Jérémie 6 – BDS & APSD-CEB

La Bible du Semeur

Jérémie 6:1-30

L’invasion

1Fuyez, Benjaminites, ╵quittez Jérusalem !

Sonnez du cor à Teqoa6.1 Teqoa: à quelques kilomètres au sud de Jérusalem. !

Elevez un signal ╵au-dessus de Beth-Hakkérem.

Car du nord arrive un malheur

et une grande catastrophe.

2La belle et délicate,

Dame Sion, ╵je la réduis en ruine.

3Des bergers monteront vers elle, ╵suivis de leurs troupeaux.

Ils planteront tout autour d’elle ╵leur campement de tentes

et chacun fera paître ╵ses bêtes sur son lot.

4Préparez-vous ╵pour le combat contre elle !

Debout ! Donnons l’assaut ╵à l’heure de midi !

Hélas, malheur à nous ╵car, déjà, le jour baisse,

et les ombres du soir s’allongent…

5Debout, attaquons-la de nuit,

détruisons ses palais !

6Voici ce que déclare l’Eternel, ╵le Seigneur des armées célestes :

Abattez donc ses arbres

et dressez des terrassements ╵contre Jérusalem,

cité qui doit être punie,

cité où règne la violence !

7Pareil au puits ╵qui fait couler son eau,

cette cité ╵fait couler sa méchanceté.

On n’entend, dans ses rues, ╵que violence et que ruine,

je n’y vois constamment

que souffrance et blessures.

8Laisse-toi avertir, ╵Jérusalem,

sinon mon cœur ╵s’éloignera de toi,

je te transformerai ╵en terre dévastée,

inhabitée.

9Voici ce que déclare l’Eternel, ╵le Seigneur des armées célestes :

Grappille jusqu’au bout ╵comme une vigne

ce qui subsiste d’Israël.

Fais repasser ta main,

comme le vendangeur ╵sur les sarments.

10Mais à qui parlerai-je

et qui avertirai-je ╵pour qu’enfin ils entendent ?

Leur oreille est incirconcise,

et ils sont incapables ╵de prêter attention.

La parole de l’Eternel

est devenue pour eux ╵un objet de mépris

dont ils ne veulent pas6.10 Voir Ac 7.51..

11Mais moi, je suis rempli ╵de la fureur de Dieu,

je ne peux plus la contenir.

Déverse-la ╵sur l’enfant dans la rue

et sur les jeunes gens ╵rassemblés dans leurs cercles.

Le mari et la femme seront pris,

l’ancien et le vieillard ╵qui est chargé de jours ╵seront pris eux aussi.

12Leurs maisons passeront à d’autres

ainsi que leurs champs et leurs femmes,

car ma main s’abattra ╵sur les habitants du pays,

l’Eternel le déclare6.12 Les v. 12-15 se retrouvent en 8.10-12..

13Car tous, petits ou grands,

sont avides de gains.

Tous, du prophète au prêtre,

pratiquent la duplicité.

14Ils guérissent superficiellement

mon peuple du désastre

en disant : « Tout va bien ! ╵Tout va vraiment très bien ! »

alors que rien ne va6.14 Voir Ez 13.10..

15Sont-ils honteux ╵d’avoir commis ╵des abominations ?

Ils n’ont aucune honte

et ils ne savent pas rougir,

et c’est pourquoi ils tomberont ╵avec ceux qui succombent,

et ils s’écrouleront ╵au moment où je leur ferai ╵rendre des comptes,

l’Eternel le déclare.

16Voici ce que dit l’Eternel :

Tenez-vous sur les routes, regardez ! ╵Informez-vous ╵des sentiers d’autrefois :

« Quel est le bon chemin ? » ╵Et puis, suivez-le donc

et vous y trouverez ╵du repos pour vous-mêmes.

Mais ils ont répondu :

« Nous n’y marcherons pas ! »

17Alors j’ai établi ╵des sentinelles parmi vous ╵qui vous ont dit :

« Prêtez donc attention ╵au son du cor ! »

Mais ils ont répondu :

« Nous n’écouterons pas » !

18C’est pourquoi écoutez, ╵vous, peuples étrangers !

Observez en témoins

ce qui6.18 Autre traduction : observe, assemblée, ce qui… se passera chez eux !

19Prête attention, ô terre :

je vais faire venir ╵sur ce peuple, un malheur,

fruit de ses stratagèmes.

Car ils n’ont pas voulu ╵écouter mes paroles

et ils ont rejeté ma Loi.

20Qu’ai-je à faire de l’encens ╵importé de Saba6.20 Saba: royaume du sud-ouest de l’Arabie, centre du commerce des épices (voir Es 60.6).

et du roseau aromatique ╵venant d’un pays éloigné6.20 Probablement l’Inde d’où l’on importait ce roseau aromatique. ?

