ug kusog. Nagapadala siya ug hangin gikan sa iyang mga tipiganan. 14Mga hungog ug buang-buang ang mga tawong nagasimba sa mga dios-dios. Maulawan ang mga platero tungod sa ilang mga dios-dios, kay mini kini. Wala kini kinabuhi. 15Talamayon kini ug walay pulos. Sa panahon sa pagsilot malaglag silang tanan. 16Apan ang Dios ni Jacob10:16 Dios ni Jacob: sa literal, bahin ni Jacob. dili sama niana. Siya ang naghimo sa tanang butang, apil ang Israel, ang katawhan nga iyang gipanag-iyahan. Ginoo nga Makagagahom ang iyang ngalan.
Ang Umaabot nga Kalaglagan
17Mga katawhan sa Jerusalem, hiposa ninyo ang inyong mga butang ug pangandam sa pagbiya, kay hapit nang sulongon ang inyong siyudad. 18Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, “Paminaw! Papahawaon ko kamo niining yutaa. Paantuson ko kamo aron nga matagamtaman ninyo ang akong kasuko.”
19Miingon ang mga taga-Jerusalem, “Alaot kita! Grabe kaayo ang atong samad. Dili na kini maulian. Apan kinahanglan nga antuson nato kini. 20Guba na ang atong tolda; nangabugto na ang tanang mga higot niini. Wala na ang atong mga anak. Wala nay nahibilin aron pagpatindog pag-usab sa tolda nga atong puy-an.”
21Nahitabo kini kanato kay mga hungog ang atong mga pangulo. Wala nila susiha ang kabubut-on sa Ginoo, busa wala sila mouswag ug ang tanan nilang mga sakop nagkatibulaag. 22Paminawa ninyo ang balita! Madungog na ang dahunog sa nagapaingon nga mga sundalo nga gikan sa amihan! Laglagon nila ang mga lungsod sa Juda, ug mahimo na lang kining puloy-anan sa ihalas nga mga iro.10:22 ihalas nga mga iro: sa English, jackals.
Ang Pag-ampo ni Jeremias
23Ginoo, nasayod ako nga ang kinabuhi sa tawo dili iya. Dili siya makabuot sa iyang kapalaran. 24Disiplinaha kami, Ginoo, apan ayaw lang intawon palabihi. Ayaw kini buhata samtang nasuko ka kay basin ug mangahurot kami. 25Ipatagamtam ang imong kasuko sa mga nasod ug sa mga katawhan nga wala moila ug modangop kanimo. Kay gilaglag nila ang mga kaliwat ni Jacob ug gipangguba ang ilang mga pinuy-anan.
