Témoins à Jérusalem
Le don de l’Esprit
1Quand le jour de la Pentecôte arriva, ils2.1 Voir 1.14-15, 26 ; 2.14, 32. étaient tous rassemblés au même endroit. 2Tout à coup, un grand bruit survint du ciel : c’était comme si un violent coup de vent s’abattait sur eux et remplissait toute la maison où ils se trouvaient assis. 3Au même moment, ils virent apparaître des sortes de langues qui ressemblaient à des flammèches. Elles se séparèrent et allèrent se poser sur la tête de chacun d’eux. 4Aussitôt, ils furent tous remplis du Saint-Esprit et commencèrent à parler dans différentes langues, chacun s’exprimant comme le Saint-Esprit lui donnait de le faire.
5Or, à ce moment-là, des Juifs pieux, venus de chez tous les peuples du monde, séjournaient à Jérusalem. 6En entendant ce bruit, ils accoururent en foule et furent saisis de stupeur. En effet, chacun d’eux les entendait parler dans sa propre langue. 7Dans leur étonnement, ils n’en croyaient pas leurs oreilles et disaient : Voyons ! Ces gens qui parlent, ne viennent-ils pas tous de Galilée ? 8Comment se fait-il donc que nous les entendions s’exprimer chacun dans notre langue maternelle ? 9Nous sommes Parthes, Mèdes ou Elamites, nous habitons la Mésopotamie, la Judée, la Cappadoce, le Pont ou la province d’Asie, 10la Phrygie ou la Pamphylie, l’Egypte ou le territoire de la Libye près de Cyrène2.10 Cyrène: les Juifs étaient nombreux en Egypte et dans la Cyrénaïque (à l’ouest de l’Egypte). Ceux qui étaient revenus de là-bas à Jérusalem avaient leur propre synagogue., ou bien, nous vivons à Rome, nous sommes juifs de naissance ou par conversion, 11nous venons de la Crète ou de l’Arabie, et pourtant chacun de nous les entend parler dans sa propre langue des choses merveilleuses que Dieu a accomplies !
12Ils n’en revenaient pas. Plongés dans la plus grande perplexité, ils se demandaient entre eux : « Qu’est-ce que cela peut bien vouloir dire ? » 13Mais d’autres tournaient la chose en ridicule : « C’est le vin doux, disaient-ils. Ils ont trop bu ! »
Pierre témoin de Jésus-Christ
14Alors Pierre se leva entouré des Onze et, d’une voix forte, il dit à la foule :
Ecoutez-moi bien, vous qui habitez la Judée et vous tous qui séjournez à Jérusalem : comprenez ce qui se passe. 15Certains d’entre vous insinuent que ces hommes seraient ivres. Pas du tout ! Il est à peine neuf heures du matin ! 16Mais maintenant se réalise ce qu’avait annoncé le prophète Joël :
17Voici ce qui arrivera, dit Dieu, ╵dans les jours de la fin des temps :
Je répandrai de mon Esprit ╵sur tout le monde.
Vos fils, vos filles prophétiseront2.17 Dans l’ensemble du Nouveau Testament, le verbe prophétiser a été traduit par : apporter, transmettre, des messages inspirés par Dieu, ce que Dieu inspire.,
vos jeunes gens, par des visions,
vos vieillards, par des songes,
recevront des révélations.
18Oui, sur mes serviteurs, ╵comme sur mes servantes,
je répandrai de mon Esprit, ╵en ces jours-là :
ils prophétiseront.
19Je ferai des miracles ╵et là-haut, dans le ciel,
et ici-bas sur terre, ╵des signes prodigieux :
du sang, du feu ╵et des colonnes de fumée.
20Et le soleil s’obscurcira,
la lune deviendra de sang,
avant la venue du jour du Seigneur,
ce jour grand et glorieux.
21Alors seront sauvés ╵tous ceux qui invoqueront le Seigneur2.21 Jl 3.1-5, cité selon l’ancienne version grecque..
22Ecoutez bien, Israélites, ce que j’ai à vous dire. Vous le savez tous : Jésus de Nazareth – cet homme dont Dieu vous a montré qu’il l’approuvait en accomplissant, par son moyen, au milieu de vous des miracles, des signes et des actes extraordinaires – 23a été livré entre vos mains conformément à la décision que Dieu avait prise et au projet qu’il avait établi d’avance. Et vous, vous l’avez tué en le faisant crucifier par des hommes qui ne connaissent pas Dieu. 24Mais Dieu a brisé les liens de la mort : il l’a ressuscité, car il était impossible que la mort le retienne captif. 25En effet, David dit de lui :
Je garde constamment ╵les yeux fixés sur le Seigneur,
car il est à ma droite, ╵pour que je ne vacille pas.
