Ang Paghudyaka Walay Kapuslanan
1Gisulayan ko nga magpatuyang sa kalipay sa kinabuhi. Apan nasuta ko nga kini wala gihapoy kapuslanan. 2Ang pagkatawa usa ka binuang. Ug unsa may kaayohan nga mahimo sa paghudyaka? 3Gisulayan ko nga lipayon ang akong kaugalingon pinaagi sa pag-inom ug bino. Bisan pa sa akong pagkamaalamon, gisulayan ko ang pagbuhat ug mga binuang. Naghunahuna ako nga tingalig mao kini ang labing maayo nga himuon sa tawo sa iyang hamubo nga panahon sa pagkinabuhi dinhi sa kalibotan.
4Naghimo akog dagkong mga butang: nagpatukod ako ug mga balay alang sa akong kaugalingon ug nagtanom ug mga ubas. 5Nagpahimo akog mga tamnanan ug gipatamnan ko kinig nagkalain-laing klase sa mga prutas. 6Nagpahimo ako ug irigasyon sa pagpatubig niini. 7Namalit ako ug mga ulipon nga lalaki ug babaye, ug may mga ulipon usab ako nga natawo sa akong panimalay. Mas daghan ako ug kahayopan kaysa tanang nahauna kanako pagpuyo sa Jerusalem. 8Daghan akog natigom nga mga bulawan ug pilak ug uban pang mga bahandi gikan sa mga hari sa mga dapit nga akong gidumalahan. Daghan akog mga mag-aawit nga lalaki ug babaye, ug daghan usab akog maanyag nga mga babaye—ang kalipay sa mga lalaki. 9Ako ang labing adunahan nga tawo nga nakapuyo sa Jerusalem, ug nagpabilin kanako ang akong kaalam.
10Nakuha ko ang tanan kong gusto. Gihimo ko ang bisan unsa nga makalipay kanako. Nalipay gayod ako sa tanan nakong gihimo, ug mao kini ang balos sa akong paghago. 11Apan sa dihang gihunahuna ko pag-ayo ang tanan kong nahimo, nasuta ko nga kining tanan walay kapuslanan; sama lang nga nagagukod ako sa hangin. Wala gayoy kaayohan nga makuha sa paghago dinhi sa kalibotan. 12Unsa pa may mahimo sa mosunod nga mga hari kondili ang gipanghimo na sa nahauna kaniya.
Busa gisulayan ko usab pagtandi ang kaalam ug ang kabuang. 13Ug nakita ko nga mas maayo ang kaalam kaysa kabuang, sama nga ang kahayag maayo kaysa kangitngit. 14Ang tawong maalamon makakita sa iyang padulngan, apan ang buang-buang wala masayod kon asa siya padulong. Apan nasuta ko nga usa ray ilang dangatan. 15Busa miingon ako sa akong kaugalingon, “Kon unsa ang mahitabo sa buang-buang mao usab ang mahitabo kanako. Busa unsay nakuha ko sa akong labihan nga pagkamaalamon? Wala gihapon kini kapuslanan! 16Kitang tanan, maalamon man o buang-buang, mamatay ug malimtan ra sa kaulahian.”
17Busa naglagot ako sa kinabuhi, kay ang mga buluhaton dinhi sa kalibotan nagadala lang kanako ug kalisod. Kining tanan walay kapuslanan; sama lang nga nagagukod ako sa hangin. 18Naglagot ako kay ang tanang gihagoan ko dinhi sa kalibotan ibilin ko man lang sa mosunod kanako. 19Ug kinsa ang nasayod kon maalamon ba siya o buang-buang? Apan bisan unsa pa siya, siya gihapon ang makapanag-iya sa tanan kong gihagoan sa tibuok kong kusog ug kaalam. Wala usab kini kapuslanan! 20Busa nagmahay ako nga naghago ako pag-ayo dinhi sa kalibotan. 21Kay bisan maghago ka pa ginamit ang tibuok mong kaalam, kahibalo, ug abilidad, ibilin mo lang gihapon ang tanan nga gihagoan mo sa tawo nga wala maghago alang niini. Wala usab kini kapuslanan, ug dili makatarunganon. 22Unsay makuha sa tawo sa iyang paghago ug pagpaningkamot dinhi sa kalibotan? 23Ang tanang adlaw sa iyang kinabuhi puno sa problema ug kasakit. Bisan sa gabii dili makapahulay ang iyang hunahuna. Wala usab kini kapuslanan!
