Salmo 3030:0 Salmo 30 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit ni David sa pagdedikar sa templo.
Ang Pag-ampo sa Pagpasalamat
1Gidayeg ko ikaw, Ginoo, kay giluwas mo ako sa katalagman,
ug wala mo tugoti nga magmaya ang akong mga kaaway sa akong kahimtang.
2Ginoo nga akong Dios,
nangayo ako ug tabang kanimo, ug giayo mo ako.
3Giluwas mo ako sa kamatayon.
Wala mo tugoti nga mamatay ako.
4Pag-awit kamo ug mga pagdayeg sa Ginoo,
kamong katawhan nga nagmatinumanon kaniya.
Dayega ninyo siya sa paghinumdom sa iyang pagkabalaan.
5Kay ang iyang kasuko dili molungtad ug dugay,
apan ang iyang kaayo magapadayon sa tibuok natong kinabuhi.
Masubo tingali kita panahon sa kagabhion,
apan malipay ra kita pag-abot sa kabuntagon.
6-7Ginoo, sa imong kaayo gipalig-on mo ako sama sa usa ka bukid.
Ug tungod kay mauswagon ang akong kahimtang, nakaingon ako sa akong kaugalingon nga dili gayod ako matarog.
Apan sa dihang wala ka manumbaling kanako, gibati ako ug kahadlok.
8Misangpit ako kanimo, Ginoo, ug nagpakilooy.
Matod ko:
9“Unsay makuha mo kon mamatay ako?
Makadayeg ba kanimo ang tawong patay?
Makasaysay pa ba siya sa imong pagkamatinumanon?
10Pamatia ako, Ginoo, ug kaloy-i.
Tabangi ako, O Ginoo!”
11Gipulihan mo ug malipayong pagsayaw ang akong kasubo.
Gipahubo mo kanako ang bisting sako nga nagpaila sa akong pagsubo,
ug gihatagan mo akog kalipay.
12Busa dili ako magpakahilom; moawit akog mga pagdayeg kanimo.
Ginoo nga akong Dios, pasalamatan ko ikaw sa walay kataposan.
Salmo 30
Salmo de David. Feito para a dedicação do templo.
1Eu te louvarei, Senhor,
porque me levantaste
e não deixaste que os meus inimigos triunfassem sobre mim.
2Senhor, meu Deus, eu chamei por ti
e tu deste de novo saúde à minha vida.
3Tiraste-me da beira do mundo dos mortos;
não deixaste que descesse ao abismo da morte.
4Cantem ao Senhor, todos os seus santos,
para que seja sempre lembrada a sua santidade.
5A sua cólera dura só um momento,
mas sua boa vontade dura a vida inteira.
Posso chorar uma noite inteira,
mas sei que pela manhã virá a alegria.
6Quando me encontrava bem e me sentia firme dizia:
“Isto está seguro; nada me perturbará.”
7Tu, Senhor, fizeste-me o favor
de me tornar forte como uma montanha.
Mas viraste o rosto e eu fiquei sem coragem.
8Chamei por ti, Senhor,
e supliquei-te dizendo:
9“Que ganharás, se eu descer à cova?
Como poderei louvar-te se estiver desfeito em pó?
Poderei anunciar a tua verdade aos outros?
10Ouve-me então, Senhor,
tem piedade de mim e socorre-me!”
11Então ele mudou o meu choro em dança alegre.
Arrancou-me a roupa da tristeza e fez-me vestir de alegria.
12Agora posso cantar-lhe louvores,
em vez de jazer em silêncio.
Senhor, meu Deus, eu te cantarei para sempre!
