1Sɛdeɛ Awurade de nʼabufuhyeɛ omununkum
akata Ɔbabaa Sion so nie?
Wato Israel animuonyam
firi soro abɛhwe fam;
wankae ne nan ntiasoɔ
wɔ nʼabufuo da no.
2Awurade annya ahummɔborɔ
na wamene Yakob atenaeɛ nyinaa;
nʼabufuhyeɛ mu, wadwiri
Yuda Ɔbabaa aban denden no agu fam.
Wagu nʼahennie ne ne mmapɔmma
ho fi.
3Ɔde abufuhyeɛ atwitwa
Israel mmɛn nyinaa.
Wayi ne banbɔ
wɔ ɛberɛ a atamfoɔ no reba.
Wasɔ wɔ Yakob mu sɛ ogyadɛreɛ
a ɛhye biribiara a atwa ho ahyia.
4Wapoma ne bɛmma te sɛ ɔtamfoɔ;
ne nsa nifa ayɛ krado.
Sɛdeɛ ɔtamfoɔ yɛ no, wakunkum
wɔn a wɔyɛ fɛ wɔ anisoɔ nyinaa;
wahwie nʼabufuhyeɛ sɛ ogya
agu Ɔbabaa Sion ntomadan so.
5Awurade ayɛ sɛ ɔtamfoɔ;
wamene Israel.
Wamene nʼahemfie nyinaa
asɛe nʼabandenden.
Wama awerɛhoɔdie ne agyaadwotwa adɔɔso
ama Yuda Ɔbabaa.
6Wama nʼatenaeɛ ada mpan sɛ turo;
wasɛe ne dwabirem.
Awurade ama Sion werɛ afiri
nʼafahyɛ ne home nna;
wɔ nʼabufuhyeɛ mu no
wabu ɔhene ne ɔsɔfoɔ animtia.
7Awurade apo nʼafɔrebukyia
na wagyae ne kronkronbea mu.
Ɔde nʼahemfie afasuo
ahyɛ nʼatamfoɔ nsa.
Wɔteam wɔ Awurade efie
te sɛ afahyɛ da.
8Awurade sii nʼadwene pi sɛ ɔbɛsɛe
Ɔbabaa Sion ɔfasuo a atwa ne ho ahyia no.
Ɔde susuhoma too ho
na wannyae ɔsɛeɛ no.
Ɔmaa apie ne afasuo dii abooboo;
wɔn nyinaa sɛeɛ.
9Nʼapono amem fam;
wɔn adaban nso, wabubu mu asɛe no.
Ne ɔhene ne ne mmapɔmma, watwa wɔn asuo kɔ amanaman no mu,
mmara nni hɔ bio,
na nʼadiyifoɔ nnnya anisoadehunu a
ɛfiri Awurade hɔ bio.
10Ɔbabaa Sion mpanimfoɔ
tete fam ayɛ komm;
wɔde mfuturo agu wɔn tirim
afirafira ayitoma.
Yerusalem mmabaawa
asisi wɔn tiri ase.
11Mʼani rentumi nnyae nisuteɛ,
me yafunu mu retwa me,
mʼakoma rete atɔ fam,
ɛfiri sɛ wɔasɛe me nkurɔfoɔ,
ɛfiri sɛ mmɔfra ne mmotafowa totɔ piti
wɔ kuropɔn no mmɔntene so.
12Wɔbisa wɔn maamenom sɛ,
“Ɛhe na aduane ne nsã wɔ?”
Ɛberɛ a wɔtotɔ piti sɛ apirafoɔ
wɔ kuropɔn no mmɔntene so,
ɛberɛ a wɔn nkwa resa
wɔ wɔn maamenom abasa so.
13Ɛdeɛn na mɛtumi aka ama woɔ?
Ɛdeɛn ho na mɛtumi de wo atoto,
Ao, Yerusalem Ɔbabaa?
Ɛdeɛn na mɛtumi de asusu woɔ,
de akyekyere wo werɛ,
Ao, Sion Ɔbabaa Bunu?
Wʼapirakuro so sɛ ɛpo.
Hwan na ɔbɛtumi asa ama woɔ?
