Lamentations 3 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Lamentations 3:1-66

Troisième élégie : l’espoir malgré la détresse

Profonde détresse du prophète

1Moi, je suis l’homme ╵qui a vu l’affliction

sous les coups du bâton ╵de sa colère.

2Il3.2 C’est-à-dire Dieu que Jérémie ne veut pas nommer (voir v. 18). m’a mené ╵et il m’a fait marcher

dans des ténèbres ╵sans aucune lumière.

3C’est contre moi ╵qu’à longueur de journée

il tourne et retourne sa main.

4Il a usé ma chair, ma peau,

il a brisé mes os.

5Il a dressé contre moi3.5 Lors des sièges, l’assaillant dressait des terrasses, des sortes de contre-remparts contre les remparts de la ville pour pouvoir y pénétrer. des remparts

pour m’assiéger d’amertume et de peine.

6Il m’a fait habiter ╵dans des lieux ténébreux

comme ceux qui sont morts ╵depuis longtemps.

7Il m’a enclos d’un mur ╵afin que je ne sorte pas,

il m’a chargé ╵de lourdes chaînes.

8J’ai beau crier et implorer,

il n’écoute pas ma prière.

9Il a barré tous mes chemins ╵avec d’énormes pierres,

il rend ma route impraticable.

10Il m’a épié ╵comme un ours aux aguets

ou comme un lion ╵tapi dans sa cachette.

11Il m’a fait sortir du chemin, ╵il m’a mis en pièces,

et il m’a transformé ╵en une terre dévastée.

12Il a bandé son arc,

et il m’a pris pour cible.

13Il m’a percé les reins avec les flèches

tirées de son carquois.

14Je suis devenu la risée ╵de tout mon peuple3.14 Selon le texte hébreu traditionnel. De nombreux manuscrits hébreux et la version syriaque ont : tous les peuples.

et le sujet de ses chansons, ╵à longueur de journée3.14 Voir Jr 20.7..

15Il m’a gavé d’herbes amères

et il m’a abreuvé d’absinthe.

16Il m’a brisé les dents ╵sur du gravier ;

il m’a couvert de cendre.

17Tu m’as banni loin de la paix,

je ne sais plus ╵quel goût a le bonheur.

18Alors j’ai dit : ╵C’en est fini ╵de tout mon avenir3.18 Autre traduction : de ma splendeur. :

je n’espère plus rien ╵de l’Eternel.

L’Eternel est ma part

19Oh ! souviens-toi ╵de mon humiliation ╵et de ma vie errante,

du poison, de l’absinthe ╵dont je suis abreuvé !

20Sans cesse, ╵je m’en souviens,

et j’en suis abattu.

21Mais voici la pensée ╵que je me rappelle à moi-même,

la raison pour laquelle ╵j’aurai de l’espérance :

22non, les bontés de l’Eternel ╵ne sont pas à leur terme

et ses tendresses ╵ne sont pas épuisées.

23Chaque matin, ╵elles se renouvellent.

Oui, ta fidélité est grande !

24J’ai dit : L’Eternel est mon bien,

c’est pourquoi je compte sur lui.

25L’Eternel est plein de bonté ╵pour ceux qui ont confiance en lui,

pour ceux qui se tournent vers lui.

26Il est bon d’attendre en silence

la délivrance ╵que l’Eternel opérera.

27C’est une bonne chose,

pour l’homme, de porter ╵le joug dans sa jeunesse.

28Qu’il se tienne à l’écart ╵et garde le silence

quand l’Eternel le lui impose !

29Et qu’il s’incline, ╵le visage dans la poussière :

peut-être y a-t-il un espoir…

30Qu’il présente la joue ╵à celui qui le frappe3.30 Voir Mt 5.39.,

qu’il se rassasie de mépris !

31Car le Seigneur

ne le rejettera pas pour toujours.

32Mais s’il afflige, ╵il aura aussi compassion

selon son grand amour.

33Ce n’est pas par plaisir ╵qu’il humilie

et qu’il afflige les humains.

34Lorsque l’on foule aux pieds

tous les prisonniers du pays3.34 Comme l’ont fait les Babyloniens à Jérusalem en 587 av. J.-C.,

35lorsque l’on viole ╵le droit d’un homme

sous les yeux mêmes du Très-Haut,

36et lorsque l’on opprime ╵quelqu’un dans son procès,

le Seigneur ne le voit-il pas ?

37Qui donc n’a qu’à parler ╵pour qu’une chose soit3.37 Voir Ps 33.9.,

quand le Seigneur ╵ne l’a pas ordonné ?

38Par sa parole, le Très-Haut ╵ne suscite-t-il pas

et le malheur et le bonheur ?

39Pourquoi l’homme se plaindrait-il ╵alors qu’il reste en vie ?

Que chacun se plaigne de ses péchés3.39 Autre traduction : alors qu’il reste en vie malgré ses péchés ?.

