Ang Silot sa Ginoo sa mga Hari sa Juda
1Miingon ang Ginoo kanako, “Lakaw sa palasyo sa hari sa Juda ug isulti kini nga mensahe: 2‘Hari sa Juda, nga kaliwat ni David, paminawa kining mensahe sa Ginoo. Papaminawa usab ang imong mga opisyal ug ang imong katawhan nga gapangagi sa mga pultahan niining palasyo. 3Miingon ang Ginoo: Buhata ninyo ang husto ug matarong. Tabangi ninyo ang mga gikawatan; luwasa ninyo sila sa mga kamot sa nanglupig kanila. Ayaw ninyo daog-daoga o pasipad-i ang mga ilo, mga biyuda, ug ang mga langyaw nga nagapuyo uban kaninyo. Ayaw usab kamo pagpatay ug mga tawong inosente. 4Kay kon tumanon lang ninyo kini nga mga sugo, kanunay gayod nga may kaliwat ni David nga maghari dinhi sa Jerusalem. Padayon nga mosulod ug mogawas ang maong hari sa mga pultahan niining palasyo, sakay sa mga karwahe ug mga kabayo, kauban sa iyang mga opisyal ug katawhan. 5Apan kon dili ninyo tumanon kini nga mga sugo, ipanumpa ko sa akong kaugalingon nga malaglag kini nga palasyo.’ ”
6Kay mao kini ang gisulti sa Ginoo bahin sa palasyo sa hari sa Juda:
“Alang kanako, sama ikaw katahom sa Gilead o sa tumoy sa bukid sa Lebanon. Apan himuon ko ikaw nga sama sa disyerto, sama sa lungsod nga walay nagpuyo. 7Magpadala akog mga tawo nga moguba kanimo. Matag usa kanila may mga gamit, ug pamutlon nila ang pinili nga mga kahoyng sedro, ug ilabay sa kalayo. 8Ang mga tawo nga gikan sa nagkalain-laing mga nasod nga molabay niini nga siyudad magpangutan-anay sa usag usa, ‘Ngano kaha nga gihimo kini sa Ginoo niining bantogan nga siyudad?’ 9Ang mahimong tubag mao kini: ‘Tungod kay gisalikway nila ang kasabotan sa Ginoo nga ilang Dios, ug nagsimba sila ug nagaalagad sa ubang mga dios.’ ”
Ang Mensahe bahin kang Jehoahaz
10-11Mga katawhan sa Juda, ayaw na kamo paghilak ug pagbangotan alang kang Haring Josia nga patay na. Hilaki hinuon ninyo pag-ayo ang iyang anak nga si Jehoahaz, nga mipuli kaniya ingon nga hari sa Juda. Kay gibihag siya ug dili na gayod makabalik sa iyang yutang natawhan. Ang Ginoo mismo ang nagaingon, “Dili na siya makabalik. 12Mamatay siya didto sa dapit diin siya gibihag. Dili na niya makita pag-usab kini nga yuta.”
Ang Mensahe bahin kang Jehoyakim
13Alaot ikaw, Jehoyakim, nga nagpatukod sa imong palasyo sa dili matarong nga paagi. Ginapatrabaho mo ang imong isigka-tawo nga walay bayad. 14Miingon ka pa, “Magpatukod akog palasyo nga may dagkong mga kuwarto sa taas. Pabutangan ko kinig dagkong mga bintana ug pabongbongan ug kahoyng sedro, ug papintalan ug pula.”
15Naghunahuna ka ba nga mahimo kang bantogan nga hari kon magpatukod kag palasyo nga kahoyng sedro? Nganong dili ka mosunod sa imong amahan? Husto ug matarong ang iyang gihimo, busa nagmalampuson siya ug hamugaway ang iyang pagkinabuhi. 16Gipanalipdan niya ang katungod sa mga kabos ug mga timawa, busa miuswag siya. Mao kana ang kahulogan sa pagtahod kanako. 17Apan ikaw, wala kay laing gitinguha kondili ang pagpanikas, pagpamatay sa mga tawong inosente, pagpangdaog-daog, ug pagpanghuthot.
