La guérison d’un paralysé
1Un jour, Pierre et Jean montaient au Temple pour la prière à trois heures de l’après-midi. 2On était juste en train d’y porter un infirme : c’était un homme paralysé depuis sa naissance. On l’installait tous les jours à l’entrée de la cour du Temple, près de la porte appelée la « Belle Porte »3.2 Cette porte se trouvait entre le parvis extérieur (parvis des non-Juifs) et les différents parvis réservés aux seuls Juifs., pour qu’il puisse demander l’aumône à ceux qui se rendaient au sanctuaire. 3Quand il vit Pierre et Jean qui allaient pénétrer dans la cour du Temple, il leur demanda l’aumône.
4Les deux apôtres fixèrent les yeux sur lui.
– Regarde-nous ! lui dit Pierre.
5L’infirme les regarda attentivement : il pensait qu’il allait recevoir d’eux quelque chose.
6Mais Pierre lui dit : Je n’ai ni argent ni or, mais ce que j’ai je te le donne : au nom de Jésus-Christ de Nazareth, lève-toi et marche3.6 Plusieurs manuscrits omettent lève-toi et. !
7Et, en même temps, il le prit par la main droite et le fit lever. Aussitôt, ses pieds et ses chevilles se raffermirent, 8d’un saut il fut debout et se mit à marcher. Il entra avec eux dans la cour du Temple : il marchait, il sautait de joie et louait Dieu.
9Tout le monde le vit ainsi marcher et louer Dieu. 10On le reconnaissait : c’était bien lui qui était toujours assis à mendier près de la « Belle Porte » du Temple.
En voyant ce qui venait de lui arriver, les gens étaient remplis de stupeur et de crainte. 11Quant à lui, il ne quittait plus Pierre et Jean. Tout le peuple accourut et se rassembla autour d’eux dans la cour du Temple, sous le portique de Salomon3.11 Ce portique, du côté est, clôturait la partie de la cour du Temple où les non-Juifs pouvaient entrer (voir Jn 10.23 ; Ac 5.12)., et ils étaient stupéfaits.
Pierre explique le miracle
12Quand Pierre vit cela, il s’adressa à la foule :
Hommes israélites, qu’avez-vous à vous étonner ainsi de ce qui vient de se passer ? Pourquoi nous fixez-vous avec tant d’insistance comme si c’était nous qui, par notre propre pouvoir ou notre piété, avions fait marcher cet homme ? 13Non, c’est le Dieu d’Abraham, d’Isaac et de Jacob3.13 Ex 3.6, 15., le Dieu de nos ancêtres, qui vient ici de manifester la gloire de son serviteur Jésus – ce Jésus que vous avez livré à Pilate et renié devant lui alors qu’il était décidé de le remettre en liberté. 14Oui, vous avez renié celui qui est saint et juste. A sa place, vous avez demandé comme faveur la libération d’un meurtrier. 15Ainsi vous avez fait mourir l’auteur de la vie. Mais Dieu l’a ressuscité : nous en sommes témoins.
16Et c’est parce que nous croyons en Jésus, que la puissance de ce Jésus que nous avons invoqué a rendu à cet homme que vous voyez et que vous connaissez, la force de se tenir debout. Oui, cette foi qui est efficace par Jésus a donné à cet homme une parfaite guérison, comme vous pouvez tous vous en rendre compte.
17A présent, mes frères, je sais bien que vous avez agi sans savoir ce que vous faisiez, aussi bien vous que vos chefs. 18Mais Dieu a accompli de cette manière ce qu’il avait annoncé d’avance par tous ses prophètes : le Messie qu’il avait promis d’envoyer devait souffrir. 19Maintenant donc, changez et tournez-vous vers Dieu pour qu’il efface vos péchés. 20Alors le Seigneur vous accordera des temps de repos, et il vous enverra celui qu’il vous a destiné comme Messie : Jésus.
21En attendant, il doit demeurer au ciel jusqu’au jour où l’univers entier sera restauré, comme Dieu l’a annoncé depuis des siècles par la bouche de ses saints prophètes.
22Ainsi Moïse a dit :
Le Seigneur votre Dieu suscitera pour vous, du milieu de vos compatriotes, un prophète qui sera comme moi : vous écouterez tout ce qu’il vous dira3.22 Dt 18.15-16.. 23Celui qui refusera d’obéir à ce prophète3.23 Dt 18.19.sera exclu de mon peuple par la mort3.23 Lv 23.29..
24Tous les prophètes qui ont parlé, depuis Samuel et ses successeurs, ont annoncé aussi d’avance les temps que nous vivons aujourd’hui.
25Vous êtes les héritiers de ces prophètes, les bénéficiaires de l’alliance que Dieu a conclue avec nos ancêtres lorsqu’il a promis à Abraham : Toutes les familles de la terre seront bénies à travers ta descendance3.25 Gn 22.18 et 26.4.. 26C’est pour vous, en premier lieu, que Dieu a ressuscité son serviteur ; et il vous l’a envoyé pour vous bénir, en détournant chacun de vous de ses mauvaises actions.
