Zacarias 8 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Zacarias 8:1-23

Misaad ang Ginoo nga Panalanginan Niya ang Jerusalem

1-2Miingon pag-usab ang Ginoo nga Makagagahom ngadto kang Zacarias, “Nabalaka ako pag-ayo sa Zion. Ug tungod sa akong dakong kabalaka kaniya, nasuko ako pag-ayo sa iyang mga kaaway. 3Mobalik ako sa Jerusalem8:3 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. ug mopuyo didto. Unya pagatawgon ang Jerusalem nga Matinumanon nga Siyudad ug pagatawgon ang akong bukid8:3 bukid: Ang Bukid sa Zion diin nagatindog ang templo. nga Balaang Bukid. 4Mobalik nag panglingkod sa mga plasa sa Jerusalem ang mga tigulang nga nagasungkod na tungod sa hilabihan nga katigulangon. 5Ug mapuno ang mga plasa sa mga kabataan nga nagadula.”8:5 Ang buot ipasabot niini nga mga bersikulo, hatagan sa Dios ang iyang mga katawhan sa taas nga kinabuhi ug daghang mga kabataan.

6Miingon pa ang Ginoo nga Makagagahom, “Tingali daw imposible kini alang sa akong katawhan nga nahibilin, apan dili kini imposible kanako. 7Luwason ko ang akong katawhan nga gibihag didto sa mga yuta sa sidlakan ug sa kasadpan. 8Dad-on ko sila pagbalik sa Jerusalem ug papuy-on didto. Mahimo na usab silang akong katawhan ug ako mahimong ilang Dios nga matinumanon ug matarong.”

9Miingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, “Kining mensahe gisulti sa mga propeta kaniadto sa panahon nga gitukod pag-usab ang pundasyon sa akong templo. Ug karon nga nadungog ninyo kini pag-usab, lig-ona ninyo ang inyong kaugalingon aron mahuman ninyo ang pagtukod sa templo. 10Sa dihang wala pa masugdi ang pagtukod ug balik sa templo, lisod ang inyong kahimtang. Walay suhol alang sa mga tawo nga nagtrabaho ug sa mga mananap nga gigamit sa pagtrabaho; ug makuyaw ang paglakaw-lakaw bisan asa tungod kay gihimo kong magkaaway ang mga tawo. 11Apan karon, ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon nga dili ko na kini himuon kaninyong mga nahibilin. 12Magtanom kamo nga may kalinaw.8:12 Magtanom… kalinaw: o, Motubo ug maayo ang mga binhi. Mamunga ang mga ubas, mohatag ug daghang abot ang yuta, ug may yamog na. Ihatag ko kining tanan kaninyong mga nahibilin. 13Mga katawhan sa Juda ug Israel, gipanghimaraot kamo sa ubang mga nasod. Apan luwason ko kamo ug mahimo kamong panalangin ngadto kanila. Busa ayaw kamo kahadlok. Pagmalig-on hinuon kamo.”

14Miingon pa ang Ginoo nga Makagagahom, “Sa dihang gipalagot ako sa inyong mga katigulangan, nakahukom ako nga silotan kamo ug dili kamo kaloy-an. 15Apan karon nakahukom ako nga ipadayon ko ang paghimo ug maayo sa Jerusalem ug Juda. Busa ayaw kamo kahadlok. 16Mao kini ang angay ninyong himuon: Isulti ninyo ang tinuod ngadto sa usag-usa. Paghukom kamo nga matarong diha sa inyong mga hukmanan alang sa kaayohan sa tanan. 17Ayaw kamo paglaraw ug daotan batok sa inyong isigka-tawo ug ayaw panumpa ug bakak, kay gikayugtan ko kining tanang mga buhat.”

18-19Miingon pag-usab ang Ginoo nga Makagagahom kang Zacarias, “Ang pagpuasa sa ika-upat, ika-lima, ika-pito, ug ika-napulo nga mga bulan mahimong masadya nga okasyon alang sa mga katawhan sa Juda. Busa higugmaa ninyo ang kamatuoran ug ang kalinaw.8:18-19 kalinaw: o, maayong relasyon sa usag usa. 20Daghang katawhan gikan sa nagkalain-laing siyudad ang mangadto sa Jerusalem. 21Ang mga lumulupyo sa usa ka siyudad manghanggat sa usa ka siyudad ug moingon, ‘Molakaw kami aron sa pagpangamuyo ug sa pagdangop sa Ginoo nga Makagagahom. Dali, uban kamo!’