18Busa mao kini ang giingon sa Ginoo bahin kang Jehoyakim nga hari sa Juda, nga anak ni Josia, “Walay magbangotan alang kaniya inigkamatay niya. Ang iyang pamilya, mga opisyal, ug mga ginsakopan dili magbangotan alang kaniya. 19Ilubong siya sama sa usa ka patay nga asno; guyoron ang iyang patayng lawas ug ilabay sa gawas sa pultahan sa Jerusalem.”
20Katawhan sa Juda, panghilak kamo kay nalaglag na ang inyong kaabin nga mga nasod. Pangitaa ninyo sila sa Lebanon. Singgit ug tawga ninyo sila sa Basan ug sa Abarim. 21Gipasidan-an ko kamo sa dihang maayo pa ang inyong kahimtang, apan wala kamo mamati. Mao na gayod kanay inyong batasan sukad sa bata pa kamo; dili gayod kamo motuman kanako. 22Katagon ko ang tanan ninyong mga pangulo, ug ang inyong kaabin nga mga nasod pagabihagon. Maulawan gayod kamo tungod sa tanan ninyong daotang binuhatan.
23“Kamong nagpuyo sa palasyo nga hinimo sa mga kahoyng sedro nga gikan sa Lebanon, mag-agulo kamo kon moabot na ang mga kasakit kaninyo, sama sa pag-agulo sa usa ka babayeng nagabati.
Ang Mensahe bahin kang Jehoyakin
24“Ako, ang buhi nga Ginoo, manumpa nga isalikway ko ikaw, Jehoyakin nga hari sa Juda, nga anak ni Jehoyakim. Bisan pag ikaw ang simbolo sa akong gahom22:24 simbolo sa akong gahom: sa literal, singsing sa akong tuong kamot nga pangtimbre. kuhaan ko gayod ikaw niana nga katungod. 25Itugyan ko ikaw sa mga kamot sa nagatinguha sa pagpatay kanimo, nga imong gikahadlokan. Oo, itugyan ko ikaw kang Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ug sa iyang mga sundalo.22:25 iyang mga sundalo: sa literal, mga Kaldeanhon. 26Ipabihag ko ikaw ug ang imong inahan ngadto sa dapit nga dili ninyo yutang natawhan, ug didto mangamatay kamong duha. 27Dili na kamo makabalik sa yuta nga inyong gihandom nga balikan. 28Jehoyakin, nahisama ka sa buak nga kolon nga gilabay kay dili na mapuslan. Mao kana ang hinungdan kon nganong ikaw ug ang imong mga kabataan bihagon ngadto sa dapit nga wala kamo masuheto.”
29O yuta sa Juda, paminawa ang pulong sa Ginoo. 30Kay mao kini ang iyang giingon, “Isulat nga kini si Jehoyakin walay anak. Kay walay bisan usa sa iyang mga anak nga molampos sa paglingkod sa trono ni David ingon nga hari sa Juda. Kining tawhana dili magmauswagon sa iyang kinabuhi.”
Juízo contra reis malvados
1Então o Senhor disse-me: “Vai falar diretamente ao rei de Judá e diz-lhe: 2Ouve esta mensagem do Senhor, ó rei de Judá, que te sentas no trono de David; deixa os teus servos e o povo ouvir também.
3Diz o Senhor: sê puro de intenções e faz o que for justo! Apoia os que precisam de justiça! Deixa de vez as tuas más ações! Protege os direitos dos estrangeiros, dos órfãos e das viúvas e para de matar inocentes! 4Se puseres um fim a todos estes terríveis atos que estás a praticar, então livrarei esta nação. Mais uma vez darei reis para se sentarem no trono de David e haverá prosperidade para todos. 5Mas se recusarem dar atenção a este aviso, garanto-vos, pelo meu próprio nome, diz o Senhor, que este palácio se tornará num verdadeiro açougue.”
