Ang Dugang nga Silot alang sa Babilonia
1Mao pa gayod kini ang gisulti sa Ginoo bahin sa Babilonia, “Aghaton ko ang tiglaglag sa pagsulong sa Babilonia ug sa katawhan niini.51:1 katawhan niini: sa Hebreo, katawhan sa Leb Kamai, nga lain pang ngalan sa Babilonia. 2Magpadala akog mga langyaw nga mosulong sa Babilonia. Laglagon nila kini nga daw sa nagpalid silag tahop. Sulongon nila gikan sa nagkalain-laing bahin ang Babilonia sa adlaw sa paglaglag. 3Dili na nila hatagag higayon ang mga mamamana sa Babilonia sa paggamit sa ilang mga pana o mga taming. Wala gayod silay ibiling mga batan-ong lalaki. Laglagon nila sa hingpit ang mga sundalo sa Babilonia. 4Magbuy-od ang mga patayng lawas ug magkatag ang mga samaran diha sa kadalanan. 5Kay ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang Balaan nga Dios sa Israel, wala magsalikway sa Israel ug Juda bisan pag napuno sa kadaotan ang ilang yuta.
6“Biya kamo gikan sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyong kaugalingon! Ayaw pagtugot nga malaglag kamo tungod sa sala sa Babilonia. Kay panahon na nga balosan ko siya sumala sa iyang gibuhat. 7Nahisama siya sa kopa nga bulawan nga puno sa bino dinhi sa akong kamot. Gipainom niya ang mga nasod sa tibuok kalibotan, busa nangahubog sila ug nangabuang. 8Kalit nga malaglag ang Babilonia! Pagsubo kamo alang kaniya. Tambali ninyo ang iyang mga samad, basin pag maayo siya.”
9Miingon ang mga Israelinhon nga namuyo didto, “Tambalan unta namo ang Babilonia apan dili na gayod siya maulian, kay sangko na sa langit ang iyang mga sala, busa gisilotan siya sa Ginoo. Tana! Mamiya na kita ug mamauli sa tagsa-tagsa nato ka dapit. 10Nanimalos ang Ginoo alang kanato. Dali mangadto kita sa Jerusalem51:10 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 24. ug isugilon didto ang gibuhat sa Ginoo nga atong Dios.”
11Manimalos ang Ginoo ngadto sa Babilonia tungod sa pagguba niini sa iyang templo. Giaghat sa Ginoo ang mga hari sa Medes sa paglaglag sa Babilonia kay mao kini ang iyang katuyoan. Miingon siya, “Baira ninyo ang inyong mga pana ug andama ang inyong mga taming. 12Ipataas ang bandera ug sulonga ang Babilonia. Dugangi pa ang mga guwardya ug ipuwesto sila libot sa siyudad! Pangandam alang sa pagpangatang kay panahon na nga buhaton sa Ginoo ang iyang giplano batok sa katawhan sa Babilonia.”
13Babilonia, abunda ka sa tubig ug daghan kag bahandi. Apan miabot na ang imong kataposan, ang panahon sa imong kalaglagan. 14Nanumpa ang Ginoo nga Makagagahom sa iyang kaugalingon nga nagkanayon, “Lukopon ko sa sundalo sa mga kaaway nga sama kadaghan sa dulon ang imong yuta, ug mosinggit sila batok kaninyo.”
Ang mga Pagdayeg ngadto sa Ginoo
15Gibuhat sa Ginoo ang langit ug ang kalibotan pinaagi sa iyang gahom ug kaalam. 16Sa iyang pagmando, nagadahunog ang mga tubig nga anaa sa kalangitan. Ginapatungha niya ang mga panganod. Ginapakilat niya kon mag-ulan, ug nagapadala siya ug hangin gikan sa iyang mga tipiganan.
