Ang Silot sa Ginoo sa mga Hari sa Juda
1Miingon ang Ginoo kanako, “Lakaw sa palasyo sa hari sa Juda ug isulti kini nga mensahe: 2‘Hari sa Juda, nga kaliwat ni David, paminawa kining mensahe sa Ginoo. Papaminawa usab ang imong mga opisyal ug ang imong katawhan nga gapangagi sa mga pultahan niining palasyo. 3Miingon ang Ginoo: Buhata ninyo ang husto ug matarong. Tabangi ninyo ang mga gikawatan; luwasa ninyo sila sa mga kamot sa nanglupig kanila. Ayaw ninyo daog-daoga o pasipad-i ang mga ilo, mga biyuda, ug ang mga langyaw nga nagapuyo uban kaninyo. Ayaw usab kamo pagpatay ug mga tawong inosente. 4Kay kon tumanon lang ninyo kini nga mga sugo, kanunay gayod nga may kaliwat ni David nga maghari dinhi sa Jerusalem. Padayon nga mosulod ug mogawas ang maong hari sa mga pultahan niining palasyo, sakay sa mga karwahe ug mga kabayo, kauban sa iyang mga opisyal ug katawhan. 5Apan kon dili ninyo tumanon kini nga mga sugo, ipanumpa ko sa akong kaugalingon nga malaglag kini nga palasyo.’ ”
6Kay mao kini ang gisulti sa Ginoo bahin sa palasyo sa hari sa Juda:
“Alang kanako, sama ikaw katahom sa Gilead o sa tumoy sa bukid sa Lebanon. Apan himuon ko ikaw nga sama sa disyerto, sama sa lungsod nga walay nagpuyo. 7Magpadala akog mga tawo nga moguba kanimo. Matag usa kanila may mga gamit, ug pamutlon nila ang pinili nga mga kahoyng sedro, ug ilabay sa kalayo. 8Ang mga tawo nga gikan sa nagkalain-laing mga nasod nga molabay niini nga siyudad magpangutan-anay sa usag usa, ‘Ngano kaha nga gihimo kini sa Ginoo niining bantogan nga siyudad?’ 9Ang mahimong tubag mao kini: ‘Tungod kay gisalikway nila ang kasabotan sa Ginoo nga ilang Dios, ug nagsimba sila ug nagaalagad sa ubang mga dios.’ ”
Ang Mensahe bahin kang Jehoahaz
10-11Mga katawhan sa Juda, ayaw na kamo paghilak ug pagbangotan alang kang Haring Josia nga patay na. Hilaki hinuon ninyo pag-ayo ang iyang anak nga si Jehoahaz, nga mipuli kaniya ingon nga hari sa Juda. Kay gibihag siya ug dili na gayod makabalik sa iyang yutang natawhan. Ang Ginoo mismo ang nagaingon, “Dili na siya makabalik. 12Mamatay siya didto sa dapit diin siya gibihag. Dili na niya makita pag-usab kini nga yuta.”
Ang Mensahe bahin kang Jehoyakim
13Alaot ikaw, Jehoyakim, nga nagpatukod sa imong palasyo sa dili matarong nga paagi. Ginapatrabaho mo ang imong isigka-tawo nga walay bayad. 14Miingon ka pa, “Magpatukod akog palasyo nga may dagkong mga kuwarto sa taas. Pabutangan ko kinig dagkong mga bintana ug pabongbongan ug kahoyng sedro, ug papintalan ug pula.”
15Naghunahuna ka ba nga mahimo kang bantogan nga hari kon magpatukod kag palasyo nga kahoyng sedro? Nganong dili ka mosunod sa imong amahan? Husto ug matarong ang iyang gihimo, busa nagmalampuson siya ug hamugaway ang iyang pagkinabuhi. 16Gipanalipdan niya ang katungod sa mga kabos ug mga timawa, busa miuswag siya. Mao kana ang kahulogan sa pagtahod kanako. 17Apan ikaw, wala kay laing gitinguha kondili ang pagpanikas, pagpamatay sa mga tawong inosente, pagpangdaog-daog, ug pagpanghuthot.
18Busa mao kini ang giingon sa Ginoo bahin kang Jehoyakim nga hari sa Juda, nga anak ni Josia, “Walay magbangotan alang kaniya inigkamatay niya. Ang iyang pamilya, mga opisyal, ug mga ginsakopan dili magbangotan alang kaniya. 19Ilubong siya sama sa usa ka patay nga asno; guyoron ang iyang patayng lawas ug ilabay sa gawas sa pultahan sa Jerusalem.”
20Katawhan sa Juda, panghilak kamo kay nalaglag na ang inyong kaabin nga mga nasod. Pangitaa ninyo sila sa Lebanon. Singgit ug tawga ninyo sila sa Basan ug sa Abarim. 21Gipasidan-an ko kamo sa dihang maayo pa ang inyong kahimtang, apan wala kamo mamati. Mao na gayod kanay inyong batasan sukad sa bata pa kamo; dili gayod kamo motuman kanako. 22Katagon ko ang tanan ninyong mga pangulo, ug ang inyong kaabin nga mga nasod pagabihagon. Maulawan gayod kamo tungod sa tanan ninyong daotang binuhatan.
23“Kamong nagpuyo sa palasyo nga hinimo sa mga kahoyng sedro nga gikan sa Lebanon, mag-agulo kamo kon moabot na ang mga kasakit kaninyo, sama sa pag-agulo sa usa ka babayeng nagabati.
