Onyankopɔn Aweretɔ Ne Ɔgyeɛ Ɛda No
1Hwan ni yei a ɔfiri Edom reba,
deɛ ɔfiri Bosra a nkekaeɛ kɔkɔɔ wɔ nʼatadeɛ mu yi?
Hwan ne yei a wɔahyehyɛ no gɔsɔɔ yi,
a ɔde nʼahoɔden kɛseɛ retutu taataa yi?
“Ɛyɛ me a mekasa wɔ tenenee mu
deɛ ɔtumi gye nkwa.”
2Adɛn enti na mo ntadeɛ bere kɔɔ,
te sɛ obi a ɔretiatia nsakyiamena so deɛ yi?
3“Me nko ara atiatia nsakyiamena so,
na amanaman no mu obiara anka me ho.
Metiatiaa wɔn so wɔ mʼabufuo mu
na memiaa wɔn so wɔ mʼabufuhyeɛ mu;
wɔn mogya bɔ petee me ntadeɛ mu,
maa nkekaeɛ yɛɛ mʼaduradeɛ nyinaa mu.
4Na aweretɔ da wɔ mʼakoma mu
na me gyeɛ afe no aba.
5Mehwɛeɛ, nanso na ɔboafoɔ biara nni hɔ,
ɛyɛɛ me ahodwirie sɛ obiara ammoa me;
enti mʼankasa abasa yɛɛ nkwagyeɛ dwuma maa me,
na mʼabufuo wowaa me.
6Metiatiaa amanaman no so wɔ mʼabufuo mu;
memaa wɔboboroe wɔ mʼabufuhyeɛ mu
na mehwiee wɔn mogya guu fam.”
Ayɛyie Ne Mpaeɛbɔ
7Mɛka Awurade ayamyɛ ho asɛm,
ne nneyɛɛ a enti ɔsɛ ayɛyie,
wɔ deɛ Awurade ayɛ ama yɛn nyinaa ho
aane, wɔ nneɛma pa bebree a wayɛ
ama Israel fiefoɔ,
wɔ nʼayamhyehyeɛ ne ne mmɔborɔhunu a ɛdɔɔso no enti.
8Ɔkaa sɛ, “Ampa ara wɔyɛ me nkurɔfoɔ,
mmammarima a wɔrenni me hwammɔ”;
ɛno enti ɔbɛyɛɛ wɔn Agyenkwa.
9Wɔn amanehunu nyinaa mu, ɔno nso hunuu amane,
na ɔbɔfoɔ a ɔka no ho no nso gyee wɔn.
Ne dɔ ne ne mmɔborɔhunu mu, ɔgyee wɔn;
ɔpagyaa wɔn na ɔsoaa wɔn
mfeɛ a atwam no nyinaa mu.
10Nanso, wɔtee atua
de hoo ne Honhom Kronkron werɛ.
Enti ɔbɛyɛɛ wɔn ɔtamfoɔ
na ɔno ankasa ko tiaa wɔn.
11Afei ne nkurɔfoɔ kaee tete nna no,
Mose ne ne nkurɔfoɔ nna no. Wɔbisaa sɛ,
ɛhe na deɛ ɔde wɔn faa ɛpo mu no wɔ?
Deɛ ɔmaa Mose yɛɛ ne nnwan no hwɛfoɔ no.
Ɛhe na deɛ ɔmaa ne Honhom Kronkron no
tenaa wɔn mu no wɔ?
12Deɛ ɔsomaa nʼanimuonyam basa a ɛwɔ tumi
sɛ ɔmmɛgyina Mose nsa nifa so,
deɛ ɔpaee nsuo no mu wɔ wɔn anim,
de gyee edin maa ne ho afebɔɔ,
13deɛ ɔdii wɔn anim faa ebunu mu
sɛdeɛ ɔpɔnkɔ fa asase tamaa so a
wɔasunti.
14Sɛdeɛ anantwie nante kɔ ɛserɛ so kɔhome no,
saa ara na Awurade Honhom ma wɔhomeeɛ.
Sɛdeɛ wokyerɛɛ wo nkurɔfoɔ kwan
de gyee animuonyam abɔdin maa wo ho nie.
15Brɛ wʼani ase hwɛ fam
firi wʼahennwa a ɛkorɔn na ɛyɛ kronkron na ɛho wɔ nyam no so.
Mo mmɔdemmɔ ne mo ahoɔden wɔ he?
Woayi wʼayamhyehyeɛ ne wʼahummɔborɔ afiri yɛn so.
