Si Jeremias ug si Pashur
1Ang pari nga si Pashur, nga anak ni Imer, maoy pinakataas nga opisyal sa templo sa Ginoo niadtong panahona. Sa dihang nadungog niya ang gipanulti ni Jeremias, 2gipabunalan niya kini ug gipapriso didto sa pultahan sa templo sa Ginoo nga gitawag ganghaan ni Benjamin. 3Pagkaugma, gipagawas ni Pashur si Jeremias. Unya miingon si Jeremias kaniya, “Dili na Pashur ang gingalan sa Ginoo kanimo, kondili, Magor Misabib.20:3 Magor Misabib: Ang buot ipasabot, makalilisang ang palibot. 4Kay mao kini ang gisulti sa Ginoo: Malisang ka sa imong kaugalingon, ug malisang kanimo ang tanan mong mga higala. Makita mo gayod nga pamatyon sila sa ilang mga kaaway. Itugyan ko ang tibuok Juda sa hari sa Babilonia. Bihagon niya ang ubang mga lumulupyo niini ug ang uban pamatyon. 5Ipailog ko sa mga kaaway ang tanang bahandi niining siyudad sa Jerusalem—ang tanang nilang kabtangan, ang tanang mahalon nga butang apil ang tanang bahandi sa mga hari sa Juda. Dad-on kining tanan sa mga kaaway sa Babilonia. 6Ug ikaw, Pashur, ug ang tibuok mong panimalay, pagabihagon ngadto sa Babilonia. Didto mamatay ka ug ilubong, apil ang tanan mong mga higala nga imong gisultihan sa imong mga bakak nga mga panagna.”
Mireklamo si Jeremias sa Ginoo
7O Ginoo, gilingla mo ako, ug nagpalingla usab ako. Gilupigan mo ako, ug nahimo akong kataw-anan. Kanunay nila akong gibiaybiay. 8Kay sa matag sulti ko, kanunay akong maghisgot ug kalaglagan ug kagubot. Ang imong mensahe naghimo kanakong kataw-anan ug talamayon. 9Usahay makaingon ako nga dili na gayod ako maghisgot bahin kanimo o mosugilon sa imong mensahe. Apan ang imong pulong daw sa kalayo nga modilaab sa akong kasingkasing ug mga kabukogan. Gikapoy na akog pinugong niini. Dili ko na gayod kini mapugngan. 10Nadungog ko ang mga pagbiaybiay sa mga tawo. Awat-awaton nila ang akong giingon, “Makalilisang ang atong palibot! Isumbong nato siya!” Bisan ang tanan nakong higala nagahulat nga mapukan ako. Nagaingon sila, “Basin pag malingla ta siya. Unya malupig nato siya ug mapanimaslan.”
11Apan kauban ko ikaw, Ginoo. Sama ka sa usa ka maisog nga sundalo, busa ang mga nagagukod kanako malaglag ug dili molampos. Maulawan gayod sila ug dili magmadaogon, ug dili gayod malimtan ang ilang kaulawan hangtod sa hangtod. 12O Ginoo nga Makagagahom, nasayod ka kon kinsa ang matarong. Nasayod ka sa kasingkasing ug hunahuna sa tawo. Ipakita kanako ang pagpanimalos mo kanila, kay gitugyan ko kanimo ang akong pagpakigbisog.
13Pag-awit ug dayga ang Ginoo! Kay giluwas niya ang mga timawa gikan sa kamot sa mga tawong daotan.
14Apan tinunglo ang adlaw nga natawhan ko! Wala ko ikalipay ang adlaw diin ako gipanganak sa akong inahan! 15Tinunglo ang tawo nga nagbalita sa akong amahan nga, “Lalaki ang imong anak,” ug nakapalipay pag-ayo sa akong amahan! 16Hinaut nga kanang tawhana mahisama sa mga lungsod nga gilaglag sa Ginoo sa walay kalooy. Hinaut nga madungog ang mga singgit sa kalisang ug pagpakitabang tibuok adlaw. 17Kay wala niya ako patya sa diha pa ako sa tiyan sa akong inahan. Nahimo ko na untang lubnganan ang tiyan sa akong inahan. 18Nganong gipakatawo pa man ako? Aron ba makita ko ang kagubot ug kalisod, ug mamatay sa kaulaw?
Jeremiah and Pashhur
1When the priest Pashhur son of Immer, the official in charge of the temple of the Lord, heard Jeremiah prophesying these things, 2he had Jeremiah the prophet beaten and put in the stocks at the Upper Gate of Benjamin at the Lord’s temple. 3The next day, when Pashhur released him from the stocks, Jeremiah said to him, “The Lord’s name for you is not Pashhur, but Terror on Every Side. 4For this is what the Lord says: ‘I will make you a terror to yourself and to all your friends; with your own eyes you will see them fall by the sword of their enemies. I will give all Judah into the hands of the king of Babylon, who will carry them away to Babylon or put them to the sword. 5I will deliver all the wealth of this city into the hands of their enemies—all its products, all its valuables and all the treasures of the kings of Judah. They will take it away as plunder and carry it off to Babylon. 6And you, Pashhur, and all who live in your house will go into exile to Babylon. There you will die and be buried, you and all your friends to whom you have prophesied lies.’ ”
Jeremiah’s Complaint
7You deceived20:7 Or persuaded me, Lord, and I was deceived20:7 Or persuaded;
you overpowered me and prevailed.
I am ridiculed all day long;
everyone mocks me.
8Whenever I speak, I cry out
proclaiming violence and destruction.
So the word of the Lord has brought me
insult and reproach all day long.
9But if I say, “I will not mention his word
or speak anymore in his name,”
his word is in my heart like a fire,
a fire shut up in my bones.
I am weary of holding it in;
indeed, I cannot.
10I hear many whispering,
“Terror on every side!
Denounce him! Let’s denounce him!”
All my friends
are waiting for me to slip, saying,
“Perhaps he will be deceived;
then we will prevail over him
and take our revenge on him.”
11But the Lord is with me like a mighty warrior;
so my persecutors will stumble and not prevail.
They will fail and be thoroughly disgraced;
their dishonor will never be forgotten.
12Lord Almighty, you who examine the righteous
and probe the heart and mind,
let me see your vengeance on them,
for to you I have committed my cause.
13Sing to the Lord!
Give praise to the Lord!
He rescues the life of the needy
from the hands of the wicked.
14Cursed be the day I was born!
May the day my mother bore me not be blessed!
15Cursed be the man who brought my father the news,
who made him very glad, saying,
“A child is born to you—a son!”
16May that man be like the towns
the Lord overthrew without pity.
May he hear wailing in the morning,
a battle cry at noon.
17For he did not kill me in the womb,
with my mother as my grave,
her womb enlarged forever.
18Why did I ever come out of the womb
to see trouble and sorrow
and to end my days in shame?
