Ang Paglaom sa Umaabot
1-2Miingon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, “Alaot kamong mga pangulo sa akong katawhan! Sama unta kamo sa mga magbalantay sa karnero nga moatiman sa akong katawhan, apan gipasagdan ninyo sila nga mamatay ug magkatibulaag. Busa tungod kay gipatibulaag ninyo ang akong katawhan ug wala ninyo sila atimana, silotan ko kamo sa daotan ninyong gihimo. 3Ako mismo ang motigom sa mga nahibilin kong katawhan gikan sa mga dapit diin ko sila gipatibulaag, ug dad-on ko sila balik sa ilang yuta, ug didto modaghan gayod sila ug magmauswagon. 4Hatagan ko silag mga pangulo nga moatiman kanila, ug dili na sila mahadlok o malisang, ug wala nay mawala kanila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
5Miingon pa ang Ginoo, “Moabot ang panahon nga paharion ko ang usa ka matarong nga hari nga kaliwat ni David. Magahari siya nga may kaalam, ug patunhayon niya ang katarong ug hustisya niini nga yuta. 6Ug nianang panahona maluwas ang Juda ug makaangkon ug kalinaw ang Israel. Pagatawgon siya nga ‘Ginoo nga atong kaluwasan.23:6 kaluwasan: o, pagkamatarong.’
7“Ug nianang panahona ang mga tawo dili na manumpa nga magkanayon, ‘Manumpa ako sa buhing Ginoo nga nagpagawas sa mga Israelinhon gikan sa Ehipto.’ 8Kondili, moingon sila, ‘Manumpa ako sa buhing Ginoo nga nagpagawas sa mga kaliwat ni Israel sa nasod sa amihan ug sa tanang nasod diin niya sila gipatibulaag.’ Unya magpuyo sila sa ilang kaugalingong yuta.”
Ang Silot sa Bakakon nga mga Propeta
9Daw sa nadugmok ang akong kasingkasing tungod sa bakakon nga mga propeta. Nagpangurog ang akong kabukogan, ug nahisama ako sa hubog tungod sa balaan nga mensahe nga gilitok sa Ginoo batok kanila. 10Napuno gayod ang yuta sa mga tawong nagsimba sa mga dios-dios,23:10 nagsimba sa mga dios-dios: sa literal, nanapaw. kay ang mga propeta naghimo daotan ug nagaabuso sa ilang gahom. Tungod niini, gitunglo sa Ginoo ang yuta, busa nagmala kini ug nangalaya ang mga tanom. 11Kay mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ang mga pari ug mga propeta managsama nga dili diosnon ug naghimo daotan bisan diha mismo sa akong templo. 12Busa mahimong danlog ug ngitngit ang ilang dalan. Magkapandol-pandol ug mangasukamod sila kay padad-an ko silag kalaglagan sa panahon nga silotan ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
13“Nakita ko ang hilabihan nga kadaotan sa mga propeta sa Samaria; nanagna sila sa ngalan ni Baal ug gipahisalaag nila ang akong katawhan nga mga Israelinhon. 14Apan nakita ko nga mas daotan pa gayod ang mga propeta sa Jerusalem. Nagasimba sila sa laing mga dios ug nagapamakak pa gayod. Gidasig nila ang mga daotan sa pagpadayon sa paghimo ug daotan, busa wala nay namiya sa ilang pagkadaotan. Ang katawhan sa Jerusalem sama kadaotan sa katawhan sa Sodoma ug Gomora.
15“Busa ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon bahin niini nga mga propeta: Pakan-on ko silag pait nga pagkaon ug paimnon ug tubig nga dunay hilo. Kay tungod kanila mikuyanap ang kadaotan sa tibuok yuta.”
