1“Frɛ wo nuammarimanom ‘Me nkurɔfoɔ’ na frɛ wo nuammaanom ‘Mʼadɔfoɔ.’ ”
Wɔtwe Israel Aso, Gye No To Mu Bio
2“Ka wo maame anim, ka nʼanim,
na ɔnnyɛ me yere
na mennyɛ ne kunu.
Ma ɔnsesa nʼanim a ayɛ adwaman anim no
na ɔnnyae awaresɛeɛ a ɔde ne nufu yɛ no.
3Anyɛ saa a mɛpa ne ho ntoma
na wada adagya te sɛ ɛda a wɔwoo no;
mɛma wayɛ sɛ anweatam,
mɛdane no asase a awo wesee
na mama osukɔm akum no.
4Merennɔ ne mma,
ɛfiri sɛ wɔyɛ adwaman mma.
5Wɔn maame anyɛ ɔnokwafoɔ
na ɔnyinsɛnee wɔn wɔ animguaseɛ mu.
Ɔkaa sɛ, ‘Mɛdi mʼadɔfoɔ akyi,
wɔn a wɔma me aduane ne nsuo,
ne kuntu ne nwera, ngo ne nsã.’
6Yei enti, mede nkasɛɛ bɛsi no ɛkwan;
mɛto ɔfasuo afa no ho, sɛdeɛ ɛbɛyɛ a ɔnhunu ɛkwan.
7Ɔbɛti nʼadɔfoɔ nanso ɔrento wɔn;
ɔbɛhwehwɛ wɔn, nanso ɔrenhunu wɔn.
Afei, ɔbɛka sɛ,
‘Mɛsane akɔ me kunu nkyɛn, te sɛ kane no,
ɛfiri sɛ, saa ɛberɛ no na ɛyɛ ma me sene seesei.’
8Ɔnnkae sɛ me na
memaa no aduane, nsã foforɔ ne ngo,
deɛ ɔmaa sikakɔkɔɔ ne dwetɛ buu no so
ma wɔde kɔsom Baal no.
9“Enti, sɛ mʼaduane no duru twaberɛ a mɛfa mʼadeɛ,
ne me nsã foforɔ no nso saa ara.
Mɛgye me kuntu ne me nwera,
a anka mepɛ sɛ ɔde kata nʼadagya so no.
10Enti afei mɛbɔ no adagya
wɔ nʼadɔfoɔ anim;
obiara rentumi nnye no mfiri me nsam.
11Mɛtwa nʼafahyɛ nyinaa so:
nʼafenhyia afahyɛ, Ɔbosome Foforɔ afahyɛ
Home Ɛda afahyɛ ne nʼafahyɛ ahodoɔ nyinaa.
12Mɛsɛe ne bobe ne borɔdɔma nnua,
deɛ ɔka sɛ nʼadɔfoɔ de tuaa no ka no;
mɛyɛ ne nyinaa nkyɛkyerɛ,
ama wiram mmoa awe.
13Mɛtwe nʼaso wɔ nna a
ɔhyee aduhwam maa Baal no ho;
ɔde nkawa ne agudeɛ hyehyɛɛ ne ho,
tu dii nʼadɔfoɔ akyi,
medeɛ ne werɛ firii me,”
deɛ Awurade seɛ nie.
14“Enti merekɔdaadaa no;
mede no bɛkɔ anweatam so
na makasa bɔkɔɔ akyerɛ no wɔ hɔ.
15Mɛsane de ne bobe mfuo ama no.
Mɛyɛ Akɔr bɔnhwa no,
anidasoɔ ɛkwan.
Ɛhɔ na ɔbɛto dwom sɛdeɛ na ɔyɛ ne mmabunu berɛ mu no
ne ɛberɛ a ɔfirii Misraim no.
16“Saa ɛda no,” sei na Awurade seɛ,
“Wobɛfrɛ me ‘me kunu’;
na woremfrɛ me ‘me wura’ bio.
17Mɛyi Baal ahodoɔ din no afiri nʼano;
na ɔrenkankye wɔ wɔn din mu bio.
18Saa ɛda no, mɛyɛ apam ama wɔn,
wɔne wiram mmoa ne ewiem nnomaa
ne mmoa a wɔwea wɔ asase so.
Tadua, mpea ne ɔko,
mɛbra wɔ asase no so
sɛdeɛ wɔn nyinaa bɛtena ase asomdwoeɛ mu.
19Mɛware wo afebɔɔ;
mɛyi tenenee ne atɛntenenee,
ahummɔborɔ ne ayamhyehyeɛ akyerɛ wo.
20Mɛware wo nokorɛ mu,
ama woahunu Awurade.
21“Saa ɛda no, mɛgye wo so,”
deɛ Awurade seɛ nie.
“Mɛgye ɔsoro so,
na ɔsoro de osuo bɛgye asase so,
22na asase nso bɛgye mfudeɛ so:
bobe foforɔ ne ngo dua,
na wɔn nso agye so sɛ ‘Yesreel’, ‘Onyankopɔn na wadua’.