Je n’agrée pas vos holocaustes,

et je n’apprécie pas vos sacrifices.

21Aussi, l’Eternel le déclare,

je vais dresser ╵sur le chemin du peuple ╵une série d’obstacles,

et ils feront tomber ╵les pères et les fils ensemble ;

voisins et compagnons ╵y périront.

Mauvaise nouvelle

22Voici ce que déclare l’Eternel :

« Un peuple va venir de la contrée du nord,

une grande nation ╵qui se met en campagne ╵des confins de la terre6.22 Les v. 22-24 ont leur parallèle en 50.41-43..

23Ils empoignent l’arc et la lance,

ils sont cruels et sans pitié,

et ils mugissent ╵comme la mer.

Ils sont montés sur des chevaux,

rangés en ordre de bataille ╵tout comme des soldats

pour te combattre, ╵toi, communauté de Sion ! »

24En entendant cette nouvelle,

nos bras ont défailli,

et l’angoisse nous a étreints,

et des douleurs nous ont saisis ╵comme pour une femme en couches.

25Ne sortez pas aux champs,

n’allez pas sur les routes,

car l’ennemi s’y tient, ╵le glaive dans la main :

de toutes parts, c’est la terreur6.25 Voir 20.3, 10 ; 46.5 ; 49.29..

26O communauté de mon peuple,

revêts ton habit de toile de sac,

roule-toi dans la cendre

et prends le deuil ╵comme pour un enfant unique !

Répands-toi en lamentations amères

car le dévastateur ╵fondra soudain sur nous !

27Voici, je t’ai placé ╵comme celui qui teste les métaux ╵au milieu de mon peuple

pour que tu examines,

que tu éprouves leur conduite.

28Ce sont tous des rebelles ╵qui refusent d’entendre,

qui vont, semant la calomnie.

Ils sont endurcis comme bronze et fer.

Et ce sont tous des destructeurs.

29Le soufflet souffle,

et le plomb est dévoré par le feu,

c’est en vain qu’on insiste ╵pour faire fondre les métaux,

car les scories ╵ne se détachent pas.

30Ils seront appelés : ╵« de l’argent de rebut »,

parce que l’Eternel ╵les a mis au rebut.

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 6:1-30

Gisulong ang Jerusalem sa Iyang mga Kaaway

1“Palayo kamo ug panago mga kaliwat ni Benjamin! Biya kamo sa Jerusalem! Patingoga ang budyong sa Tekoa ug paghatag ug senyas didto sa Bet Hakkeram. Kay moabot ang grabing kadaot gikan sa amihan. 2Gub-on ko ang maanindot nga siyudad sa Jerusalem.6:2 siyudad sa Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion. 3Libotan kini sa ilang mga sundalo.6:3 Libotan kini sa ilang mga sundalo: sa literal, sa mga magbalantay ug sa ilang mga mananap. Magpatindog sila sa ilang mga tolda libot niini, ug magkampo sila6:3 ug magkampo sila: sa literal, ug magpasabsab. sa bisan asang bahin nga ilang magustohan. 4Moingon ang mga komander, ‘Pangandam kamo sa pagsulong sa Jerusalem. Sulongon nato sila sa udto.’ Apan sa dihang hapon na, moingon ang mga komander, ‘Hala! Gasalop na man ang adlaw ug hapit nang mongitngit. 5Karon na lang kitang gabii mosulong ug gub-on nato ang lig-ong mga bahin niining siyudara.’ ”

6Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Pagputol kamog mga kahoy nga gamiton sa pagguba sa mga paril sa Jerusalem, ug pagtapok kamog yuta sa kilid sa paril aron makatkat ninyo kini. Kinahanglan nang silotan kining siyudara, kay midagsang na niining dapita ang pagpangdaog-daog. 7Sama sa usa ka tuboran nga padayon ang pagdagayday sa tubig, padayon usab ang iyang paghimog daotan. Madungog kanunay dinhi niini nga siyudad ang pagpasakit ug pagpanglaglag. Ang balatian ug mga samad niini maoy kanunay kong makita. 8Pasidaan kini kanimo, Jerusalem! Kon dili ka pa mamati, motalikod gayod ako kanimo ug himuon kong awaaw ang imong yuta aron wala nay magpuyo pa niini.”

9Mao pa gayod kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Ang mahibiling buhi sa Israel ipatilok ko pag-ayo sa mga kaaway, sama sa pagtilok sa mga tigpamupo ug ubas sa nahibiling mga bunga diha sa mga sanga.”