16Nanso wo ara wo ne yɛn Agya
ɛwom sɛ Abraham nnim yɛn
na Israel nso nnye yɛn nto mu deɛ;
nanso wo, Ao Awurade, wo ne yɛn Agya,
ɛfiri tete wo din ne Yɛn Gyefoɔ.
17Adɛn, Ao Awurade, na woma yɛn kwati wʼakwan
na wopirim yɛn akoma enti ɛmma yɛn nni wo ni?
Sane bra ɛsiane wʼasomfoɔ,
mmusuakuo a wɔyɛ wʼagyapadeɛ no enti.
18Ɛberɛ tiawa bi mu wo nkurɔfoɔ faa wo kronkronbea
nanso seesei yɛn atamfoɔ atiatia so.
19Enti yɛyɛ wo dea firi tete
nanso wɔn deɛ wonnii wɔn so ɔhene
na wɔmmɔɔ wo din mfrɛɛ wɔn da.
De ontfermende liefde van God
1Wie komt daar vanuit Edom aan, uit de stad Bosra, in zijn prachtige donkerrode kledij? Wie is dat in zijn koninklijke gewaden, rustig voortlopend met grootse kracht? ‘Ik ben het, de Here, die uw heil aankondigt, degene die de macht heeft u te redden!’ 2‘Waarom is uw kleding zo rood als van iemand die in de wijnpers de druiven uitperst?’ 3‘Ik heb de wijnpers alleen getreden. Er was niemand die Mij hielp. In mijn toorn heb Ik mijn vijanden als druiven vertrapt. In mijn toorn vertrapte Ik mijn tegenstanders. U ziet hun bloed op mijn kleding. 4Want de tijd is aangebroken dat Ik mijn volk moet wreken, het uit de handen van zijn onderdrukkers moet verlossen. 5Ik keek maar niemand kwam het te hulp, Ik was verbaasd en geschokt. Daarom voerde Ik de wraak alleen uit, zonder hulp velde Ik de vonnissen. 6Ik vernietigde de heidense volken in mijn toorn, Ik bracht hen aan het wankelen en liet hen neerstorten.’
7Ik zal vertellen over de ontfermende liefde van God. Ik zal Hem loven voor alles wat Hij heeft gedaan, ik zal mij verheugen over zijn goedheid tegenover Israël die Hij haar betoonde in zijn genade en liefde.
8Hij zei: ‘Zij zijn toch van Mij, mijn eigen kinderen zullen mijn vertrouwen niet opnieuw beschamen.’ En Hij werd hun redder. 9In al hun onderdrukking werd Hij Zelf onderdrukt en Hij redde hen in eigen persoon. In zijn liefde en medelijden verloste Hij hen, tilde hen op en droeg hen door de jaren heen. 10Maar zij kwamen in opstand tegen Hem en deden zijn Heilige Geest verdriet. Daarom werd Hij hun vijand en vocht Hij persoonlijk tegen hen.
11Toen herinnerden zij zich de dagen van weleer, toen Gods dienaar Mozes zijn volk uit Egypte wegleidde en zij riepen: Waar is Hij die Israël door de zee voerde, met Mozes als hun herder? Waar is de God die zijn Heilige Geest stuurt om onder zijn volk te wonen? 12Waar is Hij wiens machtige kracht de zee voor hen splitste, toen Mozes zijn hand ophief en zijn reputatie voor eeuwig vestigde? 13Wie leidde hen over de bodem van de zee? Net als paarden die door de woestijn rennen, struikelden zij niet. 14Als grazend vee in de dalen, zo gaf de Geest van de Here hun rust. O Here, op die manier bezorgde U Zichzelf een geweldige naam. 15Kijk vanuit de hemel neer en zie ons vanuit uw heilige, glorieuze verblijfplaats. Waar is uw liefde voor ons die U altijd liet zien? Waar zijn nu uw kracht, uw genade en uw medelijden? 16U bent immers nog steeds onze Vader! Abraham en Jakob kennen ons niet, maar U blijft onze vader, onze verlosser van oudsher. 17O Here, waarom liet U ons afdwalen van uw wegen in onze onbuigzaamheid, zodat wij zondigden en ons tegen U keerden? Kom terug en help ons, want wij, die uw eigendom zijn, hebben U zo nodig. 18Hoe kort hebben wij Jeruzalem maar in bezit gehad! En nu hebben onze vijanden haar verwoest. 19O God, waarom behandelt U ons alsof wij uw volk niet zijn, als een heidens volk dat U nooit ‘Here’ noemde?
