Le Dieu créateur et sauveur
1Vous tous qui êtes justes, ╵acclamez l’Eternel !
Car il convient aux hommes droits ╵de le louer.
2Célébrez l’Eternel, ╵avec la lyre
et louez-le ╵en jouant du luth à dix cordes !
3Chantez en son honneur ╵un cantique nouveau !
Jouez de tout votre art ╵afin de l’acclamer !
4Car la parole ╵de l’Eternel est droite,
toute son œuvre est sûre.
5Dieu aime la justice ╵et la droiture.
L’amour de l’Eternel ╵remplit la terre.
6Les cieux ont été faits ╵par la parole ╵de l’Eternel,
et toute l’armée des étoiles ╵est née du souffle de sa bouche.
7Les eaux des mers, ╵il les amasse et les endigue,
il tient les eaux profondes ╵comme en un réservoir.
8Que sur la terre entière ╵on craigne l’Eternel !
Qu’ils tremblent devant lui, ╵les habitants du monde !
9Car lorsqu’il a parlé ╵cela s’est fait,
lorsqu’il a commandé, ╵cela est apparu.
10L’Eternel fait échec ╵aux desseins des nations.
Il réduit à néant ╵ce que les peuples projetaient.
11Les plans de l’Eternel ╵demeurent pour toujours
et ses projets ╵subsistent d’âge en âge.
12Heureux le peuple ╵dont l’Eternel est Dieu,
oui, le peuple qu’il s’est choisi ╵pour patrimoine.
13Du haut du ciel, ╵l’Eternel regarde la terre.
Il voit tous les humains.
14De son trône33.14 Autre traduction : du lieu de sa demeure., il observe
tous les habitants de la terre.
15Il a formé leur cœur à tous,
et il reste attentif ╵à chacun de leurs actes.
16Le roi n’est pas sauvé ╵par une armée nombreuse,
le guerrier n’est pas délivré ╵par une grande force33.16 Pour les v. 16-17, voir 18.30-34 ; 147.10..
17Pour avoir la victoire, ╵le secours du cheval ╵est illusoire,
et toute sa vigueur ╵ne suffit pas pour triompher.
18Mais l’Eternel prend soin ╵de tous ceux qui le craignent,
comptant sur son amour
19pour les délivrer de la mort
et préserver leur vie ╵aux jours de la famine.
20Oui, nous comptons sur l’Eternel,
il est notre secours ╵et notre bouclier.
21Notre cœur trouve en lui sa joie,
et notre confiance, ╵nous la plaçons dans le Dieu saint.
22Accorde-nous ta grâce, ╵ô Eternel,
car nous comptons sur toi.
سرود پرستش
1ای نيكان، خداوند را با سرودی شاد ستايش كنيد! خداوند را ستودن زيبندهٔ نيكان است. 2خداوند را با بربط بپرستيد و با عود ده تار برای او سرود بخوانيد! 3سرودهای تازه برای خداوند بسراييد، نيكو بنوازيد و با صدای بلند بخوانيد. 4زيرا كلام خداوند راست و درست است و او در تمام كارهايش امين و وفادار است. 5او عدل و انصاف را دوست دارد. دنيا از رحمت خداوند پر است.
6به فرمان خداوند آسمانها بوجود آمد؛ او دستور داد و خورشيد و ماه و ستارگان آفريده شدند. 7او آبهای درياها را در يک جا جمع كرد و آبهای عميق را در مخزنها ريخت.
8ای همهٔ مردم روی زمين، خداوند را حرمت بداريد و در برابر او سر تعظيم فرود آوريد! زيرا او دستور داد و دنيا آفريده شد؛ او امر فرمود و عالم هستی بوجود آمد.
9-10خداوند تصميمات قومها را بی‌اثر می‌كند و نقشه‌های قومهای جهان را نقش بر آب می‌سازد. 11اما تصميم خداوند قطعی است و نقشه‌های او تا ابد پايدار است. 12خوشا به حال قومی كه خداوند، خدای ايشان است! خوشا به حال مردمی كه خداوند، ايشان را برای خود برگزيده است!
13خداوند از آسمان نگاه می‌كند و همهٔ انسانها را می‌بيند؛ 14او از محل سكونت خود، تمام ساكنان جهان را زير نظر دارد. 15او كه آفرينندهٔ دلهاست، خوب می‌داند كه در دل و انديشهٔ انسان چه می‌گذرد.
16پادشاه به سبب قدرت لشکرش نيست كه پيروز می‌شود؛ سرباز با زور بازويش نيست كه نجات پيدا می‌كند. 17اسب جنگی نمی‌تواند كسی را نجات دهد؛ اميد بستن به آن كار بيهوده‌ای است.
18اما خداوند از كسانی كه او را گرامی می‌دارند و انتظار رحمتش را می‌كشند مراقبت می‌كند. 19او ايشان را از مرگ می‌رهاند و در هنگام قحطی آنها را زنده نگه می‌دارد.
20اميد ما به خداوند است. او مددكار و مدافع ماست. 21او مايهٔ شادی دل ماست. ما به نام مقدس او توكل می‌كنيم.
22خداوندا، رحمت تو بر ما باد؛ زيرا ما به تو اميد بسته‌ايم!