16Miingon ang Ginoo nga Makagagahom sa katawhan sa Jerusalem, “Ayaw kamo paminaw sa gisulti niining bakakon nga mga propeta. Gipalaom nila kamo sa bakak. Nagahisgot silag mga panan-awon nga bunga lang sa ilang hunahuna ug dili gikan kanako. 17Mao kini ang kanunay nilang isulti ngadto sa mga tawong nagatamay sa akong mga pulong ug nagasunod sa ilang gahing kasingkasing: ‘Makaangkon kamog maayong kahimtang, ingon sa Ginoo. Walay daotang mahitabo kaninyo.’ 18Apan kinsa man niining maong mga propeta ang nasayod sa akong hunahuna? Kinsa man kanila ang nakadungog sa akong gipamulong? Wala kanilay mihatag ug pagtagad sa akong gisulti. 19Paminaw! Ang akong kasuko daw sa bagyo o buhawi nga mohapak sa ulo nianang mga tawong daotan. 20Dili gayod mahupay ang akong kasuko hangtod dili ko mahuman ang akong gustong buhaton. Nianang panahona masabtan ra ninyo kini pag-ayo. 21Wala ko gipadala kini nga mga propeta, apan nagdali sila sa paglakaw. Wala ako makigsulti kanila, apan nanagna sila. 22Apan kon nasayod pa sila kon unsay anaa sa akong hunahuna, gipamalita na unta nila ang akong mga pulong ngadto sa akong katawhan, ug gipabiya sa daotan nilang mga gawi ug mga binuhatan. 23Dios ako nga anaa bisan asa ug dili lang sa usa ka dapit. 24Walay tawo nga makatago sa sekretong dapit nga dili ko makita. Wala ba kamo masayod nga anaa ako bisan asa sa langit ug sa yuta? Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
25“Nadungog ko ang bakak nga gipanulti sa mga propeta sa akong ngalan. Nagaingon sila, ‘Gihatagan kami sa Ginoo ug mensahe pinaagi sa damgo!’ 26Hangtod kanus-a sila magsultig mga bakak nga bunga lang sa ilang mga malimbongon nga kasingkasing? 27Pinaagi sa ilang pagsugilon nianang ilang mga damgo, gitukmod nila ang akong katawhan sa paghikalimot kanako, maingon nga nalimot ang ilang mga katigulangan kanako pinaagi sa pagsimba kang Baal. 28Pasagdi kini nga mga propeta nga mosugilon sa ilang damgo. Apan kadtong mga propeta nga nakabati sa akong pulong, kinahanglang mosugilon niini nga matinud-anon. Kay lahi ang ilang damgo sa akong pulong, maingon nga ang dagami lahi sa trigo. 29Dili ba nga gamhanan man ang akong pulong? Sama kini sa kalayo nga makasunog ug sa martilyo nga makadugmok ug bato.
30“Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga kontra ko ang mga propeta nga manguha sa mensahe sa uban ra usab nga mga propeta ug unya moingon nga gikan kini kanako. 31Kontra ko usab ang mga propeta nga nagasugilon sa ilang kaugalingong mensahe ug unya moingon nga ako kuno ang nagsulti niini. 32Kontra ko ang mga propeta nga nagasugilon sa ilang mga damgo nga dili tinuod. Gipahisalaag nila ang akong katawhan sa ilang mga bakak. Wala ko gayod sila ipadala o sugoa. Wala gayod silay gihatag nga kaayohan sa katawhan.
33“Jeremias, kon mangutana kanimo kining mga tawhana, o ang mga propeta, o mga pari kon unsay akong mensahe, ingna sila nga isalikway ko sila. 34Kon may propeta o pari o si bisan kinsa nga moingon nga may mensahe kuno siya gikan kanako, silotan ko kanang tawhana ug ang iyang panimalay. 35Mas maayo pa nga mangutana ang usag usa kaninyo sa iyang mga higala ug mga paryente kon unsay akong mensahe, 36kaysa moingon siya, ‘May mensahe ako gikan sa Ginoo!’ Ayaw na kamo paggamit nianang mga pulonga kay ginagamit kana sa uban aron lang tuohan ang ilang gipanulti. Ug tungod niini natuis ang mga pulong sa buhi nga Dios, ang Ginoo nga Makagagahom.
