Gitabangan ni Nehemias ang mga Kabos
1Unya mireklamo ang ubang mga lalaki ug ang ilang mga asawa batok sa ilang mga isigka-Judio. 2Miingon sila, “Dako ang among pamilya ug nagakinahanglan kami ug pagkaon aron mabuhi.” 3Ang uban usab kanila miingon, “Naprenda na lang namo ang among mga uma, mga tamnanan sa ubas, ug ang among mga balay aron may makaon kami sa panahon sa kagutom.” 4May uban pa gayod kanila nga miingon, “Nanghulam kamig kuwarta aron ibayad sa buhis sa among mga uma ug tamnanan sa ubas. 5Bisan kami ug ang among mga anak sama nilang mga Judio, kinahanglan nga ipaulipon namo kanila ang among mga anak aron makakuwarta kami. Ang tinuod, ang uban namong mga anak nga babaye gibaligya na namo isip mga ulipon. Apan wala kamiy mahimo tungod kay ang among mga uma ug tamnanan sa ubas gipanag-iyahan na sa uban.”
6Sa dihang nadungog ko ang ilang mga reklamo nasuko ako pag-ayo. 7Gitimbang-timbang ko pag-ayo ang sitwasyon, ug unya giakusahan ko ang mga pangulo ug mga opisyal. Miingon ako kanila, “Gidaog-daog ninyo ang inyong mga katagilungsod, kay kon manghulam sila kaninyo ug kuwarta patuboan ninyo!” Unya gipatawag ko ang mga tawo alang sa usa ka panagtigom. 8Ingon ko, “Gipaningkamotan gayod nato kutob sa atong mahimo nga matubos nato ang atong mga isigka-Judio nga nagbaligya sa ilang kaugalingon isip mga ulipon ngadto sa mga langyaw. Apan karon, tungod sa inyong gihimo, napugos na usab sila sa pagbaligya sa ilang kaugalingon diha mismo kaninyo. Kanunay na lang ba nato silang tuboson?” Naghilom lang sila kay wala silay ikatubag.
9Nagpadayon ako sa pagsulti, “Dili maayo ang inyong gihimo. Angay unta nga magkinabuhi kamo nga may kahadlok sa Dios aron dili kita tamayon sa ubang mga nasod nga atong kaaway. 10Ako mismo ug ang akong mga paryente ug mga sakop nagpahulam ug kuwarta ug trigo sa mga katagilungsod nato nga nagkinahanglan. Apan dili na nato sila pabayron sa ilang mga utang!5:10 dili na nato sila pabayron sa ilang mga utang: o, dili na nato patuboan ang ilang mga utang. 11Karon mismo ibalik ninyo ang mga uma, mga tamnanan sa ubas, mga tamnanan sa olibo, ug ang mga balay ngadto sa mga nakautang kaninyo. Ibalik usab ninyo ang tubo sa gipahulam ninyo nga kuwarta, trigo, bino, ug lana.” 12Mitubag sila, “Ibalik namo kadtong tanan kanila. Dili na namo sila paninglan. Tumanon namo ang imong giingon.”
Unya gipatawag ko ang mga pari ug gipapanumpa sa ilang atubangan ang mga pangulo ug mga opisyal nga tumanon nila ang ilang gisaad. 13Gitangtang ug giyagyag ko ang bugkos5:13 bugkos: Ang mga bisti sa una walay bulsa, busa ang gihimo nila nga bulsa mao ang bugkos sa ilang hawak. Ang paghubad niini nagasimbolo sa pagkawala sa tanan. sa akong hawak ug miingon, “Hinaut nga ingon niini ang himuon sa Dios sa inyong balay ug kabtangan kon dili ninyo tumanon ang inyong gisaad. Hinaut nga kuhaon niya kining tanan kaninyo.”
Ang tanang mga tawo didto mitubag, “Hinaut pa!” Ug gidayeg nila ang Ginoo. Ug gituman sa mga pangulo ug mga opisyal ang ilang gisaad.
Ang Pagkamanggihatagon ni Nehemias
14Sulod sa 12 ka tuig nga nagserbisyo ako ingon nga gobernador sa Juda, gikan sa ika-20 nga tuig hangtod sa ika-32 nga tuig sa paghari ni Artaxerxes, wala gayod ako ug ang akong mga paryente magdawat sa pagkaon nga rasyon alang sa gobernador. 15Apan ang mga gobernador nga nahauna kanako nahimong palas-anon sa mga tawo, tungod kay nangayo gayod sila sa ilang adlaw-adlaw nga pagkaon ug bino, wala pay labot sa 40 ka buok nga pilak. Apil ang ilang mga opisyal nagaabuso sa mga tawo. Apan wala ko gayod kadto himoa tungod sa akong pagtahod sa Dios. 16Hinuon, gihimo ko ang tanan aron mapatindog pag-usab ang paril sa tabang sa akong mga tawo. Ug wala gayod ako5:16 ako: Mao kini sa Syriac, sa Septuagint, ug sa ubang mga kopya sa Hebreo. Sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo, kami. moangkon ug yuta. 17Akoy nagpakaon sa 150 ka mga Judio nga mga opisyal, wala pay labot ang mga bisita gikan sa palibot nga mga nasod. 18Adlaw-adlaw nagapaihaw akog usa ka baka, unom ka tambok nga mga karnero, ug daghang manok. Ug matag napulo ka adlaw nagapagawas ako ug nagkalain-laing klase sa bino. Bisan pa niini nga mga galastohan wala gayod ako modawat sa pagkaon nga gigahin alang sa gobernador tungod kay nahibaloan ko nga gibug-atan na ang mga tawo.
