Lamentations 2 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Lamentations 2:1-22

Deuxième élégie : la colère de l’Éternel

Dieu a déversé sa colère sur Israël

1Comment2.1 Autre traduction : hélas ! ! Dans sa colère, ╵le Seigneur a couvert

par les ténèbres ╵Dame Sion.

Il a précipité ╵du ciel jusque sur terre

la splendeur d’Israël.

Il a même oublié ╵son marchepied2.1 Voir Ps 99.5 ; Mt 5.35.

au jour de sa colère.

2Le Seigneur, sans pitié, ╵a englouti

tous les habitats de Jacob.

Dans son indignation, ╵il a démantelé

les villes fortifiées ╵du peuple de Juda,

il a jeté à terre

et il a profané ╵le royaume et ses princes.

3Dans sa colère ardente, ╵il a brisé entièrement

la force d’Israël.

Il lui a retiré ╵le secours de sa droite

quand venait l’ennemi.

Il a allumé en Jacob ╵comme un brasier ardent

qui consume tout à l’entour.

4Il a bandé son arc ╵tout comme un ennemi.

Il a brandi sa droite ╵tout comme un assaillant

et il a massacré ╵tout ce qui charmait le regard.

Il a déversé son courroux ╵comme un feu sur la tente

dans laquelle vivait ╵la population de Sion.

5Le Seigneur a agi ╵en ennemi.

Il a englouti Israël,

a englouti tous ses palais,

et a détruit ses forteresses.

Et pour le peuple de Juda, ╵il a multiplié

les douleurs et les plaintes.

6Il a forcé sa haie ╵tout comme celle d’un jardin ;

il a détruit le lieu de la Rencontre ╵qui lui appartenait.

En Sion, l’Eternel ╵a livré à l’oubli

les jours de fête et de sabbat,

et dans sa colère indignée,

il a méprisé les rois et les prêtres.

7Le Seigneur a rejeté son autel,

et il a dédaigné ╵son sanctuaire.

Il a livré à l’ennemi

les murs des palais de Sion,

leurs voix ont retenti ╵dans le temple de l’Eternel

comme en un jour de fête.

8L’Eternel a résolu de détruire

les remparts de Dame Sion.

Et pour les niveler, ╵il a étendu le cordeau,

il n’a pas retiré sa main ╵avant de les avoir détruits.

Il fait mener le deuil ╵aux remparts et aux murs :

les voilà délabrés, ╵les uns comme les autres.

9Ses portes se sont effondrées à terre.

Il a détruit tous leurs verrous, ╵il les a fracassés.

Son roi et ses ministres ╵sont en exil ╵au sein de peuples étrangers.

Il n’y a plus de Loi,

et ses prophètes

ne reçoivent plus de révélations ╵de l’Eternel.

10Les responsables ╵du peuple de Sion

sont assis sur le sol ╵et gardent le silence.

Ils ont revêtu des habits ╵faits de toile de sac,

et ils se sont jeté ╵de la poussière sur la tête2.10 Gestes habituels du deuil ou de la tristesse (Ps 30.12 ; Jr 7.29)..

Les jeunes filles de Jérusalem

courbent la tête vers la terre.

11Mes yeux s’épuisent à verser des larmes

et je suis tout bouleversé ;

tout courage me quitte

à cause du désastre ╵qui a atteint ╵la communauté de mon peuple,

à cause des petits enfants ╵et des nourrissons qui défaillent

dans les rues de la ville.

12Ils disent à leur mère :

« Où y a-t-il du pain ? ╵Où y a-t-il du vin ? »

Les voilà qui défaillent ╵comme blessés à mort

dans les rues de la ville,

perdant leur dernier souffle

sur le sein de leur mère.

13Que te dirai-je ?

A qui te comparer, ╵Dame Jérusalem ?

Qui pourrais-je citer, ╵pour ta consolation, ╵qui te serait semblable,

jeune femme Sion ?

Ton désastre est immense ╵comme la grande mer ;

qui donc te guérira ?

14Tes prophètes ont eu pour toi

des révélations mensongères ╵et insipides,

ils n’ont pas dénoncé tes fautes

pour t’éviter l’exil2.14 Voir Jr 2.8 ; 5.31 ; 23.9-40 ; Ez 13..

Oui, ils ont eu pour toi

des révélations mensongères ╵et illusoires.

15Les passants, sur la route,

battent des mains à ton sujet,

et ils sifflent d’horreur ╵en hochant la tête à ta vue,

Dame Jérusalem :

est-ce là cette ville ╵qu’on appelait jadis :

« Beauté parfaite », ╵« Joie de toute la terre » ?