37“Jeremias, pananglit mangutana ka sa usa ka propeta kon may mensahe ba siya gikan kanako 38unya moingon siya, ‘Oo, may mensahe ako gikan sa Ginoo,’ kinahanglan nga ingnon mo siya nga mao kini ang akong giingon: ‘Tungod kay nagaingon ka nga may mensahe ka gikan kanako, bisan gidid-an ko ikaw sa paglitok nianang mga pulonga, 39kalimtan ko ikaw sa dayon ug abugon sa akong presensya. Ug pasagdan ko kining siyudad nga gihatag ko sa inyong mga katigulangan. 40Pakaulawan ko gayod kamo sa walay kataposan, nga dili gayod makalimtan.’ ”
O ramo justo
1“Ai dos pastores que destroem e dispersam as ovelhas das minhas pastagens!”, diz o Senhor. 2Portanto, assim diz o Senhor, o Deus de Israel: “Enviarei calamidades sobre os chefes do meu povo, os pastores das minhas ovelhas, porque destruíram e dispersaram aquelas de quem deveriam ter cuidado atentamente. Em lugar de levarem o rebanho para sítios seguros, deixaram-no só e conduziram-no à destruição. Agora derramarei juízos sobre vocês pelo mal que lhe fizeram. 3E tornarei a juntar o resto do meu rebanho, de todas as partes para onde os mandei, e o trarei para o seu próprio curral; será frutífero e crescerá. 4Nomearei pastores responsáveis que cuidem das minhas ovelhas e não precisarão mais de viver em temores; nenhuma delas jamais faltará, quando se tomar a conta.
5Porque vêm dias, diz o Senhor, em que porei um Renovo justo sobre o trono de David. Será um rei que governará com sabedoria e justiça, e que fará prevalecer a retidão sobre toda a Terra. 6E este será o seu nome: O Senhor é a nossa Justiça. Nesse tempo, Judá será salva e Israel viverá em paz.
7O povo não dirá mais, ao querer garantir qualquer coisa: ‘Tão certo como vive o Senhor, que libertou o povo de Israel da terra do Egito!’ 8Mas dirão: ‘Tão certo como vive o Senhor que trouxe os israelitas para a sua terra, trazendo-os dos países para onde os tinha exilado!’ ”
Profetas mentirosos
9O meu coração está amachucado por causa dos falsos profetas. O meu coração está despedaçado e tremo todo; ando cambaleando como se estivesse embriagado, por causa do Senhor e das suas santas palavras. 10Porque a terra está cheia de adultérios e a maldição de Deus está sobre ela. A própria terra se lamenta e as pastagens estão secas, porque os profetas praticam o mal e usam o seu prestígio para coisas injustas.
11“Aliás, tanto os sacerdotes como os profetas andam longe de Deus; são gente ruim. Eu próprio vi os seus atos vis, praticados aqui mesmo no meu próprio templo, diz o Senhor. 12Por isso, o caminho que trilham se tornará escorregadio e cheio de trevas; serão empurrados e cairão. Trarei sobre eles o mal e terei cuidado em que, quando chegar o tempo, paguem completamente o castigo de todos os seus pecados.
13Certamente tive conhecimento da incrível maldade dos profetas de Samaria, pois chegaram a profetizar em nome de Baal e levaram o meu povo de Israel a pecar. 14No entanto, os profetas de Jerusalém são ainda piores! As coisas que fazem são horríveis; cometem adultério e comportam-se com desonestidade. Encorajam e elogiam até os que agem iniquamente, em vez de se converterem dos seus pecados. Esta gente é tão depravada como as gentes de Sodoma e de Gomorra.”
15Por isso, eis o que o Senhor dos exércitos diz contra os profetas: “Alimentá-los-ei com fel e dar-lhes-ei veneno a beber, pois é por sua causa que a terra se está a encher de maldade. 16Este é pois o meu aviso ao povo, diz o Senhor dos exércitos: Não ouçam esses falsos profetas, quando vos profetizarem, enchendo-vos com falsas esperanças. Eles dizem o que pensam, mas nunca, de maneira nenhuma, o que eu quero! 17Continuam a dizer a estes rebeldes que me desprezam: ‘Não se preocupem! Vai tudo bem!’ E aos que vivem como muito bem lhes agrada: ‘O Senhor já disse que vocês terão paz!’