6Esta é a mensagem do Senhor quanto a este palácio: “És-me tão querido como o frutífero Gileade e as verdes florestas do Líbano. Contudo, destruir-te-ei e deixar-te-ei deserto, inabitado. 7Mandarei vir destruidores para que te desmantelem com as suas armas. Deitarão abaixo todas as tuas grossas vigas de madeira de cedro, para as lançar no fogo. 8Homens de muitas nações passarão pelas ruínas desta cidade e dirão uns para os outros: ‘Porque foi que o Senhor fez isto? Porque destruiu ele esta grande cidade?’ 9E a resposta que se lhes dará será esta: ‘Porque o povo que aqui vivia desprezou o Senhor, o seu Deus, e violou a aliança feita com ele, tendo-se voltado para ídolos, para os adorarem.’ ”
10Povo de Judá, não chorem pelo rei Josias! Não lamentem a sua morte! Chorem antes amargamente pelo seu filho que será levado e nunca mais voltará para ver de novo a terra natal. 11Pois o Senhor diz a respeito de Salum22.11 Também conhecido por Jeoacaz. Sucedeu a Josias e cerca de três meses depois foi deportado para o Egito., que sucedeu ao seu pai, o rei Josias de Judá, que também foi levado cativo: “Ele não mais voltará. 12Morrerá numa terra distante e nunca mais verá a sua própria terra.”
13“E ai de ti, rei Joaquim, que estás a construir o teu grande palácio com trabalhadores forçados, com a injustiça. É à força de não pagares os salários que constróis; é na base da opressão e do desprezo dos direitos de quem trabalha que fazes todos os seus belos acabamentos. 14Dizes: ‘Construirei um palácio magnífico, com salas imensas e inúmeras janelas, todo forrado de madeira de cedro bem aromática e pintada com belos tons de vermelho.’
15Mas não é um belo palácio que faz um grande rei! Porque foi que teu pai Josias reinou tanto tempo? Porque era justo e honesto em todos os seus atos. Foi por isso que ele foi abençoado em tudo o que fez. 16Procurou que fosse feita justiça aos pobres e que se prestasse assistência a quem dela precisava verdadeiramente. É isso que é conhecer-me, diz o Senhor. 17Mas tu estás cheio de ambição pessoal e és profundamente desonesto! Assassinas os inocentes, oprimes os pobres e governas com violência.”
18Por isso, este é o castigo que o Senhor decreta contra o rei Joaquim, que sucedeu a seu pai Josias no trono: “A sua família não chorará por ele quando morrer. Os seus súbditos nem sequer se preocuparão em saber se está ou não morto. 19Será enterrado como o cadáver dum jumento, posto numa cova fora de Jerusalém e lançado como entulho em qualquer parte fora das muralhas!
20Chora, porque os vossos aliados já se foram. Procura-os no Líbano, grita por eles em Basã, clama desde Abarim e vê se os encontra nos vaus do Jordão. Hás de reparar que estão todos aniquilados. Ninguém ficou para te ajudar! 21Quando ainda eras próspero, bem te avisei, mas tu respondias: ‘Não me incomodem!’ Desde a tua meninice que és assim, que te recusas escutar! 22Agora o vento espalhará os teus governantes para longe; os teus aliados serão levados para o exílio. Certamente reconhecerás, por fim, a tua maldade e terás profunda vergonha. 23Sem dúvida que é muito bonito viver num belíssimo palácio, no meio de madeira de cedros do Líbano! Mas a verdade é que em breve chorarás e gemerás de angústia como se fosse uma mulher com dores de parto.
24E quanto a ti, Conias22.24 Forma abreviada do nome Jeconias., filho de Joaquim, rei de Judá, ainda que tivesses sido como o sinete em forma de anel que uso no dedo da mão direita, lançar-te-ei para longe. 25Entregar-te-ei simplesmente àqueles que procuram matar-te, de quem tens um medo tremendo, a Nabucodonozor, o rei da Babilónia, e aos seus poderosos caldeus. 26Jogar-te-ei, a ti e à tua mãe, fora desta terra; morrerão ambos numa terra estrangeira. 27Nunca mais voltarão a esta terra da qual se encherão de saudades.”
28Esse homem, Conias, é como um prato vulgar, já rachado. Tanto ele como os seus filhos serão atirados para longe, serão exilados para terras distantes.
29Ó terra, terra, terra! Ouve a palavra do Senhor! 30Diz o Senhor: “Registem esse indivíduo, Conias, como não tendo filhos, porque nenhum dos seus filhos jamais se sentará no trono de David, nem governará em Judá. A sua vida pouco vale.”