16Vois : tous tes ennemis

ont ouvert largement ╵leur bouche contre toi,

ils sifflent, ils grincent des dents

et ils s’exclament : ╵« Nous l’avons engloutie,

c’est le jour que nous attendions,

nous y sommes, le voici enfin ! »

17L’Eternel a réalisé ╵tout ce qu’il avait résolu,

il a accompli sa parole,

tout ce qu’il avait ordonné ╵depuis des temps anciens2.17 C’est-à-dire les menaces prévues par la Loi pour sanctionner les désobéissances du peuple de Dieu (Ex 20.5 ; Lv 26 ; Dt 28)..

Il a tout démoli ╵sans aucune pitié.

Il a réjoui tes ennemis ╵à tes dépens,

et il a accru leur puissance.

18Le cœur du peuple crie vers le Seigneur.

Muraille de Dame Sion,

laisse couler tes larmes ╵jour et nuit comme un fleuve !

Ne t’accorde aucun relâche.

Que ton œil n’ait pas de repos !

19Lève-toi donc ╵crie dans la nuit,

au début de toutes les veilles2.19 Les Israélites partageaient la nuit en trois veilles. !

Epanche ton cœur comme l’eau

devant la face du Seigneur !

Lève les mains vers lui

pour la vie de tes nourrissons

qui défaillent de faim

à tous les coins de rues.

20Vois, Eternel, et considère :

qui as-tu traité de la sorte ?

Se peut-il que des femmes ╵dévorent les enfants ╵qu’elles ont mis au monde,

les bébés qu’elles ont choyés ?

Se peut-il que l’on tue ╵les prêtres, les prophètes

jusqu’au sein même ╵du sanctuaire du Seigneur ?

21Les jeunes, les vieillards

gisent à terre dans les rues.

Mes jeunes filles et mes jeunes gens

sont tombés par l’épée.

Tu les as abattus au jour ╵où tu as fait éclater ta colère,

tu les as égorgés ╵sans aucune pitié.

22Comme en un jour de fête,

tu as convoqué contre moi ╵des gens qui sèment la terreur ╵de toutes parts2.22 Cette expression rappelle celle du livre de Jérémie : « de toutes parts, c’est la terreur » (Jr 6.25 ; 20.3, 10 ; 46.5 ; 49.29)..

Au jour où la colère ╵de l’Eternel a éclaté,

il n’y a eu ni rescapé ╵ni survivant.

Ceux que j’avais choyés, ╵que j’avais élevés,

mon ennemi ╵les a exterminés.

Ang Pulong Sang Dios

Panalambiton 2:1-22

1Sa kaakig sang Ginoo gintabunan niya sang gal-om ang Jerusalem2:1 Jerusalem: sa literal, anak nga babayi sang Zion.. Ginpaubos niya ang dungganon nga Israel nga daw sa ginhaboy niya sa duta halin sa langit. Tungod sa iya kaakig ginpabay-an niya bisan pa ang iya templo. 2Ginlaglag niya nga wala sing luoy-luoy ang tanan nga balay sang mga kaliwat ni Jacob. Sa iya kaakig ginpangguba niya ang napaderan nga mga banwa sang mga pumuluyo2:2 mga pumuluyo: sa literal, anak nga babayi. sang Juda. Ginpaubos niya kag ginpakahuy-an ang ini nga ginharian kag ang mga pangulo sini. 3Sa puwerte niya nga kaakig gindula niya ang tanan nga gahom sang Israel. Wala niya ini pagbuligi sang ginsalakay sang kaaway. Pareho siya sa kalayo nga naglamon sa mga kaliwat ni Jacob kag sa tanan nga butang sa ila palibot.

4Ginapuntirya niya ang iya pana sa iya katawhan, subong nga kaaway niya. Ginpamatay niya ang tanan nga ginapakamahal sang iya katawhan. Ginpaagom niya ang iya puwerte nga kaakig nga daw sa kalayo sa mga pumuluyo sang Jerusalem.2:4 mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, sa tolda sang anak nga babayi sang Zion. 5Ginlaglag sang Ginoo ang Israel nga daw pareho siya sa kaaway. Gin-guba niya ang napaderan nga mga banwa sang Israel kag ang tanan nga mabakod nga parte sini. Gindugangan pa gid niya ang kasubo kag paghinibi sa Juda. 6Gin-guba niya ang iya templo nga daw sa payag lang sa uma. Ginbuot niya nga kalimtan sang katawhan sang Jerusalem ang natalana nga mga piesta kag mga Adlaw nga Inugpahuway. Sa iya puwerte nga kaakig ginsikway niya ang mga hari kag mga pari. 7Ginsikway sang Ginoo ang iya halaran kag ang iya templo. Ginpaguba niya sa mga kaaway ang mga pader sang mabakod nga mga parte sang Jerusalem. Nagsininggit ini nga mga kaaway sa templo sang Ginoo nga daw nagasaulog sila sang piesta.