Ang Mensahe bahin kang Jehoyakin
24“Ako, ang buhi nga Ginoo, manumpa nga isalikway ko ikaw, Jehoyakin nga hari sa Juda, nga anak ni Jehoyakim. Bisan pag ikaw ang simbolo sa akong gahom22:24 simbolo sa akong gahom: sa literal, singsing sa akong tuong kamot nga pangtimbre. kuhaan ko gayod ikaw niana nga katungod. 25Itugyan ko ikaw sa mga kamot sa nagatinguha sa pagpatay kanimo, nga imong gikahadlokan. Oo, itugyan ko ikaw kang Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ug sa iyang mga sundalo.22:25 iyang mga sundalo: sa literal, mga Kaldeanhon. 26Ipabihag ko ikaw ug ang imong inahan ngadto sa dapit nga dili ninyo yutang natawhan, ug didto mangamatay kamong duha. 27Dili na kamo makabalik sa yuta nga inyong gihandom nga balikan. 28Jehoyakin, nahisama ka sa buak nga kolon nga gilabay kay dili na mapuslan. Mao kana ang hinungdan kon nganong ikaw ug ang imong mga kabataan bihagon ngadto sa dapit nga wala kamo masuheto.”
29O yuta sa Juda, paminawa ang pulong sa Ginoo. 30Kay mao kini ang iyang giingon, “Isulat nga kini si Jehoyakin walay anak. Kay walay bisan usa sa iyang mga anak nga molampos sa paglingkod sa trono ni David ingon nga hari sa Juda. Kining tawhana dili magmauswagon sa iyang kinabuhi.”
Judgment Against Wicked Kings
1This is what the Lord says: “Go down to the palace of the king of Judah and proclaim this message there: 2‘Hear the word of the Lord to you, king of Judah, you who sit on David’s throne—you, your officials and your people who come through these gates. 3This is what the Lord says: Do what is just and right. Rescue from the hand of the oppressor the one who has been robbed. Do no wrong or violence to the foreigner, the fatherless or the widow, and do not shed innocent blood in this place. 4For if you are careful to carry out these commands, then kings who sit on David’s throne will come through the gates of this palace, riding in chariots and on horses, accompanied by their officials and their people. 5But if you do not obey these commands, declares the Lord, I swear by myself that this palace will become a ruin.’ ”
6For this is what the Lord says about the palace of the king of Judah:
“Though you are like Gilead to me,
like the summit of Lebanon,
I will surely make you like a wasteland,
like towns not inhabited.
7I will send destroyers against you,
each man with his weapons,
and they will cut up your fine cedar beams
and throw them into the fire.
8“People from many nations will pass by this city and will ask one another, ‘Why has the Lord done such a thing to this great city?’ 9And the answer will be: ‘Because they have forsaken the covenant of the Lord their God and have worshiped and served other gods.’ ”
10Do not weep for the dead king or mourn his loss;
rather, weep bitterly for him who is exiled,
because he will never return
nor see his native land again.
11For this is what the Lord says about Shallum22:11 Also called Jehoahaz son of Josiah, who succeeded his father as king of Judah but has gone from this place: “He will never return. 12He will die in the place where they have led him captive; he will not see this land again.”
13“Woe to him who builds his palace by unrighteousness,
his upper rooms by injustice,
making his own people work for nothing,
not paying them for their labor.
14He says, ‘I will build myself a great palace
with spacious upper rooms.’
So he makes large windows in it,
panels it with cedar
and decorates it in red.
15“Does it make you a king
to have more and more cedar?
Did not your father have food and drink?
He did what was right and just,
so all went well with him.
16He defended the cause of the poor and needy,
and so all went well.
Is that not what it means to know me?”
declares the Lord.
17“But your eyes and your heart
are set only on dishonest gain,
on shedding innocent blood
and on oppression and extortion.”
18Therefore this is what the Lord says about Jehoiakim son of Josiah king of Judah:
“They will not mourn for him:
‘Alas, my brother! Alas, my sister!’
They will not mourn for him:
‘Alas, my master! Alas, his splendor!’
19He will have the burial of a donkey—
dragged away and thrown
outside the gates of Jerusalem.”
20“Go up to Lebanon and cry out,
let your voice be heard in Bashan,
cry out from Abarim,
for all your allies are crushed.
21I warned you when you felt secure,
but you said, ‘I will not listen!’
This has been your way from your youth;
you have not obeyed me.
22The wind will drive all your shepherds away,
and your allies will go into exile.
Then you will be ashamed and disgraced
because of all your wickedness.
23You who live in ‘Lebanon,22:23 That is, the palace in Jerusalem (see 1 Kings 7:2)’
who are nestled in cedar buildings,
how you will groan when pangs come upon you,
pain like that of a woman in labor!
24“As surely as I live,” declares the Lord, “even if you, Jehoiachin22:24 Hebrew Koniah, a variant of Jehoiachin; also in verse 28 son of Jehoiakim king of Judah, were a signet ring on my right hand, I would still pull you off. 25I will deliver you into the hands of those who want to kill you, those you fear—Nebuchadnezzar king of Babylon and the Babylonians.22:25 Or Chaldeans 26I will hurl you and the mother who gave you birth into another country, where neither of you was born, and there you both will die. 27You will never come back to the land you long to return to.”
28Is this man Jehoiachin a despised, broken pot,
an object no one wants?
Why will he and his children be hurled out,
cast into a land they do not know?
29O land, land, land,
hear the word of the Lord!
30This is what the Lord says:
“Record this man as if childless,
a man who will not prosper in his lifetime,
for none of his offspring will prosper,
none will sit on the throne of David
or rule anymore in Judah.”
