Tu m’as rendu à la vie
1Cantique pour l’inauguration du Temple. Un psaume de David.
2Je te loue, ô Eternel, ╵car tu m’as tiré du gouffre.
Tu n’as pas permis ╵que mes ennemis ╵se réjouissent à mes dépens.
3Eternel, mon Dieu,
je t’ai appelé ╵à mon aide, ╵et tu m’as guéri :
4Eternel, tu m’as fait échapper ╵au séjour des morts,
tu m’as rendu à la vie, ╵en m’évitant de rejoindre ╵les gens qui descendent ╵au tombeau.
5Chantez donc à l’Eternel, ╵vous tous qui lui êtes attachés !
Apportez-lui vos louanges ! ╵Proclamez sa sainteté !
6Son courroux dure un instant,
sa faveur est pour la vie.
Si, le soir, des pleurs subsistent,
au matin, la joie éclate.
7Je vivais paisiblement, ╵et je me disais :
« Je ne tomberai jamais. »
8Eternel, dans ta faveur, ╵tu avais fortifié ╵la montagne où je demeure.
Tu t’es détourné de moi, ╵et je fus désemparé.
9J’ai crié vers toi, ╵Eternel,
et j’ai imploré ta grâce, ╵ô Seigneur :
10« Si je descends dans la tombe,
si je meurs, quel avantage ╵en retires-tu ?
Celui qui n’est plus ╵que poussière, ╵peut-il te louer encore,
peut-il proclamer ╵ta fidélité ?
11Ecoute, Eternel, ╵aie pitié de moi,
Eternel, viens à mon aide ! »
12Tu as transformé mes pleurs ╵en une danse de joie,
et tu m’as ôté ╵mes habits de deuil ╵pour me revêtir ╵d’un habit de fête,
13afin que, de tout mon cœur, ╵et sans me lasser, ╵je te chante.
Eternel, mon Dieu, ╵je te louerai à jamais.
Salmo 3030:0 Salmo 30 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit ni David sa pagdedikar sa templo.
Ang Pag-ampo sa Pagpasalamat
1Gidayeg ko ikaw, Ginoo, kay giluwas mo ako sa katalagman,
ug wala mo tugoti nga magmaya ang akong mga kaaway sa akong kahimtang.
2Ginoo nga akong Dios,
nangayo ako ug tabang kanimo, ug giayo mo ako.
3Giluwas mo ako sa kamatayon.
Wala mo tugoti nga mamatay ako.
4Pag-awit kamo ug mga pagdayeg sa Ginoo,
kamong katawhan nga nagmatinumanon kaniya.
Dayega ninyo siya sa paghinumdom sa iyang pagkabalaan.
5Kay ang iyang kasuko dili molungtad ug dugay,
apan ang iyang kaayo magapadayon sa tibuok natong kinabuhi.
Masubo tingali kita panahon sa kagabhion,
apan malipay ra kita pag-abot sa kabuntagon.
6-7Ginoo, sa imong kaayo gipalig-on mo ako sama sa usa ka bukid.
Ug tungod kay mauswagon ang akong kahimtang, nakaingon ako sa akong kaugalingon nga dili gayod ako matarog.
Apan sa dihang wala ka manumbaling kanako, gibati ako ug kahadlok.
8Misangpit ako kanimo, Ginoo, ug nagpakilooy.
Matod ko:
9“Unsay makuha mo kon mamatay ako?
Makadayeg ba kanimo ang tawong patay?
Makasaysay pa ba siya sa imong pagkamatinumanon?
10Pamatia ako, Ginoo, ug kaloy-i.
Tabangi ako, O Ginoo!”
11Gipulihan mo ug malipayong pagsayaw ang akong kasubo.
Gipahubo mo kanako ang bisting sako nga nagpaila sa akong pagsubo,
ug gihatagan mo akog kalipay.
12Busa dili ako magpakahilom; moawit akog mga pagdayeg kanimo.
Ginoo nga akong Dios, pasalamatan ko ikaw sa walay kataposan.
