1Hinumdomi ang imong Magbubuhat samtang batan-on ka pa, sa dili pa moabot ang mga panahon sa kalisod diin moingon ka, “Wala na ako malipay sa akong kinabuhi.” 2Hinumdomi siya sa dili pa mahimong ngitngit alang kanimo ang kahayag sa adlaw, bulan ug mga bitoon, ug sa dili pa mongitngit nga daw gidag-oman ang imong palibot.12:2 Ang buot ipasabot: Sa dili ka pa matigulang ug mamatay. 3Moabot ang adlaw nga ang imong mga bukton12:3 mga bukton: sa literal, mga tig-atiman sa balay. mangurog ug ang imong mga tiil12:3 mga tiil: sa literal, mga kusgan nga mga tawo. mangaluya. Ang imong mga ngipon12:3 mga ngipon: sa literal, mga babaye nga nagagaling. dili na makausap tungod kay pipila na lang kini ka buok, ug ang imong mga mata12:3 mga mata: sa literal, mga babaye nga nagapamintana. halap na. 4Ang imong mga dalunggan12:4 mga dalunggan: sa literal, mga pultahan diha sa kadalanan. dili na kaayo makadungog, bisan ang kasaba sa galingan o ang huni sa mga langgam o ang mga sonata. 5Mahadlok ka na sa habog nga dapit ug peligro na alang kanimo ang paglakaw-lakaw sa karsada. Moputi na ang buhok sa imong ulo, mag-aginod ka na, ug mawala na ang imong lawasnong tinguha. Sa kaulahian, moadto ka na sa dapit nga imong puy-an sa walay kataposan, ug daghan ang magasubo alang kanimo sa mga karsada.
6Busa hinumdomi ang Dios sa dili ka pa mamatay, sa dili pa mabugto ang kable nga plata ug mabuak ang sudlanan nga bulawan, o sa dili pa mabuak ang tibod nga pangtimba ug madaot ang moton sa atabay. 7Unya mobalik ang imong lawas sa yuta nga gigikanan niini, ug ang imong espiritu12:7 espiritu: Tingali ang buot ipasabot, ang gininhawa nga nagahatag ug kinabuhi. mobalik sa Dios nga mao ang naghatag niini.
8Miingon ang magwawali, “Wala gayoy pulos! Wala gayoy pulos ang tanan!”
9Gawas nga maalamon ang maong magwawali, gitudloan pa gayod niya ang mga tawo bahin sa iyang nahibaloan. Iyang gitun-an, gitimbang-timbang ug gihan-ay pag-ayo ang daghang mga panultihon. 10Naningkamot siya sa paggamit sa maanindot nga mga pulong sa iyang pagsulat, ug sa kanunay, gipadayag niya ang kamatuoran. 11Ang mga pulong sa maalamon nga tawo sama sa talinis nga sungkod nga ginagamit aron sa paggiya sa mga mananap o sa lansang nga maayong pagkadulot. Gihatag kini sa usa ka Magbalantay.
12Anak, pagbantay niining usa pa ka butang: Ang pagsulat sa mga libro walay kataposan, ug ang labihan nga pagtuon makapakapoy kanimo.
13Isip panapos niining tanan mong nadungog, mao kini ang akong ikasulti: Tahora ang Dios ug tumana ang iyang mga sugo, kay mao kini ang katungdanan sa matag tawo. 14Kay hukman sa Dios ang tanan nato nga binuhatan, maayo man o daotan, apil ang gipangbuhat nato sa tago.
1年轻时要记住你的创造主，不要等到衰老的岁月来临时才哀叹：“我的日子毫无乐趣。” 2那时，太阳、月亮、星星都暗淡无光，雨后乌云再现； 3守卫家园的手脚颤抖，强壮的身躯变得弯腰驼背；牙齿稀少，无法咀嚼；视力衰退，看不清楚； 4耳朵发背，听不到推磨声；小鸟一叫，人就起来；歌声沙哑，不再美妙； 5惧怕高处，走路战战兢兢；头发白如银杏，精力枯竭，欲望荡然无存；人都走向永远的归宿，吊丧的人往来于街上； 6银链断裂，金碗摔坏，泉旁的瓶子破碎，井口的轮子朽烂。 7那时尘土必归于尘土，灵也要归回赐灵的上帝。 8传道者说：“虚空的虚空，一切都是虚空。” 9传道者不但有智慧，还把知识传授给众人。他经过细心推敲和研究之后，编写了许多警世的箴言。 10传道者费尽心思寻找金玉良言，所写的都是正直诚实的道理。 11智者的言语好像赶牛的刺棍，他们收集的箴言像钉稳的钉子一样牢靠，都是一位牧者所赐的。 12我亲爱的儿子，还有一件事，你要听我的忠告：著书多，没有穷尽；读书多，身体疲劳。
13以上所说的，总而言之，就是要敬畏上帝，遵守祂的诫命，这是人的本分。 14因为人一切的行为，无论善恶，包括一切隐秘事，上帝都必审问。