17Mga hungog ug buang-buang ang mga tawong nagasimba sa mga dios-dios. Maulawan ang mga platero tungod sa ilang mga dios-dios, kay mini kini. Wala kini kinabuhi. 18Talamayon kini ug walay pulos. Sa panahon sa pagsilot malaglag silang tanan. 19Apan ang Dios ni Jacob51:19 Dios ni Jacob: sa literal, bahin ni Jacob. dili sama niana. Siya ang naghimo sa tanang butang, apil ang katawhan nga iyang gipanag-iyahan. Ginoo nga Makagagahom ang iyang ngalan.
Ang Martilyo sa Ginoo
20Miingon angGinoo, “Ikaw 51:20 Ikaw: Mahimong si Cyrus, nga gigamit sa Ginoo sa pagpildi sa Babilonia. ang akong martilyo, ang akong armas sa gira. Pinaagi kanimo laglagon ko ang mga nasod ug mga gingharian, 21ang mga kabayo ug tigkabayo, ang mga karwahe ug mga tigkarwahe. 22Laglagon ko usab pinaagi kanimo ang mga lalaki ug babaye, mga tigulang ug mga bata, ug mga ulitawo ug mga putli nga babaye. 23Laglagon ko pa gayod pinaagi kanimo ang mga kahayopan ug ang mga tigbantay niini, ang mga mangunguma ug mga baka, ug ang mga pangulo ug mga opisyal.
24“Mga katawhan ko, ipakita ko kaninyo nga balosan ko ang Babilonia ug ang katawhan niini sa tanan nilang daotang gibuhat ngadto sa Jerusalem. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
25“Kaaway ko ikaw, Babilonia, ikaw nga ginatawag ug Bukid nga Tiglaglag! Gilaglag mo ang tibuok kalibotan. Gamiton ko ang akong gahom batok kanimo. Lumpagon ko ikaw ug mahimo kang abo. 26Wala na gayoy bato nga makuha gikan kanimo nga mahimong gamiton sa pagpatindog ug gambalay. Maawaaw ka hangtod sa kahangtoran. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
27Ipataas ang bandera ingon nga ilhanan sa pagsulong! Patingoga ang budyong ngadto sa mga nasod! Paandama sila sa pagsulong sa Babilonia. Pasulonga ang mga sundalo sa Ararat, Mini, ug Ashkenaz. Pagpili kamog pangulo ug pagpadala kamog mga kabayo nga sama kadaghan sa dulon. 28Paandama sa pagsulong sa Babilonia ang mga hari sa Medes, uban sa ilang mga tigdumala ug mga opisyal, ug ang tanang nasod nga sakop nila.
29Daw sa tawong magkurog ug maglimbag-limbag sa kasakit ang Babilonia, tungod kay himuon sa Ginoo ang iyang giplano batok niini, ug mahimo kining awaaw nga dapit diin wala nay magpuyo.
30Moundang sa pagpakiggira ang mga sundalo ug magpabilin na lang sa ilang mga kuta. Mawad-an silag kusog ug mahimong sama kahuyang sa mga babaye. Mangasunog ang mga balay sa Babilonia ug mangaguba ang mga trangka sa mga pultahan niini. 31Magsunod-sunod sa pag-abot ang mga tigbalita sa pagsugilon sa hari sa Babilonia nga ang iyang tibuok siyudad nailog na. 32Nailog na ang mga tabokanan sa suba. Nasunog ang mga tagoanan, ug nataranta ang mga sundalo.
33Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Ang Babilonia mahisama sa trigo nga dali na lang anihon ug linason.”
34-35Miingon ang mga taga-Jerusalem, “Si Nebucadnezar nga hari sa Babilonia daw sa dragon nga milamoy kanamo. Gibusog niya ang iyang kaugalingon sa among mga bahandi. Wala gayod siyay gibilin sa among siyudad. Nahisama kini sa banga nga walay sulod. Giabog niya kami ug nagkatibulaag kami. Hinaut unta nga buhaton usab ngadto sa Babilonia ang iyang gihimo kanamo ug sa among kabataan. Hinaut unta nga paninglan ang mga lumulupyo sa Babilonia sa ilang kabangis nganhi kanamo.”