23Mede Israel bɛdua asase no so ama me ho;
mɛda me dɔ adi akyerɛ deɛ mekaa sɛ ‘wonnyɛ me dɔfo’ no.
Meka akyerɛ wɔn a mesee wɔn sɛ ‘monnyɛ me nkurɔfoɔ’ sɛ
‘moyɛ me nkurɔfoɔ’,
na wɔn nso aka sɛ, ‘Wone me Onyankopɔn.’ ”
Israëls ontrouw en de liefde van God
1‘Klaag uw moeder aan, want zij is de vrouw van een ander geworden. Ik ben niet langer haar man. Laat haar ophouden zichzelf aan anderen te geven. Smeek haar te stoppen met haar overspel. 2Doet ze dat niet, dan zal Ik haar ontkleden, zodat zij net zo naakt zal zijn als op haar geboortedag. Ik zal haar laten wegkwijnen en laten sterven van dorst, zoals een land sterft dat getroffen is door hongersnood en droogte. 3Ik zal Mij niets aantrekken van het lot van haar kinderen, want zij zijn niet van Mij. Het zijn kinderen van een onbekende vader. 4Want hun moeder heeft overspel gepleegd. Zij die hen onder haar hart gedragen heeft, heeft zich schandelijk misdragen. Want zij zei: “Ik wil andere mannen achternalopen en mijzelf verkopen voor voedsel, drank en kleren.”
5Daarom maak Ik haar weg onbegaanbaar. Ik ga haar opsluiten achter een muur. Dan zal het voor haar onmogelijk zijn een pad te vinden dat naar haar minnaars leidt. 6Als zij hen toch achterna loopt, zal zij hen niet kunnen bereiken. Zij zal zoeken, maar niet in staat zijn hen te vinden. Dan zal zij bij zichzelf denken: ik kan beter teruggaan naar mijn eerste man, want toen had ik het beter dan nu. 7Zij beseft echter niet dat al wat zij bezit, van Mij kwam. Ik was het die haar koren, jonge wijn en olijfolie gaf. Van Mij kreeg zij al het zilver en goud dat zij nota bene gebruikte voor de verering van haar afgod Baäl!
8Daarom zal Ik het rijpe koren en de jonge wijn weer wegnemen bij het aanbreken van de oogsttijd. Ik zal haar haar kleren afnemen die Ik had gegeven om haar naakte lichaam mee te bedekken. 9Ik zal haar openlijk bloot tentoonstellen, zodat al haar minnaars het zullen zien. Niemand zal in staat zijn haar uit mijn hand te redden. 10Ik zal een einde maken aan haar plezier, haar partijtjes en godsdienstige feestdagen. 11Haar wijnstokken en vijgebomen zal ik vernielen. Dat waren de geschenken die zij, volgens haar zeggen, van haar minnaars had gekregen. Zij zullen volkomen verwilderen en de wilde dieren zullen de vruchten ervan eten. 12Zo zal Ik haar straffen voor alle keren dat zij wierook brandde voor Baäl-beelden en getooid met oorringen en juwelen op zoek ging naar haar minnaars. Zij dacht geen moment meer aan Mij,’ zegt de Here.
13‘Maar Ik zal haar opnieuw het hof maken en haar de woestijn in leiden en tot haar hart spreken. 14Dan zal Ik haar de wijngaarden teruggeven en het dal Achor veranderen in een poort van hoop. Daar zal zij op mijn toenaderingen ingaan en zingen van vreugde, net als vroeger toen zij jong was en Ik haar verloste van de slavernij in Egypte.’
15‘Die dag,’ zegt de Here, ‘zal zij Mij “mijn man” noemen in plaats van “mijn meester”. 16Ik zal ervoor zorgen dat zij haar afgoden vergeet en hun namen niet meer in de mond neemt.
17In die tijd zal Ik een verbond sluiten tussen Israël en de wilde dieren, de vogels en de kruipende dieren. Zij zullen niet langer bang zijn voor elkaar. Ik zal alle wapens vernietigen en een einde maken aan de oorlogen, zodat iedereen in veiligheid kan leven.
18Israël, Ik zal u voorgoed aan Mij verbinden door banden van gerechtigheid en recht, van onwankelbare liefde en zorg. 19Ik zal Mij met u verloven door trouw. Dan zult u Mij, de Here, wérkelijk kennen.’
20‘In die tijd,’ zegt de Here, ‘zal Ik het gebed van de hemel om wolken verhoren en regen laten stromen op de aarde als antwoord op haar roep om water. 21Dan kan de aarde voldoen aan de waterbehoefte van het koren, de druiven en de olijfbomen. En zij zullen in koor zingen: “God zaait!”
22In die tijd zal Ik een oogst aan Israëlieten zaaien en opkweken voor Mijzelf. Ik zal medelijden hebben met hen die “geen medelijden meer” hebben. Ik zal tegen hen die “niet mijn volk” zijn zeggen: “U bent nu mijn volk.” En zij zullen antwoorden met: “En U bent onze God!” ’
