Salmo 1717:0 Salmo 17 Ang ulohan sa Hebreo: Ang pag-ampo ni David.
Ang Pag-ampo sa Tawo nga Matarong
1Ginoo, pamatia ang akong pagpangayo ug hustisya.
Pamatia ang akong matinud-anong pag-ampo.
2Nasayod ka kon unsa ang husto,
busa ikaw ang makahukom nga wala akoy sala.
3Imong gisusi ang akong kasingkasing bisan sa gabii.
Gisulayan mo ako ug wala kay nakita nga sala kanako.
Determinado ako nga dili mosulti ug daotan
4sama sa ginabuhat sa uban.
Pinaagi sa pagtuman sa imong mga sugo,
nalikayan ko ang pagsunod sa mga daotan.
5Gisunod ko kanunay ang imong pamaagi
ug wala ako mosimang gikan niini.
6O Dios, nagaampo ako kanimo
kay nasayod ako nga tubagon mo ako.
Pamatia ang akong pag-ampo.
7Ipakita ang katingalahan mong gugma.
Pinaagi sa imong gahom, giluwas mo ang mga tawo nga nagapangayo kanimo ug proteksyon gikan sa ilang mga kaaway.
8Ampingi ako nga sama sa pag-amping mo sa imong mga mata,
ug panalipdi ako sama sa pagpanalipod sa langgam sa iyang piso ilalom sa iyang mga pako.
9Panalipdi ako gikan sa daotan kong mga kaaway nga nagalibot ug nagatinguha sa pagpatay kanako.
10Wala silay kalooy, ug mapahitas-on manulti.
11Gisundan nila ako ug karon nagalibot na sila kanako.
Nagahulat sila ug higayon nga ila akong malaglag.
12Sama sila sa liyon nga nagaatang sa iyang tagoanan,
ug andam sa pagkunis-kunis sa iyang mabiktima.
13Sige na, Ginoo, atubanga ang daotan kong mga kaaway ug pildiha sila.
Luwasa ako gikan kanila pinaagi sa imong gahom.17:13 gahom: sa literal, espada.
14Luwasa ako gikan niining mga tawhana nga mga butang lang dinhi sa kalibotan ang gihunahuna.
Siloti sila sa silot nga gitagana mo kanila,
apil na ang ilang mga kabataan ug kaapohan.
15Apan ako makakita kanimo,
kay wala akoy nahimong sala.
Pagmata ko malipay gayod ako sa akong pagkakita kanimo.
Salmo 17
Oração davídica.
1Ouve, Senhor, a minha justa queixa;
atenta para o meu clamor.
Dá ouvidos à minha oração,
que não vem de lábios falsos.
2Venha de ti a sentença em meu favor;
vejam os teus olhos onde está a justiça!
3Provas o meu coração e de noite me examinas;
tu me sondas e nada encontras;
decidi que a minha boca não pecará
4como fazem os homens.
Pela palavra dos teus lábios
eu evitei os caminhos do violento.
5Meus passos seguem firmes nas tuas veredas;
os meus pés não escorregaram.
6Eu clamo a ti, ó Deus, pois tu me respondes;
inclina para mim os teus ouvidos
e ouve a minha oração.
7Mostra a maravilha do teu amor,
tu, que com a tua mão direita salvas
os que em ti buscam proteção
contra aqueles que os ameaçam.
8Protege-me como à menina dos teus olhos;
esconde-me à sombra das tuas asas,
9dos ímpios que me atacam com violência,
dos inimigos mortais que me cercam.
10Eles fecham o coração insensível
e com a boca falam com arrogância.
11Eles me seguem os passos e já me cercam;
seus olhos estão atentos,
prontos para derrubar-me.
12São como um leão ávido pela presa,
como um leão forte agachado na emboscada.
13Levanta-te, Senhor!
Confronta-os! Derruba-os!
Com a tua espada livra-me dos ímpios.
14Com a tua mão, Senhor,
livra-me de homens assim,
de homens deste mundo,
cuja recompensa está nesta vida.
Enche-lhes o ventre de tudo
o que lhes reservaste;
sejam os seus filhos saciados,
e o que sobrar fique para os seus pequeninos.17.14 Ou Tu sacias a fome daqueles a quem queres bem; os seus filhos têm fartura e armazenam bens para os seus pequeninos.
15Quanto a mim, feita a justiça, verei a tua face;
quando despertar, ficarei satisfeito ao ver a tua semelhança.