36Busa miingon ang Ginoo, “Mga katawhan sa Jerusalem, labanan ko kamo. Ug manimalos gayod ako alang kaninyo. Ipamala ko ang dagat ug ang mga tuboran sa Babilonia. 37Mahimo kining guba nga nasod! Kataw-an ug tamayon kini, ug wala nay magpuyo niini gawas sa mga ihalas nga mga iro.51:37 ihalas nga mga iro: sa English, jackals. 38Ang mga taga-Babilonia magngulob nga daw mga liyon. 39Ug kon pananglit gutom sila, magpakombira ako alang kanila. Hubogon, lipayon, ug pakatulogon ko sila hangtod nga dili na makamata pa. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 40Dad-on ko sila nga daw mga karnero ug kanding ngadto sa ihawanan. 41Pagkamakalilisang ang pagkalaglag sa Babilonia,51:41 Babilonia: sa Hebreo, Sheshac. ang nasod nga gidayeg sa tibuok kalibotan! Malisang ang mga nasod sa nahitabo kaniya. 42Lapawan sa mga dagko ug nagadahunog nga balod ang Babilonia. 43Maawaaw ang mga lungsod niini, sama sa disyerto nga mala ug walay nagpuyo o bisan may molabay. 44Silotan ko si Bel nga dios-dios sa Babilonia. Ipasuka ko kaniya ang iyang gipanglamoy.51:44 ang iyang gipanglamoy: Tingali ang buot ipasabot, ang mga tawo nga gibihag sa Babilonia ug ang mga kabtangan nga iyang gipang-ilog. Dili na modagsa ang mga nasod sa pagsimba kaniya. Ug ang mga paril sa Babilonia mangalumpag.
45“Mga katawhan ko, pangikyas kamo gikan sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyong kinabuhi sa dili ko pa ipahiagom ang akong kasuko. 46Apan ayaw kamo kahadlok o kaluya kon moabot diha sa inyong nasod ang mga balita mahitungod sa gira. Kay ang mga balita mahitungod sa kagubot ug panaggira sa mga hari moabot matag tuig. 47Moabot gayod ang higayon nga silotan ko ang mga dios-dios sa Babilonia. Maulawan pag-ayo ang tibuok Babilonia. Mangamatay ang iyang mga samaran ug magbuy-od ang mga patayng lawas sa iyang katawhan. 48Unya mosinggit sa kalipay ang langit ug ang kalibotan, ug ang tanang anaa kanila, sa pagkalaglag sa Babilonia. Kay sulongon kini sa mga tiglaglag nga gikan sa amihan. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
49“Kinahanglan gayod nga malaglag ang Babilonia tungod sa iyang pagpamatay sa mga Israelinhon ug sa uban pang mga tawo sa kalibotan.”
Ang Mensahe sa Ginoo ngadto sa mga Israelinhon nga diha sa Babilonia
50“Kamong nakaikyas sa kamatayon, biya na kamo sa Babilonia! Ayaw kamo pagpabilin diha. Hinumdomi ninyo ang Ginoo ug ang Jerusalem bisan anaa kamo sa layong dapit. 51Nagaingon kamo, ‘Naulaw kami. Giinsulto kami ug gipakaulawan tungod kay ang templo sa Ginoo gipasipalahan sa mga dili Israelinhon.’ 52Apan moabot gayod ang higayon nga silotan ko ang mga dios-dios sa Babilonia. Ug madungog ang inagulo sa mga samdan nga mga taga-Babilonia sa tibuok nilang dapit. 53Bisan ug mosangko pa sa langit ang mga paril sa Babilonia, ug bisan ug lig-onon pa niya kini, padad-an ko gihapon siyag mga tiglaglag. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 54Madungog ang tiyabaw sa pagpakitabang sa Babilonia tungod sa pagkalaglag niini. 55Laglagon ko ang Babilonia, ug pahilomon ko kini. Mosulong kaniya ang mga kaaway nga daw sa naghaguros nga mga balod. Maglanog ang kabanha sa ilang pagsulong. 56Moabot ang tiglaglag sa Babilonia ug bihagon ang iyang mga sundalo, ug mangabali ang ilang mga pana. Kay ako, ang Ginoo, mao ang Dios nga nagasilot sa daotan. Silotan ko gayod ang Babilonia sa angay kaniya. 57Hubogon ko ang iyang mga opisyal, mga maalamong mga tawo, mga tigdumala, mga komander, ug ang iyang mga sundalo. Makatulog sila ug dili na makamata. Ako, ang Hari, ang nagaingon niini. Ginoo nga Makagagahom ang akong ngalan.”
58Miingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, “Lumpagon ang mga bagang paril sa Babilonia, ug sunogon ang habog niya nga mga pultahan. Naghago ang katawhan sa walay pulos, kay masunog lang kini.”
Ang Mensahe ni Jeremias alang sa Babilonia
59Mao kini ang mensahe nga gisulti ni Jeremias kang Seraya nga usa ka taas nga opisyal ni Haring Zedekia. Si Seraya anak ni Neria ug apo ni Masea. Kini nga mensahe gisulti ni Jeremias kang Seraya sa dihang miadto si Seraya sa Babilonia uban kang Haring Zedekia. Nahitabo kini niadtong ikaupat nga tuig sa paghari ni Zedekia sa Juda. 60Gisulat ni Jeremias sa linukot nga sulatanan ang tanang kalaglagan nga moabot sa Babilonia—ang tanan gayong mahitabo sa Babilonia. 61Mao kini ang gisulti ni Jeremias kang Seraya, “Inig-abot mo sa Babilonia, siguroha nga mabasa mog kusog ngadto sa katawhan ang tanang nahisulat niini nga kasulatan. 62Unya pag-ampo nga nagaingon, ‘O Ginoo, nagaingon ka nga laglagon mo kini nga dapit aron wala nay bisan hayop o tawo nga magpuyo dinhi ug mahimo kining awaaw sa walay kataposan.’ 63Pagkahuman mog basa niini, hikti kinig bato ug ilabay sa Suba sa Eufrates 64uban sa pag-ingon, ‘Mao kana ang mahitabo sa Babilonia—maunlod kini ug dili na gayod makatunga tungod sa kalaglagan nga ipahamtang sa Ginoo kaniya. Mangamatay gayod ang iyang katawhan.’ ”
Dinhi nahuman ang mensahe ni Jeremias.
1The Lord says,
“I will stir up the spirits of destroyers.
They will march out against Babylon and its people.
2I will send other nations against it
to separate the straw from the grain.
I will send them to destroy Babylon completely.
They will oppose it on every side.
At that time it will be destroyed.
3Do not let its soldiers get their bows ready to use.
Do not let them put on their armor.
Do not spare their young men.
Destroy their armies completely.
4They will fall down dead in Babylon.
They will receive deadly wounds in its streets.
5The land of Israel and Judah is full of guilt.
Its people have sinned against me.
But I have not deserted them. I am their God.
I am the Lord who rules over all.
I am the Holy One of Israel.
6“People of Judah, run away from Babylon!
Run for your lives!
Do not be destroyed because of the sins of its people.
It is time for me to pay them back.
I will punish them for what they have done.
7Babylon was like a gold cup in my hand.
That city made the whole earth drunk.
The nations drank its wine.
So now they have gone crazy.
8Babylon will suddenly fall and be broken.
Weep for it!
Get healing lotion for its pain.
Perhaps it can be healed.
9“The nations say, ‘We would have healed Babylon.
But it can’t be healed.
So let’s leave it. Let’s each go to our own land.
Babylon’s sins reach all the way to the skies.
They rise up as high as the heavens.’
10“The people of Judah say,
‘The Lord has made things right for us again.
So come. Let’s tell in Zion
what the Lord our God has done.’
11“I have stirred up you kings of the Medes.
So sharpen your arrows!
Get your shields!
I plan to destroy Babylon.
I will pay the Babylonians back.
They have destroyed my temple.