Revenons à l’Eternel !

40Considérons notre conduite ╵et examinons-la,

puis revenons à l’Eternel.

41Tournons notre cœur, élevons nos mains

vers Dieu qui est au ciel.

42Nous, nous avons péché ╵et nous nous sommes révoltés.

Tu ne nous as pas pardonné :

43tu t’es drapé dans ta colère, ╵tu nous as poursuivis,

tu as massacré sans pitié.

44Tu t’es couvert d’une nuée

pour que notre prière ╵ne parvienne pas jusqu’à toi.

45Tu as fait de nous un rebut ╵et un déchet,

parmi les peuples,

46et tous nos ennemis

ouvrent la bouche contre nous.

47Nous avons en partage ╵l’effroi, la fosse,

la destruction, la ruine.

Pleurs et plaintes

48Je verse des torrents de larmes

à cause du désastre ╵qui a atteint ╵la communauté de mon peuple.

49Mes yeux pleurent sans cesse,

ils n’ont aucun répit

50jusqu’à ce qu’enfin l’Eternel,

du haut du ciel, regarde et voie.

51Je suis bien malheureux

à la vue de ce qui arrive ╵aux filles de ma ville.

52Ils m’ont donné la chasse ╵comme à un passereau,

ceux qui sans cause sont mes ennemis.

53Ils m’ont mis dans une citerne ╵dans le but de m’ôter la vie,

ils m’ont jeté des pierres.

54L’eau montait plus haut que ma tête, ╵je me disais : Je suis perdu.

55Mais du fond de la fosse,

ô Eternel, ╵j’ai fait appel à toi,

56et tu m’as entendu.

Ne ferme pas l’oreille ╵à mes soupirs, ╵à mes cris de détresse !

Dieu répond

57Au jour où je t’ai invoqué, ╵tu es venu auprès de moi,

tu m’as dit : « N’aie pas peur ! »

58Seigneur, tu as plaidé ma cause,

tu m’as sauvé la vie.

59Tu as vu, Eternel, ╵les maux dont on m’accable :

fais-moi justice !

60Tu as été témoin ╵de leur soif de vengeance

et de leurs complots contre moi.

61Tu entends leurs outrages, ╵ô Eternel,

tu connais les complots ╵qu’ils forgent contre moi,

62leurs propos, leurs pensées

sont tournés contre moi ╵à longueur de journée.

63Regarde-les : ╵qu’ils s’assoient, qu’ils se lèvent,

moi, je suis le sujet ╵de leurs chansons.

64Tu les rétribueras, ╵ô Eternel,

selon ce qu’ils ont fait

65tu rendras leur cœur obstiné

et tu les frapperas ╵de ta malédiction.

66Tu les harcèleras ╵dans ta colère ardente, ╵et tu les détruiras

de sous ton ciel, ╵ô Eternel.

Ang Pulong Sang Dios

Panalambiton 3:1-66

1Isa ako nga nakaeksperiensya sang pagsilot sang Ginoo tungod sa iya kaakig. 2Gintabog niya ako palayo kag ginpalakat sa kadulom imbes sa kasanag. 3Ginsilutan niya ako nga wala sing untat adlaw-gab-i. 4Ginpaluya niya ang bug-os ko nga lawas, kag ginbali ang akon mga tul-an. 5Ginsalakay niya ako kag puwerte ang akon kasubo kag kasakit. 6Ginpaestar niya ako sa kadudulman pareho sadtong madugay na nga napatay. 7Ginpakadenahan niya ako kag ginpalibutan sang pader agod indi ako makapalagyo. 8Bisan magpangayo pa ako sang bulig, wala niya ako ginapamatian. 9Ginbalabagan niya sang pader ang akon alagyan, kag ginpaliko-liko niya ang akon ginaagyan. 10Pareho siya sa oso3:10 oso: sa English, bear. ukon leon nga nagapanago kag nagahulat sa pagtukob sa akon. 11Gin-guyod niya ako palayo sa dalan, dayon ginus-ab kag ginbayaan. 12Ginbinat niya ang iya pana kag ginpuntirya sa akon. 13Ginpana niya ako kag naglapos gid sa akon tagipusuon.

14Nangin kaladlawan ako sa akon mga kasimanwa. Ginayaguta nila ako sa bilog nga adlaw paagi sa kanta. 15Puro lang kasakit ang ginhatag niya sa akon. 16Nagkalabingaw ang akon mga ngipon tungod ginpakaon niya ako sang graba, kag ginlapak-lapak niya ako sa duta. 17Ginkuha niya sa akon ang maayo nga kahimtangan, kag wala ko na maeksperiensyahan ang kabuganaan.

