1“Nakita ko na ug nadungog kanang tanan ninyong gisulti, ug nakasabot ako niana. 2Nahibalo ako sa inyong nahibaloan; wala kamo makabintaha kanako. 3Apan buot ko nga makigsulti sa Dios nga Makagagahom ug makighusay kaniya bahin sa akong kaso. 4Kay ginatinguhaan ninyo nga tambalan ako pinaagi sa mga bakak. Nahisama kamong tanan sa doktor nga walay pulos. 5Mas maayo pag magpakahilom na lang kamo. Mao kanay labing maayo ninyong buhaton.
6“Palihog, paminawa ninyo ang akong reklamo; hatagi ninyog pagtagad ang akong mga rason. 7Depensahan ba ninyo ang Dios pinaagi sa inyong pagpamakak ug pagpanglimbong? 8Paboran ba ninyo siya? Kamo bay mobarog alang kaniya sa korte? 9Kon susihon kamo sa Dios, may maayo kaha siyang makita diha kaninyo? Limbongan ba ninyo siya sama sa paglimbong ninyo sa mga tawo? 10Sigurado gayod nga badlongon kamo sa Dios bisag gipaboran pa ninyo siya. 11Wala ba kamo mahadlok sa iyang gahom? 12Ang inyong mga panultihon walay pulos sama sa abo; ang inyong mga rason sama kahuyang sa kolon.
13“Paghilom kamo, ug pasultiha ninyo ako. Pasagdi ug unsay mahitabo kanako. 14Andam ako nga mosugal sa akong kinabuhi. 15Kon patyon ako sa Dios, wala na akoy paglaom.13:15 Kon patyon… paglaom: o, Bisan pag patyon gayod ako sa Dios, mosalig gihapon ako kaniya. Apan depensahan ko gihapon ang akong kaugalingon sa iyang atubangan. 16Basin pinaagi niini maluwas ako, kay ang tawo nga dili diosnon dili gayod makaduol sa iyang presensya.
17“Paminawag maayo ang akong isulti. 18Karon giandam ko na ang akong kaso, ug nasayod ako nga ideklarar ako nga inosente. 19Kinsay makaakusar kanako? Kon aduna man, magpakahilom na ako ug mamatay.
20“O Dios, buhata kining duha ka butang alang kanako ug dili ako motago gikan kanimo: 21undangi na ang pagpaantos kanako, ug ayaw na akog hadloka sa imong makahahadlok nga ginahimo kanako. 22Karon, tawga ako ug tubagon ko ikaw, o ako nga mosulti kanimo ug tubaga ako. 23Sultihi ako kon unsay sayop nga akong nahimo. Ipakita kanako ang akong mga kalapasan ug kasal-anan. 24Nganong naglikay ka man kanako, ug giisip mo ako nga imong kaaway? 25Nganong gihadlok ug gigukod mo ako? Sama lang ako sa ugang dagami o sa dahon nga gipalid sa hangin. 26Nagsulat ka ug sakit nga mga akusasyon batok kanako, ug gipabayad mo ako sa mga sala nga nahimo ko niadtong batan-on pa ako. 27Daw sa gikadenahan mo ang akong mga tiil. Gibantayan mo ang akong mga lakang, ug gisundan mo ang akong mga tunob. 28Busa nagakadaot ako sama sa gabok nga butang o sa bisti nga gikutkot sa gagmayng mananap.”
1-2من آنچه را كه شما می‌گوييد به چشم خود ديده و به گوش خود شنيده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را كه شما می‌دانيد من نيز می‌دانم و كمتر از شما نيستم. 3ای كاش می‌توانستم مستقيم با خدای قادر مطلق سخن گويم و با خود او بحث كنم؛ 4چرا كه شما حقيقت را با دروغ می‌پوشانيد. شما طبيبان كاذب هستيد. 5اگر حكمت داشتيد حرف نمی‌زديد.
6حال به من گوش بدهيد و به دلايلم توجه نماييد.
7آيا مجبوريد به جای خدا حرف بزنيد و چيزهايی را كه او هرگز نگفته است از قول او بيان كنيد؟ 8-9می‌خواهيد به طرفداری از او حقيقت را وارونه جلوه دهيد؟ آيا فكر می‌كنيد او نمی‌داند شما چه می‌كنيد؟ خيال می‌كنيد می‌توانيد خدا را هم مثل انسان گول بزنيد؟ 10بدانيد كه خدا برای اين كار، شما را تنبيه خواهد كرد. 11آيا عظمت و هيبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ 12بيانات شما پشيزی ارزش ندارد. استدلال‌هايتان چون ديوار گلی، سست و بی‌پايه است.
13حال ساكت باشيد و بگذاريد من سخن بگويم. هر چه می‌خواهد بشود! 14بلی، جانم را در كف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گويم. 15اگر خدا برای اين كار مرا بكشد، باز به او اميدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. 16من آدم شروری نيستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شايد اين باعث نجاتم گردد. 17حال به دقت به آنچه كه می‌گويم گوش دهيد و حرفهايم را بشنويد.
18دعوی من اينست: «من می‌دانم كه بی‌تقصيرم.» 19كيست كه در اين مورد بتواند با من بحث كند؟ اگر بتوانيد ثابت نماييد كه من اشتباه می‌كنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌كشم و می‌ميرم.
20ای خدا، اگر اين دو درخواست مرا اجابت فرمايی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: 21مرا تنبيه نكن و مرا با حضور مهيب خود به وحشت نيانداز. 22آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهيم نمود. 23حال، به من بگو كه چه خطايی كرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. 24چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ 25آيا برگی را كه از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آيا پر كاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟
26تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌كشی. 27-28مرا محبوس می‌كنی و تمام درها را به رويم می‌بندی. در نتيجه مانند درختی افتاده و لباسی بيد خورده، می‌پوسم و از بين می‌روم.
