Joie du pardon
1Méditation32.1 Traduction incertaine. de David.
Heureux l’homme ╵dont la faute est effacée,
et le péché pardonné !
2Heureux l’homme ╵au compte de qui ╵l’Eternel ╵ne porte pas le péché32.2 Cité en Rm 4.7-8.
et qui est exempt ╵de duplicité !
3Tant que je taisais ma faute,
je m’épuisais à gémir ╵sans cesse, à longueur de jour.
4Sur moi, le jour et la nuit, ╵ta main s’appesantissait,
ma vigueur m’abandonnait ╵comme l’herbe se dessèche ╵lors des ardeurs de l’été.
Pause
5Je t’ai avoué ma faute,
je n’ai plus caché mes torts,
j’ai dit : « Je reconnaîtrai ╵devant l’Eternel ╵les péchés que j’ai commis. »
Alors tu m’as déchargé ╵du poids de ma faute.
Pause
6Ainsi, que tout homme ╵qui t’est attaché ╵te prie au temps opportun.
Si les grandes eaux déferlent,
leurs flots ne l’atteignent pas.
7Tu es un abri pour moi, ╵tu me gardes du danger.
Autour de moi retentissent ╵les chants de la délivrance.
Pause
8Tu as dit : « Je t’instruirai, ╵je t’indiquerai ╵le chemin ╵que tu devras emprunter,
je serai ton conseiller, ╵mes yeux veilleront sur toi.
9Ne soyez donc pas stupides ╵comme un cheval, un mulet ╵dépourvus d’intelligence
dont il faut dompter la fougue ╵par la bride et par le mors
sans quoi ils ne viendront pas vers toi32.9 L’hébreu n’est pas clair. Autre traduction : pour qu’ils ne s’approchent pas de toi. ! »
10Ils sont nombreux les tourments ╵qui attendent les méchants,
mais les hommes qui ont mis ╵leur confiance en l’Eternel ╵sont comblés par son amour.
11Justes, réjouissez-vous ! ╵Mettez votre joie en l’Eternel
et poussez des cris de joie, ╵vous qui êtes droits de cœur !
اعتراف و بخشش
1خوشا به حال كسی كه گناهانش آمرزيده شده و خطاهايش بخشيده شده است! 2خوشا به حال كسی كه خداوند او را مجرم نمی‌شناسد و حيله و تزويری در وجودش نيست.
3گناهم وقتی آن را اعتراف نمی‌كنم، وجود مرا مثل خوره می‌خورد و تمام شب غصه و گريه امانم نمی‌دهد! 4تو، ای خداوند، شب و روز مرا تنبيه می‌كنی، به طوری كه طراوت و شادابی خود را از دست می‌دهم و خرد می‌شوم. 5اما وقتی در حضور تو به گناه خود اعتراف می‌كنم و جرمم را نمی‌پوشانم و به خود می‌گويم: «بايد گناه خود را نزد خداوند اقرار كنم»، تو نيز گناه مرا می‌آمرزی. 6بنابراين، هر شخص با ايمانی به محض آگاه شدن از گناه خود، بايد تا فرصت باقی است آن را در حضور تو اعتراف كند. طوفان حوادث هرگز به چنين شخصی آسيب نخواهد رساند.
7تو پناهگاه من هستی و مرا از بلا حفظ خواهی كرد. دل مرا با سرودهای پيروزی و رهايی شاد خواهی ساخت!
8خداوند می‌فرمايد: «تو را هدايت خواهم نمود و راهی را كه بايد بروی به تو تعليم خواهم داد؛ تو را نصيحت خواهم كرد و چشم از تو برنخواهم داشت! 9پس، مانند اسب و قاطر نباش كه با لگام و افسار هدايت و رام می‌شوند و از خود فهم و شعوری ندارند!»
10غم و غصهٔ اشخاص شرور پايان ندارد؛ اما هر كه به خداوند توكل كند از رحمت او برخوردار خواهد شد. 11ای نيكان، به سبب آنچه خداوند انجام داده است شادی كنيد! ای پاكدلان، بانگ شادی برآوريد!
