Jérémie 5 – BDS & APSD-CEB

La Bible du Semeur

Jérémie 5:1-31

Pourquoi ce châtiment ?

1Allez de çà, de là, ╵dans les rues de Jérusalem,

observez donc et constatez,

et cherchez sur ses places,

si vous trouvez un homme,

s’il y en a un seul

qui se comporte droitement,

et qui s’efforce ╵d’être fidèle ;

dans ce cas, je pardonnerai ╵à cette ville5.1 Voir Gn 18.23-31..

2Car quand ils jurent :

« L’Eternel est vivant ! »

leurs serments sont trompeurs.

3O Eternel, tes yeux ╵ne peuvent s’attacher ╵qu’à la fidélité !

Tu as frappé ces hommes,

mais ils n’ont pas été touchés ;

tu les as écrasés,

mais ils ont refusé ╵d’accepter la leçon.

Ils ont rendu leur face ╵plus dure que le roc,

et ils ont refusé

de changer de comportement.

4Je me suis dit alors : ╵Ce sont des gens ╵de condition modeste,

ils agissent comme des fous

parce qu’ils ne connaissent pas ╵la voie prescrite ╵par l’Eternel

ni le droit de leur Dieu.

5J’irai donc vers les grands

et je leur parlerai,

eux, du moins, ils connaissent ╵la voie prescrite ╵par l’Eternel

et le droit de leur Dieu.

Eh bien non ! tous ensemble, ╵ils ont brisé le joug,

ils ont rompu les liens.

6C’est pourquoi surgira ╵le lion de la forêt, ╵il les attaquera

et le loup de la steppe ╵viendra les ravager ;

la panthère est tapie ╵près de leurs villes,

et tous ceux qui en sortiront ╵se feront déchirer.

Parce que leurs péchés ╵se sont multipliés,

et que leurs infidélités ╵ne cessent de s’accroître.

7Avec cela ╵pourrais-je encore ╵te pardonner ?

Tes enfants m’ont abandonné

et ils prêtent serment ╵par ce qui n’est pas Dieu.

Moi, je les ai comblés ╵et ils sont adultères ;

ils vont en foule ╵aux maisons des prostituées5.7 Il s’agit de prostitution sacrée (voir 2.20 et note ; 3.8)..

8Ce sont des étalons ╵bien repus et pleins de désirs5.8 pleins de désirs: sens incertain.,

et chacun d’eux hennit ╵après la femme du prochain.

9N’interviendrais-je pas ╵contre ces gens ?

demande l’Eternel.

Et ne ferais-je pas payer ╵un pareil peuple ?

10Escaladez ses murs ╵et détruisez ma vigne5.10 Image du peuple d’Israël (voir 2.21 ; Es 5.1-7 ; 27.2-5).,

mais ne l’achevez pas !

Arrachez ses sarments :

ils n’appartiennent pas ╵à l’Eternel.

11Car le royaume d’Israël ╵et celui de Juda ╵m’ont bien trahi,

l’Eternel le déclare.

L’arrogance attire le jugement

12Ils m’ont renié, moi, l’Eternel,

ils ont dit : « Il n’existe pas !

Et le malheur ╵ne nous atteindra pas.

Nous ne verrons jamais ╵l’épée ou la famine !

13Quant aux prophètes ╵ils ne sont que du vent,

ils n’ont aucun message.

Qu’il leur soit fait ainsi5.13 L’ancienne version grecque omet cette dernière phrase. ! »

14C’est pourquoi, ainsi parle ╵le Seigneur des armées célestes :

Puisque vous proférez ╵de tels propos,

je vais faire de mes paroles ╵comme un feu dans ta bouche,

et de ce peuple, ╵je vais faire comme du bois, ╵et ce feu les consumera.

15Je vais faire venir de loin

un peuple étranger contre vous, ╵ô peuple d’Israël,

l’Eternel le déclare.

C’est une nation très ancienne,

un peuple impétueux,

dont tu ne connais pas la langue

et dont tu ne comprends pas les propos.

16Son carquois est ╵comme une tombe ouverte,

ce sont tous des guerriers !

17Elle dévorera ╵ta moisson et ton pain ;

elle dévorera ╵tes fils, tes filles.

Elle dévorera ╵tes brebis et tes bœufs,

elle dévorera ╵ta vigne et ton figuier,

elle démolira ╵avec l’épée ╵tes villes fortifiées ╵qui sont ton assurance.

18Mais même alors, l’Eternel le déclare, je ne vous anéantirai pas. 19Et lorsque vous direz : « Pourquoi donc l’Eternel notre Dieu nous traite-t-il ainsi ? », toi, tu leur répondras : « C’est parce que vous m’avez délaissé et que vous avez adoré des divinités étrangères dans votre pays même. Voilà pourquoi vous servirez des étrangers sur un sol qui n’est pas le vôtre. »

Avertissements aux dilettantes !