22“Daghang katawhan gikan sa gamhanang mga nasod ang moadto sa Jerusalem sa pagpangamuyo ug sa pagdangop kanako. 23Ug nianang panahona, napulo ka tawo nga gikan sa ubang mga nasod ug nagkalain-laing pinulongan ang moadto sa usa ka Judio ug moingon, ‘Gusto gayod kaming mouban kaninyo, tungod kay nadunggan namo nga ang Dios nagauban kaninyo.’ ”

Hoffnung für Alle

Sacharja 8:1-23

Ein neuer Anfang

1Wieder empfing ich eine Botschaft vom Herrn, dem allmächtigen Gott. Er sprach zu mir: 2»Meine Liebe zu Zion ist ungebrochen; voller Leidenschaft setze ich mich für die Stadt ein und verfolge ihre Feinde mit glühendem Zorn. Darauf gebe ich, der Herr, der allmächtige Gott, mein Wort. 3Ich verspreche euch: Ich kehre auf den Berg Zion zurück und wohne wieder mitten in Jerusalem. Dann wird Jerusalem ›die Stadt der Treue‹ heißen und der Berg, auf dem mein Tempel steht, ›der heilige Berg‹. 4Ja, lasst es euch gesagt sein: Auf den Plätzen der Stadt werden wieder alte Menschen sitzen, die beim Gehen den Stock zu Hilfe nehmen müssen, 5und die Straßen werden voll sein von spielenden Kindern.

6Ihr meint, dies sei unmöglich? Doch ich sage euch, dem Rest meines Volkes: Für mich ist es keineswegs unmöglich, denn ich bin der Herr, der allmächtige Gott! 7Ihr werdet sehen: Ich rette die Menschen, die zu meinem Volk gehören; aus der ganzen Welt, vom Osten und vom Westen, hole ich sie 8und bringe sie nach Jerusalem zurück. Dort sollen sie dann wohnen. Sie werden mein Volk sein, und ich werde ihr Gott sein. Treu und gerecht will ich zu ihnen stehen!

9Ich, der Herr, der allmächtige Gott, fordere euch auf: Fasst neuen Mut! Auch für euch heute gilt, was die Propheten verkündeten, als der Grundstein für den neuen Tempel gelegt wurde. 10Bis dahin brachte eure Arbeit keinen Ertrag. Weder Mensch noch Vieh bekamen den Lohn für ihre Mühe. Wer die Stadt verließ, war nicht sicher vor dem Feind, ja, ich hetzte die Menschen gegeneinander auf. 11Doch von jetzt an will ich mit euch, die ihr von meinem Volk noch übrig geblieben seid, ganz anders umgehen. Das sage ich, der Herr! 12In eurem Land wird Frieden herrschen, die Weinstöcke und Felder bringen reichen Ertrag, und genug Regen fällt auf das Land. Euch, den Überlebenden meines Volkes, soll dies alles zugutekommen. 13Ihr Menschen von Israel und Juda: Wenn die Bewohner anderer Länder jemanden verfluchen wollten, dann wünschten sie ihm dasselbe Schicksal, das euch getroffen hatte. Doch das wird sich jetzt ändern. Ich wende euer Schicksal zum Guten, und dann wird der Segen, den ihr erlebt, bei den anderen Völkern sprichwörtlich sein. Darum habt keine Angst und fasst neuen Mut!

14Ich, der Herr, der allmächtige Gott, sage euch: Als eure Vorfahren meinen Zorn herausforderten, beschloss ich, Unheil über sie zu bringen, und nichts konnte mich umstimmen. 15Genauso fest bin ich jetzt entschlossen, den Bewohnern von Jerusalem und Juda Gutes zu tun. Habt also keine Angst! 16Haltet euch jedoch an das, was ich von euch erwarte: Sagt einander die Wahrheit! Fällt im Gericht Urteile, die gerecht sind und Frieden stiften! 17Seid nicht darauf aus, einander zu schaden, und schwört keine Meineide! Denn das hasse ich, der Herr

18Weiter sprach der Herr, der allmächtige Gott, zu mir: 19»Hört, was ich, der Herr, euch sage: Bisher habt ihr Judäer im 4., 5., 7. und 10. Monat Fastentage eingehalten und getrauert. Doch von nun an werdet ihr an diesen Tagen Freudenfeste feiern und laut jubeln. Darum liebt die Wahrheit und den Frieden!

20Ich, der Herr, der allmächtige Gott, kündige euch an: Es kommt die Zeit, da werden Menschen aus vielen Städten und Völkern 21einander auffordern: ›Kommt, wir wollen nach Jerusalem gehen und den Herrn, den allmächtigen Gott, anbeten und um seinen Segen bitten.‹ 22Ja, viele mächtige Völker werden nach Jerusalem ziehen, um mich gnädig zu stimmen und meine Nähe zu suchen!

23Ich, der Herr, der allmächtige Gott, sage euch: In jener Zeit werden sich zehn Männer aus den verschiedensten Ländern einem Juden anschließen wollen. Sie werden ihn an seinem Gewand festhalten und bitten: ›Lass uns doch mit dir gehen, denn wir haben gehört, dass Gott auf eurer Seite ist.‹«