12Lift up a banner! Attack Babylon’s walls!
Put more guards on duty!
Station more of them to watch over you!
Hide and wait to attack them!
I will do what I have planned.
I will do what I have decided to do
against the people of Babylon.
13You who live by the rivers of Babylon,
your end has come.
You who are rich in treasures,
it is time for you to be destroyed.
14I am the Lord who rules over all.
I have made a promise in my own name.
I have said, ‘I will certainly fill your land with soldiers.
They will be as many as a huge number of locusts.
They will win the battle over you.
They will shout for joy.’
15“I used my power to make the earth.
I used my wisdom to set the world in place.
I used my understanding to spread out the heavens.
16When I thunder, the waters in the heavens roar.
I make clouds rise from one end of the earth to the other.
I send lightning with the rain.
I bring out the wind from my storerooms.
17“No one has any sense.
No one knows anything.
Everyone who works with gold is put to shame
by his wooden gods.
His metal gods are fakes.
They can’t even breathe.
18They are worthless, and people make fun of them.
When I judge them, they will be destroyed.
19But I, the God of Jacob, am not like them.
I give my people everything they need.
I can do this because I made everything, including Israel.
They are the people who belong to me.
My name is the Lord Who Rules Over All.
20“Babylon, you are my war club.
You are my weapon for battle.
I use you to destroy nations.
I use you to wipe out kingdoms.
21I use you to destroy horses and their riders.
I use you to destroy chariots and their drivers.
22I use you to destroy men and women.
I use you to destroy old people and young people.
I use you to destroy young men and young women.
23I use you to destroy shepherds and their flocks.
I use you to destroy farmers and their oxen.
I use you to destroy governors and officials.
24“Judah, I will pay Babylon back. You will see it with your own eyes. I will pay back all those who live in Babylon. I will pay them back for all the wrong things they have done in Zion,” announces the Lord.
25“Babylon, I am against you.
Your kingdom is like a destroying mountain.
You have destroyed the whole earth,”
announces the Lord.
“I will reach out my hand against you.
I will roll you off the cliffs.
I will make you like a mountain that has been burned up.
26No rock will be taken from you to be used
as the most important stone for a building.
No stones will be taken from you
to be used for a foundation.
Your land will be empty forever,”
announces the Lord.
27“Nations, lift up a banner in the land of Babylon!
Blow a trumpet among yourselves!
Prepare yourselves for battle against Babylon.
Send the kingdoms
of Ararat, Minni and Ashkenaz against it.
Appoint a commander against it.
Send many horses against it.
Let them be as many as a huge number of locusts.
28Prepare yourselves for battle against Babylon.
Prepare the kings of the Medes.
Prepare their governors and all their officials.
Prepare all the countries they rule over.
29The Babylonians tremble and shake with fear.
My plans against them stand firm.
I plan to destroy their land completely.
Then no one will live there.
30Babylon’s soldiers have stopped fighting.
They remain in their forts.
Their strength is all gone.
They have become weak.
Their buildings are set on fire.
The metal bars that lock their gates are broken.
31One messenger after another
comes to the king of Babylon.
All of them announce that
his entire city is captured.
32The places where people go across the Euphrates River have been captured.
The swamps have been set on fire.
And the soldiers are terrified.”
33The Lord who rules over all is the God of Israel. He says,
“The city of Babylon is like a threshing floor
when cattle are walking on it.
The time to destroy it will soon come.”
34The people of Jerusalem say,
“Nebuchadnezzar, the king of Babylon, has destroyed us.
He has thrown us into a panic.
He has emptied us out like a jar.
Like a snake he has swallowed us up.
He has filled his stomach with our rich food.
Then he has spit us out of his mouth.”
35The people continue, “May the people of Babylon
pay for the harmful things they have done to us.
May those who live in Babylon
pay for spilling the blood of our people.”
That’s what the people who live in Zion say.
36So the Lord says,
“I will stand up for you.
I will pay the Babylonians back for what they did to you.
I will dry up their water supply.
I will make their springs run dry.