20Annoncez ces paroles ╵au peuple de Jacob,

proclamez ce qui suit ╵au pays de Juda :

21Ecoutez donc ceci, ╵peuple insensé ╵et sans intelligence :

vous avez bien des yeux ╵mais vous ne voyez pas,

vous avez des oreilles, ╵mais vous n’entendez pas5.21 Voir Es 6.9-10 ; Ez 12.2 ; Mc 8.18. !

22Ne me craindrez-vous pas ?

demande l’Eternel.

Et ne tremblerez-vous pas devant moi,

moi qui ai donné à la mer ╵le sable pour limite,

comme une barrière éternelle ╵qu’elle ne franchira jamais ?

Elle bouillonne ╵mais elle est impuissante,

ses flots mugissent ╵mais ils n’iront pas au-delà.

23Ce peuple-ci, par contre, ╵a un cœur rétif et rebelle ;

ils se sont détournés ╵et sont partis ;

24ils ne disent pas dans leur cœur :

« Craignons l’Eternel, notre Dieu,

il nous donne les pluies, ╵chacune en sa saison,

les pluies d’automne ╵et celles du printemps.

C’est lui qui nous réserve ╵les semaines fixées ╵pour faire la moisson. »

25Mais ce sont vos péchés ╵qui ont tout dérangé,

ce sont vos fautes ╵qui vous ont privés de ces biens.

Un mal sans limite

26Car au sein de mon peuple, ╵se trouvent des méchants,

ils épient leurs victimes ╵comme des oiseleurs.

Ils tendent des pièges mortels ╵et attrapent des hommes.

27Leurs maisons sont remplies de fraude

comme une cage ╵remplie d’oiseaux,

et c’est par ces moyens ╵qu’ils deviennent puissants et riches.

28Ils sont bien gros et gras,

ils battent le record du mal,

ils ne rendent pas la justice, ╵ils ne font pas justice à l’orphelin,

et ils prospèrent5.28 Certains traduisent : ils gagnent leurs procès. :

non, ils ne rendent pas justice aux pauvres.

29N’interviendrais-je pas ╵contre ces gens ?

demande l’Eternel.

Et ne ferais-je pas payer ╵un pareil peuple ?

30C’est stupéfiant, ╵horrible,

ce qui se passe ╵dans ce pays !

31Dans leurs prophéties, les prophètes ╵ne disent que mensonges,

et les prêtres dominent ╵au nom de leur autorité5.31 Autres traductions : avec leur appui ou ne cherchent que leur profit..

Mon peuple, lui, ╵est content de cela.

Mais que ferez-vous donc ╵après ce qui va arriver ?

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 5:1-31

Ang mga Sala sa Jerusalem

1Miingon ang Ginoo, “Mga lumulupyo sa Jerusalem, pangadto kamo sa mga kadalanan! Tan-awa ang mga plasa! Kon may makita kamong bisan usa lang ka tawong matarong ug kasaligan, pasayloon ko ang inyong siyudad. 2Bisan ug manumpa kamo sa akong ngalan, gabakak lang gihapon kamo.”

3Unya miingon ako, “O Ginoo, dili ba nga nangita ka ug tawong kasaligan? Gisakit mo ang imong katawhan, apan wala sila masakiti niini. Gisilotan mo sila, apan dili sila gustong magpadisiplina. Gahi na kaayo silag ulo, ug nagdumili sila sa paghinulsol.”

4“Gipakaingon kog kulang lang silag kinaadman, apan mga buang-buang diay sila. Kay wala sila masayod sa pamaagi sa Ginoo nga ilang Dios nga gipatuman kanila. 5Busa moadto ako sa ilang mga pangulo aron sa pagpakigsulti kanila. Sigurado gayod nga nasayod sila sa mga pamaagi sa Ginoo nga ilang Dios nga gipatuman kanila.” Apan bisan ang mga pangulo mismo nagsalikway diay usab sa pamalaod sa Dios.5:5 nagsalikway diay usab sa pamalaod sa Dios: sa literal, mitangtang sa yugo ug mihubad sa mga gapos. 6Busa sulongon sila sa ilang mga kaaway nga daw liyon nga gikan sa kalasangan o daw bangis nga iro5:6 bangis nga iro: sa English, wolf. nga gikan sa disyerto o daw mananap nga leopardo nga mag-atang duol sa ilang mga lungsod ug mokunis-kunis ni bisan kinsa nga mogawas. Mahitabo kini kanila kay nanobra na ang ilang pagkamasinupakon sa Dios, ug makadaghan na sila nga mitalikod kaniya.