10Mitubag ako, “Apan kinsa may akong pasidan-an? Kinsa may maminaw kanako? Gitabonan nila ang ilang mga dalunggan aron dili sila makadungog. Ngil-ad alang kanila ang pulong sa Ginoo, busa dili sila gusto nga maminaw niini. 11Gibati ko usab ang labihan nga kasuko sama sa kasuko sa Ginoo, ug dili ko gayod kini mapugngan.”

Miingon ang Ginoo, “Ipatagamtam ko ang akong kasuko sa mga kabataan nga nagadula sa dalan, sa mga batan-ong lalaki nga nagatigom, sa mga bana ug mga asawa, ug sa mga tigulang. 12Ang ilang mga balay ihatag ngadto sa uban, lakip na ang ilang mga uma ug mga asawa. Mahitabo kini kon ako nang silotan ang mga katawhan nga nagapuyo niini nga yuta. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

13“Gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon, nanikas sila aron makakuwarta. Bisan mga propeta ug mga pari nagpangilad usab. 14Gipakawalay-bili nila ang samad sa akong mga katawhan, bisan grabe na kini. Nagaingon sila nga maayo ang tanan bisan ang tinuod dili kini maayo. 15Naulaw ba sila sa ilang daotang mga binuhatan? Wala, kay wala na silay ulaw! Dili man lang gani sila mahilaw. Busa mangamatay sila sama sa uban. Malaglag sila sa panahon nga silotan ko na sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

16Mao pa gayod kini ang giingon sa Ginoo, “Tindog kamo diha sa gisang-an sa mga dalan ug pagpakisusi pag-ayo. Pangutana kamo kon hain ang karaan ug maayo nga dalan, ug didto kamo agi. Kon buhaton ninyo kini, maangkon ninyo ang kalinaw. Apan miingon kamo, ‘Dili kami moagi diha!’ 17Nagpili akog tigbantay sa pagsulti kaninyo, ‘Patalinghogi ninyo ang tingog sa budyong ingon nga pagpasidaan kaninyo.’ Apan miingon kamo, ‘Dili kami mamati.’

18“Busa pamati kamong mga kanasoran. Saksihi ninyo kon unsay mahitabo sa akong katawhan. 19Pamati, O kalibotan! Magpadala akog kalaglagan niini nga mga tawo ingon nga silot sa ilang daotang mga plano. Kay wala nila hatagig pagtagad ang akong mga pulong ug gisalikway nila ang akong kasugoan. 20Walay bili kanako ang gihalad nila nga insenso nga gikan pa sa Sheba, o ang mga pahumot nga gikan pa sa layong dapit. Dili ko dawaton ang ilang mga halad nga sinunog. Ang ilang mga halad dili makapalipay kanako. 21Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga magbutang ako ug kapandolanan niining mga tawhana. Tungod niini, malaglag ang mga amahan ug mga anak nga lalaki, apil ang managhigala ug managsilingan.”

22Midugang pa gayod ang Ginoo sa pag-ingon, “Tan-awa, may mga sundalong nagpadulong gikan sa yuta sa amihan, usa ka gamhanan nga nasod gikan sa layong dapit nga andam na sa pagsulong. 23Armado sila sa mga pana ug bangkaw. Bangis sila ug walay kalooy. Nagasakay sila sa ilang mga kabayo, ug ang ilang kabanha sama sa dahunog sa makusog nga balod. Moabot sila aron sa pagsulong kaninyo, O mga taga-Jerusalem.6:23 mga taga-Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion.

24Daghan ang among nadungog nga balita mahitungod kanila, ug namuypoy ang among mga bukton sa kahadlok. Sama sa babayeng nagabati, nagaantos kami sa kaguol ug kasakit. 25Ayaw kamo pag-adto sa mga uma o paglakaw sa mga dalan, kay adunay mga kaaway nga andam nga mopatay. Anaa ang kakuyaw sa palibot. 26O mga katagilungsod ko, pagbisti kamog sako ug ligid sa abo sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo nga daw namatyan kamog bugtong anak nga lalaki. Kay sa kalit lang mosulong kanato ang kaaway.

27Miingon ang Ginoo kanako, “Gihimo ko ikaw nga sama sa tigsulay sa metal aron masulayan mo ang kinaiya sa akong katawhan. 28Tanan sila mga masinupakon ug mga gahig ulo, sama kagahi sa bronsi ug puthaw. Wala silay laing gihimo kondili ang pagbutang-butang ug pagtunto sa uban. 29Painiton pag-ayo ang hurnohan aron mapuro ang pilak. Apan walay kapuslanan ang pagpaputli sa akong katawhan kay ang mga daotan wala gihapon mawagtang. 30Pagatawgon sila nga, ‘Sinalikway nga Pilak’ kay gisalikway ko na sila.”