19Nagaampo ako, “O Dios ko! Hinaut nga panalanginan mo ako sa tanan nga akong gihimo alang niini nga katawhan.”
Neemias ajuda os pobres
1Foi nessa altura que se levantou um grande clamor de protesto, entre o povo, homens e mulheres, contra certos judeus ricos que os exploravam. 2Diziam: “Nós temos famílias numerosas. Precisamos de mais alimento para sobreviver.” 3Outros diziam: “Empenhámos os campos, as vinhas ou as casas para conseguir alimento em tempo de fome.” 4Alguns nem isso podiam fazer, pois tinham já dado tudo o que possuíam para poder pagar os impostos ao rei. 5“Somos irmãos e os filhos deles são iguais aos nossos!”, protestava o povo. “Porque é que haveríamos de vender os nossos filhos como escravos para conseguir dinheiro para viver? Vendemos já algumas das nossas filhas e não arranjámos dinheiro para as redimir, pois as propriedades que tínhamos foram empenhadas.”
6Fiquei muito zangado ao saber de tal coisa. 7Por isso, depois de refletir, resolvi advertir esses chefes e os magistrados: “Que é isso que andam a fazer? Como ousam tomar penhor para ajudar um israelita?” Organizei mesmo um debate público para se julgar sobre essa questão. 8Nessa discussão pública disse-lhes com veemência: “Muitos de nós estamos a fazer tudo o que é possível para ajudar os nossos irmãos judeus que regressaram do exílio, onde eram escravos, lá numa terra distante; agora vocês estão a forçá-los a tornarem-se escravos aos pagãos de novo. Quantas vezes será preciso resgatá-los?” Os acusados não tinham, naturalmente, nada a dizer em sua defesa.
9E continuei a dirigir-me a eles: “O que estão a fazer é mau! Não deveriam vocês viver no temor do nosso Deus? Não temos nós já bastantes inimigos entre as nações que nos rodeiam e zombam de nós? 10Muitos de nós estão mesmo a emprestar dinheiro e cereais aos nossos irmãos, sem cobrar juros. Peço-vos que parem com esses negócios de usura. 11Devolvam-lhes hoje mesmo os campos, as vinhas, os olivais e as casas, bem como todo o valor em juros que cobraram deles: a centésima parte do dinheiro, do trigo, do vinho e do azeite.”
12Eles concordaram com a minha proposta e disseram que estavam de acordo em ajudar os seus irmãos, sem lhes pedir as terras como penhor e sem os obrigar a vender os filhos. Convoquei então os sacerdotes e fiz com que esses homens prometessem solenemente que manteriam a sua promessa.
13Sacudi também o meu manto e disse: “Assim sacuda Deus para fora da sua casa e do seu serviço todo aquele que não cumprir esta promessa; seja assim sacudido e despojado do que tem!”
Todo o povo exclamou: “Amém!”, e louvou ao Senhor. O povo cumpriu a sua palavra.
14Durante os 12 anos em que fui governador de Judá, desde o ano 20 até ao ano 32 do reinado de Artaxerxes, nem eu nem os meus ajudantes aceitámos salário, nem qualquer outra espécie de gratificação do povo de Israel. 15Isto contrastou com a atuação dos governadores anteriores, que exigiam comida e vinho, e ainda 500 gramas de prata diários, e que mantinham a população à mercê dos seus ajudantes, que os tiranizavam; mas eu obedeci a Deus e não seria capaz de agir doutra maneira. 16Eu próprio trabalhei na reconstrução da muralha e nunca aceitei benefícios de terras; quis mesmo que os meus ajudantes também trabalhassem na obra de recuperação dos muros.
17Além disso, sentava à minha mesa 150 funcionários judeus, além dos visitantes de outras terras, que sempre os havia. 18Eram precisas, para cada dia, provisões que consistiam num boi, seis cordeiros gordos e um grande número de aves domésticas; precisávamos ainda de um grande fornecimento de vinhos, a cada dez dias. Recusei sempre fazer qualquer exigência a este povo, porque estava a atravessar um duro tempo de crise.
19Lembra-te de mim, ó meu Deus, e de tudo quanto fiz por este povo!