7Miingon ang Ginoo, “Nganong pasayloon ko man kamo? Bisan ang inyong mga kabataan nagsalikway kanako ug nanumpa sa ngalan sa mga dios nga dili tinuod. Gihatag ko ang tanan nilang mga kinahanglanon apan daw babayeng mananapaw sila nga miluib kanako. Nagpanon pa sila didto sa mga balay sa mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog. 8Sama sila sa mga inatiman nga laking kabayo nga labihan ka higal. Matag usa kanila nangibog sa asawa sa uban. 9Dili ko ba sila angayng silotan tungod niini? Dili ko ba angayng balosan ang nasod nga sama niini? Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

10Kamong mga kaaway sa mga Israelinhon, daota ninyo ang ilang ubasan, apan ayaw lang daota sa hingpit. Pamutla ang mga sanga niini, kay kining mga tawhana dili na ako. 11Ang katawhan sa Israel ug sa Juda dili na gayod matinud-anon kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 12Wala sila magsulti sa tinuod mahitungod kanako. Miingon sila, ‘Dili kita unsaon sa Ginoo! Walay katalagman nga moabot kanato; walay gira o kagutom.’ 13Ang mga propeta walay pulos ug ang ilang mga mensahe wala maggikan sa Dios. Hinaut pa nga mahitabo kanila ang mga kalaglagan nga ilang gipangtagna.”

14Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios nga Makagagahom kanako, “Tungod kay mao man kini ang gisulti niining mga tawhana, hatagan ko ikaw ug mensahe nga sama sa kalayo ug himuon ko silang daw kahoy nga lamyon niini.”

15Miingon ang Ginoo, “Mga katawhan sa Israel, magpadala akog mga tawo gikan sa layo nga nasod sa pagsulong kaninyo. Kini usa ka karaan na kaayo nga nasod, nga ang ilang sinultihan dili ninyo masabtan. 16Ang ilang mga armas makamatay, ug silang tanan isog nga mga sundalo. 17Hutdon nila ang inyong mga abot, mga pagkaon, ug ang mga bunga sa inyong ubas ug igera. Pamatyon nila ang inyong mga kahayopan ug kabataan. Panggub-on nila ang inyong pinarilan nga mga lungsod nga inyong gisaligan nga makadepensa kaninyo. 18Apan bisan pa niadtong mga adlawa, dili ko kamo laglagon sa hingpit. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 19Ug kon mangutana ang mga tawo, ‘Nganong gibuhat man kining tanan sa Ginoo nga atong Dios kanato?’ Ingna sila, ‘Kay gisalikway ninyo ang Ginoo ug nagaalagad kamo sa ubang mga dios diha mismo sa inyong kaugalingong yuta. Busa karon mag-alagad kamo sa mga langyaw, sa yuta nga dili inyo.’

20“Ipahibalo kini sa mga katawhan sa Israel5:20 mga katawhan sa Israel: sa Hebreo, panimalay ni Jacob. ug sa Juda: 21Patalinghogi ninyo kini, kamong mga buang-buang ug walay buot nga mga katawhan. Aduna kamoy mga mata, apan dili makakita, adunay mga dalunggan, apan dili makadungog. 22Ako, ang Ginoo, nagaingon: Wala ba kamo mahadlok kanako? Nganong wala kamo magkurog sa akong atubangan? Ako ang naghimo sa baybayon nga utlanan sa dagat. Kini permanente nga utlanan ug dili malapas. Hampakon kini sa mga balod apan dili kini makalapas niini. 23Apan gahig ulo ug mga rebelde kining mga tawhana. Mitalikod sila ug mipalayo kanako. 24Dili kinasingkasing ang ilang pag-ingon, ‘Tahoron nato ang Ginoo nga atong Dios nga nagahatag ug ulan sa hustong panahon, ug nagahatag kanatog maayong abot sa panahon sa ting-ani.’ 25Ang inyong pagkadaotan maoy nagpahilayo niining mga kaayohan gikan kaninyo. Ang inyong mga sala maoy nakapugong nga madawat ninyo kini nga mga pagpanalangin.

26“May daotang mga tawo diha sa akong katawhan nga nagaatang sa ilang mabiktima, nga daw sama sa tawong nagapanglit-ag ug langgam. Nagbutang silag lit-ag alang sa ubang mga tawo. 27Sama sa hawla nga puno sa mga langgam, ang balay niining mga tawhana puno sa bahandi gikan sa ilang pagpanunto. Nadato sila ug nahimong gamhanan niining paagiha. 28Nanambok sila ug nabaskog ang ilang mga lawas. Walay kinutoban ang ilang mga daotang binuhatan. Wala nila hatagig hustisya ang mga ilo, ug wala nila dapigi ang katungod sa mga kabos. 29Ako, ang Ginoo, nagaingon: Dili ba angay ko silang silotan tungod niini? Dili ba angay kong panimaslan ang nasod nga sama niini? 30Makahahadlok ug makalilisang ang mga butang nga nahitabo niini nga yuta. 31Ang mga propeta nagapanagna ug bakak. Ang mga pari nagadumala sumala sa ilang kaugalingon nga katungod. Ug nakaangay niini ang akong katawhan. Apan unsay ilang buhaton inig-abot sa kataposang panahon?”