24Ang labing maayong himuon sa tawo mao ang pagkaon ug pag-inom, ug ang pagpahimulos sa iyang hinagoan. Nasuta ko nga bisan kini gikan sa Dios, 25kay kinsa may makakaon ug makaangkon sa kalipay kon dili kini ihatag sa Dios? 26Sa pagkatinuod, hatagan sa Dios ug kaalam, kahibalo, ug kalipay ang tawo nga nagahatag ug kalipay kaniya. Apan ang mga makasasala patrabahoon niya aron sa pagtigom ug bahandi nga ihatag ra usab niya sa mga tawo nga nagahatag ug kalipay kaniya. Ang paghago sa mga makasasala walay kapuslanan; sama lang nga nagagukod sila sa hangin.
1我心里想：“来吧，不如尽情享乐，好好享受！”唉！结果这也是虚空。 2我说：“欢笑只不过是一阵狂妄，享乐又有什么用！” 3于是，我决意用酒使自己快乐，在体验愚昧的同时仍然保持理智，直到我明白在短暂的人生岁月中做何事才有益。 4我大动工程，为自己建造房屋，栽种葡萄园， 5开垦花圃园囿，种植各种果树， 6开凿池塘，浇灌茂林。 7我买了仆婢，又有生在家中的仆婢，拥有的牛羊远超过有史以来耶路撒冷的任何人。 8我为自己积聚金银，搜罗列王和各省的奇珍异宝，得到男女歌优及许多妃嫔——都是世人所想望的。 9这样，我便财势日增，享誉盛名，超过耶路撒冷历来所有的人。然而，我仍然保持智慧。 10凡我眼睛爱看的、心里渴慕的，我都随心所欲，尽情享受。我的心从劳碌中得到欢乐，这是我劳碌所得的回报。 11然而，当我回顾双手辛勤经营的一切成就时，唉，却发现都是虚空，都是捕风；日光之下的一切都毫无益处。 12于是，我转念思考什么是智慧、狂妄和愚昧。其实以后接替君王的人除了重演历史之外，还能做什么呢？ 13我领悟到智慧胜过愚昧，如同光明胜过黑暗。 14智者高瞻远瞩，愚人却在黑暗中摸索。但我知道两者终必有同样的命运。 15于是，我想：“既然愚人的命运也将是我的命运，我有智慧又怎么样呢？我只能说，‘这也是虚空。’” 16因为智者和愚人一样，不过被人记得一时，日后都会被遗忘。两者都难逃死亡。 17所以，我憎恶生命，因为在日光之下所做的一切都令我愁烦。唉！这一切都是虚空，都是捕风。 18我憎恶自己在日光之下劳碌得来的一切，因为这些必留给后人。 19谁知道那人是智者还是愚人呢？然而，他却要接管我在日光之下用智慧辛勤经营的产业。这也是虚空。 20因此，我对自己在日光之下一切的劳碌感到绝望。 21一个人用智慧、知识和技能所得来的一切，却要留给不劳而获的人享用，这也是虚空，是极大的不幸！ 22世人在日光之下劳心劳力，究竟得到什么呢？ 23他们一生充满痛苦，劳碌中尽是愁烦，即使夜间心里也不安宁。这也是虚空。 24对人而言，没有什么比吃喝并享受劳碌之乐更好，我看这也是出自上帝的手。 25离了上帝，谁还能吃喝享受呢？ 26上帝把智慧、知识和喜乐赐给祂喜悦的人，却让罪人忙于积攒财富，然后把他们的财富赐给祂喜悦的人。这也是虚空，也是捕风。
