Hinloan ang mga Israelinhon sa Ilang mga Sala
1-2Miingon pa ang Ginoo nga Makagagahom, “Nianang adlawa, ablihan ang tuboran alang sa mga kaliwat ni David ug sa mga lumulupyo sa Jerusalem, aron sa paghinlo kanila sa ilang mga sala ug pagkahugaw. Wagtangon ko ang mga dios-dios13:1-2 mga dios-dios: sa literal, mga ngalan sa mga dios-dios. sa yuta sa Israel ug dili na gayod sila mahinumdoman pa. Papahawaon ko sa Israel ang mini nga mga propeta ug ang daotang mga espiritu nga nagagahom kanila. 3Ug kon aduna pay magpaka-propeta, ang iya mismong amahan ug inahan maoy moingon kaniya nga kinahanglan siyang patyon, tungod kay nagasulti siya ug bakak ug nagaingon pa siya nga kana gikan sa Ginoo. Kon magpadayon pa siya, ang iya na mismong amahan o inahan maoy mounay pagpatay kaniya. 4Nianang panahona ikaulaw na sa mga propeta ang ilang ginasulti nga panan-awon. Dili na sila mosul-ob sa balhiboon nga bisti sa propeta aron makapanglimbong. 5Moingon na hinuon sila, ‘Dili ako propeta. Mag-uuma ako, ug mao kini ang akong trabaho sukad pa sa akong pagkabatan-on.’ 6Kon may mangutana kanila bahin sa mga samad13:6 samad: Tingali gibunalan nila ang ilang lawas sa ilang pagsimba sa mga dios-dios. sa ilang lawas, mao kini ang ilang itubag, ‘Nakuha ko kini didto sa balay sa akong mga higala.’ ”
Mamatay ang Pangulo ug Magkatibulaag ang Iyang mga Katawhan
7Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, “Patya ang akong magbalantay sa mga karnero,13:7 ang akong magbalantay sa mga karnero: Tingali ang buot ipasabot, ang akong pinili nga pangulo. nga akong alagad. Patya siya ug magkatibulaag ang mga karnero, ang akong kabos nga katawhan. Ug kini sila akong silotan. 8Mamatay ang duha sa tulo ka bahin sa katawhan sa tibuok nga yuta sa Israel. 9Ang ikatulo ka bahin nga nahibilin hinloan ko nga daw sama sa plata nga gipaputli pinaagi sa kalayo. Ug sulayan ko sila sama sa pagsulay sa kalunsay sa bulawan pinaagi sa kalayo. Mag-ampo sila kanako ug pamation ko sila. Moingon ako, ‘Sila ang akong katawhan,’ ug moingon usab sila, ‘Ang Ginoo ang among Dios.’ ”
A Eliminação dos Profetas
1“Naquele dia, uma fonte jorrará para os descendentes de Davi e para os habitantes de Jerusalém, para purificá-los do pecado e da impureza.
2“Naquele dia, eliminarei da terra de Israel os nomes dos ídolos, e nunca mais serão lembrados”, diz o Senhor dos Exércitos. “Removerei da terra tanto os profetas como o espírito imundo. 3E, se alguém ainda profetizar, seu próprio pai e sua mãe lhe dirão: ‘Você deve morrer porque disse mentiras em nome do Senhor’. Quando ele profetizar, os seus próprios pais o esfaquearão.
4“Naquele dia, todo profeta se envergonhará de sua visão profética. Não usará o manto de profeta, feito de pele, para enganar. 5Ele dirá: ‘Eu não sou profeta. Sou um homem do campo; a terra tem sido o meu sustento desde a minha mocidade13.5 Ou um homem vendeu-me em minha mocidade’. 6Se alguém lhe perguntar: ‘Que feridas são estas no seu corpo?13.6 Ou em suas mãos?’, ele responderá: ‘Fui ferido na casa de meus amigos’.
O Pastor Ferido e as Ovelhas Dispersas
7“Levante-se, ó espada, contra o meu pastor,
contra o meu companheiro!”,
declara o Senhor dos Exércitos.
“Fira o pastor,
e as ovelhas se dispersarão,
e voltarei minha mão para os pequeninos.
8Na terra toda, dois terços serão ceifados e morrerão;
todavia a terça parte permanecerá”,
diz o Senhor.
9“Colocarei essa terça parte no fogo
e a refinarei como prata
e a purificarei como ouro.
Ela invocará o meu nome,
e eu lhe responderei.
É o meu povo, direi;
e ela dirá: ‘O Senhor é o meu Deus’.”