26Voilà pourquoi mon cœur ╵est dans la joie ╵et mes paroles ╵débordent d’allégresse.
Même mon corps reposera ╵dans l’espérance ;
27tu ne m’abandonneras pas ╵dans le séjour des morts,
tu ne laisseras pas ╵un homme qui t’est dévoué ╵se décomposer dans la tombe.
28Car tu m’as fait connaître ╵le chemin de la vie,
et tu me combleras ╵de joie en ta présence2.28 Ps 16.8-11 cité selon l’ancienne version grecque..
29Mes frères, permettez-moi de vous parler franchement : le patriarche2.29 patriarche: les ancêtres des Israélites (Abraham, Isaac, Jacob et les douze fils de celui-ci) étaient appelés patriarches. Par extension, ce titre était aussi appliqué à d’autres figures de l’Ancien Testament, comme ici au roi David. David est bel et bien mort et enterré. Son tombeau2.29 Ce tombeau, bien connu et vénéré, se trouvait sur le mont Sion. existe encore près d’ici aujourd’hui. 30Mais il était prophète et il savait que Dieu lui avait promis, sous la foi du serment, de faire asseoir sur son trône un de ses descendants2.30 Ps 132.11 ; 2 S 7.16 ; 1 Ch 17.12.. 31Ainsi il a entrevu par avance la résurrection du Messie, et c’est d’elle qu’il parle en disant que Dieu ne l’abandonnera pas dans le séjour des morts et qu’il ne laissera pas son corps se décomposer2.31 Ps 16.10..
32Dieu a ressuscité ce Jésus dont je parle : nous en sommes tous témoins. 33Ensuite, il a été élevé pour siéger à la droite de Dieu2.33 Autre traduction : élevé par la main droite de Dieu.. Et maintenant, comme Dieu l’a promis, il a reçu du Père l’Esprit Saint et il l’a répandu sur nous. C’est là ce que vous voyez et entendez.
34En effet, David, lui, n’est pas monté au ciel, mais il a dit :
Le Seigneur a dit à mon Seigneur :
Viens siéger à ma droite2.34 La droite du roi est la place d’honneur (Ps 45.10 ; 1 R 2.19).
35jusqu’à ce que j’aie mis ╵tes ennemis ╵à terre sous tes pieds2.35 Ps 110.1..
36Voici donc ce que tout le peuple d’Israël doit savoir avec une entière certitude : Dieu a fait Seigneur et Messie ce Jésus que vous avez crucifié.
Les premiers croyants
37Ce discours toucha profondément ceux qui l’avaient entendu. Ils demandèrent à Pierre et aux autres apôtres : Frères, que devons-nous faire ?
38Pierre leur répondit : Changez2.38 Autres traductions : repentez-vous ou changez d’attitude ou changez de comportement., et que chacun de vous se fasse baptiser au nom de Jésus-Christ, pour que vos péchés vous soient pardonnés. Alors, vous recevrez le don du Saint-Esprit. 39Car la promesse est pour vous, pour vos enfants, et pour ceux qui vivent dans les pays lointains, tous ceux que le Seigneur notre Dieu fera venir à lui2.39 Voir Jl 3.5..
40Pierre continuait, avec instance, à leur adresser d’autres paroles pour les persuader, et il les encourageait, leur disant : Recevez le salut, séparez-vous de cette génération dévoyée.
41Ceux qui acceptèrent les paroles de Pierre se firent baptiser et, ce jour-là, environ trois mille personnes furent ajoutées au nombre des croyants.
42Dès lors, ils s’attachaient à écouter assidûment l’enseignement des apôtres, à vivre en communion les uns avec les autres, à rompre le pain2.42 rompre le pain: il pourrait s’agir de repas communs où l’on prenait la cène. et à prier ensemble. 43Tout le monde était très impressionné, car les apôtres accomplissaient beaucoup de prodiges et de signes miraculeux. 44Tous les croyants vivaient unis entre eux et partageaient tout ce qu’ils possédaient. 45Ils vendaient leurs propriétés et leurs biens et répartissaient l’argent entre tous, selon les besoins de chacun.