14Wʼadiyifoɔ anisoadehunu
yɛ atorɔ a ɛho nni mfasoɔ;
wɔanna mo amumuyɛ adi
ansi mo nnommumfa ano.
Nkɔmhyɛ a wɔde maa mo no
yɛ atorɔ ne nnaadaa.
15Wɔn a wɔtwam wo ɛkwan soɔ nyinaa
bobɔ wɔn nsam gu wo so;
wɔdi wo ho fɛ na wɔwoso wɔn tiri
gu Yerusalem Ɔbabaa so ka sɛ,
“Yei ne kuropɔn a na wɔfrɛ no
ahoɔfɛ a ɛdi mu no?
Asase nyinaa anigyedeɛ no nie?”
16Wʼatamfoɔ nyinaa baeɛ wɔn anom
kakraa tia wo;
wɔsere na wɔtwɛre wɔn se
na wɔka sɛ, “Yɛamene no.
Ɛda a na yɛretwɛn no nie;
Yɛatena ase ahunu.”
17Awurade ayɛ deɛ ɔhyehyɛeɛ;
wama nʼasɛm a
ɔhyɛɛ dadaada no aba mu.
Watu wo agu a wanhunu wo mmɔbɔ,
wama ɔtamfoɔ no ani agye
wama wʼatamfoɔ no mmɛn so.
18Nnipa no akoma
su frɛ Awurade.
Ao, Sion Ɔbabaa fasuo,
ma wo nisuo nsene sɛ asubɔnten
awia ne anadwo;
nnye wʼahome
mma wʼani nso nnya ahomeɛ.
19Sɔre, su denden anadwo
ɔdasuom mfitiaseɛ;
hwie wʼakoma mu nsɛm sɛ nsuo
gu Awurade anim.
Ma wo nsa so kyerɛ no
wo mma nkwa enti,
wɔn a ɛkɔm ama wʼatotɔ baha
wɔ mmɔntene so.
20“Hwɛ na dwene ho, Ao, Awurade:
Hwan na wode no afa saa ɛkwan yi so pɛn?
Ɛsɛ sɛ mmaa we wɔn yafunu mma nam anaa,
mma a wɔahwɛ wɔn?
Ɛsɛ sɛ wɔkum ɔsɔfoɔ ne odiyifoɔ
wɔ Awurade kronkronbea anaa?
21“Mmɔfra ne mpanin adeda abɔ mu
mfuturo mu wɔ mmɔntene so,
me mmeranteɛ ne mmabaawa
atotɔ wɔ akofena ano.
Wakum wɔn wɔ wʼabufuo da;
wayam wɔn na wannya ahummɔborɔ.
22“Sɛdeɛ wotoo wo nsa frɛ wɔ apontoɔ da no,
saa ara na wofrɛfrɛɛ
amanehunu firi afanan nyinaa tiaa me.
Awurade abufuo da no,
obiara annwane na obiara anka:
wɔn a mehwɛɛ wɔn na metetee wɔn no,
me ɔtamfoɔ adwerɛ wɔn.”