18Nadula na ang akon kadungganan kag ang tanan nga ginlauman ko sa Ginoo. 19Mapait panumdumon ang akon pag-antos kag pagtalang-talang. 20Kon panumdumon ko ini permi, nagapalangluya ako. 21Pero nagabalik ang akon paglaom kon madumduman ko nga 22ang gugma kag kaluoy sang Ginoo wala sing katapusan. Amo ina nga wala kita malaglag sing bug-os.3:22 Amo… bug-os: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. 23Matutom gid ang Ginoo. Ginapakita niya ang iya kaluoy kada adlaw. 24Nagasiling ako sa akon kaugalingon, “Ang Ginoo amo ang tanan sa akon, gani magalaom ako sa iya.” 25Ang Ginoo maayo sa mga nagalaom kag nagadangop sa iya. 26Maayo nga maghulat kita nga may pagbatas sa pagluwas sang Ginoo sa aton. 27Maayo para sa isa ka tawo ang magpadisiplina samtang bataon pa siya. 28Kon ginadisiplina kita sang Ginoo magpungko kita nga nagaisahanon kag magpamalandong. 29Magpaubos kita sang aton kaugalingon sa atubangan sang Ginoo kag indi madulaan sang paglaom. 30Kon may magtampa sa imo, itaya ang imo guya. Kag batuna ang pag-insulto sang imo mga kaaway. 31Kay ang Ginoo indi magsikway sa aton hasta san-o. 32Bisan tuod nagahatag siya sang kalisod, ginapakita niya gihapon ang kaluoy tungod sa iya dako nga gugma nga wala sing katapusan. 33Kay wala siya nagakalipay sa pagpaantos kag sa pagsakit sa aton.

34-35Indi gusto sang Labing Mataas nga Dios nga pintasan ang mga priso ukon ibaliwala ang kinamatarong sang tawo. 36Indi man gusto sang Ginoo nga indi paghatagan sang hustisya si bisan sin-o. Nakita niya ini tanan nga butang.

37Wala sing may makasiling nga matabo ang isa ka butang kon indi ini pag-itugot sang Ginoo. 38Indi bala nga ang Labing Mataas nga Dios ang nagabuot kon matabo ang isa ka malain ukon maayo nga butang? 39Ngaa bala nagareklamo kita kon ginasilutan kita tungod sang aton mga sala? 40Dapat usisaon naton ang aton pagginawi kag magbalik sa Ginoo. 41Buksan naton ang aton mga tagipusuon kag ibayaw ang aton mga kamot sa Dios sa langit kag magsiling, 42“Nakasala kami kag nagrebelde, Ginoo, kag wala mo kami pagpatawara. 43Naakig ka gid kag ginlagas mo kami kag ginpamatay nga wala sing luoy-luoy. 44Nagpanabon ka sang panganod, agod indi mo mabatian ang amon pangamuyo. 45Ginhimo mo kami nga daw basura sa panulok sang iban nga mga nasyon. 46Ginyaguta kami sang tanan namon nga kaaway. 47Nag-antos kami sa kahadlok, katalagman, kapierdihan, kag kalaglagan.”

48Nagaililig ang akon mga luha tungod nalaglag ang akon mga kasimanwa. 49Padayon nga magailig ang akon luha 50hasta talupangdon kita sang Ginoo halin sa langit. 51Nagasakit ang akon balatyagon sa gindangatan sang mga babayi sa amon3:51 amon: sa Hebreo, akon. siyudad.

52Daw pareho ako sa pispis nga ginlagas sang akon mga kaaway bisan wala ako sing may nahimo nga sala sa ila. 53Gintinguhaan nila ako nga patyon paagi sa paghulog sa akon sa buho kag pagbato sa akon. 54Daw sa malumos ako sa tubig, kag abi ko mapatay na ako.

55Halin sa kadadalman sang buho nagpanawag ako sa imo, O Ginoo. 56Ginpamatian mo ang akon pagpakitluoy kag ang pagpangayo sang bulig. 57Nag-abot ka sang nagpanawag ako sa imo, kag nagsiling ka nga indi ako magkahadlok. 58Ginoo, ginbuligan mo ako sa akon kaso kag ginluwas mo ang akon kabuhi. 59Nakita mo, Ginoo, ang kalautan nga ginhimo sa akon sang akon mga kaaway, gani hatagi ako sang hustisya. 60Nahibaluan mo kon daw ano ang ila pagtimalos sa akon kag ang tanan nila nga plano kontra sa akon. 61O Ginoo, nabatian mo ang pagpang-insulto nila sa akon. Nahibaluan mo ang tanan nila nga plano kontra sa akon— 62ang mga padihot nga ila ginaestoryahan sa bilog nga adlaw kontra sa akon. 63Tan-awa sila! Ginayaguta nila ako paagi sa kanta, nagapungko man sila ukon nagatindog. 64Siluti sila, Ginoo, suno sa nagakabagay sa ila ginhimo. 65Patig-aha ang ila tagipusuon kag pakamalauta sila. 66Lagsa sila kag laglaga sa imo kaakig agod madula sila sa kalibutan.