46Tous les jours, d’un commun accord, ils se retrouvaient dans la cour du Temple ; ils rompaient le pain dans les maisons, et prenaient leurs repas dans la joie, avec simplicité de cœur. 47Ils louaient Dieu, et le peuple tout entier leur était favorable.
Le Seigneur ajoutait chaque jour à leur communauté ceux qu’il sauvait.
نزول روحالقدس
1هفت هفته پس از مرگ و زنده شدن مسيح، روز «پنتیکاست» فرا رسيد. به اين روز، «عيد پنجاهم» میگفتند، يعنی پنجاه روز بعد از عيد پِسَح. در اين روز يهوديان نوبر غلهٔ خود را به خانهٔ خدا میآوردند. آن روز، وقتی ايمانداران دور هم جمع شده بودند، 2ناگهان صدايی شبيه صدای وزش باد از آسمان آمد و خانهای را كه در آن جمع بودند، پر كرد. 3سپس چيزی شبيه زبانههای آتش ظاهر شده، پخش شد و بر سر همه قرار گرفت. 4آنگاه همه از روحالقدس پر شدند و برای اولين بار شروع به سخن گفتن به زبانهايی كردند كه با آنها آشنايی نداشتند، زيرا روح خدا اين قدرت را به ايشان داد.
5آن روزها، يهوديان ديندار برای مراسم عيد از تمام سرزمينها به اورشليم آمده بودند. 6پس وقتی صدا از آن خانه به گوش رسيد، گروهی با سرعت آمدند تا ببينند چه شده است. وقتی شنيدند شاگردان عيسی به زبان ايشان سخن میگويند، مات و مبهوت ماندند!
7آنان با تعجب به يكديگر میگفتند: «اين چگونه ممكن است؟ با اينكه اين اشخاص از اهالی جليل هستند، 8ولی به زبانهای محلی ما تكلم میكنند به زبان همان سرزمينهايی كه ما در آنجا به دنیا آمدهايم! 9ما كه از پارتها، مادها، ايلامیها، اهالی بينالنهرين، يهوديه، كپدوكيه، پونتوس، آسيا، 10-11فريجيه و پمفليه، مصر، قسمت قيروانی زبان ليبی، كريت، عربستان هستيم و حتی كسانی كه از روم آمدهاند هم يهودی و هم آنانی كه يهودی شدهاند همهٔ ما میشنويم كه اين اشخاص به زبان خود ما از اعمال عجيب خدا سخن میگويند!»
12همه در حالی كه مبهوت بودند، از يكديگر میپرسيدند: «اين چه واقعهای است؟»
13بعضی نيز مسخره كرده، میگفتند: «اينها مست هستند!»
موعظهٔ پطرس رسول
14آنگاه پطرس با يازده رسول ديگر از جا برخاست و با صدای بلند به ايشان گفت: «ای اهالی اورشليم، ای زائرينی كه در اين شهر به سر میبريد، گوش كنيد! 15بعضی از شما میگوييد كه ما مست هستيم! اين حقيقت ندارد! چون اكنون ساعت نه صبح است و هنگام شرابخواری و مستی نيست! 16آنچه امروز صبح شاهد آن هستيد، يوئيل نبی قرنها قبل پيشگويی كرده بود. 17خدا از زبان او فرمود: در روزهای آخر، تمام مردم را از روح خود پر خواهم ساخت تا پسران و دختران شما نبوت كنند و جوانان شما رؤياها و پيران شما خوابها ببينند. 18بله، تمام خدمتگزارانم را، چه مرد و چه زن، از روح خود پر خواهم كرد، و ايشان نبوت نموده، از جانب من سخن خواهند گفت. 19در آسمان و زمين علامات عجيب ظاهر خواهم نمود؛ بر زمين خون جاری خواهد شد، از هوا آتش خواهد باريد و دود غليظ برخواهد خاست. 20پيش از آن روز بزرگ و پرشكوه خداوند، خورشيد تاريک شده، ماه به رنگ خون در خواهد آمد. 21اما هر كه خداوند را به كمک بطلبد، خداوند او را نجات خواهد داد.
22«حال، ای مردان اسرائيلی به من گوش دهيد! همانطور كه خود نيز میدانيد، خدا بوسيلهٔ عيسای ناصری معجزات عجيب ظاهر كرد تا به همه ثابت كند كه عيسی از جانب او آمده است. 23از سوی ديگر، خدا مطابق اراده و نقشهای كه از پيش تعيين فرموده بود، به شما اجازه داد تا به دست اجنبیهای بیدين، عيسی را بر صليب كشيده، بكُشيد. 24ولی خدا او را دوباره زنده ساخت و از قدرت مرگ رهانيد، زيرا مرگ نمیتوانست چنين كسی را در چنگ خود اسير نگه دارد.