18Mas podem, ao menos, nomear um só desses profetas que viva bastante perto do Senhor para ouvir a sua palavra? 19Reparem bem, o Senhor há de enviar uma tremenda tempestade que levará para longe esta gente perversa. A grande ira do Senhor não esmorecerá antes de ter executado o castigo que decretou contra eles. 20Quando chegarem, por fim, esses tempos, quando Jerusalém tiver caído, hão de ver como as minhas palavras se realizarão.
21Não chamei nenhum desses profetas e, contudo, garantem que falam em meu nome; não lhes dei nenhuma mensagem a transmitir e, apesar disso, dizem que as palavras que proferem são as minhas. 22Se assim fosse, tentariam converter o meu povo dos seus caminhos maus.
23Serei eu um Deus que só pode estar num único lugar e que não tem possibilidade de ver tudo o que eles fazem? 24Poderia alguém esconder-se de mim? Não estou eu em toda a parte, nos céus e na Terra?
25Dizem eles: ‘Ouçam! Ouçam o sonho que tive da parte de Deus a noite passada!’ E então começam a dizer mentiras em meu nome. 26Até quando é que isto continuará assim? Se são profetas, são uma fraude, pois inventam tudo o que dizem. 27Ao contarem todos esses falsos sonhos, tentam levar o meu povo a esquecer-me, tal como fizeram os seus pais que me trocaram pelos ídolos de Baal. 28Que esses falsos profetas contem então os seus sonhos, mas que os meus mensageiros proclamem fielmente a minha palavra! Há uma grande diferença entre a palha e o trigo!” 29O Senhor diz: “Não é a minha palavra como o fogo e como um martelo que esmiuça uma rocha em pedaços?
30Dessa forma, estarei eu contra esses profetas que imitam as pregações uns dos outros; 31esses profetas que dizem, com uma voz adocicada: ‘Esta mensagem vem do Senhor!’ 32Os seus sonhos fabricados são mentiras petulantes que só servem para levar o meu povo a pecar. Não fui eu quem os nomeou e eles não têm nenhuma mensagem da minha parte para transmitir ao povo, diz o Senhor.
Profecias falsas e profetas falsos
33Quando alguém do povo, ou um dos profetas ou algum sacerdote te perguntar: ‘Então, Jeremias, qual é o encargo que tens da parte do Senhor?’, deverás responder-lhe: ‘Encargo? O encargo é que o Senhor vos expulsa!’
34E quanto a esses falsos profetas e sacerdotes e ao povo que também se mete contigo, dizendo-te: ‘Este é o encargo que tenho da parte do Senhor’, castigá-los-ei, sem falhar, por falarem dessa maneira. 35Podem perguntar uns aos outros: ‘Qual é a mensagem do Senhor? Que tem ele a dizer-nos?’ 36Mas deixem de falar nestes termos: ‘Este é o encargo que tenho da parte do Senhor’, porque as palavras que cada um proferir serão para essa pessoa um encargo. Vocês inventam mensagens e alteram as palavras do Deus vivo, do Senhor dos exércitos, o nosso Deus. 37Vocês podem, com seriedade, perguntar a Jeremias: ‘Qual é a mensagem do Senhor? Que te disse ele?’ 38Mas se lhe perguntarem ‘Qual é encargo que recebeste da parte do Senhor?’, assim declara o Senhor: vocês dizem: ‘Este é o encargo que tenho da parte do Senhor’, quando eu vos adverti que não dissessem isso. 39Por isso lançar-vos-ei para longe da minha presença, a vocês e esta cidade que vos dei e aos vossos pais. 40Trarei um opróbrio infinito sobre vocês, o vosso nome será símbolo de coisa infame.”