لنگ مادرزاد راه می‌رود
1يک روز بعد از ظهر پطرس و يوحنا به خانهٔ خدا می‌رفتند تا مانند هر روز در مراسم دعای ساعت سه شركت كنند. 2وقتی به نزديكی خانهٔ خدا رسيدند، مردی را ديدند كه لنگ مادرزاد بود. هر روز او را می‌آوردند و در كنار يكی از دروازه‌های خانهٔ خدا كه معروف به «زيبا» بود می‌گذاشتند تا از كسانی كه وارد خانهٔ خدا می‌شدند گدايی كند. 3وقتی پطرس و يوحنا می‌خواستند وارد خانهٔ خدا شوند، آن مرد از ايشان پول خواست.
4ايشان به او خيره شدند. سپس پطرس گفت: «به ما نگاه كن!»
5گدای لنگ به اميد اينكه چيزی به او بدهند، با اشتياق به ايشان نگاه كرد.
6پطرس گفت: «ما پولی نداريم كه به تو بدهيم! اما من چيز ديگری به تو می‌دهم! در نام عيسی مسيح ناصری به تو دستور می‌دهم كه برخيزی و راه بروی!»
7-8سپس دست او را گرفت و از زمين بلندش كرد. در همان لحظه پاها و قوزک پاهای او صحيح و سالم شد و قوت گرفت، به طوری كه از جا پريد، لحظه‌ای روی پاهای خود ايستاد و به راه افتاد! آنگاه در حالی كه بالا و پايين می‌پريد و خدا را شكر می‌كرد با پطرس و يوحنا داخل خانهٔ خدا شد.
9اشخاصی كه آنجا بودند، وقتی او را ديدند كه راه می‌رود و خدا را شكر می‌كند، 10و پی بردند كه همان گدای لنگی است كه هر روز كنار دروازهٔ «زيبای» خانهٔ خدا می‌نشست، بی‌اندازه تعجب كردند! 11پس همه به طرف «ايوان سليمان» هجوم بردند و او را ديدند كه كنار پطرس و يوحنا بود و از آنها جدا نمی‌شد. آنگاه با احترام ايستادند و با حيرت به اين واقعهٔ عجيب خيره شدند.
پيامبران راجع به عيسی پيشگويی كرده بودند
12پطرس از اين فرصت استفاده كرد و به گروهی كه در آنجا گرد آمده بودند گفت: «ای مردان اسرائيلی، چرا اينقدر تعجب كرده‌ايد؟ چرا اينچنين به ما خيره شده‌ايد؟ مگر خيال می‌كنيد كه ما با قدرت و دينداری خودمان اين شخص را شفا داده‌ايم؟ 13اين خدای ابراهيم، اسحاق، يعقوب و خدای اجداد ماست كه با اين معجزه، خدمتگزار خود عيسی را سرافراز كرده است. منظورم همان عيسی است كه شما به پيلاطوس فرماندار اصرار كرديد كه اعدامش كند. در صورتی كه پيلاطوس می‌كوشيد او را آزاد سازد. 14بلی، شما نخواستيد او آزاد شود، بلكه آن مرد پاک و مقدس را رد كرديد، و اصرار داشتيد به جای او يک قاتل آزاد شود. 15شما آن مرد حيات‌بخش را كشتيد، ولی خدا او را زنده كرد. من و يوحنا شاهد اين واقعه هستيم چون بعد از آنكه او را كشتيد، ما او را زنده ديديم!
16«شما خود می‌دانيد كه اين مرد فقير قبلاً لنگ بود. اما اكنون، نام عيسی او را شفا داده است، يعنی ايمان به نام عيسی باعث شفای كامل او شده است، ايمانی كه عطيهٔ الهی است.
17«برادران عزيز، در ضمن اين را نيز می‌دانم كه رفتار شما و سران قوم شما از روی نادانی بود. 18از طرف ديگر، دست خدا هم در اين كار بود، زيرا مطابق پيشگويی‌های كتاب آسمانی، مسيح بر روی صليب برای آمرزش گناهان ما جان خود را فدا كرد. 19پس، توبه كنيد، از گناهانتان دست بكشيد و به سوی خدا بازگرديد تا گناهانتان پاک شود و دوران آسودگی و خرمّی از جانب خداوند فرا برسد. 20و بار ديگر عيسی را، كه همانا مسيح شماست، باز بفرستد. 21-22چون همانطور كه از زمان قديم پيشگويی شده است، مسيح بايد در آسمان بماند تا همه چيز از آلودگی گناه پاک شود و به حال اول بازگردد. برای نمونه، موسی سالها پيش فرمود: ”خداوند، خدای شما پيامبری مثل من از ميان شما و برای شما می‌فرستد. هر چه او می‌گويد با دقت گوش كنيد؛ 23هر كه به او گوش ندهد، هلاک خواهد شد.“
24«و نه فقط موسی، بلكه سموئيل، و تمام پيامبران بعد از او، واقعهٔ امروز را پيشگويی كردند. 25شما فرزندان همان پيامبران هستيد و خدا به شما نيز مانند اجدادتان وعده داده است كه تمام مردم روی زمين را بوسيلهٔ نسل ابراهيم بركت دهد. اين همان وعده‌ای است كه خدا به ابراهيم داد. 26از اين جهت خدا خدمتگزار خود را اول از همه نزد شما، بنی‌اسرائيل، فرستاد تا شما را از راههای گناه‌آلودتان بازگرداند و به اين وسيله به شما بركت دهد.»