2 ในภาษาฮีบรู บทนี้เป็นบทกวีที่แต่ละข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรฮีบรูเรียงตามลำดับ 1โอ เมฆแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ปกคลุมเหนือธิดาแห่งศิโยน!2:1 หรือองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงทำต่อธิดาแห่งศิโยนด้วยพระพิโรธ / อย่างดูหมิ่นยิ่งนัก
พระองค์ทรงเหวี่ยงความโอ่อ่าตระการของอิสราเอล
จากฟ้าลงดิน
ในวันแห่งพระพิโรธ
พระองค์ไม่ได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาทของพระองค์
2องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำลาย
ที่อาศัยทุกแห่งของยาโคบอย่างไร้ความปรานี
พระองค์ทรงทลายที่มั่นทั้งหลายของธิดาแห่งยูดาห์2:2 คือ ชาวเยรูซาเล็ม เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้
ด้วยพระพิโรธของพระองค์
ทรงนำอาณาจักรและเหล่าเจ้านายของยูดาห์
ตกต่ำลงมาถึงดินอย่างน่าอัปยศอดสู
3พระองค์ทรงล้มล้างอำนาจทั้งสิ้น2:3 ภาษาฮีบรูว่าเขาสัตว์ทุกเขาเขาสัตว์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกำลังของอิสราเอล
ด้วยพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์
พระองค์ทรงเพิกถอนการปกป้องรักษา
เมื่อศัตรูรุกเข้ามาโจมตี
ทรงเผาผลาญยาโคบเหมือนเปลวไฟลุกโชน
ซึ่งแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่รอบๆ มัน
4พระองค์ทรงน้าวคันศรเหมือนทรงเป็นศัตรู
พระหัตถ์ขวาของพระองค์เตรียมพร้อมจะปล่อยลูกศร
ทรงประหารทุกคนผู้เป็นที่ชื่นตาชื่นใจ
เหมือนทรงเป็นศัตรู
ทรงระบายพระพิโรธเหมือนไฟ
แผดเผาเต็นท์ของธิดาแห่งศิโยน
5องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นเหมือนศัตรู
พระองค์ทรงกลืนกินอิสราเอลให้สิ้นไป
ทรงกวาดล้างปราสาทราชวัง
และทรงทำลายที่มั่นต่างๆ ในอิสราเอล
ทรงทำให้การร้องไห้คร่ำครวญทวีเพิ่มขึ้น
สำหรับธิดาแห่งยูดาห์
6พระองค์ทรงทิ้งที่ประทับของพระองค์ให้รกร้างดั่งสวนร้าง
ทรงทำลายสถานนมัสการของพระองค์
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้ศิโยนหลงลืม
เทศกาลตามกำหนดและสะบาโตทั้งหลาย
พระองค์ทรงเขี่ยทั้งกษัตริย์และปุโรหิตทิ้ง
ด้วยพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์
7องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิเสธแท่นบูชา
และทอดทิ้งสถานนมัสการของพระองค์
พระองค์ทรงมอบกำแพงปราสาทราชวัง
ไว้ในมือของศัตรู
เหล่าศัตรูส่งเสียงโห่ร้องในพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ราวกับวันฉลองตามเทศกาล
8องค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งพระทัย
ที่จะทลายกำแพงล้อมรอบธิดาแห่งศิโยน
พระองค์ทรงพิจารณาโทษอย่างถี่ถ้วน2:8 ภาษาฮีบรูว่าพระองค์ทรงคลี่สายวัดออก
ไม่ได้ทรงยั้งพระหัตถ์จากการทำลายล้าง
ทรงทำให้เชิงเทินและกำแพง
พังทลายไปด้วยกันต่อหน้าพระองค์
9ประตูทั้งหลายของเยรูซาเล็มทรุดจมดิน
ลูกกรงประตูทั้งหลายหักทลาย
กษัตริย์และบรรดาเจ้านายตกเป็นเชลยในชาติต่างๆ
บทบัญญัติสูญสิ้นไปแล้ว
และผู้เผยพระวจนะทั้งหลายไม่ได้รับนิมิต
จากองค์พระผู้เป็นเจ้าอีกต่อไป
10เหล่าผู้อาวุโสของเยรูซาเล็ม
นั่งซึมอยู่ที่พื้นท่ามกลางความเงียบสงัด
โปรยฝุ่นธุลีบนศีรษะ
และนุ่งห่มผ้ากระสอบ
บรรดาหญิงสาวแห่งเยรูซาเล็ม
ซบหน้าลงกับพื้นด้วยความอับอาย
11นัยน์ตาของข้าพเจ้าหมองช้ำเพราะการร้องไห้
ข้าพเจ้าทุกข์ระทมอยู่ภายใน
ดวงใจของข้าพเจ้าแหลกสลาย
เพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย
เพราะลูกเล็กเด็กแดงเป็นลม
อยู่ตามถนนหนทางในเมือง
12“แม่จ๋า ไหนล่ะอาหาร?”
เด็กๆ เอ่ยกับแม่
ขณะหมดแรง
เหมือนคนบาดเจ็บกลางถนน
ขณะชีวิตหลุดลอยไป
จากอ้อมอกแม่
13ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย2:13 คือ ชาวเยรูซาเล็ม
เราจะพูดอะไรเพื่อเจ้าได้?
เราจะเปรียบเจ้ากับอะไรหนอ?
ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนเอ๋ย2:13 คือ ชาวเยรูซาเล็ม เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้
เราจะเทียบเจ้ากับสิ่งใดดี
เพื่อจะปลอบโยนเจ้าได้?
บาดแผลของเจ้าลึกดั่งทะเล
ใครเล่าจะเยียวยารักษาเจ้าได้?
14นิมิตของเหล่าผู้เผยพระวจนะของเจ้า
ล้วนจอมปลอมไร้ค่า
พวกเขาไม่ได้ตีแผ่บาปของเจ้า
ทำให้เจ้าต้องตกเป็นเชลยต่อไป
พระดำรัสที่พวกเขาแจ้งเจ้านั้น
จอมปลอมและพาให้หลงผิด
15คนทั้งปวงที่ผ่านไปมา
ตบมือเยาะเย้ยเจ้า
พวกเขาถากถางและส่ายศีรษะ
สมเพชธิดาแห่งเยรูซาเล็มว่า
“นี่น่ะหรือกรุงที่ได้รับการขนานนาม
ว่างามเพียบพร้อม
เป็นความชื่นชมยินดีของคนทั้งโลก?”
16ศัตรูทั้งปวงของเจ้า
อ้าปากเย้ยหยันเจ้า
ส่งเสียงเยาะเย้ย ยิงฟันใส่
และกล่าวว่า “ในที่สุดเราก็ทำลายเจ้าลงได้
นี่เป็นวันที่เรารอคอยมานาน
เราอยู่มาจนได้เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น”
17องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำตามที่ดำริไว้
ทรงทำให้สำเร็จตามที่ลั่นวาจาไว้
ซึ่งพระองค์มีประกาศิตไว้เมื่อนานมาแล้ว
พระองค์ทรงล้มเจ้าลงโดยไม่ปรานี
ทรงยอมให้ศัตรูลิงโลดอยู่เหนือเจ้า
พระองค์ทรงเชิดชูพลัง2:17 ภาษาฮีบรูว่าเขาสัตว์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกำลังของศัตรูของเจ้า
18จิตใจของพวกเขา
ร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้า
ปราการของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย
ให้น้ำตาของเจ้าหลั่งไหลดั่งแม่น้ำ
ตลอดทั้งวันทั้งคืน
อย่าได้หยุดหย่อน
อย่าให้ตาของเจ้าได้พักเลย
19จงลุกขึ้นร่ำไห้ในยามค่ำคืน
ตั้งแต่เริ่มมืด
จงระบายความในใจของเจ้าออกมาเหมือนสายน้ำ
ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า
จงชูมือขึ้นอ้อนวอนพระองค์
เพื่อชีวิตลูกเล็กเด็กแดงทั้งหลายของเจ้า
ซึ่งเป็นลมไปเพราะความหิวโหย
อยู่ทุกหัวถนน
20“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงทอดพระเนตรและใคร่ครวญเถิด
พระองค์ทรงเคยทำเช่นนี้แก่ใครบ้าง?
ควรหรือที่คนเป็นแม่จะกินเลือดเนื้อเชื้อไขของตน
คือบรรดาลูกในไส้ที่ตนฟูมฟักเลี้ยงดูมา?
ควรหรือที่ปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะจะถูกฆ่า
ในสถานนมัสการขององค์พระผู้เป็นเจ้า?
21“ทั้งคนหนุ่มคนแก่ทั้งหลาย
นอนคลุกฝุ่นอยู่ด้วยกันกลางถนน
คนหนุ่มคนสาวของข้าพระองค์
ล้มตายด้วยคมดาบ
พระองค์ทรงประหารพวกเขาในวันแห่งพระพิโรธ
ทรงเข่นฆ่าพวกเขาโดยไม่ปรานี
22“พระองค์ทรงระดมความอกสั่นขวัญแขวนรอบด้านเข้าใส่ข้าพระองค์
เหมือนเกณฑ์คนมาในวันงานเลี้ยงตามเทศกาล
ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ไม่มีใครหนีรอดหรือรอดชีวิตไปได้เลยแม้สักคนเดียว
ศัตรูของข้าพระองค์ได้ทำลายล้าง
บรรดาผู้ที่ข้าพระองค์ฟูมฟักเลี้ยงดูมา”