25«زيرا داوود نبی میفرمايد: میدانم كه خداوند هميشه با من است. خدا مرا كمک میكند. قدرت پرتوان خدا پشتيبان من است. 26از اين جهت دلم از خوشی لبريز است و زبانم دائماً او را سپاس میگويد! زيرا آسودهخاطر هستم كه در مرگ نيز در امان خدا میباشم. 27تو نمیگذاری جانم در عالم مردگان بماند و اجازه نخواهی داد بدن فرزند مقدس تو فاسد گردد. 28تو به من عمر دوباره عطا خواهی كرد و در حضورت مرا از خوشی لبريز خواهی نمود.
29«برادران عزيز، كمی فكر كنيد! اين سخنان را جد ما داوود دربارهٔ خودش نگفت زيرا او مرد، دفن شد و قبرش نيز هنوز همینجا در میان ماست. 30ولی چون نبی بود، میدانست خدا قول داده و قسم خورده است كه از نسل او، مسيح را بر تخت سلطنت او بنشاند. 31داوود به آيندهٔ دور نگاه میكرد و زنده شدن مسيح را میديد و میگفت كه جان او در عالم مردگان باقی نخواهد ماند و بدنش نخواهد پوسيد. 32داوود در واقع دربارهٔ عيسی پيشگويی میكرد و همهٔ ما با چشمان خود ديديم كه خدا عيسی را زنده ساخت.
33«او اكنون در آسمان بر عاليترين جايگاه افتخار در كنار خدا نشسته است و روحالقدس موعود را از پدر دريافت كرده و او را به پيروان خود عطا فرموده است، كه امروز شما نتيجهاش را میبينيد و میشنويد.
34«پس میبينيد كه داوود سخنانی را كه از او نقل كردم، دربارهٔ خودش نگفت چون داوود هرگز به آسمان نرفت، بلكه میگويد: خدا به خداوند من مسيح گفت: در دست راست من بنشين 35تا دشمنانت را زير پايت بيندازم.
36«از اين جهت، من امروز به وضوح و روشنی به همهٔ شما هموطنانم میگويم كه همين عيسی كه شما بر روی صليب كشتيد، خدا او را خداوند و مسيح تعيين فرموده است!»
37سخنان پطرس مردم را سخت تحت تأثير قرار داد. بنابراين، به او و به ساير رسولان گفتند: «برادران، اكنون بايد چه كنيم؟»
38پطرس جواب داد: «هر يک از شما بايد از گناهانتان دست كشيده، به سوی خدا بازگرديد و به نام عيسی تعميد بگيريد تا خدا گناهانتان را ببخشد. آنگاه خدا به شما نيز اين هديه، يعنی روحالقدس را عطا خواهد فرمود. 39زيرا مسيح به شما كه از سوی خداوند، خدای ما دعوت شدهايد، و نيز به فرزندان شما و همچنين به كسانی كه در سرزمينهای دور هستند، وعده داده كه روحالقدس را عطا فرمايد.»
40سپس پطرس به تفصيل دربارهٔ عيسی سخن گفت و تمام شنوندگان را تشويق نمود كه خود را از گناهان مردم شرور آن زمانه آزاد سازند. 41از كسانی كه گفتههای او را قبول كردند، تقريباً سه هزار نفر تعميد گرفتند، 42و در تعليمی كه رسولان میدادند و در آئين شام خداوند و دعا، با ساير ايمانداران مرتب شركت میكردند.
مردم گروهگروه به عيسی ايمان میآورند
43در ضمن، در اثر معجزات زيادی كه توسط رسولان به عمل میآمد، در دل همه ترسی توأم با احترام نسبت به خدا ايجاد شده بود.
44به اين ترتيب، تمام ايمانداران با هم بودند و هر چه داشتند با هم قسمت میكردند. 45ايشان دارايی خود را نيز میفروختند و بين فقرا تقسيم مینمودند؛ 46و هر روز مرتب در خانهٔ خدا با هم عبادت میكردند، در خانهها برای شام خداوند جمع میشدند، و با خوشحالی و شكرگزاری هر چه داشتند با هم میخوردند، 47و خدا را سپاس میگفتند. اهالی شهر نيز به ايشان احترام میگذاشتند و خدا هر روز عدهای را نجات میداد و به جمع ايشان میافزود.