8Determinado ang Ginoo sa pagguba sang mga pader sa palibot sang Jerusalem.2:8 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. Ginplano niya sing maayo ang pagguba sini, kag ginhimo gid niya ini. Gani nagkalaguba ang mga depensa kag mga pader. 9Natabunan sang duta ang mga puwertahan sang siyudad. Nagkalaguba ang mga trangka sini, kay ginpangbali ini sang Ginoo. Ginpangbihag ang hari kag ang dungganon nga mga tawo sang Jerusalem. Wala na ginatudlo ang kasuguan. Kag wala na sing mensahi ang mga propeta halin sa Ginoo. 10Ang mga manugdumala sang Jerusalem2:10 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. nagapungko sa duta nga wala gid nagahambal. Ginbutangan nila sang mga yab-ok ang ila mga ulo kag nagsuksok sila sang sako sa pagpakita sang ila pagpangasubo. Ang pamatan-on nga mga babayi sang Jerusalem nagaduko sa kahuya.

11Nagapalamarok ang akon mga mata sa paghibi. Nagasakit ang akon balatyagon. Daw sa mabuka ang akon dughan tungod sa kalaglagan sang akon kasimanwa. Nagakalalipong sa mga karsada sang siyudad ang mga kabataan kag mga lapsag. 12Nagahinibi sila nga nagapangayo sang pagkaon kag ilimnon sa ila mga iloy. Nagakalipong sila sa mga karsada sang siyudad pareho sang mga soldado nga napilasan. Kag amat-amat sila nga nagakalamatay sa sabak sang ila iloy. 13Mga pumuluyo sang Jerusalem2:13 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa literal, anak nga babayi sang Jerusalem… birhen nga anak nga babayi sang Zion., ano bala ang masiling ko sa inyo? Sa ano ko ikomparar ang inyo pag-antos? Ang inyo pilas daw pareho kadalom sa dagat. Paano ko ikaw mapabaskog? Sin-o bala ang makaayo sa inyo? 14Ang mga mensahi sang inyo mga propeta indi matuod, wala sing pulos kag nagapatalang sa inyo. Wala nila ginpahayag ang inyo mga sala agod indi kuntani kamo mabihag.

15Ang tanan nga nagaagi sa inyo nagapamalakpak, nagapanagutsot, kag nagalungo-lungo sa pagyaguta sa Jerusalem. Siling nila, “Amo bala ini ang siyudad nga ginatawag ‘Pinakamatahom’ kag ‘Kalipay sang Bug-os nga Kalibutan?’ ” 16Ang tanan ninyo nga kaaway nagayaguta sa inyo. Nagapanagutsot sila kag nagabagrot sang ila ngipon kag nagasiling, “Nalaglag na naton ang Jerusalem! Amo na ini ang adlaw nga aton ginahulat; kag karon nakita gid naton!”

17Ginhimo sang Ginoo ang iya ginplano nga himuon. Gintuman gid niya ang iya ginsiling sang una. Ginlaglag niya kamo nga wala sing luoy-luoy. Ginpalipay niya ang inyo mga kaaway sa inyo kalaglagan kag gintugutan niya nga magpabugal sila sa ila ikasarang. 18Mga pumuluyo sang Jerusalem,2:18 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, pader sang anak nga babayi sang Zion. magpanawag kamo sa Ginoo. Pailiga ang inyo mga luha pareho sang suba nga nagailig adlaw-gab-i. Indi kamo mag-untat sa paghibi. 19Magbangon kamo sa gab-i kag magpangayo sang bulig sa Ginoo. Ipautwas ang tanan ninyo nga balatyagon sa iya, nga daw sa nagabubo kamo sang tubig. Ibayaw ang inyo mga kamot sa pagpangamuyo para sa kabuhi sang inyo mga kabataan nga nagakalipong sa gutom sa mga karsada.

20O Ginoo, tan-awa kami. Hunahunaa bala kon sin-o ang ginpaantos mo nga pareho sini. Sa puwerte nga kagutom, ginkaon sang mga iloy ang ila mga kabataan nga ila gin-atipan. Ang mga pari kag mga propeta ginpamatay sa imo templo. 21Nagahalamyang sa mga karsada ang mga bangkay sang mga bata kag tigulang. Nagkalamatay sa inaway ang mga pamatan-on nga mga lalaki kag babayi. Ginpamatay mo sila nga wala sing luoy-luoy tungod sa imo kaakig. 22Gin-imbitar mo ang mga kaaway sa pagsalakay sa akon palibot nga daw sa nagaimbitar ka lang sa punsyon. Sa adlaw nga ginpakita mo ang imo kaakig, wala gid sing may nakapalagyo ukon nabuhi. Ginpamatay sang akon mga kaaway ang akon mga kabataan nga gin-atipan kag ginpadako.