37Babylon will have all its buildings knocked down.
It will be a home for wild dogs.
No one will live there.
People will be shocked at it.
They will make fun of it.
38All its people roar like young lions.
They growl like lion cubs.
39They are stirred up.
So I will set a feast in front of them.
I will make them drunk.
And they will shout and laugh.
But then they will lie down and die.
They will never wake up,”
announces the Lord.
40“I will lead them down like lambs to be put to death.
They will be like rams and goats that have been killed.
41“Babylon will be captured!
The whole earth was very proud of it.
But it will be taken over by others!
It will be a deserted place among the nations.
42Babylon’s enemies will sweep over it like an ocean.
Like roaring waves they will cover it.
43The towns of Babylon will be empty.
It will become a dry and desert land.
No one will live there.
No one will even travel through it.
44I will punish the god named Bel in Babylon.
I will make Bel spit out what he has swallowed.
The nations will not come and worship him anymore.
And Babylon’s walls will fall down.
45“Come out of there, my people!
Run for your lives!
Run away from my great anger.
46You will hear about terrible things
that are happening in Babylon.
But do not lose hope. Do not be afraid.
You will hear one thing this year.
And you will hear something else next year.
You will hear about awful things in the land.
You will hear about one ruler fighting against another.
47I will punish the gods of Babylon.
That time will certainly come.
Then the whole land will be full of shame.
Its people will lie down and die there.
48So heaven and earth and everything in them will shout for joy.
They will be glad because of what will happen to Babylon.
Armies will attack it from the north.
And they will destroy it,”
announces the Lord.
49“Babylon’s people have killed my people Israel.
They have also killed people all over the earth.
So now Babylon itself must fall.
50You who have not been killed in the war against Babylon,
leave! Do not wait!
In a land far away remember me.
And think about Jerusalem.”
51The people of Judah reply, “No one honors us anymore.
People make fun of us.
Our faces are covered with shame.
People from other lands have entered
the holy places of the Lord’s house.”
52“But the days are coming,” announces the Lord.
“At that time I will punish the gods of Babylon.
And all through its land
wounded people will groan.
53What if Babylon reached all the way to the heavens?
What if it made its high walls even stronger?
I would still send destroyers against it,”
announces the Lord.
54“The noise of people screaming comes from Babylon.
A terrible sound comes from its land.
It is the sound of a mighty city being destroyed.
55I will destroy Babylon.
I will put an end to all its noise.
Waves of enemies will sweep through it like great waters.
The roar of their voices will fill the air.
56A destroying army will come against Babylon.
The soldiers in the city will be captured.
Their bows will be broken.
I am the Lord God who pays people back.
I will pay them back in full.
57I will make Babylon’s officials and wise men drunk.
I will do the same thing to its governors, officers and soldiers.
They will lie down and die. They will never wake up,”
announces the King. His name is the Lord Who Rules Over All.
58The Lord who rules over all says,
“Babylon’s thick walls will fall down flat.
Its high gates will be set on fire.
The nations wear themselves out for no reason at all.
Their hard work will only be burned up in the flames.”
59Jeremiah the prophet gave a message to the staff officer Seraiah, the son of Neriah. Neriah was the son of Mahseiah. Jeremiah told Seraiah to take the message with him to Babylon. Seraiah went there with Zedekiah, the king of Judah. He left in the fourth year of Zedekiah’s rule. 60Jeremiah had written about all the trouble that would come on Babylon. He had written it down on a scroll. It included everything that had been recorded about Babylon. 61Jeremiah said to Seraiah, “When you get to Babylon, here’s what I want you to do. Make sure that you read all these words out loud. 62Then say, ‘Lord, you have said you will destroy this place. You have said that no people or animals will live here. It will be empty forever.’ 63Finish reading the scroll. Tie a stone to it. Throw it into the Euphrates River. 64Then say, ‘In the same way, Babylon will sink down. It will never rise again. That is because I will bring such horrible trouble on it. And its people will fall along with it.’ ”
The words of Jeremiah end here.
